Vandamálin eru benzín framfara

Höfundur fleygra orða í fyrirsögn pistils er sjálfur Melabúðarkaupmaður. Samt vafðist inntakið fyrir nokkrum Pottverjum í lok hlaups dagsins og var málinu eytt. Til hlaupa mættu: próf. Fróði, Kalli, Flosi, Heiðar, Helmut, dr. Jóhanna, skrifari, Ólafur Gunnarsson, Þorvaldur, Maggi - og svo bættist Kaupmaður í hópinn síðar og Benzinn var víst eitthvað að sprikla líka. 

Farið um Viðimel út á Nes. Veður gott, en gerðist svalara á Nesi. Búið er að reisa tröppu yfir sjóvarnagarðinn í Ánanaustum og niður í sjó, væntanlega til sjóbaða á heitum sumardögum. Skrifari fór rólega yfir og beið þess að skrokkurinn hitnaði að því marki að hlaup yrði ánægjulegt. Kalli, Þorvaldur og Maggi styttu við Lindarbraut og gáfu engar skýringar á framferði sínu. Aðrir höfðu haldið áfram á Nes, fyrir Gróttu og jafnvel fyrir golfvöll, meðan dr. Jóhanna, Heiðar og Frikki fóru allt aðra leið, Víðimel út á Suðurgötu, Skítastöð og svo vestur úr.

Þetta batnaði bara eftir því sem leið á hlaup og var bara hamingja. Farið hjá Bakkatjörn og tilbaka. Lokið við rúmlega 9 km hring á skikkanlegum tíma. Unaðslegt! Í Potti var rætt um árshátíð. Áhugi á að hafa hana í Rafveituheimilinu og var skipuð nefnd á staðnum til þess að ganga í málið. Skipan verður sú að þátttakendur koma hver með sitt og Baldur bruggar guðaveigar. Skemmtiatriði: töfrabrögð, söngur, ræðuhöld. Bjössi kokkur verður útkastari. Meira síðar.   

Hugsað um gvuð á hlaupum

Er betra að sitja á kirkjubekk á sunnudagsmorgni og hugsa um hlaup, eða að hugsa um gvuð á hlaupastígum úti? Nú segi hver maður það sér sjálfur. Hlauparar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins tilheyra síðari hópnum. Þeir taka sunnudaginn snemma og halda til Laugar með hlaupagír sín. Á Stétt úti mátti í dag greina Ó. Þorsteinsson, Magnús tannlækni, Þorvald, Maggie og skrifara. Veður fagurt, sól skein í heiði, logn og hiti um 4 stig. Fórum rólega af stað. Á Ægisíðu sat fyrir okkur Guðmundur Löve, nýrisinn upp af sjúkrabeði og mátti ekki við því að horast.  Hann slóst í för með okkur og það var haldið áfram. 

Maggie er náttúrlega í sérflokki og setti strax vegalengd á milli sín og okkar hinna. Fljótlega dróst skrifari aftur úr þeim hinum, m.a.s. Ólafur Þorsteinsson skildi frænda sinn eftir. Skýringin var trúlega sú að skrifari var á utanvegaskóm og þeir eru mun hægari  en hefðbundnir hlaupaskór. Þetta var allt í lagi meðan maður mjakaðist áfram, ég vissi ég myndi ná þeim fyrr eða síðar. Sunnudagshlaup eru félagshlaup og enginn er skilinn eftir.

Það var við flugvöll sem ég náði Magga og Óla og saman áttum við hlaup inn í Nauthólsvík. Þar var gengið og Guðmundur sagði stutta sögu. Svo haldið áfram  í Kirkjugarð. Þar brá hins vegar svo við að þau hin héldu hlaupi áfram, jafnvel þótt um brekku væri farið. Við frændur urðum einir eftir og sáum þau hin ekki eftir það. Við gengum á hefðbundnum stöðum og ræddum ýmis mál persónufræðilegs eðlis, en frændi minn er einhver mestur persónufræðingur í Vesturbænum. Og ekki er komið að tómum kofanum þegar bílnúmer ber á góma. Eitt slíkt vakti athygli okkar á leiðinni: Ó 1. Situr á 35 ára gömlum Audi.

