Hrokkelsin flatmaga í heita pottinum

Vesturbærinn er menningarstaður. Þar iðka menn ljóðlist. Þekktast ljóða í Vesturbænum er hetjukvæði þjóðskáldsins Þ. Eldjárns um félaga Hlaupasamtakanna, sem er glúnti og er súnginn reglulega á samkomum Samtaka Vorra við gítarundirleik gamla barnakennarans. Nú hefur ný vonarstjarna bæst í hóp ungskálda Vesturbæjarins og heitir Gunnar Harðarson. Ljóð eftir hann helgað Hlaupasamtökunum getur að líta í Örlygshöfn og er hlaupurum þar líkt við hrokkelsin í Skerjafirðinum - og væri vart hægt að finna heppilegri samlíkingu, en nú verður vikið að hlaupi dagsins. 

Sem skrifari mætir í Brottfararsal er Benzinn mættur alvitlaus og þegar búinn að ná Steinunni upp á háaséið og boðaði ekki gott um framhaldið. Það var haldið í Útiklefa, en þar voru óvenju fáir snagar lausir, bera mátti kennsl á reyfið af Óðagotsættinni, en að öðru leyti virtust aðallega skillitlir aðkomumenn hanga á snögum. Skrifari varð að fara á snaga Helmuts, og uppskar lítið þakklæti, Benzinn fór á sinn snaga, barnakennarinn mætti litlu síðar og fann sér smugu.

Í Brottfararsal voru fyrir Magnús Júlíus, dr. Jóhanna, Kári, Tobba, Rúna, og svo kom Heiðar skömmu áður en haldið var af stað. Unga og spræka fólkið getur jafnan stært sig af löngum hlaupum um helgar, en við hóglífismenn getum einungis rifjað upp veislur helgarinnar, hvað var borðað, hvað var drukkið. Blómasalinn kom síðastur hlaupara með símann límdan við kinnina og virtist vera að ljúka viðskiptum dagsins á ensku. Dreif sig í skiptaklefa og náði að koma sér í gírið á undraverðum tíma. Ekki staldrað lengi við á Plani en drifið sig af stað. Gomez mætti okkur og uppskar fagnaðarlæti og aðdáun. Upp á Víðirmel og út á Suðurgötu, skrifari bara sprækur.

Grunnur að Húsi íslenskra fræða stendur opinn og verður hugsanlega nýttur undir skautasvell í vetur og ekki seinna vænna því  að menn eru nostalgískir eftir skautasvellinu á Melavellinum þar sem rómantíkin þreifst í merlandi tungsljósi hér forðum daga. Ekki meira um það! Það var eðlilega talað um mat á leiðinni út Suðurgötuna, skrifari í fylgd Tobbu og Rúnu og svo dúkkaði blómasali upp, fyrir aftan okkur voru Maggi og Kári - en þau hin fyrir framan okkur. Blómasalinn færði í tal Cadbury´s súkkulaðið sem hann fékk að gjöf frá skrifara og var enn ekki að fullu uppétið. Hann lýsti áhyggjum af stöðu kakómála í heiminum, en skortur ku vera framundan á kakó. Rúna fullyrti að kakóskorturinn væri að miklu leyti blómasalanum að kenna og mætti líkja súkkulaðineyslu hans við benzíneyðslu mannkyns, það yrði að hemja hana ef takast ætti að skapa kakóræktun sjálfbær skilyrði. 

Jæja, þarna líðum við áfram í algleymi suður í Skerjafjörð og þau hin taka ekki eftir því að skrifari er farinn fram úr þeim, sprækur og hress á mánudegi. Um leið hefst að baki honum baktalið og illmælgin. "Hann er að þessu til að léttast, hann óttast niðurstöður fimmtudagsins," heyrir skrifari að baki sér. Hann slóst í för með Þorvaldi og saman þreyttu þeir ágætt hlaup tilbaka frá Skítastöð og út að Hofsvallagötu og svo áfram á Nes. Mættum gömlum félögum af Nesi, TKS, á kunnuglegum slóðum, þ.m.t. gömlum skólasystrum skrifara, Jóhönnu og Ingibjörgu. Ekki var farið að öllu leyti á Nes, heldur látið nægja að fara út að Kaplaskjólsvegi og þá leið tilbaka. Blómasalinn og Tobba héldu áfram, en við hin skynsamari héldum til Laugar.

Pottur var aldeilis hreint magnaður, enda rjóminn af Hlaupasamtökunum eins og við þekkjum þau nú viðstaddur. Sem fyrr sagði var helsta skemmtun Pottverja að lesa ljóð Gunnars Harðarsonar um Hlaupasamtökin þar sem sagði að þeir liðu eftir Ægisíðunni og enduðu í Potti Vesturbæjarlaugar og flatmöguðu þar eins og dösuð hrokkelsi. Falleg samlíking það og við hæfi að fyrstu lesendur væru skrifari, Kári og blómasalinn. Í gvuðs friði. 

