Kristilegir bræður hlaupa saman

Meðlimir Hlaupasamtaka Lýðveldisins eru sumir hverjir kristilega þenkjandi. Um það fjallar pistill dagsins. Á mánudegi er oft erfitt að rífa sig upp í hlaup. Það gerðu þó eftirtaldir: Einar blómasali, Ólafur skrifari, Flosi, Magnús, dr. Jóhanna, Karl Gústaf, Guðmundur Löve, Heiðar og Þorvaldur. Hlaupið á Nes í eilítið skárri færð en í gær. Skrifari skilinn eftir þegar í upphafsskrefunum. Frikki Meló bættist í hópinn við Melabúð.

Þetta var einmanalegt. Í einmanaleik sínum samdi skrifari fyrirsögn á frásögn dagsins: Alltaf einn, Einsemdin er hlutskipti mitt o.s.frv. En er komið var í Ánanaust og stefnan sett á Nes gerðist undrið: Þorvaldur sneri við og sótti skrifara og Maggi beið álengdar, auk þess sem Kalli gerði sér far um að slá sér í hóp hinna kristilega þenkjandi meðbræðra skrifara. Hér rifjaði skrifari upp línurnar gullvægu: "Gvuð á margan gimstein þann..." o.s.frv. En hið nýja hugarfar entist ekki lengi, áður en langt var liðið voru þeir horfnir og settu stefnuna fyrir Seltjörn, meðan skrifari beygði af við Lindarbraut og fór stystu leið tilbaka.

Þetta var erfitt framan af, enda skrifari búinn að bæta vel á sig kílóunum, en er á leið hlaupið varð það auðveldara og sá skrifari eftir því að hafa ekki farið lengra. Nesvegurinn steinlá. Er komið var á Plan dúkkaði blómasalinn þar upp og hafði farið stutt. Kvaðst þurfa að fara heim að hlýða á Lýðveldisfréttirnar. Í Potti var rætt um fiskrétti og gerðist umræðan svo áköf að einn sundgesta forðaði sér burtu segjandi að hann væri orðinn svangur.

Að hlaupi loknu er spurt: hvar var prófessor Fróði? Hvar var Benz? Jörundur? Helmut? Eru menn almennt þeirrar skoðunar að þeir séu undanþegnir hlaupum? Hér þarf leiðréttingar við. Næst: miðvikudagur.

Sunnudagur

Mættir á sunnudegi kl. 10:10: Formaður til Lífstíðar, Þorvaldur, Magnús, Jörundur, Einar blómasali og Ólafur skrifari. Færi fáránlegt, glerhálka yfir öllu, en veður gott, hiti 4 gráður og einhver vindur. Í Brottfararsal fór Formaður með langa tölu um útfarir, undirbúning þeirra og þær ákvarðanir sem taka þyrfti í því sambandi. Hér er hann í essinu sínu og enginn sterkari á svellinu en hann.

Hlaupið varlega af stað og farið hægt yfir. Blómasalinn var búinn að fara á Nes svo að hann stefndi á að ljúka um 20 km í dag. Að öðru leyti var haldið í hefðirnar á þessum degi sem endranær. Rætt um framboðsmál á Ægisíðunni þar sem við mættum síhlaupandi sveitarstjórnarmanni. Þeir skildu okkur fljótlega eftir, Magnús og Þorvaldur, en biðu þó eftir okkur í Nauthólsvík eins og hefðin býður. Þar voru örsögur sagðar og haldið áfram.

Aftur vorum við frændur skildir eftir og nú í Kirkjugarði þar sem þeir hinir héldu áfram. Þó staldraði Jörundur eitthvað eftir okkur, en á endanum gafst hann líka upp á hægaganginum og skeiðaði áfram á járnum. Farið um Veðurstofu, Hlíðar og Klambra. Þaðan niður á Sæbraut og hefðbundið tilbaka.