Við fórum hefðbundna leið um Klambra, Hlemm og Sæbraut. Gengið á völdum stöðum, sóttum hyllingu á Café París, Túngatan gengin. Ekki rekur mig minni til þess að okkur hafi þrotið umræðuefni á þessari leið, enda fimm jarðarfarir í Hrútafirðinum frá áramótum. Aðeins einn af föstum gestum Samtakanna í Potti, dr. Einar Gunnar. Rætt um eftirminnilega Dalamenn.  

Annar Föstudagur

Í hlaup dagsins mættu ekki margir. Þeir katólsku trúbræður Denni og Benz, Maggie, Þorvaldur, Rúna og svo eitthvert ungmenni af Nesi. Maggie sagði: "Það var ungur maður af Nesi." Var það Denni, var spurt. "Nei, Denni er ekki ungur," sagði Maggie. Var það Heiðar? var spurt. "Hver er það" spurði Maggie. Þannig var málið þæft í Potti fram og tilbaka án niðurstöðu. Altént er ljóst að helztu hlauparar Vesturbæjarins voru fjarverandi í hlaupi dagsins. Vafalaust með vatnsþétta afsökun. 

Í Útiklefa hélt Hjálmar íþróttakennari ádíens um bjór og bjórdrykkju. Föstudagar eru til þess að efna í þorsta sem verður eingöngu svalað með völdum bjór. Þannig fer maður frá Laug hamstola af þorsta. En nú skyldi haldið heim til Bigga og Unnar og inntekin flatbaka og bjór. Fyrst þurfti skrifari að fara heim til sín og elda ofan í ómegðina. Að því búnu var stefnan sett á Seilugranda.

Þar stóðu þeir í eldahúsi Biggi jógi og Einar blómasali. Aðrir mættir: Rúna og Frikki, Benz, Þorvaldur, Bjössi kokkur, Maggie, Ágúst og Ólöf - og svo kom Pétur Einarsson beint úr kellingaboði KR-skokks. Hann lýsti yfir að sér hefði ekkert litist á úrvalið. Þeir báru fram flatbökur fóstbræður í gríð og erg og voru afköstin slík að menn stóðu á blístri og afgangur var er upp var staðið. Slíkt er óþekkt í Samtökum Vorum. Drukkinn með bjór, síder, ítalskt rauðvín.

Margt skrafað og rætt. M.a. var tæpt á því hve viðfelldinn skrifari væri orðinn í pistlum sínum. Þar gætti ekki lengur umtalsverðrar illkvittni í garð neins nema einna helzt blómasala, en fyrir kæmi þó að honum væri hælt í pistlum, sem væri frágangssök. Kallað var eftir krítískari sýn á starfsemi Samtaka Vorra og frammistöðu hlaupara og nánar væri greint frá sögnum og missögnum hlaupara á hlaupum, eins og var aðal pistla hér fyrr á tíð. Einhver kallaði eftir því að hann Haukur okkar yrði virkjaður á ný.

Um þetta leyti var spurt um árshátíð. Síðasta árshátíð var haldin í Viðey, hún tókst frábærlega. Beinast liggur við að halda næstu árshátíð í Viðey einnig, t.d í apríl komanda. Ágúst var á þeirri árshátíð og fannst hún eftirminnileg. Hann lagði til að árshátíð hæfist á hlaupi um eyna ("hvað má ná mörgum kílómetrum út úr slíku hlaupi?") - en þegar minnst var á þrif eftir hlaup nefndi hann bara "Vatnstankinn" - er ekki vatnstankur í eynni? Hann var búinn að gleyma því að árshátíðin var haldin í "Vatnstankinum" síðast. Öl gerir Ölvi fölvan.

Þá er í öllu falli komin fram hugmynd um árshátíð. Viðey í apríl komandi. Viðeyjarstofa eða Vatnstankur. Finnum heppilega dagsetningu. Í gvuðs friði.  

Eingöngu naglar!