Benzinn fundinn

Það var föngulegur hópur sem mætti til hlaups á sunnudagsmorgni í sumarhita. Þessir voru: Ó. Þorsteinsson, Magnús Júlíus, Þorvaldur, Tobba, Rúna, skrifari og Benz. Benzinn mætti að vísu seint svo að við héldum af stað án hans og varð hann að gjöra svo vel að girða sig í brók og reyna að ná okkur. Við vorum afar hæg og hægastur allra var skrifari, mjög þungur á sér eftir veisluhöld undanfarinna daga. Magnús sagði nokkra Kirkjuráðsbrandara við upphaf hlaups og gekk fram af Formanni til Lífstíðar fyrir vikið, þeir eru víst ekki húsum hæfir á betri heimilum í Vestbyen þessir brandarar hans Magga. 

Við bjuggumst við að mæta Vilhjálmi við Lambhól, en sú von brást. Og raunar fór það svo að hann varð yfirleitt ekki á vegi okkar í hlaupi dagsins, ekki einu sinni í Grænuhlíð þar sem hann mundi ekki nafn frægasta Íslendingsins hér um daginn.

Það var verið að dóla þetta í rólegheitum og töluverð þyngsli í mannskapnum. Við ræddum um fyrirhugaða för dr. Baldurs til Bandaríkjanna, en Ólafur Þ. hefur tekið að sér að vera húsvörður á meðan, og er þar með orðinn kollegi Benzins sem gætir húss í Arnarnesi.

Gengið í Nauthólsvík eins og hefðin býður. Sagt er að blómasalinn ætli í októbermaraþon, en ekki er víst að það verði frægðarför miðað við fjarveru hans frá hlaupum. Benzinn upplýsti að hann hefði lést um 5 kg af því að taka eitthvert töfraduft og væri nú sprækur eins og lækur. Við félagar hans vorum á því að duftið hefði hreinsað eitt og annað gagnlegt innan úr honum um leið og raskað ákveðnu jafnvægi sem nauðsynlegt er mannlegum metabólisma.

Farið um Kirkjugarð, Veðurstofuhálendið, Hlíðar, þar urðum við fyrir aðkasti ónefnds ríkisstarfsmanns. Svo farið um Klambratún og Hlemm og sagðar fallegar sögur. Við Ólafur og Magnús fórum niður á Sæbraut og létum vaða vestur úr. Gengið upp Túngötuna þar sem við mættum Bjarna Benz. Hann heimtaði að við tækjum ofan pottlok við Kristskirkju, bugtuðum okkur og beygðum og gerðum krossmark. Ólafur taldi þetta óþarfa þar eð maðurinn á loftinu væri hvort eð er í Víkingstreyju.

Í Pott mættu auk valinna hlaupara dr. Baldur, Helga Jónsdóttir og Stefán - og svo kom Jörundur, sem er meiddur eftir að hafa orðið undir í átökum við lambhrút, en Jörundur er smalastrákur að aukastarfi á haustin. Spurt var um dr. Einar Gunnar en hann hefur ekki sést í Potti í nokkrar vikur.  

Barátta við aukakílóin - auglýst eftir Benz

Skrifari sá reyfið af blómasala í Útiklefa er komið var til Laugar í dag, á hlaupadegi. Skrifari hafði misst af heimilisbílnum og treysti sér því ekki til að mæta til hlaups, en mætti þegar hlauparar voru lagðir af stað. Hann hugsaði með sér að blómasali hefði náð hlaupi í dag og bölvaði honum í huganum. Það var þvegið sér og haldið í Pott. Þar blasir við hárugur og gildur skrokkur sem var kunnuglegur. Hver er ekki staddur í Potti nema blómasalinn að reyna að ljúga e-u í próf. dr. Svan Kristjánsson. Skrifari var fljótur að draga hann niður á jörðina og inna hann skýringa á fjarveru frá hlaupum. Hann bar því við að hann þyrfti að elda ofan í ómegðina og gæti því ekki fórnað tímanum í fánýta hluti eins og hlaup. 

Jæja, þar sem þeir fóstbræður hittast í Potti og upp hefjast kveðjur með kurteisi og elskulegheitum hefur dr. Svanur á orði að hlauparar hafi einkennilegan hátt á að tjá hverir öðrum umhyggju sína, þeir leggi lykkju á leið sína til þess að vera andstyggilegir og leitist við að brjóta niður alla góða viðleitni einstaklingsins til þess að bæta ráð sitt og verða léttari. Þetta gat skrifari aðeins staðfest, í þessari starfsemi væru félagar Hlaupasamtakanna sérfræðingar og merki um karlmennsku að vera ekki að sóa tíma sínum í uppbyggilegar umsagnir um félagana. Að vísu lét hann þess getið að hann væri sérstakur stuðningsmaður blómasala í vonlausri og fyrirfram tapaðri baráttu hans við kílóin, en glataði aldrei fyllilega voninni um að sigur ynnist. Einar hafði á orði Cadbury´s stykkið sem hann fékk að gjöf frá skrifara um daginn og kvaðst hafa eytt töluverðum tíma upp á síðkastið í að lesa milli línanna um þá gjöf. 

