Ritari á Brennu

Þrátt fyrir að hlaupið hafi verið í kvöld var ritari ekki mættur til hlaupa. Til þess liggja margar skynsamlegar skýringar. M.a. sú að hann var ekki boðlegur til hlaupa sökum meiðsla, ennfremur vegna þess að hann var í alla undanliðna nótt að mótmæla á Austurvelli, berja löggur, kveikjandi í öllu tiltæku og syngjandi byltingarsöngva. Er nú frá því að segja að ritari gekk sinn vanabundna gang til ónefndrar hverfisverzlunar í Vesturbæ að kaupa fiskinn sinn, veit hann ekki fyrri til en upp á gangstétt rennir kapítalískur burgeis á blárri jeppabifreið trúðajeppa á dekkjkum í yfirstærð og þekur alla gangstéttina með nærveru sinni, sér þar framan í grínandi smettið á ónefndum blómasala sem með yfirgangi og frekju ætlar að loka farveginum að hverfisverzluninni. Ritari lætur sem hann sjái

ekki fyrirbærið, gengur til verzlunar og nær sínu fram með efitrgangsmunum. Áður en til þessa kemur hefur hann þó náð fundum með eftirtöldum:
´
Kára: sprækur, segir gött af dvöl sinni meður frönskum, lýsir vel matseðli, ekta skinku, frönsku brauði, rauðvíni etv. Áttum við gott og langt spjall sem m.a. náði til afreka á menntabrautinni og ýmissa sjúkdóma sem oss hrella þessi missirin,

Ben.: mættur sveittur, mæddur, þreyttur, eftir 6 km sprett og náði vart andanum sökum mæði. Beygður. Játaði að hann hefði átt hlut að máli þegar Sigmundur Davíð var kjörinn formaður Framsóknar, fylgt honum á fundi og undirbúið framkomu. Væri þó enginn Framsóknarmaður. Hafði aldrei trúað því að afskipti sín gætu endað með þessum ósköpum. Sýnir þetta glöggt til hvílíkra örþrifaráða menn geta gripið í atvinnuleysi, og enda gildir enn hið gullna ákall: Öreigar allra landa, sameinist!

Nú er ritari á leiðinni á Austurvöll og vonar að hann eigi afturkvæmt!

Hlaupasamtökunum hlotnast afreksverðlaun

Svofelld frásögn var send á póstlista Hlaupasamtakanna í dag:

"Hitti formann félagsins Framfarir áðan í Laugardalshöllinni
þar sem mót eitt mikið fór fram. Hann tjáði mér að Hlaupasamtök
Lýðveldisins hefðu verið kjörinn Hlaupahópur ársins 2008, eða
eitthvað þvílíkt. Kæru félagar … til hamingju!

Viðurkenningin verður afhent fljótlega. Beðið um dagsetningu…
Hvenær ætli að það sé best að ná fólki saman? Fyrsta föstudag í febrúar?

Um Framfarir
http://www.hlaup.is/displayer.asp?cat_id=608"

Höfundur mun hafa verið Birgir Jógi. Fyrsta úrlausnarefni dagsins var því að finna heppilegan tíma fyrir afhendingu verðlauna, svo og að ákveða hverjum úr hópi vorum hlotnaðist sá heiður að taka á móti verðlaununum.

Dagurinn var mánudagur, dagur miskunnarleysis, dagur átaka. Fjöldi hlaupara mættur, þ. á m. próf. Fróði á nýjum eyðimerkurskóm, afar litríkum, og vöktu þeir óskipta athygli. Sumir lögðust í gólfið til þess að fá góða mynd af þeim. Ritara fannst þetta vera hálfgerðir trúðaskór, en vildi ekki hafa orð á því á staðnum því hann veit að prófessorinn er svo viðkvæmur gagnvart skófatnaði sínum. Þetta eru sumsé skórnir sem eiga að duga í eyðimörkinni. En prófessorinn var stoltur af nýju skónum sínum og það var fyrir öllu.

Nema hvað, að aflokinni hefðbundinni andakt í Brottfararsal var safnast saman á Plani og þar var gefin út leiðarlýsing og þjálfunaráætlun: upp á Hringbraut, þaðan út á Nes, 10 Bakkavarir, og þannig áfram. Þeir sem ekki taka Bakkavarir máttu velja hvað þeir gerðu, t.d. lengja út á Lindarbraut. Áætlunin virtist leggjast vel í viðstadda og engin umtalsverð mótmæli heyrðust.