Á þessum degi mættu eingöngu naglar til hlaupa í Hlaupasamtökum Lýðveldisins, en sólskinshlauparar sátu heima. 6 stiga frost og norðaustan stormur. Mættir: prófessor Fróði, Þorvaldur, Flosi, Bjarni Benz, Helmut og dr. Jóhanna, Heiðar, skrifari og Frikki Meló. Hlauparar fóru kappklæddir út í gjóluna, flestir með balaklövur. 

Það var haldið á Ægisíðu þar sem við höfðum vindinn í bakið. Hópurinn sundraðist fljótlega og röð hlaupara hefðbundin. Við kjöguðum þetta saman Benzinn og Helmut, en svo skildu þeir mig fljótlega eftir. Erfiðast var hlaupið við flugbraut vegna mótvinds, kuldinn var ekki verstur. Í Nauthólsvík var beðið eftir skrifara, þar voru fyrrnefndir hlauparar og vildu fara Hlíðarfót. Flestir munu hafa farið þá leið í dag, nema hvað Jóhanna og Heiðar fóru eitthvað lengra.

Hér var farið að lægja vind og bara nokkuð bærilegt að hlaupa. Farið hjá Gvuðsmönnum og svo vestur úr til Laugar. Teygt í Móttökusal og farið í Pott. Í Potti var svo kalt að hárið á þeim sem höfðu hár fraus. Helst hefði maður þurft að halda höfðinu undir vatnsborðinu, en það er víst ekki gerlegt mjög lengi.

Erfitt hlaup, en góð tilfinning að koma til Laugar og ylja sér í Potti. Meira og verra á miðvikudag.  

Eflum félagsandann!

Félagslíf Samtaka Vorra hefur verið með dapurlegra móti undanfarið, eða allar götur frá því hún Ósk okkar hélt upp á afmælið sitt sællar minningar. Af því tilefni bundu menn miklar vonir við hlaup dagsins og Fyrsta Föstudag í framhaldi af því. Mæting í hlaup heldur dapurleg: Denni og Þorvaldur. Skrifari spurði Denna hvort mikið hefði verið sagt í hlaupi dagsins. Kvaðst hann hafa reynt að halda uppi samræðum og þá helst á þeim nótum sem gætu höfðað til hvalasérfræðingsins. En það var þeim mun erfiðara sem Denni þurfti að stoppa tvisvar í hlaupinu vegna verkja í nára og teygja. Þeir fóru einhverja undarlega leið um skóglendi og hjá Gvuðsmönnum og stystu leið tilbaka. Sem sagt: dapurlegt. 

Það var þeim mun fjörugra í Potti. Þar var mættur skrifari alhress og svo bættust við Benzinn og blómasalinn nýkomnir úr jarðarför, upprifnir og innblásnir, uppfullir af sögum og skemmtilegheitum. Denni á leið á belgjamót KR þar sem menn eta óæti, en þeir hinir að koma úr jarðarför í Hafnarfirði þar sem boðið var upp á konfekt, kaffi og hvítt. Stefnan sett á Ljónið.

Á Ljóninu komu saman Denni, skrifari, Helmut, Benzinn, dr. Jóhanna, Friedrich Kaufmann og var mikið gaman. Málin rædd af hispursleysi og greinilega komin stemmari á félagsleg úrræði. Þegar málið var borið undir fjörkálfinn Bigga Jóga brá hann skjótt við og ákvað að stefna fólki saman til Annars Föstudags að heimili þeirra Unnar í Seilugranda föstudaginn 8. mars og biðja blómasalann að annast matargerð alla, flatbökubakstur. Æskilegt væri að félagsmenn mættu með uppáhaldsálegg sitt, hvort það er pepperoni, ananas, ostur valinnar gerðar eða annað - og svo það ekki gleymist - drykki að eigin vali. Mikið af þeim. Mæting kl. 19:30. 

Mætum öll og eflum félagsandann Samtaka Vorra!  