Svo birtist Helmut og það var skipt um Pott. Blómasali hvarf af vettvangi, en við tók langt spjall um erlend samskipti, fjallgöngur, maraþonhlaup, matreiðslu og fleira. Er komið var upp úr kom í ljós að hlauparar dagsins voru dr. Jóhanna, Frikki, Þorvaldur og Flosi. Þau hafa líklega hlaupið um 10 km.

Hérumdaginn spurði sundlaugarvörður um Benzinn, sagði vera langt um liðið frá því hann hefði látið sjá sig í Laug. Af því tilefni er spurt: hvar er Benz? Hvar er Villi? 

Forgangsröðun

Menn forgangsraða ýmislega. Forgangsröðun þykir bera vott um siðferðislegt mat manna og ekki síður verðmætamat. Þegar skrifari vaknaði á þessum fagra haustmorgni, sunnudaginn 5. október, hugsaði hann með sér: "Nei, nú kemur ekkert annað til greina en hlaupa í vaskra sveina hópi þar sem menn ræða persónufræði og bílnúmer, setja af ríkisstjórnir og mynda nýjar." Hann tíndi saman reyfi sitt og hélt til Laugar. Þar voru fyrir á fleti Ó. Þorsteinsson, Formaður Vor til Lífstíðar, og Þorvaldur Gunnlaugsson. Ólafur frændi minn var í djúpum samræðum við Jón Bjarnason, fv. ráðherra, um lífsgátuna. Seinna birtist svo Bjarni Fel. og þá var beint að honum spurningum um Tuliniusar-mótið, sem var undanfari Reykjavíkurmóts karla í knattspyrnu. 

Jæja, við biðum til kl. 10:10 - en héldum þá af stað út í blíðviðrið. Heiðskírt, stillt, en þó kalt. Tölt rólega af stað. Rætt um nýlegan fjárhagsskandal í jarðvísindastofnun og prestkosningar í Dölum vestur. Ólafur hafði allar persónufræðilegar upplýsingar á takteinum, stúdentspróf í Tjörn, slitrótt nám í gvuðfræði, störf í akademíunni, feilspor í fjármálunum. Mannlegur harmleikur. Rætt um skólafélaga þeirra Ólafs og Þorvaldar í Reykjavíkur Lærða Skóla sem gerðu Þorvaldi grikk og hann hefur ekki enn jafnað sig á.

Þar sem við líðum áfram í blíðunni rennir upp að hlið okkar hjólreiðamaður þakinn hlífðarfatnaði svo vart sá í skinn. Þó fékk hann ekki klætt af sér líkamsfitu sína og sást gjörla að hér var þekktur blómasali í Vesturbæ Lýðveldisins á ferð. Hann var spurður hvers vegna hann hlypi ekki með félögum sínum á svo ágætum degi. Hann svaraði því til að nú væri þreytt Nauthólshlaup og væri þátttaka endurgjaldslaus og lyki hlaupi á miklum málsverði í boði Jóhannesar í Múlakaffi. Kom hér í ljós munurinn á forgangsröðun tækifærissinnans og prinsippmannsins, við prinsippmenn, hlauparar sem alltaf gerum allt eins og líður best illa, veljum sunnudag í föruneyti Formanns í stað þess að hlaupa eftir súpugutli úr Múlakampi.

Það var komið í Nauthólsvík og þar var Þorvaldur, bróðir skrifara, að hita upp. Menn tóku tal saman og blómasali slóst í hópinn. Er bróðirinn vék burtu spurði blómasali: "Af hverju getur þú ekki verið grannur eins og bróðir þinn?" Hér upplýsti skrifari blómasala um fyrirbærið holdarfar og holningu, þá sem er ásköpuð mönnum og þeir hafa enga stjórn á. Menn geta hlaupið ævilangt en þeir losna samt aldrei undan áskapaðri ásýnd.

Haldið áfram í Garð og upp úr honum, um Veðurstofu og Grænuhlíð, þar sem Villi Bjarna beið eftir okkur hér um daginn. Áfram um Klambra og Hlemm niður á Sæbraut og hún tekin með trompi. Við veltum vissulega fyrir okkur þar sem hlupum framhjá Alþingishúsinu hvar hann félagi okkar væri með skrifstofu og leist einna helst á að það væri í gömlu húsunum við hlið Alþingishússins. Þar ku vera skrifstofur.