Í Potti var valinn maður í hverju rúmi og bættust nú dr. Baldur,dr. Mímir og dr. Einar Gunnar í hópinn. Sagðar vísbendingaspurningar sem voru svo snúnar að verulega reyndi á gáfur manna við lausn þeirra, einkum þegar vísbendingarnar voru ekki einasta misvísandi, heldur beinlínis rangar. Það eru góðar vísbendingaspurningar. Á þeim hefur dr. Baldur mikið dálæti.

Vilhjálmur á Plani

Þar sem Skrifari er í djúpum samræðum við deildarstjóra sinn í Stjórnarráði Íslands á þriðjudagseftirmiðdegi verður honum litið út á hið gamla Sambandsplan á Sölvhóli. Hver stendur þá ekki við þýzka eðalbifreið sína nema sjálfastur V. Bjarnason, Frambjóðandi Lýðveldisins í Kraganum, glaðbeittur sem endranær. Og sem hann fangar mynd Skrifara í augnvinkilinn grípur hann símann og slær númerið, aðeins til þess að spyrja hvort Ó. Þorsteinsson sé fundinn. Aukinheldur sem hann vildi benda á að Ólafur sé svo áttavilltur þegar kemur að kennileitum sem falla austan Lækjar að þó hann ætti að vinna það sér til lífs þá gæti hann hvorki bent á né ratað á Esjuna. Þaðanafsíður að hann sæi tilefni til þess að gera sér ferð þangað. Söguhöfundum sunnudagshlaups sást yfir þennan augljósa skavanka. Hvað menn athugi.
Með ást og virðingu.
Scr.

Týndur Formaður

Á sunnudagsmorgni voru þrír hlauparar mættir til hlaups frá Vesturbæjarlaug: Jörundur, Magnús og Einar blómasali. Veður fagurt, stillt, ekki kalt, stígar hreinir og úr varð eitt ánægjulegt menningarhlaup. Hefðbundið framan af, en breytt til í Miðbæ, farin Vesturgata, Garðastræti, Túngata, Hávallagata og Sólvallagata, skoðuð hús og bílar, rætt um menningarmál.

Helsta umræðuefnið var þó þetta, að tveir menn héldu á Esjuna í gær og flaug fyrir að þar hefðu verið á ferð þeir vinir Ó. Þorsteinsson og V. Bjarnason. Er upp var komið ákvað Villi að leiðbeina vini sínum niður og benti honum á að fara greiðustu leið niður, um Gunnlaugsskarðið. Sjálfur fór hann niður hjá Þverfellshorni, beið í 4 klst. er niður var komið og hringdi þá í hjálparsveitir þegar ekkert bólaði á Formanni Vorum. Enn var verið að leita seint í gærkvöld.

Þessi saga skemmti mjög í hlaupi dagsins. Þótti ekki ósennilegri en hver önnur og í Potti lýsti dr. Baldur yfir því að hún hefði líklega meira sannleiksgildi en mörg sagan sem Ó. Þorsteinsson hefði sagt í Potti um dagana.

Nú fer að líða að því að Skrifari skríði saman og verði klár til hlaupa - og svo kemur vorið!

Misvísandi sjúkdómseinkenni

Þegar Skrifari hitti Blómasalann í Útiklefa að morgni þessa dags var allt í lagi með hann. Það kjaftaði á honum hver tuska og hann átti skoðanaskipti við dr. Vigfús um allt það er til framfara horfði.

Annað hljóð var komið í Strokkinn er Blómasali mætti til Laugar fyrir hlaup. Hann bar sig illa og sagði við dr. Karl Gústaf: "Kalli, ég er með hita, hausverk og beinverki. Er nokkuð sniðugt að ég hlaupi?" Karl brást við á sinn hógværa hátt og sagði að líklega væri skynsamara að sleppa hlaupi og hlúa að sér. Við þetta læknisráð lifnaði yfir Blómasala og hann fór heim að horfa á leikinn.