Stólfóturinn

Mönnum er minnisstæð frétt í Ríkissjónvarpinu um afhendingu stólfótar á Árbæjarsafnið er notaður hafði verið sem barefli í Gúttóslagnum 9. nóvember 1932. Tildrög málsins voru þau að verkalýðurinn í Reykjavík vildi mótmæla launalækkun í atvinnubótavinnunni og burgeisarnir siguðu lögreglunni á fátæklingana. Nema hvað menn slógust fyrir utan Gúttó og notuðu hvaðeina til þess að vinna andstæðingnum mein. Þar með talið stólfætur úr sal bæjarstjórnar. 

Er liðið var á dag kom lögreglumaður inn á lækningastofu Ólafs Þorsteinssonar, háls-, nef- og eyrnalæknis í Skólabrú, með stólfót fastan við haus sér. Skrúfa eða nagli tryggði að stólfóturinn sæti fastur. Nú kom það í hlut læknisins að losa stólfótinn. Eftir það var fóturinn settur inn í skáp og var þar næstu 80 árin eða allt þar til sonarsonur læknisins og nafni,  Ó. Þorsteinsson, Formaður Vor til Lífstíðar, kom stólfætinum á Árbæjarsafn.

Við athöfnina þótti eðlilegt að bjóða fulltrúa réttvísinnar, Herði Jóhannessyni, yfirlögregluþjóni, og fulltrúa verkalýðsins, sem var sveit vaskra einstaklinga frá Eflingu stéttarfélagi, eina verkalýðsfélaginu þar sem verkafólk er enn við völd. Ætlunin var að bjóða Jörundi Guðmundssyni prentara að vera fulltrúi hinna börðu, hafandi verið barinn sjálfur af lögreglu, en það fórst fyrir. Við þetta þótti Jörundi svo við Ólaf Þorsteinsson að hann kom þeim sögukvitti á kreik að stólfóturinn væri falsaður, raunar hefði hann séð stólfót með nákvæmlega sama mynstri undir mublu á heimili Ólafs.

Jæja, þá var komið að þætti V. Bjarnasonar, en eftir því sem Ó. Þorsteinsson segir varð Vilhjálmur æfur er hann frétti að Spaugstofan hefði með það sama tekið upp Stólfótinn í þætti, en VB sjálfur hangið á húninum hjá ríkisfjölmiðlinum síðasta áratuginn án þess að úr því yrði efniviður í Spaugstofu.

Um þetta og önnur  dæmi var rætt í Potti eftir Sunnudagshlaup sem var fremur fámennt.  

Nú kannast maður við sig

Ekkert tíðinda gerðist í Útiklefa. Þó mættu þar skrifari, gamli barnakennarinn, Helmut og Benz, auk blómasala sem enn er ekki úrkula vonar um að geta pressað Benzinn niður fyrir öll siðsemismörk í gjaldtöku fyrir akstur til Flyvehavnen. Svo var gengið til Brottfararsalar. Þar bættist Denni við og var útlit fyrir hefðbundið hlaup. Svo kom Maggi hlaupandi á síðustu stundu og sagði okkur að hlaupa af stað, en við sögðum að við biðum alltaf eftir vinum okkar. Skipti sosum ekki máli því að Benzinn var hvort eð er ekki kominn úr Útiklefa. Helmut og Denni lögðu af stað, þeim lá á að komast af stað, einhverra hluta vegna. Við hinir biðum.

Svo komu þeir, Benzinn og Maggi og við gátum lagt í hann. Fljótlega kom í ljós að skrifari var hægari en þeir hinir, ekki að hann væri þreyttur eða þungur á sér, bara hægari. Dróst aftur úr, samt var þetta hefðbundið föstudagshlaup, sem er félagshlaup og enginn skilinn eftir. En ekki að örvænta, þetta færi einhvern veginn! Maður þraukaði og hugsaði til þess að eftir því sem liði á hlaupið myndi skrokkurinn hitna og verða sprækari.

