Farið hægt í norðangarranum - og núllstilling

Miðvikudagshlaup var óvenjulegt að því leytinu til í þetta skiptið að meginþorri hlaupara fylgdi hlaupaáætlun Nagamura, AKA Ágústs Kvarans. Það var lokaundirbúningur fyrir maraþonhlaup og aðeins hlaupnir 5 km, sem með lítilsháttar ágústínskri styttingu urðu um 8 km þegar upp var staðið. Einhverjir munu þó hafa farið eitthvað lengra, þeir sem ekki hyggjast fara heila porsjón í maraþoni á laugardaginn. Helstu staðreyndir þessar, mættir: dr. Friðrik, Vilhjálmur, Flosi, Gísli, Ágúst, Sjúl, Birgir, Eiríkur, Jörundur, ritari, Guðmundur, Magnús, Þorvaldur og sonur dr. Friðriks, ég man ekki nafnið, biðst forláts. Vilhjálmur í góðu skapi og var enginn kallaður framsóknarmaður fram að hlaupi. Í brottfararsal söfnuðust hlauparar og voru bara spenntir. Enn voru fimmtán mínútur í hlaup og þarna sátum við og fögnuðum hverjum nýjum hlaupara er bættist í hópinn. Það flugu glósur og kerskniyrði, en allir gengum við heilir og ómeiddir út á brottfararplan. Norðangarri, ca. 7 m/sek, en þó ekki kalt, líklega um 13-14 stiga hiti.

Það var fyrirfram ákveðið að fara stutt og hægt - ekki þörf fyrir Garmin-tæki. Samt gátu verstu nördarnir ekki skilið græjurnar eftir heima, laumuðust til þess að stilla á tungl. Kvartað yfir stuttleika síðasta pistils, prófessor Fróði var rétt búinn með 1/4 af poppinu þegar lestri var lokið - fjölskyldumeðlimir litu hver á annan - "hvað gerum við nú?, tala saman?" - fleiri raddir um viðlíka vanda á heimilum manna. Ritari baðst velvirðingar á þeim tæknilegu mistökum er urðu við ritun s.l. mánudag, þá hafði hann í þágu persónufræði og sannleika, hafandi lamið takkana í á aðra klukkustund, ræst netvafrann og gerði ráð fyrir að hann opnaðist í nýjum glugga, en það varð náttúrlega ekki þannig. Netið ruddist inn yfir margorðan og ítarlegan pistil ritara, þurrkaði hvert einasta orð út - margar skemmtilegar persónulýsingar og lýsingar á spaugilegum atvikum og uppákomum - frústrasjónin algjör, "ekki nenni ég að skrifa þetta upp á nýtt!" hugsaði ritari. Setti í staðinn á blað stutta frásögn í skeytastíl og vísu með. Hvað um það, maður lærir vonandi eitthvað á þessu.

Þeir Gísli og Flosi eru gamlir í hettunni, þeir eru þeirrar skoðunar að menn séu mættir til hlaupa til þess að hlaupa, en ekki kjafta. Áður en maður vissi af voru þeir komnir fyrir pylsuskúrinn, en við Gústi og fleiri stóðum enn á brottfararplani og ræddum málin. "Þeir eru farnir!" hrópaði einhver, og við tókum viðbragð, tættum af stað. Nú eru hlauparar komnir inn á kolvetnahleðslufasa undirbúnings fyrir maraþon og allflestir þungir á sér. Stirðir, flestir kveinkandi sér undan meiðslum í hásinum, mjöðmum, kálfum, baki - Gísli sagði að það væri eitthvað undarlegt ef allir væru meiðslalausir er drægi nær maraþoni, aldrei hefði hann hafið maraþon nema heyra kvartanir frá öllum um alls kyns kárínur. Flosi gladdist er hann heyrði hversu var komið heilsu manna og kvaðst sannfærast enn og aftur um gildi kjörfrasa Hlaupasamtakanna - Okkur líður bezt illa.

Jörundur rifjaði upp grasekkilsstand Birgis. Hann sagði okkur frá þeim grun sínum að Birgir sinnti ekki fyllilega foreldrisskyldum sínum meðan á þessu ófremdarástandi stæði, börnin virtust síhungruð - og kötturinn eilíflega vælandi, þessi lati köttur, sem aldrei nennir neinu! Þó svo hann væri sveltur og nánast hungurmorða, dytti honum ekki í hug að rölta niður í fjöru og veiða sér til matar.  

Það var farið afar hægt - þrátt fyrir þetta skiptist hópurinn fljótlega í tvennt. En að þessu sinni voru óvænt bandalög uppi - Gísli, Ágúst, Flosi, en að hinu leytinu Jörundur, Sjúl, Vilhjálmur. Aðrir flæddu þar á milli og flutu línur fram og tilbaka alla leiðina. Menn voru þungir og stirðir á sér - en það er víst ekkert óeðlilegt þegar svo nálægt er komið hlaupi og kolvetnahleðsla hafin. Rætt um hverjir færu hvað á laugardaginn, hvaða tíma stefnt væri að - ýmis ráð gefin um undirbúning, matarfræðilegs, hlaupalegs og andlegs eðlis. Áréttað að hlauparar Hlaupasamtakanna hafa yndi af hreyfingu í bland við strákslegan og galsafenginn félagsskap og voru margir sem töldu það innsta eðli þessara samtaka, auk einsemdar og þjáningarástar.

Skeiðað niður að rampi í Nauthólsvík. Þessir rifu sig úr fötum og böðuðust að fullu: Ágúst, Flosi, dr. Friðrik, Eiríkur,  Birgir, Gísli og ritari. Við Ágúst syntum út að flotbryggju og klifruðum upp (þurfti krafta í kögglum) - lituðumst um yfir Flóann og hentum okkur svo í svala Atlanzhafsölduna. Hinir syntu svolítinn spöl í átt til Bessastaða, en hurfu frá því ráði að heimsækja Il Presidente - komu tilbaka. Um svipað leyti sáum við til fólks sem gekk niður að ylströndinni, heil hersing, og hafði einhver á orði að þar færu sjósundssamtök Lýðveldisins. Áður hafði Jörundur beðið menn að fylgjast vel með því hvort e-r kæmu utan af Faxaflóa syndandi sem væru til þess fallnir að varpa rýrð á sund Hlaupafélaga. Sjósund var hressandi, sjávarhiti 8,5 gráður, og allir líkamlegir kvillar hurfu eins og dögg fyrir sólu. Menn gengu brattir af rampi með helztu græjur núllstilltar.