Ekki varð tíðinda er við fórum upp Túngötu og tilbaka til Laugar. Mímir var á förum er við komum til Laugar, en dr. Baldur var á leið í Pott. Ekki sást til dr. Einars Gunnars. Í Pott komu Helmut og Jóhanna búin að þreyta Nauthólshlaup, frú Helga Jónsdóttir og Stefán verkfræðingur, Unnur Birgisdóttir, Haraldur Jónsson myndlistarmaður, svo komu Flosi og Einar blómasali. Einar fékk með naumindum slitið sig frá tarínunni hafandi sett þrisvar sinnum á diskinn. Umræður voru sem fyrr í endurvinnslufasanum og rætt um fyrrnefnt meint fjármálamisferli á jarðvísindastofnun, með tilheyrandi persónufræðum, og kyrrlátan prestskap í sveit.

Næst hlaupið á morgun, mánudag. Í gvuðs friði.  

Fyrirsát

Eftir glæsilegt Reykjafellshlaup sl. föstudag í fallegu haustveðri með tilheyrandi baði í Varmárlaug var gerð mikil veisla að Reykjafelli. Þar buðu Helmut og Jóhanna upp á chili con carne og þáðu fjölmargir boðið auk hlaupara, en þau sem hlupu voru Magga, Biggi, Einar blómasali, Frikki Meló, Flosi, og svo fyrrnefnd Helmut og Jóhanna. Jörundur hjólaði og svo fréttist af S. Ingvarssyni. Ólafur skrifari var trússstjóri. Í boðið að Reykjafelli mættu auk þeirra sem þegar hafa verið nefndir Þorvaldur Gunnlaugsson, Magnús tannlæknir, Ragna, Rúna - og svo dúkkaði þingmaður Lýðveldisins upp, sjálfur V. Bjarnason. Skiljanlega var mikill gleðskapur og leikið af fingrum fram á gítara og mandólín. 

Nú rennur sunnudagur upp bjartur og fagur og til hlaupa mæta Ó. Þorsteinsson, Magnús tannlæknir, Þorvaldur og Ólafur skrifari. Skrifari lélegur sem fyrr, en þeir hinir kváðust fara rólega. Fyrst var tekin fyrir breyting á húsi G. Löve hlaupara, sem ku hafa valdið e-m nágrönnum hugarangri. Ákveðið að láta úttekt á framkvæmdinni verða fyrsta verk dagsins. Sem við líðum áfram um stíginn fram hjá téðu húsnæði fáum við ekki betur séð en að framkvæmdin sé hin smekklegasta og eigi ekki að þurfa að trufla nokkurn mann. 

Næst gerist það að á vegi okkar verður fyrrnefndur þingmaður, V. Bjarnason, á reiðhjóli í gulum jakka. Kveðjur voru sem fyrr í þekktum skeytum: "Ég hélt þér væruð dauður!" "Ég var að vona að þú værir dauður." Magnús rifjaði upp söguna úr Kirkjugarðinum þar sem þeir ganga níræðir öldungar, hann og Ó. Þorsteinsson. "Hvers son var aftur hann Vilhjálmur Bjarnason, sem hljóp með okkur? Er hann ekki örugglega dauður?" Og annað eftir þessu. Fluttur pistill um flugvélar og afdrif þeirra. Svo var okkur farið að verða kalt og það varð að halda áfram.

Ekki varð tíðinda á leið okkar inn í Nauthólsvík, utan hvað umræðan gekk um forstjórastöðu LSH og um stöðu Landsbankans sem þykir ótrygg. Menn spurðu hvort við værum að rata í sömu ógöngur og fyrr með fjármögnun bankanna okkar. Staldrað við og gengið í Nauthólsvíkinni eins og hefð er fyrir. Sagðar nokkrar fallegar sögur. Svo haldið áfram í Kirkjugarð, Veðurstofu, Hlíðar - og hvað gerist þar? Dúkkar ekki fyrrnefndur þingmaður upp á veginum fyrir framan okkur á sama reiðhjóli og í sama gula jakka og fyrr. Á barndómsgötunni sinni, Grænuhlíð! Ef þetta er ekki fyrirsát þá þekki ég ekki hugtakið.

Jæja, hvað um það. Þarna upphefst mikil uppfræðsla um götuna, húsin, grindverkin - og síðast en ekki síst, íbúana. Villi benti á húsið, hæðina og herbergið þar sem hann  bjó frá fimm ára aldri til 22ja ára aldurs. Hinum megin bjó Hörður Ágústsson og Sigríður sú sem reyndi að berja frönsku inn í hausinn á okkur frændum í Reykjavíkur Lærða Skóla með umdeilanlegum árangri - "og þarna bjó hann Haukur Guðmundsson, afi hennar söngkonu, hérna." Við spurðum hvaða söngkona það sé. "Jú, það er hún þarna dægurlagadrottning." "Sigga Beinteins?" spurði skrifari. "Nei, ekki hún, þetta er hún hérna..." "Emiliana Torrini?" "Nei, ekki hún, þetta var hún þarna í Sykurmolunum..." "Björk?" spurðum við. "Já, Björk Guðmundsdóttir." Það var nú ekki fallega gert af okkur vinum hans V. Bjarnasonar að skella upp úr fyrir framan hann á barnæskugötunni fyrir hádegi á sunnudegi, en við gerðum það nú samt. Líklega hafa hlátrasköllin borist um allt hverfið í morgunkyrrðinni. Okkur þótti kynlegt að Vilhjálmur myndi ekki nafn þekktasta Íslendings samtímans. 