Aðrir mættir í hlaup dagsins: Þorvaldur, Benz, Denni og Helmut. Fleiri voru ekki mættir. En það var fallegt veður til hlaupa, stilla, 7 stiga hiti og haldið á Nes. Sem vonlegt var voru það eingöngu öflugustu hlauparar sem fóru fyrir Seltjörn og Gróttu, aðrir styttu sér leið um Nesbala og mættu þeim hinum. Hænurnar voru haldnar til vetrardvalar innanhúss.

Svo var hlaupið tilbaka og komið til Laugar um það bil er Skrifari kom þangað óhlaupinn og haltrandi. Skeyti flugu á tröppu Laugar, m.a. um heilsufar Blómasala, en sumum hafði hann sagt að hann væri haldinn kvilla tengdum meltingarveginum. Hér urðu menn undirfurðulegir á svip og kom á Kalla. Var Blómasalinn kannski að ljúga til þess að geta horft á leikinn?

Jæja, þar sem við sitjum í Potti og förum yfir stöðu mála upplýsir Denni að hann hafi heyrt að Kaupmaðurinn hafi bannað Blómasalanum að koma í búð sína vegna þess að í hvert skipti sem hann snýr sér við í búðinni ryðji hann niður úr heilu hillunum með ófyrirsjáanlegu vinnutapi og armæðu fyrir starfsfólk. M.ö.o. var því beint til Blómasalans að eiga viðskipti við verzlanir þar sem gangar eru víðir og breiðir og nóg pláss fyrir bumbus vulgaris.

Eðllilega var spurt um Fyrsta Föstudag hvers mánaðar, en hann verður víst ekki fyrr en 1. febrúar nk. Í gvuðs friði.

Séra Georg og Margrét Möller, vænsta fólk að sögn

Þegar komið var í Pott eftir hlaup dagsins bar margt á góma. Segir af því hér á eftir. En fyrst er að segja frá upphafi hlaups. Mættir: próf. Fróði, Einar blómasali, Bjarni Benz, Denni skransali, Karl Gústaf og Ólafur Gunnarsson. Ekki félegur hópur við fyrstu sýn. Þeir jörðuðu hins vegar vantrúarraddir með ótrúlegri frammistöðu í hlaupi dagsins.

Nú er lesandinn beðinn að minnast þess að í gærkvöldi var þreytt Powerade-hlaup í Elliðavogi. Denni taldi sig tilamunda hafa séð gamla barnakennarann þar fársjúkan en þó hlaupandi nokkuð hraðar en gamla skransalann af Nesinu. Af þessari ástæðu kann að hafa verið öllu meiri fjarvera en venjulega. Altént kvartaði Denni yfir þyngslum, þreytu og stirðleika. Því var það að hann lét sig viljandi síga aftur úr þeim hinum sem fóru eilítið hraðar til þess að geta ráðið tempóinu.

Ekki vissi Denni hvað varð um þá hina, en hann hljóp og gekk út að Fossvogskirkjugarði, snöri við og hljóp tilbaka. Hafði hann mótvind framan af, en hljóp á lensinu tilbaka og gekk þá betur. Taldi hann sig hafa hlaupið eina 9 km og undraðist mjög að hitta ekki félaga sína er komið var tilbaka. Þó var það honum mikil uppörvun að hitta Skrifara í Potti. Tóku þeir tal saman og var skrafað um hlaup og ástand hlaupara.

Nokkru síðar birtust þeir hver á fætur öðrum: prófessorinn, Blómasalinn, Benzinn og Ólafur velferðarmaður. Höfðu þeir dröslast eina 11,3 km og fengið að launum kaffi og út í hjá Kaupmanninum. Ágúst var spurður út í höndina og hvort hann hefði skilið sneiðina sl. föstudag. Hann hafði ekki áttað sig á sneiðinni og kallaði reyndar Skrifara Flosa, en gamla barnakennarann Óla.

Menn lýstu yfir girnd. Allir hefðu girnd. Girnd til mismunandi hluta. Þetta kveikti í sumum. Talið barst að séra Georg og Margréti Möller. Hér var komið við viðkvæman blett hjá Denna og Benzinum. Þeir eru greinilega í mikilli varnarstöðu fyrir Katólsku kirkjuna á Íslandi og þvertóku fyrir það að þetta ágætisfólk hefði nokkurn tíma girnst það sem bannað er í pápísku.