Við klæddumst í horninu hjá Siglingaklúbbnum, þar var gassandi hiti. Þar var ræddur ýmis dónaskapur sem ekki verður hafður eftir á bloggsíðu virðulegra samtaka, og öllu var jafnóðum snarað á latínu, enda læknar og lærðir menn útskrifaðir úr latínudeildum Reykjavíkur Lærða Skóla viðstaddir. Er hér komin sönnun þess að bloggsíðan sætir gæðatryggingu er uppfyllir alla helztu siðferðiskvarða sem þekktir eru á byggðu bóli. Við vorum gizka ánægðir með okkur er við héldum af stað af nýju, Ágúst spurði hvort ekki ætti að fara Goldfinger, alla vega 69 - þegar hann fann litlar undirtektir sagði hann - orðinn vonlítill - "við hljótum að geta farið Stokkinn?" - en menn voru einbeittir, nei, hér yrði engin vitleysa höfð í frammi. Farinn Hlíðarfótur. Meira að segja þá sagði Ágúst "eigum við ekki að fara Stíginn í Öskjuhlíð?" - menn létu sem þeir heyrðu þetta ekki. Stefndu áfram á Hlíðarfót - þá hrópaði Ágúst í angist - "en..., það er malbik!!!" - "já", sagði Jörundur ísmeygilega, "en engin lúpína", og glotti eins og Skarphéðinn á Þingvöllum. Hér kviknaði umræða um undirbúning fyrir maraþonhlaup, hvað á að éta, hvað á að drekka? Carboload var dagsskipunin og nefndar allar ingredíensur í slíkum kúr. Óvænt skaut ónefndur læknir inn ábendingu um að hann hefði aldrei náð betri árangri í löngu hlaupi en þegar hann innbyrti tvo bjóra kvöldið fyrir hlaup. Þetta var ekki takt við pólitíska rétthugsun hlaupara - og menn voru satt að segja eilítið slegnir út af laginu, en hristu svo af sér þessa ábendingu sem kom á skakk og skjön við alla kúra og áætlanir Nagamúra.

Nú brá svo við að við fórum ekki um Valsvöll enda ekki stætt á því sem KRingum - það yrði bara hlegið að okkur. Fórum þess í stað inn á svæði sem heitir "Private Property" og var það ágæt hlaupaleið, stígur alla leið upp á Hringbraut - og þaðan vestur úr. Á aðkomuplani var Kristján skáld Hreinsson, góðvinur Hlaupasamtakanna. Hafði hann góð orð um viðleitni okkar og var fluttur kveðskapur og þjóðlegur fróðleikur þarna á tröppunum eins og við var að búast. Birgir sýndi nýtt reiðhjól sem framleitt er í Kína úr títani eða einhverju álíka og þykir sérlega módern því maður finnur fyrir öllum örðum og ójöfnum (hvað er spennandi við það? spyr sá er hér pikkar). Teygt, spjallað, farið í pott. Þar sátum við góða stund og gerðist það helzt að Eiríkur var vígður inn í félagsskapinn með Vassily-brandaranum. Sumum fannst að vísu ekki við hæfi að segja brandarann í potti, eðlilegra hefði verið að segja hann í brekku, helzt í brekkunni á Álftanesi þar sem Geðlæknir Lýðveldisins sagði hann fyrst. En, ekki var seinna vænna að vígja svo ágætan hlaupara til virðulegra verka í hinum merku Samtökum. Enda Stórhlaup framundan, þar sem Eiríkur ætlar sér eigi ósmáan hlut.

Nú að því sem skiptir máli. Þeir hlauparar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins sem EKKI ætla að taka þátt í Reykjavíkurmaraþoni mæta sem fyrr n.k. föstudag til hefðbundins föstudagshlaups kl. 16:30, og fara sinn kúrs. Aðrir eru í hvíld fyrir hlaup, en auglýst hefur verið að pottsamkunda verði í Vesturbæjarlaug upp úr kl. 17 á föstudag til þess að stilla saman strengi og skapa stemmningu. Síðan er mæting að morgni laugardags kl. 8:00 í útiskýli VBL, þar fer fram klæðning, smurning og pepping. Þaðan ganga síðan tvær sveitir Kommúnista til maraþonhlaups, en þær eru svo skipaðar: Kommúnistarnir I: Sigurður Júl., Birgir, Eiríkur; Kommúnistarnir II: Jörundur, Andreas, Ólafur og Haukur. Þeim möguleika var velt upp að mynda þriðju sveitina, Kommúnistarnir III: Vilhjálmur, Einar blómasali og Magnús, hlaupandi hálft maraþon, en undirtektir hjá Villa voru vægt til orða tekið - dauflegar.

Hvað um það, framundan er hvíld og andleg uppbygging. Á laugardaginn rennur upp stund sannleikans - Eiríkur er að fara sitt fyrsta maraþon og brýnt að hann finni hvatning félaga sinna. Á hjólum verða Gísli, Ágúst, Sigurður Gunnsteinss., og Einar blómasali, flytjandi drykki, orku, smurning, og hvatning, og er þeirra að vænta hvar sem við verðum. Gangi oss okkur öllum vel. Í gvuðs friði, ritari.

Nú styttist í Stóra Daginn

Nú styttist í maraþon og spennan fer vaxandi í Hlaupasamtökum Lýðveldisins, hverjir fara heila porsjón, hverjir hálfa? Kandídatar í heila eru: Jörundur, Birgir, Sjúl, ritari, Eiríkur og vor danski félagi, Andreas. Vilhjálmur fer hálft tuttugasta árið í röð og verðskuldar eftirtekt. Aðrir eitthvað skemur. Nú eru menn í hvíldarfasa, farnir 10-12 km í dag, hlaupið á Nes, fremstu menn fóru e.t.v. á full hröðu tempói - aðrir skynsamari. Engin ástæða til að sprengja sig nokkrum dögum fyrir stóra hlaupið. Mættir: Ágúst, Vilhjálmur, Þorvaldur, Magnús, Gísli, Einar blómasali, ritari, Sjúl, dr. Friðrik, Birgir, Jörundur og Hjörleifur.

Á leiðinni féllu ýmis gullkorn og ráðleggingar um hlaup sem vonandi koma að góðum notum á laugardaginn er kemur. Og svo þessi saga: ónefndur maður var vínhneigður, kom heim til sín á laugardagskveldi, slompaður. Kona hans brást ókvæða við og hótaði honum því, að ef hann hætti ekki drykkjunni, færi hún frá honum, og það ekki seinna en á mánudeginum þar á eftir. Hann orti:

Eilítið ég á mér finn,
að mér setur kvíða,
ekki á morgun heldur hinn
hætti ég að drekka.

