Hvalir eru spendýr

Mættir á sunnudagsmorgni í hefðbundið hlaup hjá Hlaupasamtökum Lýðveldisins Ó. Þorsteinsson, Þorvaldur Gunnlaugsson, Friðrik Kaupmaður og Ólafur skrifari. Þrátt fyrir afleita spá var ekkert að veðri og mátti vel hlaupa, en fara þurfti varlega í slabbi og hálku. Menn voru almennt sáttir við vel heppnað Þorrablót sl föstudag og bárust Formanni engar kvartanir vegna óspekta eða hávaða. Mun hafa verið sungið og spilað til miðnættis sem telst nokkuð gott í hópi þar sem meðalaldurinn er hátt í sjötíu ár. 

Nú, það var sosum rætt um ýmislegt á hlaupum, t.d. hvað grænmetisætur myndu leggja sér til munns af Þorraborði og nefndu menn rófustöppu, uppstú, harðfisk, annan fisk... “Hval...” sagði Þorvaldur. “Já en hvalur er spendýr, Þorvaldur.” Við svo augljósa ábendingu gerðist Þorvaldur fráhverfur hlaupi og sneri við. Vorum við þá staddir í Nauthólsvík. 

Eftir Kirkjugarð þar sem við gengum í mestu makindum kom maður hlaupandi fram úr okkur móður og másandi og fékk sig ekki stöðvað sökum skriðþunga. Var þar mættur Einar blómasali seinn að vanda en sýndi þó góða viðleitni með því að mæta yfirleitt. Hann lýsti þungum áhyggjum af prófessor Fróða sem hefur ekki hlaupið með okkur síðan í vor er leið. Var honum falið það rannsóknarverkefni að hafa uppi á prófessornum og athuga hvort hann væri ekki fáanlegur að hnýta á sig skúana. 

Tröppurnar eru hreinn skandall og þurfum við að eiga alvarlegt orð við hann Hjálmar okkar af þeim sökum. Steypa sprungin og handrið sett skakkt á. Svona vinna ekki fagmenn og fráleitt að við munum sætta okkur við svona fúsk. Færi erfitt eftir Stokk og mátti fara varlega. Gerð könnun á Laugavegi þar sem allar skárri verslanir virðast á förum, en í staðinn væntanlegar lundabúðir og túristasjoppur hvers kyns. 

Þetta var rólegur dagur í Lýðveldinu, það skal viðurkennast. Og það er bara allt í lagi. Auk hlaupara voru dr Einar Gunnar og Jörundur prentari í Potti, sá síðarnefndi hortugur að vanda. En Pottur var langur og góður og menn voru ekkert að flýta sér. Senn kemur vor með sól á vanga og þá gerast hlaup tíðari og harðari.

Á bleiku pilsi

Fyrirsögnin gefur ekki fyrirheit um frásögn af hlaupi í Hlaupasamtökum Lýðveldisins, en þarna stendur hún nú samt. Og þannig var það. Tobba mætti til hlaups á sunnudagsmorgni í bleiku pilsi. Aðspurð hverju þetta sætti horfði hún stolt á pilsið og kvað ekki hafa verið völ á öðru betra. Aðrir mættir í öllu hefðbundnari garderób Ó. Þorsteinsson, Þorvaldur, Bjarni Benz og Ólafur skrifari. Einar blómasali sendi af sér mynd í hjálmi á vélsleða austan úr sveitum - og kunni ekki að skammast sín.

Mikil dýrðardásemd er nú að skottast um grundir á sunnudagsmorgni í veðurblíðunni, hreina loftinu, í samfloti við góða félaga. Ekki þekkir skrifari betri leið til þess að njóta dagsins en í félagsskap öðlingsfólks sem ræðir af fullkomnu fordómaleysi um hvaðeina er horfir til framfara fyrir land og þjóð. Vitanlega slæðist með alls kyns misskilningur, svo sem um pálmarækt og yfirvaraskegg, en slíkt má alltaf leiðrétta með þolinmæði og umburðarlyndi. Oftar en ekki byggist slíkur missklningur á því að menn ramba inn á vitlausar útvarpsstöðvar þegar þeir eru að leita að gamla Gufuradíóinu.

Á sunnudagsmorgnum er um að gera að njóta hlaups, því að eins og menn vita lýkur því svo að segja um svipað leyti og það hefst. Áður en maður tekur eftir er komið inn í Nauthólsvík og þá er hlaup nánast hálfnað. Margt er rætt á ferðum okkar um grundir og um flest ríkir trúnaður svo að ekki verður frá því sagt á þessum blöðum. En hitt er sönnu nær að flokkur vor náði inn í téða Nauthólsvík svo að segja áfallalaust og var þar staldrað við samkvæmt hefð og stráin barin augum. Menn reyndu einnig að sjá fyrir sér pálmana sem eru væntanlegir, en einhvern veginn gekk það hálf erfiðlega, enda búið að afskrifa framkvæmdina af til þess bærum og fróðum aðiljum.

Í Kirkjugarði brá Tobba myndavél sinni á loft og smellti af hópnum í gríð og erg eins og menn hafa væntanlega séð á fésbók. Þaðan var hlaupið áfram sem leið lá að tröppunum margfrægu og aftur smellt af.

Okkur tókst að forðast að láta Bjarna draga okkur inn á myndlistarsýningu á Kjarvalsstöðum, en í Bankastræti var ekki undan því vikist að fara inn í Cintamani til þess að skoða hlaupajakka á Formanninn. Í ljós kom að það sem hann taldi vera hlaupajakka var útivistarjakki ætlaður fólki sem stendur utandyra í mikilli rigningu. Ég benti Formanni á að ekki væri von á svo mikilli rigningu á Íslandi og varð hann þegar afhuga jakkanum.

Bjarni fór í fússi um Sæbraut bölvandi þessu listfjandsamlega pakki sem hljóp með honum. En þegar hann kom kjagandi upp Ægisgötu var hann allur orðinn mildari og saman tókum við niður höfuðföt, lutum Kristi bróður fyrir durum Kristskirkju og signdum okkur. Féll þá allt í ljúfa löð með okkur og var hlaupið í bróðerni og kristilegum kærleiksanda til Laugar.

Fáir pottar opnir vegna skorts á heitu vatni í frosthörkunum og ekki Örlygshöfn, fátt í boði annað en kaldur pottur. Var því staldrað stutt við. Segir því ekki af samræðum á sunnudegi.