Hópurinn skiptist fljótt í tvennt: afreksmenn og venjulega hlaupara. Færi þokkalegt, en þó víða hált. Veður allgott, stillt. Þessi hlaupari fór framan af í félagsskap með Eiríki, blómasala og Melabúðar-Friðriki og áttum við félagsskap út í Ánanaust, eftir það skildi leiðir. Ég fór á Nes og alla leið út á Lindarbraut, aðrir styttu og tóku strikið út í Bakkavör. Þegar ég kom hringinn voru þau hin að puða í brekkunni og ákvað ég að slást í hópinn. Teknar voru á bilinu 6-10 Bakkavarir áður en yfir lauk. Eftir það haldið til Laugar, nema hvað próf. Fróði hvarf út í myrkrið og hefur líklega skilað 16-18 km á endanum.

Teygt vel og lengi í Móttökusal. Troðið í potti eins og við var að búast. Margvísleg málefni tekin til umfjöllunar og verður engu ljóstrað upp hér. Þó var vikið að fyrrgreindum verðlaunum og ákveðið að fela virðulegustu hlaupurum Samtaka Vorra að veita þeim viðtöku: fór ekki milli mála að þeir fóstbræður Vilhjálmur Bjarnason og Ólafur Þorsteinsson þóttu bezt til þess fallnir að taka við verðlaununum fyrir hönd Samtakanna. Afhending verður mánudaginn 26. janúar n.k. kl. 17:15 í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar. Viðburðurinn verður ljósmyndaður og viðurkenningarskjalið fest upp á vegg í Brottfararsal.

Mun vegsemd og virðing Hlaupasamtakanna vaxa mjög af þessari viðurkenningu og ljós þeirra lýsa um langa framtíð.

Fuglinn Fönix

Ritari risinn úr öskustónni eins og fuglinn Fönix, feitur, þungur, slappur – en óbugaður. Hitti fyrir félaga mína í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar á þessum sunnudagsmorgni og voru þessir: Ólafur Þorsteinsson, Magnús Júlíus, Flosi, Einar blómasali og Friðrik kenndur við Melabúðina. Veður hreint með ólíkindum, stillt og hiti við frostmark. Sunnudagsmorgnar gerast ekki öllu betri. Sagt frá brunahringingu að morgni og stuttu spjalli fóstbræðra. Einhverjum ónotum var hreytt í ritara vegna fjarveru hans og orð haft á vaxtarlaginu, ístran sögð eiga ískyggilega stutt niður í tær. Við þessu var bara að búast og öllu tekið af karlmennsku.

Farið rólega af stað og skeiðað út Sólrúnarbraut á hægu tempói, enda snjóföl á jörðu og víða hált. Rætt um hlaupin sem framundan eru. Fullt er í Laugaveginn, þá liggur fyrir að fara í Mývatnsmaraþon, heilt eða hálft, svo RM og loks eru það þeir sem taka maraþon í útlöndum. Upplýst að samþykkt hafi verið í frægri veizlu að stefna á Boston-maraþon 2010.

Það var létt yfir hópnum, enda valinkunn góðmenni á ferð. Sem fyrr greindi var ritari þungur og stirður eftir hartnær tveggja vikna fjarveru frá hlaupum vegna meiðsla og veikinda. Það verður erfitt að koma til baka þegar aðrir hlauparar eru í fantaformi, en má ekki bíða að hlaupaskórnir séu dregnir fram. Bara að kýla á það! Hlaupið var af þessari ástæðu ekki alveg sársaukalaust, en það var annað hvort að duga eða drepast. Því var ákjósanlegt að eiga kost á þessari sérstöku tegund líkamshreyfingar svo sem hún er iðkuð á sunnudagsmorgnum, sambland af hlaupi og göngu í bland við menningarlega umræðu og fróðleik. Á þann hátt býr maður sig undir alvöruhlaup eins og eru hlaupin á mánudögum þegar þjálfarar gefa engin grið. Svona gengu nokkurn veginn þankarnir þennan morgun.

Staldrað við í Nauthólsvík, sagðar sögur af fólki og sjúkdómum. Haldið áfram á hægu tölti í kirkjugarð þar sem Ó. Þorsteinsson heyrði kallað á sig í gær, þó ekki hinum megin frá. Er hér var komið vorum við frændur orðnir einir aftastir og var ég honum þakklátur að aumkva sig yfir mig og skilja mig ekki einan eftir eins og svo oft vill henda.  Við drógumst fljótlega aftur úr enda tókum við mörg gönguhlé sem eru nauðsynleg þegar margt þarf að kryfja og greina. Nú var embættismannakerfið tekið til sérstakrar skoðunar og dugði ekki skemmri vegalengd en Klambratún að Svörtuloftum til þess að afgreiða málið.