Prófessorinn er farinn að eldast. Sést það ekki einasta á því að hann ruglar saman þeim Skrifara og gamla barnakennaranum, en ekki síður af því að hann talar ákafliga um sjúkdóma sína og meiðsli, sjúkrahúsvistir og aðgerðir. Máttu félagar hans nú þola langar tölur um meiðingar og skurmsl hvurs kyns, og þegar spurt var: "Hvað kom fyrir?" var svarað: "Spurðu frekar hvað kom EKKI fyrir!" Prófessorinn kvaðst hafa frekar viljað fá öll meiðslin á sama tíma, en ekki svona hver á eftir öðrum.

Eðlilegt er að talið bærist að Fyrsta. Fróði taldi sig eiga inni eina 15 ónýtta Fyrstu. Skrifari upplýsti að Fyrsti væri sameign Hlaupasamtakanna og ekki á færi einstakra hlaupara að taka hátíðina út prívat. Fróði skellti skollaeyrum við og hafði greinilega áform um að vísítera Ljónið.

Nú fer maður að kannast við sig í Hlaupasamtökunum, prófessor Fróði kominn aftur og byrjaður að kvarta. Nú er vorið skammt undan.

Óhjákvæmilegt að sannleikurinn komi fram

Sunnudagur í Lýðveldinu og hlaupið frá Vesturbæjarlaug stundvíslega kl. 10:10. Mættir: Ó. Þorsteinsson, Flosi, Jörundur, Þorvaldur og Ólafur skrifari. Nú vantaði bara Blómasalann og Magnús tannlækni, þá hefði hópurinn verið fullmannaður. En fullkomið ástand er fremur sjaldgæft svo við þetta mannval varð að una. Fjögurra stiga hiti, logn, fallegt veður, en búast mátti við hálku. Í Brottfararsal var sem endranær rætt um góðkunningja okkar sem vænta má að bætist í stétt þingmanna að loknum kosningum í vor.

Farið rólega af stað, enda stígar varasamir, en þó voru aðstæður þolanlegar alveg austur í Nauthólsvík. Þar var venju samkvæmt tekinn fyrsti stans. Sagðir einn eða tveir ljóskubrandarar úr safni Magnúsar tannlæknis. Rákumst á þrjá hjólreiðamenn undir forystu Péturs í Kók, maður sem framleiðir eitur milli 8 og 4 á daginn, en eyðir því sem eftir lifir dags í að útryðja því sama eitri.

Hér fóru aðstæður versnandi og voru eiginlega stórhættulegar það sem eftir lifði hlaups, eða allt þar til komið var í Túngötubrekkuna. Enda fór svo að Jörundur flaug á hausinn í Kirkjugarðinum og snarruglaðist. Kallaði Skrifara Flosa, en Flosa Óla, og sagðist sjálfur heita Svavar!

Við reyndum að hlaupa eftir því sem skilyrði buðu upp á, sums staðar var hreinlega ekki möguleiki að hlaupa fyrir hálku. Farið um Veðurstofuhálendi, Stigahlíð, Klambra og Hlemm. Hér yfirgaf Þorvaldur hópinn og fór Laugaveg, en við hinir fórum Sæbrautina. Hún var stórhættuleg. En er komið var í Miðbæinn fór þetta að lagast og mikill var feginleikinn að komast í Vesturbæinn þar sem veðurskilyrði virðast öll önnur en annars staðar í Borginni.

Mikið er gott að komast út undir bert loft og geta hreyft sig eftir langa fjarveru! Alveg nauðsynlegt fyrir geðheilsuna, seinkar innlögn og Alla. Ekki verra að hitta ágæta félaga í Potti, nú var Baldur mættur og hafði ádíens. Mikið rætt um kosningakerfi og úrslit gamalla kosninga. Nöfn og nafnahefðir, bæði á Íslandi og í Svíaríki.