Í gvuðs friði, ritari.

Hlaupari tekur flugið, eða Píslargangan í nútímaútfærzlu

Hlauparar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins eru hugmyndaríkir og skapandi einstaklingar. Þeir eru gáfaðir gleðimenn, þeir gleðjast yfir tímamótum í lífi félagsmanna, framförum í hlaupum og öllu því sem má til betri vegar vísa í málefnum Vesturbæjarins. Saman takast þeir á við sorgir og gleði í hvunndagslífi félaganna, leggja í púkk, axla byrðarnar með félögum sínum, eru góðir sálufélagar, bjóða öxlina þegar e-r þarf að brynna músum (sem er ekki oft!) og þar fram eftir götunum. Þessi hlaupadagur bauð upp á dramatíska staðfestingu á öllu því sem að ofan greinir og verður sagt nánar frá því hér á eftir. En eins og allir vita er vika í Reykjavíkurmaraþon og hlauparar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins eru að trappa seríöst niður - í dag var stefnan að fara stutt og hægt, 10 km í mesta lagi. Svo 10 á mánudag og 5 á miðvikudag. Mættir þessir: Flosi, Gísli, Ágúst, Magnús, Þorvaldur, Haukur, Sigurður Ingvarsson, Jörundur stórhlaupari, Andreas hinn danski, ritari, Birgir og Einar blómasali, seinn að vanda. Blómasalinn var krímugur í framan sökum óskilgreindrar vinnu og var snupraður fyrir að mæta enn og aftur óþrifinn til hlaupa - en að snupra blómasalann er eins og að skvetta vatni á gæs - hann bara brosir og lætur aðfinnslurnar sem vind um eyru þjóta. Menn leiddu það í hug sér hvort einelti virkaði ekki gegn sumum einstaklingum og hvort nauðsynlegt væri að taka upp nýjar aðferðir. 

Að þessu sinni  var ekki beðið eftir Garmin-nördum, það var bara keyrt af stað og fóru þar fremstir Gísli og Flosi, þeir eru svo gamlir í hettunni að Garmin-dellan hefur ekki náð rótfestu hjá þeim. Þegar komið var á Ægisíðuna var ljóst að sumir hlauparar ætluðu ekki að fylgja ráðleggingum þjálfara og hlaupaáætlun Hlaupasamtakanna, þar á meðal var þjálfarinn sjálfur, Prófessor Fróði. Það var bara gefið í og menn hlupu eins og þeir ættu lífið að leysa fram alla Ægisíðuna og inn í Nauthólsvík. Maður gat sosum séð það fyrir með Sigurð Ingvarsson, en að góðir menn eins og Ágúst, Andreas, Magnús skyldu hegða sér eins og kálfar á vori kom á óvart. Við Haukur og Jörundur vorum skynsamir, fórum hægt, höfðum kompaní af Gísla og Flosa um stund, mikið rætt um Limlestina (Gay Pride gönguna) - skv. kenningu Hauks er ákveðin prósenta af samfélagsflórunni samkynhneigð. Þar á meðal í Hlaupasamtökunum - þótt menn eigi í brösum með að koma út úr skápnum. Skv. sömu kenningu eiga að vera 600 samkynhneigðir á Agureyri - en barþjónar þar um slóðir neita slíkum áburði, segja að "þeir" hafi allir flutt burt. "Eins og þú..." sagði einhver, en það heyrði það enginn.

Fremsti hópur var nokkuð á undan okkur Hauki og Jörundi. Gísli, Flosi og blómasalinn hafa líklega stytt eitthvað, sennilega farið Hlíðarfót. Við félagarnir vorum ekki í styttingarhug, fórum hefðbundið um Öskjuhlíð o.s.frv. Þegar kom upp fyrir Hi-Lux varaði ég félaga mína við keðjunni. Það sama mun ekki hafa gerst þegar fremsti hópur fór þar um stuttu á undan okkur. Þá vildi ekki betur til en svo að Þorvaldur rak tána í keðjuna og tók flugið, ekki ósvipað okkur Ágústi, sem höfum þegar sýnt miklar listir í loftköstum um ýmislegar hlaupaleiðir. Um svipað leyti hrópaði Birgir: Jesus Christ! Þetta hefur verið óskemmtileg lífsreynsla fyrir félaga okkar - en félagar hans voru strax uppfullir af góðum hugmyndum til þess að kæta geð hans og reyna að hefja upp fyrir sársaukaþröskuldinn. Birgir tók eftir að blóð streymdi niður höfuðið úr gati í miðju enni, og ennisbandið minnti á þyrnikórónu Frelsarans. Hann hafði orð á þessu og taldi sig fara þar með mikilvæga symbólíkk af Golgata, þar til einhver sagði: Kannski ættum við bara að krossfesta hann? Já, negla hann fastan við tréð! Hér kom til skjalanna hógvær, ónefndur tannlæknir og sagði: En, góðir bræður, viljið þið ekki leyfa mér bora fyrir nöglunum fyrst?

Það er ánægjulegt að sjá sköpunarkraftinn taka yfirhöndina, allir taka þátt, eru skapandi, bæta við, prjóna við, enginn situr hjá, úr verður fljótandi frásögn sem býður upp á endalausa möguleika. Seint verður sagt að hlauparar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins séu ókristilega þenkjandi, nei, við erum með hugann við kveðskap Halla Pé og hugsum um guðdómleg málefni meðan á hlaupum stendur. Íslensk hómilíubók er á náttborði hlaupara.

Við Haukur og Jörundur fórum skynsamlega, en samt allhratt. Við kirkjugarðinn lenti ég í deilu við Hauk um ýmisleg málefni er varða ráðstöfun almannafjár og varði Stjórnarráð Íslands ákaflega. Ekki olli þetta vinslitum, en við hlaupararnir erum enn að reyna að fá Hauk til að fara heila porsjón. Við ákváðum að fara Laugaveginn og þar nutum við athygli viðskiptavina á Laugaveginum.  Sumir fóru styttra, aðrir fóru á Sæbraut, en allir hittumst við á Landakotshæð þar sem kirkjan stendur. Þar varð mikill fagnaðarfundur. Og svo var keyrt á fullu niður Hofsvallagötu, enn ljóst að Ágúst gerir allt sem hann getur til þess að þurfa ekki að hlaupa maraþon.