Hinir löngu komnir er við komum til Laugar. Mætt Ljóðskáld Lýðveldisins. Að potti voru auk hlaupara dr. Baldur, dr. Einar Gunnar og Mímir. Rætt um bernaise-sósugerð og nautakjöt, en af því mun vera nóg við hóflegu verði í ónefndri hverfisverzlun. Framundan Þorrablót og meira óhóf í mat og drykk. Hvernig endar þetta? Hvenær endar þetta? Fer ekki að koma utanlandsferð? Tímabært að blása til Berlínarkvölds með myndasýningu og meðlæti. Hvað segist?

Meira á morgun.

Rugl

Má óhlaupinn hlaupari blogga á bloggi? Er frá einhverju að segja? Eitthvað sem varðar hlaup. Nánar um þetta er því við að bæta að ritari hefur verið frá hlaupum nánast frá áramótum vegna ýmissa kárína sem hann hefir mátt þola. S.l. viku hefur hann legið undir fiðri með kvefpest og horft á ýmislegar seríur af Seinfeld og nokkrar kvikmyndir og lesið í Vídalínspostillu sér til andlegrar uppbyggingar. En ekki komist til hlaupa og hefur það valdið honum verulegu sálartjóni. Loks var það í dag að hann taldi á það hættandi að mæta til Laugar í þeirri von að sjá tetur af félögum sínum.

Ritari var sumsé mættur til Laugar eftir mikil og þungbær veikindi á föstudegi, og hitti Denna, Benna og Helmut. Hann sá tilsýndar Einar blómasala, Flosa, Bjössa og Birgi. Helmut var vel sveittur og ánægður með vel heppnað hlaup, ímynd hins hamingjusama hlaupara sem lokið hefur góðu hlaupi við beztu skilyrði. Ritari var beygður og hugsaði hvenær hann fengi þeirrar hamingju notið að mega sveitast í átökum með vinum sínum. Gvuð einn ræður því.

Sigurður Ingvarsson var mættur og hafði greinilega tekið vel á í hlaupi dagsins. Eðlilega barst talið að próf. Fróða. Próf. Keldensis hafði áhyggjur af því að próf. Fróði væri lasinn, um það var sterkur orðrómur. Þegar ritari gat upplýst að veikindin hefðu aðallega falist í því að prófessorinn hefði eingönu hlaupið 38 km s.l. laugardag róaðist prófessor Keldensis og gerði sér góðar vonir að úr myndi rætast fyrir Stórhlauparanum.

Þetta var föstudagshlaup - von er á meiru úr þessari áttinni.

Naglar

Svofelld frásögn af sunnudagshlaupi að aflokinni náttlangri skemmtan hefir verið send á eter:

"Að Laugu Vorri mættu í morgun þeir Bjarni Guðmundsson, Einar Þór Jörgensen, Flosi Kristjánsson og Þorvaldur Gunnlaugsson. Voru þeir furðu skýrir í augum, að teknu tilliti til göngu um gleðinnar dyr hið næstliðna kvöld; hver ganga má hafa verið útfærð með aðgát og skynsemi, að því er þessa fjóra einstaklinga varðar.

Veður var stillt en þó svalt, og til okkar bárust ómar klukknanna frá Kirkju Krists Konungs að Landakoti.  Ónefndum viðskiptafræðingi í hópnum vöknaði um augu og sagði eitthvað í þessa veru: "Ó, er þetta ekki yndislegt?" Naglar þeir sem mættir voru að hlaupum með honum gáfu lítið fyrir þessa viðkvæmni, en spurðu hvort menn væru hér samankomnir til að hlaupa eða til að kjafta.

Að svo mæltu var skokkað af stað, hefðbundna leið um Sólrúnarbraut með stefnu á Kirkjugarð og Veðurstofuhálendi. Umræðuefnið var af ýmsum toga og skiptust menn á skoðunum um hversu siðlegt það er að "taka stöðu" á fjármálamarkaði. Þá var einnig rætt um flugvélar og flygildi hvers konar og reyndust tveir af fjórum nærstöddum hlaupurum sýnu glúrnastir í þeim fræðum. Sannaðist hér enn einu sinni, eins og reyndar var vikið að í einu ávarpi að afmælishófi Doktors Jóhönnu, að í hópnum er saman komið slíkt einvalalið gáfumanna að leitun er á öðru eins.