Næst er hlaupið mánudag, þá verður tekið á því.

Óhjákvæmilegt að sannleikurinn komi fram

Sunnudagur í Lýðveldinu og hlaupið frá Vesturbæjarlaug stundvíslega kl. 10:10. Mættir: Ó. Þorsteinsson, Flosi, Jörundur, Þorvaldur og Ólafur skrifari. Nú vantaði bara Blómasalann og Magnús tannlækni, þá hefði hópurinn verið fullmannaður. En fullkomið ástand er fremur sjaldgæft svo við þetta mannval varð að una. Fjögurra stiga hiti, logn, fallegt veður, en búast mátti við hálku. Í Brottfararsal var sem endranær rætt um góðkunningja okkar sem vænta má að bætist í stétt þingmanna að loknum kosningum í vor.

Farið rólega af stað, enda stígar varasamir, en þó voru aðstæður þolanlegar alveg austur í Nauthólsvík. Þar var venju samkvæmt tekinn fyrsti stans. Sagðir einn eða tveir ljóskubrandarar úr safni Magnúsar tannlæknis. Rákumst á þrjá hjólreiðamenn undir forystu Péturs í Kók, maður sem framleiðir eitur milli 8 og 4 á daginn, en eyðir því sem eftir lifir dags í að útryðja því sama eitri.

Hér fóru aðstæður versnandi og voru eiginlega stórhættulegar það sem eftir lifði hlaups, eða allt þar til komið var í Túngötubrekkuna. Enda fór svo að Jörundur flaug á hausinn í Kirkjugarðinum og snarruglaðist. Kallaði Skrifara Flosa, en Flosa Óla, og sagðist sjálfur heita Svavar!

Við reyndum að hlaupa eftir því sem skilyrði buðu upp á, sums staðar var hreinlega ekki möguleiki að hlaupa fyrir hálku. Farið um Veðurstofuhálendi, Stigahlíð, Klambra og Hlemm. Hér yfirgaf Þorvaldur hópinn og fór Laugaveg, en við hinir fórum Sæbrautina. Hún var stórhættuleg. En er komið var í Miðbæinn fór þetta að lagast og mikill var feginleikinn að komast í Vesturbæinn þar sem veðurskilyrði virðast öll önnur en annars staðar í Borginni.

Mikið er gott að komast út undir bert loft og geta hreyft sig eftir langa fjarveru! Alveg nauðsynlegt fyrir geðheilsuna, seinkar innlögn og Alla. Ekki verra að hitta ágæta félaga í Potti, nú var Baldur mættur og hafði ádíens. Mikið rætt um kosningakerfi og úrslit gamalla kosninga. Nöfn og nafnahefðir, bæði á Íslandi og í Svíaríki.

Næst er hlaupið mánudag, þá verður tekið á því.

Ævintýrið heldur áfram

Tilefnið var hefðbundið föstudagshlaup Hlaupasamtaka Lýðveldisins frá Vesturbæjarlaug Fyrsta Föstudag janúarmánaðar 2013. Mættir: Flosi, Benzinn, Karl Gústaf, Guðmundur Benzson, Denni, Skrifari og Blómasali. Áður en yfir lauk var þetta orðið eitt af þessum eftirminnilegu hlaupum sem lifa í minningunni. Veður þokkalegt, 10 stiga hiti, hvass vindur á austan og fremur blautt. Athygli vakti að yfirlýsingaglaðir hlauparar frá miðvikudegi, þeir próf. Fróði og Jörundur, kusu að vera fjarverandi. Snubbótt endurkoma það!

Denni rifjaði upp Kirkjuhlaup á annandaginn með blik í auga og sagði að það hefði mátt greina andakt og helgi í svipbrigðum félaga Hlaupasamtakanna þegar klerkur á Nesi blessaði hópinn sem hljóp. En ekki lengi. Er komið var út á Stétt voru Blómasali og Gummi Löve komnir í hár saman út af skatti á Cadbury´s súkkulaði (hér er lesanda ráðlagt að skoða myndir af tilgreindum deiluaðilum, t.d. á Facebook).