Sif Jónsdóttir langhlaupari kom þar sem við teygðum á plani fyrir framan laug. Hún hafði enn áhyggjur af því að verið væri að koma illa fram við suma hlaupara í pistlum ritara. Farið í pott. Sem við liggjum þar og ræðum mikilsverð málefni kemur Helmut staulandisk, haltrandi, og talar um skaddaðan liðþófa. Það sem mönnum dettur í hug til þess að losna við maraþon!! Jóhanna hvergi sjáanleg.

Birgir hefur tekið að sér að útvega boli fyrir Kommúnistana sem munu hlaupa sem sveit í Reykjavíkurmaraþoni, þar verður Lýðveldisfáninn í grunni, lárviðarsveigur umhverfis og svo lágmynd af þeim Marx, Engels, Lenín og Jörundi þvert yfir. Gaman, gaman!!!

Næst er hlaupið mánudag, þ.e.a.s. fyrir þá sem fylgja hlaupaáætlun. Nes, og vonandi sjóbað á flóði. Í gvuðs friði. Ritari.

Mikill hlaupari Jörundur...

Mikill hlaupari er Jörundur Guðmundsson. Að loknu hlaupi dagsins var það niðurstaða annálaritara að Jörundur væri einhver mestur hlaupari sem Hlaupasamtök Lýðveldisins hefðu á að skipa. Um þá niðurstöðu verður fjallað nánar hér á eftir. En mætt til hlaupa á miðvikudegi voru Ágúst, Þorvaldur, Sigurður Júl., Eiríkur, Birgir, Rúna, Jörundur, Haukur, Guðmundur, Gísli, dr. Friðrik og annálaritari. Venju samkvæmt söfnuðust menn saman í Brottfararsal og báru saman bækur sínar, upplýstu um nýleg hlaup, líkamlegt ástand, og væntingar um Reykjavíkurmaraþon. Ritari verður var við að síminn hringir ákaflega í geymsluboxi - "skyldi það vera minn sími?" í ljós kemur að hinum megin á línunni er ónefndur blómasali, ákaflega daufur í dálkinn. "Ég er hér staddur á stýrifundi í fyrirtækinu... var greindur með bronkítis í dag, settur á æðavíkkandi lyf, get ekki hlaupið neitt að ráði á næstunni..." lá við að brysti á með gráti. "Ég sagði lækninum frá læknisráði dr. Friðriks, sjóböðum og koníaksdrykkju, en hann brást bara hinn versti við. Hafði enga trú þessu." Hér lá við að blómasalinn færi að kjökra. Ritari reyndi að hughreysta hann og sagði að hann skyldi bara reyna að hlaupa aftur á föstudag. "Já, ég reyni..."

Nokkuð margir voru með Garmin-tæki, en fæst virtust virka eins og til var ætlast. Lengi var beðið á stétt eftir að menn næðu tungli, en loks var lagt í hann og ákveðið að fara Stokkinn, enda er byrjað að trappa drastískt niður fram að maraþoni. Rigning, 14 stiga hiti í Vesturbæ. Menn voru léttir á sér, Birgir búinn að léttast um fjögur kíló - og orkulaus samkvæmt því, spurning hversu gáfulegt það var. Það var greinilegt að mikill léttleiki var yfir fólki, erfitt að halda hraðanum niðri, fremstir Eiríkur, Ágúst, og Guðmundur, þar á eftir ekki síðri menn. Fátt markvert inn í Nauthólsvík, en tempóið var gizka hratt, Eiríkur fremstur og við Ágúst strefuðum við að ná honum. Niður á ramp og í sjóinn: Ágúst, ritari, Gísli, dr. Friðrik og Birgir. Sem við erum að klæða okkur að nýju bendir Rúna út á sjóinn og hlær: Ha! Sjáið, þarna eru alvörusyndarar. Og þetta eru KONUR!!! Þarna var okkur öllum lokið, fjögur selshöfuð dúkkuðu upp á sænum og syntu inn að ströndinni þar sem við vorum nýbúnir að lenda á. Birgir tók mynd á símann sinn og við ráðgerðum að birta hana sem sönnun þess að VIÐ hefðum synt í sjó - en ráðagerðin þótti svo hneykslanleg að við hurfum frá því. 

Áfram um Flanir. Hér barst talið að manni sem missti af hlaupi vegna þess að hann þurfti að laga risið hjá sér. Eftir það var rætt um að hann ætti við risvanda að stríða. Á hlaupinu var farið í gegnum fyrirætlanir manna í maraþoninu, eitthvað var óljóst hvað Haukur hugsaði sér - heyrnarglöggir heyrðu hann segja Rúnu að hann ætlaði hálft maraþon. "Og ég á mér þann einn draum að verða á undan Vilhjálmi Bjarnasyni!" "Já, þú setur markið hátt," sagði Rúna.

Þegar gengið var á Hauk virtist hann ekki fráhverfur því að fara heila porsjón. Og ekki að undra eins og hann hljóp í dag, hélt sig að mestu við Ágúst og hlupu þeir saman eins og herforingjar þar til komið var til áfangastaðar. Þeim mun meiri vonbrigði að heyra að prófessorinn hyggist ekki fylla flokk Kommúnistanna í Reykjavíkurmaraþoni. Við skeiðuðum á hröðu tempói inn Fossvogsdal, 5:15 - 5:20, ég , Jörundur, Rúna og Birgir, ekki veit ég hvað varð um aðra. Yfir Elliðaárnar, þar sem ég þurfti að gera stuttan stanz til að pissa. "Ég staldra við eftir þér" sagði Jörundur. Ég náði honum á Stokknum upp á Réttarholtið, við tókum fram úr þeim Rúnu og Birgi, en Ágúst og Haukur voru of langt undan til þess að við næðum þeim. Stokkurinn er erfiður, allur upp á við, en ég var ánægður með að við skyldum ekki stoppa neitt eða finna til þreytu, það var ekkert hvílt, skeiðað framhjá Réttarholtsskóla og þannig áfram inn á æskuslóðir okkar bræðra. Eilíflega upp á við, endalausar brekkur, en aldrei stoppað til að hvílast. Og aldrei slegið af taktinum, ekki það ég hafi fundið fyrir þreytu, þvert á móti. En það þarf alltaf einhvern sem keyrir mann áfram og í þetta skiptið var það Jörundur sem sá til þess að hraðinn héldist og menn drægju ekki af sér. Á leiðinni vorum við að velta fyrir okkur hverju þessi taktur skilaði okkur í maraþoni, en jafnframt hvað það væri mikilvægt að ofgera sér ekki - margir hefðu flaskað á því að fara of geyst af stað og sprengja sig. 16 km hlaup segði ekkert til um hvaða takt maður réð við í heilu maraþoni. Hér sá ég hvílíkur hlaupari Jörundur er, honum vex ásmegin eftir því sem líður á hlaup, gefur bara í ef hann finnur að það er einhver kraftur í manni. Með svona félaga við hlið mér get ég vel hugsað mér að ljúka maraþoni á innan við 4 klst.