Jæja, áfram haldið og farið hefðbundið um Klambra og Hlemm, niður á Sæbraut. Vestur úr og hefðbundið um Miðbæ, Austurvöll og Túngötu tilbaka til Laugar. Í Potti sat Mímir drjúgur með sig, búinn að ráða nýjan forstjóra fyrir LSH. Svo bættust við dr. Baldur, Helga Jónsdóttir og Stefán og Jörundur auk þess sem Helmut og Jóhanna komu úr Hjartahlaupi. Mörg voru álita- og umræðuefnin og dugði ekki minna en klukkutími til þess að reifa þau.  

Óskiljanlegt

Það er fullkomlega óskiljanlegt að menn skuli frekar vilja liggja áfram undir fiðri en að lyfta höfði frá kodda, íklæðast hlaupafatnaði, reima á sig hlaupaskó og taka létt skeið um stíga í glaðra sveina hópi. Altént var slík gæðastund í boði á þessum morgni þegar þeir Ó. Þorsteinsson, Magnús Júlíus, Jörundur og Ólafur skrifari söfnuðust saman til hlaups frá Vesturbæjarlaug kl.10:10. Veður stillt, milt og ljúft eins og fara gerir á sunnudagsmorgni. Þeir félagar voru kristilega þenkjandi og fullir velvildar, enda betra að hlaupa á stígum úti og hugsa um gvuð en að sitja á kirkjubekk með samviskubit og hugsa um hlaup.

Jörundur að koma tilbaka eftir veikindi sem tóku toll, en hann allur að braggast og bætir við hlaupnar vegalengdir. Svikalævi hékk í lofti og var Magnús eitthvað grunsamlegur, enda ákváðum við frændur og nafnar að fylgjast vel með honum ef til þess kæmi að hann teldi sig eiga erindi á mikilvægan Kirkjuráðsfund í miðju hlaupi. En í ljósi þess að hér voru ekki hröðustu hlauparar Samtaka Vorra á ferð ætti ekki að koma neinum á óvart þótt við legðum upp á afar rólegum nótum. 

Félagar okkar í Brúarhlaupi stóðu sig vel, Magga vann sinn flokk, og þeir S. Ingvarsson og G. Löve voru í þriðja sæti í sínum flokkum, P. Einarsson í fimmta. Svo var hún Rúna okkar líka á ferðinni. Við erum stolt af svo ágætum hlaupurum sem bera hróður Samtaka Vorra alla leið austur í Flóa, sem er heimasveit okkar Flosa.

Í hlaupi dagsins var eðlilega rætt um landsleikinn við Sviss og var það samdóma álit viðstaddra að komin væru tímamót í íslenskri knattspyrnusögu. Íslenska karlalandsliðið er nú komið á þann sálræna stað í tilverunni sem landsliðið í handknattleik var löngu komið: búið að hrista af sér minnimáttarkenndina og heimóttarskapinn gagnvart öðrum löndum/liðum, sýnir andstæðingnum enga virðingu, og gerir einfaldlega það sem á ekki að vera hægt að gera samkvæmt knattspyrnuspekúlöntum. Enda eru myndir úr leiknum sýndar á íþróttarásum um allan heim. Við vorum líka ánægðir með að fá Eið Smára inn á og sjá hvernig hann náði að líma liðið saman, ekki ósvipað þeim góðu mönnum sem límdu klerkinn saman í kvæði Megasar: "En þeir límd´ann saman/og þótti það gaman/klerki fannst gamanið grátt."  

Jæja, þarna höldum við sumsé áfram á rólegu nótunum, og stoppuðum ef tilefni var til. Fáir voru á ferð og því lítið um að þyrfti að stöðva til þess að taka fólk tali. Það var farið í Nauthólsvík og gengið. Ó. Þorsteinsson sagði okkur frá spjalli sínu við efnahagsráðgjafa ríkisstjórnarinnar: "Jæja, Þráinn minn, ertu byrjaður að reikna?" Svarað var: "Það er ekkert að reikna." Þá furðuðu menn sig á fótabúnaði forsætisráðherra á fundi með Óbama, var virkilega ekki hægt að senda aðstoðarmanninn út í búð til þess að kaupa svolítið rýmri blankskó? Einnig höfðu menn áhyggjur af holdafari mannsins, en feitlagnir menn í hans stöðu eru einkar ótrúverðugir. Og við hlið flottra einstaklinga eins og Obama, Reinfeldt, Stoltenberg og Helle hinnar dönsku, þá er eins og bakarasveinninn hafi óvart sloppið inn í myndatökuna!