Farið um glerhála stíga og bakgarða í 107 til þess að losna við versta vindinn. Við héldum hópinn nokkuð framan af, eða nokkurn veginn út á Suðurgötu, svo skildu þeir hinir okkur Denna og Blómasala eftir, og það var allt í lagi. Við ætluðum að dóla þetta í rólegheitum. Óljóst hversu langt yrði farið. Mótvindur leiðinlegur og setti Skrifari sér það markmið að komast að Skítastöð og tilbaka aftur. Denni var líklega á svipuðum nótum. Það kom hins vegar á óvart að Blómasalinn var með aðrar hugmyndir, og sagði að það yrði farið hjá Flugvelli og niður Laugaveginn. Okkur lægi ekkert á, það mætti stoppa og ganga ef svo byði að horfa.

Næg voru umræðuefnin: flugdólgur í Flugleiðavél á leið til New York. Bæði Skrifari og Blómasali höfðu fjarvistasannanir. Denni og Skrifari þreyttir og þungir og því nauðsynlegt að fara hægt. Við þræluðumst þetta út í Nauthólsvík og svo snerum við inn á Hlíðarfót. Þá lægði vind og hlaup varð bærilegra. Við Slökkvistöð munaði minnstu að Blómasali gæfi Denna kjaftshögg þegar honum skrikaði fótur í hálku. Gott að vera nálægt Björgunarmiðstöðinni, hefði Denni rotast hefði mátt skilja hann eftir á tröppunum og hringja bjöllunni.

Við yfir Miklubraut, en létum eiga sig að fara yfir Klambratún, fórum meðfram Miklubraut og svo Rauðarárstíginn út að Hlemmi, beygt þar og niður Laugaveginn. Á Laugavegi urðu þau tíðendi að Einar réðst á konu sem ætlaði að kveykva sér í vindlingi, sló kveikjara og vindling úr hendi hennar. Áfram niður Bankastræti og Austurstræti þar sem endurbætur standa yfir á Ríkinu. Upp Túngötu þar sem við Denni tókum niður pottlok, hneigðum okkur og signdum hjá Kristskirkju. En ekki Blómasalinn.

Nú var ekki lengur þörf á að hvíla eða ganga, létum vaða niður Hofsvallagötu, orðnir sprækir og frískir eftir gott hlaup og góðar samræður. Fjölmennt í Potti og mættu þangað auk fyrrnefndra hlaupara, Ingi Vilhjálms. og Helmut, nýkominn frá Barcelona. Svo kom Pétur Einarss. í mýflugumynd, hafði farið á Nes. Stefnan sett á Ljónið til að halda upp á Fyrsta Föstudag. Menn spurðu um prófessor Fróða, hvort hann kæmi ekki örugglega á Ljónið. "Nei, hann kemst ekki", sagði einhver, "honum er illt í hendinni." Rifjað upp að prófessorinn skuldar ekki færri en þrjú Potthlaup frá næstliðnum missirum. Ákveðið að setja stefnuna á þátttöku í vormaraþoni.

Að Potti loknum var haldið á Ljónið og áttum við þar góða stund saman, Kaupmaðurinn kom, dr. Jóhanna, og loks Biggi jógi. Einar blómasali fékk hins vegar ekki heimfararleyfi.

Nýtt líf

Á þessum degi voru endurreistir til fyrra lífernis þrír af glötuðum sonum Hlaupasamtaka Lýðveldisins. Meira um það seinna, en fyrst er að greina frá því er Skrifari kom til Sundlaugar Vorrar er klukku hallaði í hálfsex og glerhált var úti. Hann bar kennsl á örvasa gamalmenni við afgreiðsluborð sem var að myndast við að greiða fyrir aðgang að Laug Vorri. Er hann hafði rýnt í fyrirbæri þetta sá hann seint og um síðir að hér var á ferð hlaupari er tíðum rann skeiðin með okkur um grundir og brekkur á árum áður, sjálfur Prófessor Fróði. Var hann mættur í von um að verða endurreistur sem félagi í elzta og virðulegasta hlaupahópi landsins, aukinheldur þeim hógværasta. Hér var orðin slík fjarlægð á kynnin að menn féllust ekki í faðma, en létu nægja að heilsast kurteislega með handabandi. Furðu var karlinn ern.