Á Miklubraut urðum við varir við bláa Toyota-bifreið, HY-060, ökumaðurinn flautaði á okkur glaður í bragði, vinnukonan í framsætinu veifaði og aftan í hékk vinnukerra, greinilegt að þessi ökumaður var ekki illa hrjáður af bronkítis þar sem hann stefndi til stórafreka á öðrum vettvangi en hlaupum. Hér varð okkur ljóst að menn grípa til ýmissa óyndisúrræða til þess að losna við hlaup. Í potti fullyrti Haukur að blómasalinn myndi fara heila porsjón - hann myndi sjá til þess!

Það er alltaf leiðinlegt að sjá Háskólann á miðvikudagshlaupi - þá veit maður að því er að ljúka. En, gott og vel! Við lukum því með bravúr. Teygt á heimkomuplani - þar var mætt Sif Jónsdóttir langhlaupari og hafði margar sögur að segja úr Laugavegshlaupi og ferðum á Vestfirði. Hún hafði áhyggjur af því að blómasalinn væri lagður í einelti í hópnum og vísaði þar til pistla annálaritara, og eitthvað blandaðist Veðurstofan í þá umræðu, en ritari getur viðurkennt að hafa tapað þræðinum þar.

Pottur með betra móti, við lögðum Örlygshöfnina undir okkur, KR sundkrakkar í legvatninu. Sátum þar í nærfellt 30 mínútur. Ýmislegur sannleikur afhjúpaður, svo sem um laun opinberra starfsmanna og annarra í Tekjublaði Frjálsrar Verzlunar. Það var okkur Gísla og Ágústi áhugavert nýnæmi að ef ríkisstarfsmaður vinnur eitthvað aukalega fær hann greitt fyrir það. "Meinaru, ef ég geri eitthvað meira en að mæta í vinnuna, að ég fái greitt fyrir það..?" spurði prófessor Fróði grallaralaus. Einhver taldi sig hafa upplýsingar um það að ef starfsmaður hjá Háskólanum rannsakaði eitthvert fyrirbæri og skrifaði að því loknu grein - gæti hann hagnast á því. Nú birtust dollaramerki í augum margra viðstaddra og greinilegt að reiknivélar fóru í fullan gír.

Yndisleg stund - þetta er það sem gefur því gildi að hlaupa. Vellíðan meðan á hlaupi stendur - og vellíðan á eftir.

PS - valkostirnir eru tveir:
1. knattspyrnulið karla sem gengur undir skst. KR verði gert brottrækt úr Vesturbænum og æfingaaðstaðan verði boðin hæstbjóðanda 
eða
2. stjórn "KR-SPORT" rekin eins og hún leggur sig - og stefnt að því að byggja upp alvöru KR-inga eins og stefnan var þegar við vorum að vaxa úr grasi.

Annálaritari   

Pottsund með meiru

Nokkrir vaskir hlauparar sem þjálfa sig fyrir Reykjavíkurmaraþon mættu til hefðbundins potthlaups í Kópavogi í gær kl. 15, þ.e.a.s. allir sem kunna á klukku. Ónefndur blómasali virðist ekki hafa öðlast kunnáttu þeim efnum sem dugar til þess að skila honum tímanlega til fyrirframákveðinna verkefna. "Hvernig skyldi hann vera í vinnu?" spurði einhver. Nei, okkar maður mætti kl. 15:25 og átti þá eftir að klæða sig í hlaupafatnaðinn og fá vökva á drykkjarbrúsa. Á meðan biðu Ágúst, Haukur, Jörundur og annálaritari þolinmóðir, en þó spenntir að hefja hlaup. Loksins var hægt að leggja í hann í sól og blíðu og haldið upp í Breiðholtið, þaðan upp í Elliðaárdal, yfir brúna rétt hjá lauginni og svo framhjá hesthúsunum. Talað illa um hestamenn. Farið á tempóinu 5:20 sem skilar hlaupurum á fjórum klukkustundum í maraþoni. Blómasalinn dróst aftur úr og Haukur aumkaði sig yfir hann og hljóp með honum. Við hinir héldum okkar hraða, en neyddumst til þess að stöðva öðru hverju til þess að týna þeim hinum ekki alveg. Við fórum ákaflega fallega leið kringum Elliðavatnið, stöldruðum við á einum stað og kældum okkur í einum læknum. Það voru endalausar brekkur, upp og niður, og Ágúst sagðist hlakka til "síðustu" brekkunnar, hún væri löng. Svo kom að síðustu brekkunni og við skröngluðumst upp hana - þá kom í ljós að tvær brekkur voru eftir á mótum Kópavogs og Breiðholts. Jörundur reif upp slatta af lúpínu og Ágúst sagði: "hér stendur sjálfsagt til að malbika fljótlega!" En svo kom að því að leiðin lá bara niður í Kópavogsdalinn og þá var gefið í - við fjórir vorum nokkuð jafnsnemma komnir í Lækjarhjallann, en blómasalinn langseinastur. í refsingarskyni var honum gert að gera við sláttuvél prófessorsins sem vildi ekki fara í gang.

Á meðan fóru aðrir í pott og hófu að vökva lífsblómið með öli. Fljótlega kom Birgir og slóst í hópinn. Það var þéttur hópur sem sat og saup á veigunum fram eftir degi, margt rætt spaklegt. Arkímedes flaut á öldunum innihaldandi sterkar flögur og salsasósu. Svo var tekið til við matargerð, grillað kjöt, og Medisterpylsur sem einn hlauparinn hafði keypt við vægu verði í Bónus (yfirleitt ekki flokkað sem matur). Setið lengi kvölds að spjalli.