Við áfram í Kirkjugarð og upp úr, Veðurstofa, Hlíðar, Klambrar - þar var gengið. Aldrei féll niður ræðuhald, þegar einu viðfangsefni höfðu verið gerð skil var það næsta tekið fyrir. Það var rætt um málverk og verðlagningu þeirra, sérfræðiþekkingu á málverkum og fleira í þeim dúr. Svo vorum við komnir niður á Sæbraut og dóluðum þetta vestur úr. Ákveðið var að fara áður ófarnar leiðir á hlaupum, um Vesturgötu, Ránargötu, hjá Hlíðarhúsum, Brunnstíg og upp Bræðraborgarstíg. Þar var skoðuð Bræðraborg, hús byggt af tveimur bræðrum úr Grímsnesi árið 1880 og gatan heitir eftir. Svo var staðnæmst við nr. 18, nýmálaða glæsibyggingu skrifara, en þá stakk í augun hve garðurinn var ljótur eftir rask iðnaðarmanna.

Stefnan sett á Laug, Laufey Steingrímsdóttir stöðvuð við gönguljós á Hringbraut og hún innt skýringa á því hvers vegna hún hefði ekki hafið hlaup með Samtökum Vorum.

Pottur mannaður hinu ágætasta fólki: frú Helga Jónsdóttir Flygenring Zoega og Gröndal, Stefán maður hennar, Mímir, dr. Baldur, dr. Einar Gunnar, Margrét Melaskólakennari og svo gamli barnaskólakennarinn óhlaupinn. Eins og ævinlega fór fram ákveðin endurvinnsla á umræðuefnum hlaupsins, leikurinn, efnahagsástandið, málverkin, en svo fór Mímir á nostalgíuflug og það var farið að rifja upp löngu dáið fólk á Laufásveginum.

Næst hlaupið: mánudag kl. 17:30. Vel mætt.  

Jörundur

Jörundur Guðmundsson er einhver ágætasti hlaupari sem hleypur með Hlaupasamtökum Lýðveldisins, landskunnur fyrir þrautseigju og úthald verandi kominn á áttræðisaldurinn. Nýlega lenti hann í veikindum sem slógu hann út af laginu svo að hann var fjarri hlaupum og þátttöku í starfi Samtaka Vorra um nokkurt skeið. En þar sem nokkrir ágætir félagar vóru saman komnir í Brottfararsal Sundlaugar Vorrar í dag kl.16:30, dúkkaði ekki Jörundur Svavar Guðmundsson upp alklæddur til hlaupa. Kvaðst hafa farið 2 km um daginn, og svo 3 km - og ætlaði 4 km í dag. Eðlilega var honum fagnað ákafliga og hétu menn því að veita honum félagsskap alla þá leið sem hann köri að hlaupa. 

Aðrir mættir: Flosi, Einar blómasali, Ólafur heilbrigði, Denni og skrifari. Okkur voru vissulega sett ákveðin mörk þar eð Laug myndi loka kl. 1800 vegna skemmtanahalds starfsmanna. Það lá í augum uppi að aðeins yrði unnt að fara stutt og vera snöggur að því. Rætt var um Nes og Denni mælti með öfugum hring um Nes vegna vindáttar. Við hinir létum það eftir honum ekki það skipti neinu máli þar sem það var eiginlega enginn vindur. Dólað af stað á rólegu nótunum, en þó ekki fyrr en skrifari upplýsti um tilburði Magnúsar Júlíusar fyrr um daginn er hann upphóf afsakanir fyrir því að sleppa hlaupi með litla karlinn gargandi inn í eyrað á sér.

Fórum niður í Skjólin og þaðan vestur úr, við Denni um Sörlaskjólið, en þeir hinir Faxaskjól. Þeir hinir náðu e-u forskoti, sem skipti okkur engu máli, því að við hlaupum fyrir heilsuna, andlega sem líkamlega, ekki fyrir tíma eða vegalengdir. Snúið inn í Lambastaðahverfið og svo út á Austurströnd. Þar var snúið í suður og farin leiðin út á Lindarbraut, hávaðasamræður alla leið eins og vænta mátti þegar Denni átti í hlut.  Við sáum þá hina framundan.

Á Lindarbraut var gengið, enda löng hefð fyrir því að gengið sé upp mishæðótt landslag. En eftir að jafnsléttu var náð var haldið áfram og ekki linnt fyrr en komið var til Laugar. Fórum Keilugrandann og Frostaskjólið hjá KR heimili til Laugar.