Þeir hinir voru þarna einhvers staðar aðeins á undan mér, ekki langt, kannski eina mínútu. Þegar þeir hinir komu í Nauthólsvík lagði Benzinn til við blómasalann að bíða eftir skrifara. Slíkum hugmyndum var hafnað snarlega. En Benzinn er sannur vinur vina sinna og beið, blómasalinn áfram. Hér ætlaði sá gamli að stytta, fara Hlíðarfót og hitta mannskapinn á Klömbrum. Skrifari sagði að það kæmi ekki til greina: hefðbundið merkir hefðbundið. Hi-Lux, Öskjuhlíð og þannig áfram. Hér voru þeir hinir rétt á undan okkur og reyndist brekkan þeim sumum erfið. Við vorum nánast búnir að ná þeim er upp var komið brekku.

Jæja,við fórum fram úr Denna og skildum hann eftir. Veðurstofa, saung- og skák, Hlíðar, Klambrar, Hlemmur og Sæbraut. Hér náði skrifari að fara fram úr flestum hlaupurum, nema Benzi sem stytti sér leið eftir Veðurstofu. En á Sæbraut losnaði skóþvengur á skúm skrifara og þar með var þetta búið. Ég mátti horfa á eftir þeim hinum þumbast áfram og ég að hnýta skúa mína. Hlaupið hjá Hörpu, um Höfn og upp Ægisgötu. Við Kristskirkju fór fram heilög signing og svo niður Hofsvallagötu. Þar var Denni, hann hafði náttúrlega stytt um Laugaveg, nema hvað.

Að hlaupi loknu er oss efst í hug þakklæti fyrir góða heilsu, gott líkamlegt ástand, gott veður og góða félaga. Gott hlaup, þrátt fyrir að það vantaði nokkra góða félaga eins og prófessor Fróða, Þorvald, Jörund o.fl. En nú er maður farinn að kannast við sig, farinn að renna hefðbundnar leiðir Hlaupasamtakanna með viðeigandi hreinsun hins innri manns. Framundan er vorið, birta, þingkosningar, og meðal annarra orða, þetta: 

D.ritstjóri betur um bætti 
og bullaði' að Morgunblaðshætti. 
Maðurinn mæddur 
svo mikið varð hræddur 
um kvöld eitt þá Kötu hann mætti. 

Mannval

Þegar skrifari sá Maggie í Brottfararsal, sagði hann: "Ég hef ekki séð þig lengi!" Hún svaraði: "Það er líklega vegna þess að þú hefur ekki sést lengi sjálfur. Ég hljóp t.d. í gær, sunnudag." Aðrir hlauparar tóku undir þetta hjá Maggie og gerðu ósmekklegan aðsúg að skrifara. Prófessor Fróði vildi skipuleggja hlaup í Viðey og árshátíð í framhaldinu. Skrifari spurði um það smáatriði að þrífa sig eftir hlaupið. "Hva! Er ekki vatn í Viðey? Það er vatnstankur í eynni!" Hann vissi greinilega ekki (eða mundi) að seinasta árshátíð var haldin í þessum sama vatnstanki.

En hvað sem öðru líður var gríðarlegt mannval í Brottfararsal við upphaf hlaups í dag. Þarna mátti bera kennsl á gamla hlaupara eins og Jörund, Ágúst, Flosa, Kalla, Magga, Helmut, Þorvald og Benzinn. Einnig yngri hlaupara eins og Einar blómafræðing, Ólaf skrifara og Ólaf heilbrigða. Og svo allir ofurhlaupararnir: dr. Jóhanna, Pétur Einars, Maggie, Ósk, Hjálmar - en Gummi Löve var veikur. Hann hrópaði á okkur út um glugga eftir að hópurinn var kominn á hreyfingu. 

Stemmari fyrir gömlum Neshring, upp á Víðimel, út á Suðurgötu og þannig út í Skerjafjörð. Við Einar og Maggi daprir og við siluðumst af stað með Jörundi. Maggi sagði sögu af konu sem kom í apótek og vildi kaupa arsenik. Jörundur upplýsti að Einar væri ekki blómasali heldur  blómrekstrarfræðingur. Sagt frá manni sem útskrifaðist úr viðskipta- og rekstrarfræði og hefði kallað sig viðrekstrarfræðing til styttingar. Svona ganga skeytin stundum þegar vel liggur á mönnum. Einar eitthvað slappur í dag og hætti áður en komið var í Skerjafjörð, hélt tilbaka.