Af þessari ástæðu mætti ritari hvorki til sunnudagshlaups né heldur mánudagshlaups kl. 10:10 svo sem hefðin býður. Hann mætti hins vegar til laugar í morgun og hitti þar Ó. Þorsteinsson sem upplýsti að bæði hefði verið farið í sunnudags- og mánudagshlaup, hið fyrra hefðu þeir þreytt V. Bjarnason, Þorvaldur og Ó. Þorsteinsson, en hið síðara aðeins hann og Þorvaldur. Mikil persónufræði í gangi báða dagana, og Vilhjálmur venju fremur önugur fyrri daginn, þáði m.a. ekki miða  á tónleika Stuðmanna sem Ólafur vildi bjóða honum. Þeir hittu Jakob Möller hrl. og áttu við hann langt spjall á Ægisíðunni um persónur í Lýðveldinu.

Næst verður hlaupið í Hlaupasamtökum Lýðveldisins á miðvikudaginn er kemur, ca. 15 km.

Hreinar sálir fara um Flanir

Hlauparar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins elska hreinlæti - þeir mæta með hreinan fatnað til hlaupa, eru þrifalegir sjálfir til líkams og sálar, og þrífa sig svo vel að hlaupi loknu. Af þeim sökum gýs upp mikill hreinlætisilmur þegar hlauparar mæta til brottfarar í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar, "kirkjan ilmar öll" dettur manni í hug, þar hnusar hver af öðrum, "umm, en gott!, hvaða þvottaefni notar þú?" eða "hvaða Kölnarvatn ertu með í dag?" og þannig fram eftir götunum. Þannig var og dæmið í dag, almennt hreinlæti í heiðri haft og ilman með bezta móti. Mætt til hlaupa þessi: Magnús, Gísli, Ágúst, Haukur, Ólafur ritari, Einar blómasali, Andreas hinn danski, Þorvaldur, og Rúna, sem náði okkur á Ægisíðunni.

Þær viðbótarupplýsingar bárust um væntanlega kvenlega viðbót við hlaupaskarann að hún hefði gefið upp á bátinn fyrirætlanir um hlaup með Hlaupasamtökunum fyrir um 10 árum síðan að þar tíðkaði ónefndur hrekkjusvínafræðingur komur sínar og sér hefði ekki litizt á að vera í svo vafasömum félagsskap. Hún var fullvissuð um að sá aðili hlypi að jafnaði ekki með samtökunum lengur og henni væri algjörlega óhætt.

Það var, satt bezt að segja, fremur dapurlegt ástand á fólki. Blómasalinn með kvef, Gísli og Magnús óhlaupnir eftir Noregsdvöl, Ágúst óhlaupinn eftir mjög dularfulla slæmsku sem byrjaði í vinstra kálfi en hljóp svo í hægra læri (óhlaupinn, ef frá er talinn 34 km hringur sem hann fór í Heiðmörkina í gær), ritari með líffærin öll í e-m frígír og verkfalli, annað eftir því. Eitthvað er farið að fækka í hópi þeirra sem munu þreyta Reykjavíkurmaraþon af hálfu Hlaupasamtakanna og er nú einna helzt að binda vonir við Sjúl og BigJoke. En við lögðum í hann engu að síður.

Menn voru almennt hægir á sér framan af, ekki að undra þegar tillit er tekið til heilsu mann, einna helzt að Ágúst og Andreas væru eitthvað að sperra sig. Við Magnús og Þorvaldur héldum þó í við þá allt þar til er komið var á Klambratún, þá hurfu þeir. Áður en þangað var komið lýsti þó Ágúst yfir því að hann hygðist stofna Malbikshatarasamtök Íslands, líkt og Jörundur hefur stofnað Lúpínuhatarasamtök Lýðveldisins. Tilefnið er það að búið er að eyðileggja fullkomlega frambærilegan hlaupastíg í Árbænum, norðan við vatnið, með malbiksklæðningu. Hafin er sama eyðilegging í Öskjuhlíðinni, trúlega verður búið að eyðileggja alla skógarstíga með malbiki innan fárra ára, og eftir það verður tekið til við Heiðmörkina. "Nei! Gegn þessu verður að berjast," sagði prófessorinn, og var í uppnámi. Honum til upprifjunar má bara benda á að "Græna Byltingin" Birgis Ísleifs gekk út á að malbika öll grænu svæðin í Reykjavík sem menn höfðu af veikum mætti reynt að byggja upp á sjöunda og áttunda áratug seinustu aldar - er við öðru að búast þegar íhaldið er tekið við Borginni af Nýju?

Fórum um Flanir, þar sér afraksturs hlaupa félaga Jörundar allt sumarið, breiðir flekkir af lúpínu hafa verið rifnir upp eins og eftir sláttuvél - hvílík afköst! Allnokkur hraði, Ágúst og Andreas þó enn fremstir, við Magnús og Þorvaldur hægari en þó á hröðu tempói. Rúna, Gísli, Haukur og Einar einhvers staðar langt á eftir. Það voru engir þéttingar, enda Ágúst nýkominn úr löngu hlaupi, og ekki heldur staldrað við - bara haldið áfram, upp Hi-Lux og áfram hefðbundið framhjá kirkjugarðinum, Veðurstofuhálendið, austan við MH, Hlíðar og Klambratún. Nema hvað, þar sem við félagar skeiðum um Hamrahlíðina, hver koma þá ekki niður vestan við MH nema fyrrnefnd Rúna, Haukur og Einar blómasali, sek um styttingu af verstu sort, en sem betur fer lentu þau á eftir okkur og varð styttingin ekki til þess að setja þau fram fyrir okkur félagana.

Það var skeiðað áfram og bara gefið í ef eitthvað var. Ég var stoltur af okkur félögunum, við sýndum karaktér, einurð og styrk á hlaupinu, enginn aumingjaskapur. Það var keyrt á fullu út Sæbrautina, framhjá grunni tónlistarhússins og Hótel Arnarhóli, sem byggt er með svikum verktaka við erlenda starfsmenn og er til háborinnar skammar fyrir siðmenntað samfélag á Íslandi, þannig áfram hefðbundið og ekki slegið af.

Við komum nokkuð jafnsnemma til Laugar þeim Ágústi og Andreasi, töluvert síðar komu aðrir hlauparar. Það var setið í potti og rætt um mikilsverð málefni - þegar blómasalinn nefndi að það vantaði bara mojito - risu allir á fætur og sögðu: "Mimminn - Fyrsti Föstudagur". Á Mimmanum kom fram síðbúin staðfesting frá frú Ólöfu um að blómasalinn hefði fullkomnað sjósund s.l. miðvikudag - vér vitum eigi hvers vegna þessi tími þurfti að líða til þess að fá staðfestingu þess.