Náðug stund í Potti, Kári mætti. Rætt um kvótakerfið og veiðigjald og Kári fór. Í Útiklefa var búið að króa Ingvar E. af og hann beðinn um að gera grein fyrir nýjum kúr, e-r 5:2 kúr, sem gengur út á að menn svelta sig heilu og hálfu vikurnar. Hér gerðust þeir Einar og Kári miklir hreinlífismenn, úttöluðu sig um mikilvægi þess að Vesturlandabúar hreinsuðu líkami sína af eitri því sem menn setja í sig með neyslu ýmiss konar matvöru. Einar var orðinn eins og gvuð í framan og sagði: "Já, ég held að það sé manninum eiginlegt að fasta." Í þeim töluðum orðum varð honum litið á skrifara Hlaupasamtaka Lýðveldisins - og svo sprakk andlitið á honum út í tryllingslegum hlátri sem benti til að fullyrðingin gæti hugsanlega átt við um einhverjar abstrakt persónur - en ekki hann.

Gott hlaup og fagurt, næsta reglulega hlaup er á sunnudag kl. 10:10 - og gangi félögum okkar í Brúarhlaupi allt hið besta í haginn  í vindgnauðinu í Flóa. Í gvuðs friði. Skrifari.  

Hlaupið á fögrum haustdegi

Athygli vakti er komið var í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar í dag hversu margir hlauparar kusu að vera fjarverandi. Nefna má Einar blómasala, Flosa, Helmut, Kalla o.fl. o.fl. Þessir voru hins vegar mættir: dr. Jóhanna, Gummi Löve, Ólafur Gunnarsson, Ólafur skrifari, Maggi, Þorvaldur, Hjálmar og Benzinn. Við Maggi vorum sáttir við Hlíðarfót, en Bjarni heimtaði Þriggjabrúa, upptendraður af e-u töfraefni sem hreinsar iður hans fullkomlega. Svo heyrðist skrafað um Kársnes með 10 km tempói. Það voru okkar fremstu hlauparar sem hér véluðu um og munu stefna á maraþon í haust. 

Veður fallegt, sól, stillt, hiti 10 gráður eða þar um bil. Fórum rólega af stað og við Maggi á eftir þeim hinum. Þau voru fljót að setja góða vegalengd á milli okkar, en okkur félögum var alveg sama, það var fyrir öllu að vera kominn út á stígana og á hreyfingu. Það var heitt á Ægisíðu og spurning hvort þörf væri að fara úr yfirhöfn. Ekki reyndi á það því að er komið var í Nauthólsvík kólnaði þegar okkur mætti norðan andvari. Gengið um stund og málin rædd.

Svo var hlaupið af stað aftur og farið austan við Valsvöll og svo vestur úr á rólegu tölti. Við sáum Benzinn, Ólaf hinn og Þorvald fara Hagamelinn og höfðu greinilega heykst á að fara Þriggjabrúa. Þeir enduðu með því að stytta en komu þó við í Laufási. Að sögn var Benzinn að mestu rólegur, nema þegar rætt var um flugvöllinn. En þá kom það sér vel að Ólafur var eða þóttist vera honum sammála svo að ekki kom til vinslita.

Góður pottur á eftir með þátttöku Helmuts og dr. Einars Gunnars. En blómasalinn var týndur og tröllum sýndur þrátt fyrir yfirlýsingar. 

Andar líkið?

Nú fer að hausta og reglubundin starfsemi Hlaupasamtaka Lýðveldisins að færast í samt lag. Fjöldi valinkunnra hlaupara mættur til hlaupa á mánudegi eftir brýningu sunnudags. Þessir voru: próf. Fróði, Flosi, Kalli, Þorvaldur, Magnús, dr. Jóhanna, Magga, Einar blómasali, Þorbjörg, skrifari - og svo bættist G. Löve í hópinn neðarlega á Hofsvallagötu. Á Plani heimtaði Einar stutt - 19 km - "ja, ekki styttra" sagði prófessorinn. Lagt upp í ljúfu hlaupaveðri. 

Þorvaldur markaði sér bás með þeim spræku dömum, Möggu og Jóhönnu, þar fyrir aftan lakari hlauparar og allra síðast komu Magnús og Þorbjörg með skrifara í eftirdragi, þungan og þreyttan. Ekki var skrifari að nenna þessu, en lét sig hafa það og vissi sem var að þetta myndi lagast. Þessi hlaupari hafði farið 16 km gangandi á laugardag, 12 km hlaupandi með frænda sínum og vin Ó. Þorsteinssyni á sunnudag - og nú var kominn mánudagur og ekki skyldi slakað á. Það var um að gera að þrauka inn í Nauthólsvík - eftir það yrði þetta bærilegra.

Það stóð heima að lífið varð allt bjartara við komuna í Nauthólsvík. Maggi hitti kunningja úr Áslandsskóla sem höfðu slegið upp veizlu í siglingaskúrunum og grill á fullu. Framundan mátti grilla blómasalann og varð ekki betur séð en hann væri að gæla við Hlíðarfót meðan prófessorinn lét óbótaskammir ganga yfir hann. Gat það verið?