Skrifari heldur sem leið liggur og samkvæmt venju til Útiklefa. Þar var þröng á þingi og ekki allt fólk sem stefndi á hlaup. Hann bar kennsl á reyfin af sumum félögum og verður ekki farið nánar út í þá sálma. Næstan ber að garði bróður Skrifara, sjálfan barnakennarann roskna. Á leið til Brottfararsalar varð vart við fleiri félaga, sosum Benzinn og Blómasalann sem gerðu mjög hróp að Skrifara, lustu upp miklum furðuhrópum og var hávaðinn ægilegur. Aðrir mættir: Magga, Maggi, Jörundur, Gummi Löve, Þorvaldur og strákurinn Benzins.

Mikil rekistefna varð í Brottfararsal um hlaupaleiðir, Þorvaldur heimtaði hlaup á Laugavegi, aðrir vildu fara með ströndum. Niðurstaðan varð sú að fara Ægisíðuna og treysta á að Gnarrinn hefði látið ryðja hana nægilega til þess að hitinn og rigningin í dag hefðu hreinsað restina af brautinni. Prófessorinn tinaði af áhyggjum yfir því að farið yrði of langt og of hratt. Sömuleiðis lýsti Jörundur yfir fullkomnum aumingjaskap og kvaðst mundu hlaupa á eftir öllum öðrum. Skrifari bættist í hóp eymingja og kvaðst varla hafa hlaupið í tvo mánuði. Hér voru því góðar nýliðunarhorfur fyrir Trabant.

Svo var lagt upp og stefnan sett á Ægisíðu. Varla höfðum við lengi hlaupið er Prófessorinn fór að kvarta yfir hraða. Jörundur hljóp með Blómasalanum og fóru þeir hægt, en Blómasalinn hefur bætt á sig miklum forða yfir jólahátíðina. Það var farið fetið og varla hægt að fara hægar, en þau í hraðfarasveit skeyttu lítt um okkur hægfarana og á þann hátt var undirstrikuð tvískipting hópsins.

Hlaupaleiðin var fremur varasöm, hál og blaut, en hlauparar létu skeika að sköpuðu. Það var ætt áfram á hógværu tempói og stefnan sett á Skítastöð. Þar héldu flestir áfram, en Skrifari, Jörundur og Blómasali sneru við og héldu til Laugar, aðrir áfram og segir ekki af þeim. Á leiðinni tilbaka gegnum Skerjafjörð kom í ljós hvers konar minniháttar botnlangi út úr Siðmenningunni þetta krummaskuð er, því að bílum var lagt þvert yfir göngustíga og lokuðu þeim fullkomlega, og ómálga börn hrópuðu ókvæðisorð að hlaupurum, spyrjandi sosum hvort "svona gamlir karlar" gætu hlaupið! Er svona byggðarlagi við bjargandi? Mætti ekki sem bezt setja jarðýtu á svæðið og byggja myndarlegan alþjóðaflugvöll út frá aðstöðunni á Reykjavíkurflugvelli?

Jæja, sem Skrifari er svo hugsandi heldur hann áfram hlaupi sínu tilbaka til Laugar, verandi í endurheimt fyrra styrks og krafta eftir langvarandi meiðsli og bólgur. Hlaupið gekk vel og ekki var verra að hitta fyrrgreinda félaga á Plani, Jörund og Blómasala og fóru fram upplýsandi umræður um Skaupið og annað meðan menn blésu úr nös.

Gott að vera kominn til hlaups á ný, gott að endurheimta Fróða og Jörund, nú fer maður að kannast við sig! Sá einhver Gísla Ragnarsson? Næst: Fyrsti Föstudagur, misheyrðist mér að Jörundur hefði eitthvað í undirbúningi?