PS - er ritari sat að kvöldverði með fjölskyldu sinni sagði dóttir hans upp úr eins manns hljóði: "Ég sá blómasalann og Rúnu - á LAUGAVEGINUM" - hún hafði sumsé verið á rúntinum og séð téða hlaupara stytta sér leið niður Laugaveginn! Hlaupurum er hollt að vita að með þeim er fylgst og allar styttingar skráðar.

Nú er óljós áætlun framundan - það þarf að huga vel að undirbúningi fyrir maraþon. Hlutaðeigandi munu fá allar upplýsingar um þau hlaup sem vænta má að farin verði. Í gvuðs gleði, ritari.

Trappað niður fyrir maraþon...

Þessa dagana eru hlauparar að tínast til byggða úr sumarleyfum og fer hópurinn æ meira að taka á sig mynd. Kunnugleg andlit birtust í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar upp úr kl. 17 í dag. Mátti þar bera kennsl á Magnús, dr. Friðrik, Ólöfu, Hauk, Eirík, Sigurð Júl., Guðmund, Einar blómasala, Jörund og ritara. Það kom á óvart að kunnir hlauparar, sem vitað var að væru innan Borgarlandsins og við þokkalega heilsu (nefni engin nöfn), skyldu ekki sjá sóma sinn og mæta, einkum þegar Reykjavíkurmaraþon færist óðum nær. Ekki laust við að þessari spurningu lysti niður í hug manns: "hvað eru þeir  eiginlega að hugsa?" Í Brottfararsal var rætt um Hinsegin daga sem framundan eru og með hvaða hætti Hlaupasamtökin ættu eða gætu tekið þátt þar. Upplýst að þeim yrði falið það ábyrgðarfulla starf að selja sleikibrjóstsykra. Enn er óljóst hver einkennisbúningur þeirra verður. Óþekkt kona kom að máli við okkur og spurðist fyrir um hlaupahópinn - voru henni veitt greið svör og jafnframt boðið að taka þátt. Hvað um það, Garmin-tæki voru löngu stillt þegar við töltum af stað í góðviðri, sólskini, þokkalegum hita og andvara.

Enn þykir ástæða til þess að brýna fyrir hlaupurum að tæma hlaupatöskur sínar að hlaupi loknu og setja í þvottavél - svo ágengur fnykur sótti að nefjum sómakærra hlaupara að menn fengu ekki orða bundist. Ónefndur blómasali gekkst við óþefnum, en bar við þeirri ástæðu að þvottavélin hans væri biluð. Óskað var eftir að ritari brýndi fyrir hlaupurum að gæta hreinlætis og þvo ávallt vel allan hlaupafatnað eftir hlaup, en geyma hann ekki í hlaupatöskunni til næsta hlaups. Einnig bent á að flestir eiga fleiri en eina treyju til þess að hlaupa í...

Skeiðað eftir Ægisíðu - einhverra hluta vegna virtust Haukur og Friðrik alsælir með að hlaupa í vímunni af treyju blómasalans - köllsuðu jafnvel um málið við ritara - Einar tók á rás og vildi leyfa ritara að njóta ilmsins, en sjaldan hefur ritari verið jafn viðbragðsfljótur eða fótfrár og þá, tætti í burtu á firnahraða og kom ekki í nálægð við skyrtuna fyrr en í Nauthólsvík. Fremstir fóru Sjúl, Eiríkur, Guðmundur og Magnús, aðrir á eftir.

Í Nauthólsvík var farið niður á rampinn, enda fyrsti dagur ágústmánaðar og komið að sjóbaði. Þessir fóru í sjóinn: ritari, dr. Friðrik, Einar blómasali (að 3/4) og Ólöf (að 1/4). Blómasalinn kvaðst vera lasinn, með þungan verk fyrir brjósti, en þó ekki hita. Þrátt fyrir að dr. Friðrik sé almennt þeirrar skoðunar að sjóböð séu af hinu góða fyrir veika menn, féllst hann á að leyfa blómasalanum að snúa við og ljúka stuttu hlaupi. Aðrir héldu áfram, Sjúl og Eiríkur fóru 26 km (Goldfinger með slaufum), Jörundur og Ólafur fóru 69 með lengingu niður á Sæbraut (18 km), aðrir eitthvað styttra.

Ástand var gott eftir hlaup, þrátt fyrir að við Jörundur hefðum haldið stíft tempó. Þeir Sjúl og Eiríkur voru ekki alveg jafnsprækir, en þurfa núna að fara að trappa alvarlega niður fyrir maraþon. Taka bara stutt hlaup eða meðallöng hlaup. Á föstudag verður farið hefðbundið, rúmir 10 km, en á laugardag er stefnt að 27 km - ef veður leyfir. Áhugasamir verði í sambandi við ritara. Á föstudag er jafnframt Fyrsti Föstudagur - en nokkuð er um liðið síðan sú hátíð hefur verið haldin heilög.

Í gvuðs gleði. Ritari.



 

Líffæraverkfall við Elliðavatn

Hlaup dagsins var óhefðbundið, alla vega hvað þennan hlaupara varðar. Búið var að gefa út tilkynningu um 35 km hlaup í upptakti fyrir Reykjavíkurmaraþon. Þegar upp var staðið mættu þrír hlauparar til boðaðs hlaups. ritari, Sjúl og Birgir. Sjúl nýbúinn að fara 35 í Grímsnesinu og Birgir fús til þess að gera tilraun um mannslíkamann sem gekk út á að leiða í ljós hvað hann þyldi af hlaupum án þess að hafa orkuvökva með sér. Lagt í hann kl. 16:35, veður gott, 15 stiga hiti og léttskýjað.

Á leiðinni var aflað fregna af veizlunni miklu að Hesti í Grímsnesi um helgina hjá Sjúl og fjölskyldu. Þar hljóp semsagt Sjúl 35 km, einhverjir hjóluðu 10 km - aðrir gerðu minna. Síðan var slegið upp veislu og skemmtu menn sér vel lengi nætur.

Birgir talar mjög mikið - og hátt. Ekki gefur Sjúl honum mikið eftir, þótt á lágværari nótum sé. Ég held að nýtt samtalsmet hljóti að hafa verið sett, því að samtal féll ekki niður alla þá leið sem ég fylgdi þeim félögum, líklega eina 25 km. Við fórum hefðbundna leið inn Fossvogsdalinn, upp Elliðaárdal og að Breiðholtsbraut, þar undir og yfir í Elliðavatnshverfið. Um það leyti fór ég að finna fyrir þreytu í skrokknum og fór að hafa áhyggjur af leiðinni tilbaka. Þegar við fórum kringum vatnið byrjaði að rigna og var svalandi að fá úðann yfir sig. Tilraun Birgis gekk ágætlega og við náðum niður í Árbæjarlaug á skikkanlegu tempói. Þar splæsti Sjúl Powerade á línuna og viðurkenndi Birgir eftir á að það hefði bjargað honum að fá orkuna á þessum tímapunkti.