Fyrir innan Skítastöð varð á vegi okkar ókunnugur skokkari, sem hneigði sig kurteislega og sagði eitthvað í þessa veru: "Mætti ég (ef mig skyldi kalla) slást í hóp með yður; ég lofa að þegja og mun gera mitt ýtrasta til að halda í við yður". Slíkar trakteringar er erfitt að standast og féllumst við á að þessi alþýðumaður úr Austurbæ fylgdi okkur nokkurn spöl.

Ofangreindir hlauparar sýndu hefðum sunnudagshlaupa fulla tillitssemi og minntust þess að í Nauthólsvík væri ævinlega gengið, en létu þó ógert til að forkelast ekki. Í Kirkjugarði var hinsvegar staðnæmst við bautastein, hvar á eru letruð dánardægur hjóna í Reykjavík og fylgdi því stoppi fróðlegur fyrirlestur, þar sem farið var yfir siðfræðilegar og lögfræðilegar vangaveltur.

Fátt varð tíðinda á ferð okkar um Hlíðar og Klambratún, enda bílaumferð með minnsta móti og hverfandi líkur á því að menn kæmust í lífsháska við að fara yfir gatnamót, hvort heldur ljós voru gul, rauð eða græn. Á Sæbraut hneigðist orðræðan enn og aftur að flugsamgöngum og var hrein með ólíkindum á hve háu plani umræðan var.

Að potti voru mættir áköfustu aðdáendur Hlaupasamtakanna: Baldur Símonarson, Einar Gunnar Pétursson, Helga Jónsdóttir og Stefán Bjarnason*.  Urðu þarna fagnaðarfundir og jókst þó kætin að mun þegar sómahjónin Jóhanna og Helmut mættu glaðbeitt um hádegið. Þá heiðruðu okkur Ævar kommúnist og hans frú Hansína ásamt Þjóðskáldinu Þórarni Eldjárn og frú Unni.  Og til að setja punktinn yfir i-ið birtist alveg óforvarendis hlaupari með lambúshettu á höfði og rauð- og svartröndótta treyju niður undan stakki sínum. Þótti okkur þá dagurinn vera giska ánægjulegur, svona heilt yfir.

Svona eiga sunnudagar að vera! "

PS
Hér mun próf. dr. Flúss standa að baki frásögn í fjarveru ritara sem er fjarri góðu gagni sakir flensu og hefur ekkert með fyrrgreint skemmtanahald að gera. Því er sett stjarna við nafn Stefáns "Bjarnasonar" að vér teljum að rangt sé farið með faðerni dánumanns í Vestbyen og að hið rétta sé að hann sé Sigurðsson - nema breytingar hafi orðið á högum fyrrnefndrar frú Helgu, einnar ágætiskvinnu af ætt Gröndala og Zoega. Í gvuðs friði af sjúkrabeði, ritari. 

Nýr hlaupari krýndur desemberlöber

Það var Fyrsti Föstudagur og mikil spenna búin að byggjast upp alla vikuna. Hver fengi löberinn? Ritari átti þess ekki kost að hlaupa í dag sökum heilsuleysis, en mætti engu að síður í pott og frétti þar að hlaup hefði verið hefðbundið. Mætti Flosa og Helmut sem voru á leið upp úr. Ég í Barnapott. Hingað til hefur sá skilningur verið til staðar að hann héti Barnapottur vegna þess að hann væri ætlaður börnum, en aðrar skýringar fóru á flot í samsæti kvöldsins. Í potti blómasalinn, Björn, Birgir, lítill herra sem togaði í tána á ritara, Rúna og Friðrik, og síðar kom Bjarni í pottinn, seinhlaupinn.

Birgi varð tíðrætt um Prince Polo pakkann sem hann færði blómasalanum á miðvikudaginn. Rætt um selleríuppskriftir og hvernig hægt er að vefja því inn í annað gagnlegt.

Haldið upp á Fyrsta Föstudag að heimili dánumannsins Þorvaldar Gunnlaugssonar á Brávallaparti. Þar var fjölmennt og góðmennt og upplýst að desemberlöber væri enginn annar en ljúfmennið Bjarni Guðmundsson bílstjóri, seigur, vinfastur og drengur góður. Fékk hann að launum viðurkenningarskjal og konfektkassa, sem blómasalinn heimtaði að væri opnaður á staðnum.