Við Maggi og Tobba gerðum hóflegar væntingar til hlaups dagsins og létum Hlíðarfót duga. Gengið á köflum, enginn að flýta sér. Maggi sagði brandara af Breta og Skota sem lentu í árekstri. Skotinn var í áfalli og taldi ekki annað koma til greina en bjóða viskí. Svo þegar lögreglan kom hvíslaði hann: "Ég held þið ættuð að láta hann blása, þennan!" og benti á Englendinginn.

Er komið var á beina legginn hjá Gvuðsmönnum brá okkur í brún að sjá Flosa, Kalla og - blómasalann framundan okkur. Þarna hefur einhver mælingaskekkja komið upp því að þeir mundu engan veginn ná 19 km með þessu móti - nema ætlunin væri að fara út á Nes og hringa golfvöllinn. Hvað um það, menn komu í sama mund á Plan og það var teygt. Það kulaði.

Kári mætti í Pott og sagði okkur frá tónleikum David Byrne í Háskólabíói. Þeir ku hafa verið frábærir. Svo var náttúrlega skipst á uppskriftum og rætt um áfengi. Menn þurftu að fara í Melabúðina að kaupa næturkostinn. Í útiklefa mætti Helmut og svo hélt Hjálmar íþróttakennari ádíens.

Í Melabúðinni stóð blómasalinn við kjötborðið í djúpum samræðum við Melabúðarkaupmann. Skrifari bauðst til þess að fjarlægja hann úr búðinni og hvort hann hefði rutt úr mörgum hillum í dag.

Þegar skrifari ók á brott á bifreið sinni sá hann hvar próf. Fróði kom tilbaka úr hlaupi sínu og hefur vart verið skemmra en 20 km. Tók blómasali hann tali við Melabúðina og var greinilega ekki örgrannt um að prófessorinn vildi veita honum ráðningu fyrir svikin. Eða það las skrifari úr líkamstjáningu prófessors, en skrifari er sérfræðingur í að lesa í líkamstjáningu fólks.

Næsta hlaup: miðvikudag. Langt. 

Gengið og hlaupið

Hlaupasamtök Lýðveldisins eru íþrótta- og menningarsamtök í Vesturbænum. Félagsmenn iðka heilbrigða lífshætti með margvíslegum hætti og miðla þekkingu ómældri um hvaðeina, persónur og bílnúmer. Laugardaginn 16. ágúst var þannig skipulögð ganga frá Djúpavatni að Suðurstrandarvegi, einir 16 kílómetrar. 11 tóku þátt í göngunni í blíðskaparveðri. 6 hlupu svo gagnstæða leið frá Suðurstrandarvegi að Djúpavatni og mættust hóparnir á leiðinni. 

Á sunnudögum er hlaupið frá Vesturbæjarlaug kl. 10:10. Mættir í dag voru þeir frændur, nafnar og vinir, Ó. Þorsteinsson og Ólafur skrifari. Þeir lögðu upp í ágætu veðri, björtu, logni og ágætlega hlýju. Nú höfðu þeir ekki hlaupið saman um skeið og því af nógu að taka í umræðuefnum. Meðal umræðuefna var hin einkennilega þögn sem umlukið hefur V. Bjarnason þingmann frá því hann var kosinn á þing. Tækifæri gafst til að spyrja Gunnar Gunnarsson í Speglinum hvort þingmaðurinn væri ekki alltaf á snerlinum í Efstaleitinu, en Gunnar kvað svo ekki vera - lengur. Gunnar kvað fjölmarga hafa komið að máli við sig og spurt hvort V. Bjarnason væri dauður. Við slíkum spurningum hefur Gunnar klassískt svar: "Það kemur yður ekki við!"

Jæja, það var skyldubundin umfjöllun um Vigdísi Hauksdóttur og palladóm um hana í Fréttablaðinu þar sem einungis nánasta skyldulið hennar fékkst til að segja eitthvað jákvætt um hana.

Við ræddum um fjarstadda félaga, sem telja sér það skyldara að snudda í kringum fjölskyldur sínar en að spretta úr spori með góðum drengjum og hlýða á fallegar sögur. Var þeirra saknað og bundnar vonir við að þeir færu að láta sjá sig á hlaupum á næstu dögum. Voru sérstaklega nefndir til sögu Einar blómasali og Magnús Júlíus. 

Fyrsta stopp í Nauthólsvík var verðskuldað. Síðan var það bara Kirkjugarður, Veðurstofa, Hlíðar og Klambrar. Stoppað á öllum hefðbundnum stöðum. Þannig afber syndaselur eins og skrifari endurkomu til hlaupa. Sæbraut, Miðbær, Túngata og Laug.

Pottur vel mannaður. Auk hlaupara voru Flosi, Margrét, Helga Jónsdóttir Zoega, St. Sigurðsson, dr. Baldur, dr. Einar Gunnar, Ólafur Jóhannes og Felix sonur hans. Rætt um óperu Gunnars Þórðarsonar um hana Ragnheiði okkar, sem ku vera eitt snilldarverk.

Næstu hlaup mánudag. Hefðbundið.