Við hlupum hjá félagsheimilinu hjá Rafstöðinni og sáum að verið var að sýna Dýrin í Hálsaskógi - Sjúl var með hugmynd um að við læddumst inn og kæmum inn í leikritið sem Kasper, Jesper og Jónatan úr Kardimommubænum - rifjuðum upp sönginn þeirra: Við læðumst hægt um laut og dal/og leyndar þræðum götur/á hærusekki heldur einn/en hinir bera fötur....

Er komið var í Fossvogsdalinn leyfði ég þeim að streyma áfram - ég varð að hvíla skrokkinn - einhvers konar líffæraverkfall var brostið á og líkaminn virtist ósáttur við að vera það flutningstæki sem honum er alla jafna ætlað að vera. Ég tók upp göngutakt milli þess sem ég reyndi að spretta úr spori þar til ekki varð lengra komist. Það voru vonbrigði að geta ekki lokið hlaupi á rífandi takti - og ekki gott að útskýra hvað gerðist hjá þessum hlaupara. En það verður að komast á hreint áður en lagt verður upp í heilt maraþonhlaup.

Félagar mínir voru enn í laugu er ég kom þangað - en engir aðrir hlauparar Hlaupasamtakanna og því ekki gott að vita hvað varð, ef nokkuð, úr hefðbundnu miðvikudagshlaupi.

Nú verður lagt í hann, farið á Mærudaga á Húsavík um helgina. Hlaupið í norðrinu. Kveðjur, ritari.

Heitt og sveitt

Hér í Svíþjóð eru reknar líkamsræktarstöðvar undir heitinu "Svettis" - sem á íslenzku myndi útleggjast "Svitó" - ekki heiti líklegt til þess að trekkja að frekar en rafvirkinn sem kaus að kalla fyrirtæki sitt "Rafstuð" - maður vill ógjarnan lenda í að fá rafstuð eftir að hann er búinn að véla um raflagnir heimilisins. En Svíar eru óútreiknanlegir og finnst það bara huggulegt að geta farið inn á staði sem heita Svitó og svitnað þar. En ekki held ég ritari Hlaupasamtaka Lýðveldisins hafi þótt huggulegur þar sem hann skeiðaði um stíga Uppsala og lækirnir fossuðu og hjöluðu niður stæltan skrokkinn í 22 stiga hita, sólskini og ládeyðu. Hér var sumsé dagurinn tekinn með látum um það bil er rifa myndaðist í augum prófessora heima á Íslandi, stefnt á langt hlaup, en óljósara með hlaupaleið. Þegar upp var staðið varð það aftur Gamla Uppsala en þó lengt um Eriksberg og Flogsta og þannig farið lengra en síðast, líklega 27-28 km - ekki 35 eins og hlaupaáætlun sagði fyrir um, en býsna gott engu að síður í þessum hita. Hlaupari var orðinn ansi þrekaður á seinni partinum og hefði ekki viljað bæta þessum 7-8 km við sem þurfti til að uppfylla áætlun.

Ég varð ekki fyrir neinu aðkasti að þessu sinni, enda vel á verði, ávallt reiðubúinn að víkja og færa mig þegar ég mætti hjólafólki. Hins vegar brá svo við nú að allir stígar voru fullir af hlaupandi fólki og var það ágæt tilbreyting. En hér tíðkast ekki að fólk kasti kveðju hvað á annað eins og regla er heima þegar hlauparar mætast. Og raunar allir njóta þegar frændi minn og vinur, Ó. Þorsteinsson, er á ferð: þá er öllum heilsað. Að ekki sé talað um Magnús J. Kristinsson, tannlækni, sem þekkir mjög marga einstaklinga sem hlauparar mæta. Nei, hér heilsast fólk ekki, engin samstaða meðal hlaupara. Og synd að hlaupari komst ekki í kalt vatn að kæla sig - en úr því verður bætt í næstu viku, þegar farið verður í sjóinn á miðvikudag.

Kærar kveðjur héðan úr Svíaríki. Ritari.

Hlaupið í Paradís

Um það leyti er prófessorar á Íslandi sneru sér til veggjar og sofnuðu vært á ný í morgun reimaði ritari á sig hlaupaskóna, opnaði útidyrnar á litlu raðhúsi í Malma Backe og dró djúpt andann - þótt aðrir sofi skal ekki vikið eitt iota frá hlaupaáætluninni. Enn var rýnt í kortið af borginni - í þetta skiptið ákveðið að leggja undir sig suðurhéröðin. Eins og áður hefur komið fram í annálum þessum er Svíþjóð paradís hlauparans, þar liggja endalausir stígar út um hvippinn og hvappinn og hægt að hlaupa af augum fram svo lengi sem þrek endist. Landið er sléttlent, veður er hagstætt þessi missirin, ekki neitt yfirmáta hlýtt, hægur vindur og svalandi ef eitthvað er.

Ég lagði sumsé í hann vel birgur af orkuvökva og í nýjum, aldeilis frábærum hlaupabuxum sem ég innhöndlaði hér í staðnum, léttar og ekki of þéttar. Hljóp þannig niður Vardsatraveg, sem er býsna langur, út að Granebergsveg og svo upp á Dag Hammarskjöldsveg - sem ég geri ráð fyrir að menn muni eftir frá því ég týndist hérna í haust í Gottsunda. Þessi túr er á að giska 16-17 km - og mátuleg upphitun fyrir langa hlaupið mitt á morgun, 35 km. Eftir er að ákveða hvaða leið verður farin en trúlega verður það blanda af þessu hlaupi og hlaupinu út í Gömlu Uppsala á miðvikudag. Fann mikinn kraft í lok hlaups í dag og greinilegt að þessi hlaupari er allur að koma til í aðdraganda maraþons.

Ég bið hlaupurum allrar blessunar, hef heyrt ávæning af fyrirætlunum um langt hlaup á morgun í Grímsnesinu og vona að sem flestir blandi sér í það. Einnig sendi ég mínar bestu kveðjur öllum sem koma til útivistar að sumarhöll Sjúl í sveitinni.

Í gvuðs friði, ritari.