Við dóluðum þetta út að Skítastöð og snerum í vestur. Sást lítið til annarra hlaupara, nema við sáum ofurhlauparana á undan okkur á leið á Nesið. Kalli kom á móti okkur og fór með Jörundi vestur úr, en við Maggi beygðum af við Hofsvallagötu. Okkur skilst þeir gömlu hafi farið út að Eiðistorgi og svo tilbaka á hröðu tempói. M.a. mun prófessor Kvaran hafa tekið fram úr fremsta fólki spyrjandi hvar fremstu hlauparar væru. Hann er allur að koma til - í ósvífninni!

Hefðbundin hátíðarstund í Potti með sögum úr hlaupum, Kvaran með ádíens.   

Allt á réttri leið

Furðu má hann heita værukær, Jörundur prentari, maður sem ætlar að standa fyrir Fyrsta Föstudegi n.k. föstudag og mætir ekki í hlaup dagsins til þess að búa sig undir verkefnið andlega. En á þessum ágæta miðvikudegi var glettilega harðsnúinn hópur mættur: próf. dr. Fróði, gamli barnakennarinn, dr. Jóhanna, Pétur Einars, Gummi Löve, Heiðar, Þorvaldur, Benzinn, Einar blómasali, Hjálmar, Ólafur skrifari, Maggi, Frikki og Rúna. Í þetta skiptið má heita að við höfum lagt upp saman með einhvern snefil af sameiginlegum ásetningi um hlaup. Veður ágætt, hiti 4 stig, einhver vindur. 

Fljótlega varð þó hefðbundin skipting, þekktir hlaupagikkir fremst, meðalhlauparar næst, skrifari þar á eftir og allra síðust Rúna og blómasalinn. Ástandið fer batnandi með hverju hlaupi, þol og þrek eykst og vellíðan í sama mæli. Hlaup lengjast og sól hækkar á lofti. Þessi hlaupari hljóp af augum og yrði kylfa að ráða kasti um hvert hlaupið yrði í dag. Áður en maður vissi af blasti Nauthólsvíkin við augum og það sást til lakari hlaupara beygja af inn Hlíðarfótinn. Skrifari tók ekki í mál að hætta og setti stefnuna á Flanir. Fyrir framan hann mátti greina Fróða og Flosa og líklega einhvern annan. Að baki beygði Blómasalinn af og hélt á Hlíðarfót, afar þungstígur og hægur.

Hlaupið út að Kringlumýrarbraut og upp Suðurhlíð. Skrifari í þungum þönkum yfir ástandinu í Lýðveldinu og gleymdi því að verða þreyttur, en hljóp sem leið lá alla brekkuna án þess að blása úr nös, alla leið upp að Perlu. Þar er heimilt að ganga stuttan spöl, en svo er bara tekið strikið niður Stokk, hjá Gvuðsmönnum og Hringbraut tilbaka til Laugar. Furðu áreynslulítið og árangursríkt hlaup. Góð tilfinning er komið var á Plan. Innandyra var blómasalinn að teygja. Eftir hvað veit ég ekki.

Aðrir hlauparar voru svo seinir í dag að Skrifari var aleinn í Potti með hugsunum sínum. Í Útiklefa talaði Hjálmar eitthvað um Kársnes og spretti. Það mun bíða enn um sinn að Skrifari fari í slíka leiðangra. Að sama skapi mega menn fara að búa sig undir Fyrsta og að hlakka til.  

Einar blómasali verður sér (og okkur um leið) til skammar

Í hlaupi dagsins dró Einar blómasali mikla skömm yfir Hlaupasamtökin. Meira um það í pistli dagsins. Tildrög máls eru þau að í dag kom hópur hlaupara saman í Vesturbæjarlaug til þess að renna skeiðið. Fyrst er þar til að taka að Skrifari kemur í Útiklefa og finnur þar fyrir Blómasalann og Leikara Lýðveldisins. Einar er að reyna að segja sögu af veikri konu, en fer svo vitlaust með öll orðatiltæki að nauðsynlegt reyndist að leiðrétta hann nokkrum sinnum. Við það fipaðist Einar í frásögu sinni og kvartaði yfir því að geta ekki lokið sögunni. Svo kom gamli barnakennarinn og blandaði sér í málin.