Það var merkileg lífsreynsla að sitja andspænis borðinu sem blómasalinn sat við. Þorvaldur hafði ekki undan að bera inn veitingar, allt hvarf þetta eins og dögg fyrir sólu ofan í blómasalann, brauð. sveppakompott eitthvert, fiskur, og þegar hann var spurður sagði blómasalinn: Ég hef ekkert borðað í dag! Hnetur, rúsinur, konfekt. Þó skal til bókar fært að hann kom með TVO kassa af bjór til veizlunnar og var vel tekið af viðstöddum.

Líta má á Fyrsta Föstudag sem Generalprufu fyrir annað og stærra (vonandi!) samsæti á morgun.

Í gvuðs friði, ritari.

Eyðimerkurbúi og sellerí stangir

Meðfylgjandi frásögn af hlaupi dagsins barst ritara inn um lúguna sem hann sat og horfði á gamlan Taggart-þátt á DR 1:

"Það vill henda á hlaupum, að maður verður vitni að einhverju sem í fyrstu virðist yfirskilvitlegt, en á sér þó sína skýringu. Hún kemur yfirleitt af sjálfu sér, eins og þessi  hlaupari sem hér ritar, í fjarveru okkar ástsæla embættismanns,  ritara og bonus pater familias, upplifði í hlaupi dagsins.

En að upphafi hlaups. Fjöldi mættur á brottfararplan VBL, snarpur að austan og rigning; sem sagt gerist varla betra um hávetur. Upplegg þjálfara virtist ná illa eyrum viðstaddra, venju samkvæmt, en óljós niðurstaða þó sú, að hlaupið skyldi yfir og undir brúarmannvirki bæjarins. Segir fátt af einum, því ég steðjaði af stað, fullur orku, enda atvinnulaus og get þar af leiðandi undirbúið mig and- og efnislega allt frá því ég vakna og fram að hlaupi. Skildi við hópinn á Hofsvallagötu og sá hann ekki síðan.

En, sem ég er mismuna mér í gegnum 15 eða 16 kílómetrann, við hlið höfuðstöðvar LÍÚ, skammt austan Búllunnar sé ég undir sóla sem mér fannst ég kannast við. Geystist fram úr og sá mér til furðu eyðimerkurbúa, að því er virtist, kona af ætt bedúína, sem eru eins og kunnugt er hirðingjar í Miðausturlöndum og Norðurafríku. Flestir múslimar. Sást aðeins í augu hennar. Svo mjög var mér brugðið að ég gleymdi að beygja upp brekkuna Landakots og hélt áfram vestur úr. Náði áttum við OLÍS í Ánanaustum, beygði og hélt austur Hringbraut og niður Hofsvallagötu. Bregður þá svo við að ég hleyp aftur fram úr nefndri konu. Var mér öllum lokið og taldi að hér væri komin álaganorn sem vildi mér illt. Herti því enn á mér til laugar.

Pottur all góður og sagði ég mönnum frá því sem á hlaupið hafði drifið og spurði hvernig viðstaddir læsu í þetta. Þá segir ónefndur maður, nýkominn úr afar hægu hlaupi; „þetta var ég, ég sá þig taka fram úr mér, tvisvar". Það er ekki oft að maður tekur fram úr sama manninum tvisvar í sama hlaupi, þegar hlaupinn er einn hringur, en nú hefur það sem sagt gerst. Ég bað viðkomandi vinsamlegast að gaumgæfa hjá sér æfingaplanið. Bar hann við að ónefndur grafíker hefði komið til sín í dag með 25 prins póló og beinlínis troðið þeim í hann klukkustund fyrir hlaup. Því sem hann torgaði ekki (4 stykki) stakk hann ofan í skúffu. Séður maður, heildsalinn.

Var honum bent á að betra væri fyrir hann að borða sellerí stöngla. Þeir væru þeirri náttúru gæddir að líkaminn notaði fleiri kaloríur við að melta stönglana, en hann fengi úr þeim. Honum datt strax í hug einhver uppskrift að sellerístöngla - rétti. Hvernig hægt væri að gera þá ljúffenga. Ótrúlegt að menn skuli halda því fram að sellerí geti verið uppistaðan í ljúffengum rétti. Jafnvel Björn kokkur hafði aldrei heyrt um neitt slíkt og hefur hann þó verið til sjós.