Aðrir mættir: prófessor Fróði, Magnús, dr. Jóhanna, Heiðar, Gummi Löve, René, svo sást Jörundur renna í hlað um það bil sem menn lögðu upp. Magnús staldraði við og beið eftir honum, aðrir hirtu ekki um það. Talað um Þriggjabrúa, Kársnes, Suðurhlíð, Hlíðarfót, allt eftir smekk og getu. Lagt upp á rólegu nótunum.

Veður þolanlegt, fjögurra stiga hiti, einhver vindur og snjóél. Maður er eiginlega hættur að þekkja fremsta fólkið, það hleypur aldrei með okkur aumingjunum. Aftastir hlupu René, Fróði og Skrifari. Blómasalinn og barnakennarinn náðu að hanga í þeim hinum inn í Nauthólsvík, en ekki söguna meir.

Í Skerjafirði kom Rúna hlaupandi fram úr mér. Stuttu síðar kom Frikki hlaupandi fram úr mér. Í Nauthólsvík beið prófessorinn eftir mér, en René hélt áfram í humátt á eftir þeim hinum. Við Gústi fórum Hlíðarfót, vorum skynsamir í dag enda báðir á batavegi eftir meiðsli. Rætt um aðstæður á vinnustöðum okkar og verkefnin sem við göngum í. Farið hjá Gvuðsmönnum og Hringbrautin tilbaka.

Frá því var sagt að þeir héldu þrír á Þriggjabrúa, Blómasalinn, gamli barnakennarinn og René. Þau hin fóru á Kársnes. Ekki vildi betur til en svo við Fram-heimili að Blómasalinn flaug með miklum bægslagangi og baðandi út öllum öngum á hausinn, rétt við inngöngudyrnar og sægur af Fram-stelpum innandyra sem skellihlóu að tiltækinu. Létu þeir svo um mælt, Flosi og René, að aldrei á samanlagðri ævi sinni hafi þeir skammast sín eins mikið og þegar Blómasalinn lá emjandi í götunni. Hann var skafinn upp úr grjótinu og reynt að tjasla honum saman svo að ljúka mætti hlaupi. Má segja að skömm Samtaka Vorra hafi aldrei verið meiri en þegar Blómasalinn laut í gras fyrir Fram-stelpum á táningsaldri.

Þar sem Skrifari og prófessor Fróði standa og teygja í Móttökusal Laugar Vorrar koma þeir askvaðandi Magnús tannlæknir og Jörundur. Jörundur er oft óðamála og fullur ofstækis í lok hlaupa. Hann hrópaði að hann ætti eingöngu einn vin, einn vin (hann er farinn að endurtaka sig eins og Davíð Oddsson). Sá vinur heitir Magnús tannlæknir. Magnús beið nefnilega eftir honum við upphaf hlaups því að Jörundur mætti í hlaupafötum, tilbúinn að hefja hlaup. Við skiptumst á hefðbundnum ónotum þarna á meðan við teygðum og fórum með gamanmál. Jörundur var svangur og úrillur, enda hafði konan ekki hirt um að gefa honum að borða frá því um morguninn. Svo mætti Benzinn á svæðið óhlaupinn, en með finnska vinkonu sem hann kynnti fyrir öllum.

Pottur var bara flottur. Þetta er í fyrsta skipti í langan tíma sem Skrifari á gæðastund í Potti með vinum sínum. Ósk var mætt fársjúk af flensu sem hún reyndi að losa sig við í gufubaði. Svo komu hlauparar hver af öðrum. Ákveðið að fresta Fyrsta Föstudegi hvers mánaðar til 8. feb. þar eð bæði prófessorinn, Skrifarinn og Magnús eru uppteknir á föstudag. En þá verður Fyrsti annað hvort hjá Blómasala eða Jörundi. (Nú er ég að gleyma einhverju sem Fróði sagði mér í aaaaaaalgjörum trúnaði og mátti ekki fara lengra - en í blogg.)