Þarna var mér öllum lokið og kvaddi."

Er nú annarra að ráða í hver ritaði og um hvern.

Í gvuðs friði, ritari.

Tímar félaga í Gamlárshlaupi ÍR 2008

Félagar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins tóku þátt í Gamlárshlaupi ÍR. Árangur þeirra og tengdra aðila birtist í meðfylgjandi skrá. 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Hlaupasamtökin í Gamlárshlaupi 2008

Dimmur dagur að hlaupum

Morgunninn færði með sér hörmuleg tíðindi fyrir hlaupara hvarvetna á landinu þegar fréttist að ungur hlaupari hefði orðið fyrir bíl rétt fyrir utan Selfoss og látist. Ekki liggur fyrir hver tildrög slyssins voru, en þar hlýtur skyggnið að hafa leikið örlagaríkt hlutverk og ástæða til þess fyrir alla að vera vel merktir og sýnilegir.

Hlauparar er mættu til hlaups frá Vesturbæjarlaug í dag voru slegnir yfir þessari sorgarfrétt.

Í virðingarskyni við hinn látna hefur ritari pistil þennan ekki lengri.  

Ó. Þorsteinsson týndur og tröllum sýndur

Er von menn spyrji þegar tveir helztu sagnaþulir, fróðleiksbrunnar og greinendur samtímasögu láta ekki sjá sig að hlaupum svo vikum skiptir: hvar endar þetta? Hvar er hjálpræði vort? Hver á að segja okkur hvað við eigum að hugsa og halda og álíta? Nú í upphafi nýs árs er þörf á skarpskyggni og áræðinni hugsun til þess að greina útlit og horfur, auk þess að segja sögur af fólki og ættum þess. En nú hafa bæði Vilhjálmur Bjarnason og Ólafur Þorsteinsson verið fjarri hlaupum um nokkurra vikna skeið og er það hyggja manna að fjarvera hvors tveggja tengist með einhverjum hætti. Er það mikill skaði fyrir Samtök Vor sem eru fróðleiks- og menningarstofnun umfram annað, þótt eitthvað sé gert af því að hlaupa líka. Mættir til hlaupa í morgun, sunnudag, í yndislegu hlaupaveðri: Þorvaldur, Jörundur, Magnús. Einar blómasali og Ólafur ritari. Bjarni kom seint og hljóp einn. Hiti 5 stig, logn og rigningarúði í lofti, jafnvel þoka. Dimmt þegar lagt var upp.

Nú er jólahaldi senn lokið og meðfylgjandi ofáti og kyrrsetum. Kominn tími til þess að fara að koma skikki á hlutina, beita sjálfan sig aga og taka á því  á hlaupum. Rólegt hlaup á sunnudagsmorgni er góður undirbúningur fyrir átakaviku - um það voru allir sammála á þessum degi. Umræður voru stilltar, snerust um fjarvistir fyrrgreindra manna, en jafnframt um þau gleðitíðindi að Kári og Anna Birna eru snúin tilbaka úr útlegð sinni í Frakklandi. Kári er bíllaus og ætlar blómasalinn að lána honum einhvern gripinn úr bílaflota sínum.

Það þarf að leggja línur um langhlaup ársins, innanlandshlaup sem til greina koma eru Mývatnsmaraþon (blómasalinn útvegar tjaldvagna og kost og sér um matreiðslu), Laugavegurinn og Reykjavíkurmaraþon. Miða þarf undirbúning við framangreint. Jörundur mælir sérstaklega með Laugaveginum, segir það ógleymanlega lífsreynslu. Einhverjir hafa skráð sig í hlaup í útlöndum, en ekki liggur fyrir samræmd áætlun þar.

Skeiðað á léttu skokki hefðbundinn sunnudag og hlaup að mestu tíðindalítið. Stoppað á hefðbundnum stöðum, fyrst í Nauthólsvík, næst í kirkjugarði, en eftir það var hlaupið án viðstöðu alla leið tilbaka, farið um Sæbraut. Bærinn nánast mannlaus, þoka yfir. Orðið bjart á miðri leið.

Pottur velmannaður, allir helztu snillingar Samtakanna, með eða án hlaupaskyldu, að frátöldum fyrrnefndum fyrrverandi hlaupurum, sumsé dr. Baldur, dr. Einar Gunnar, Mímir, Helga Jónsdóttir, og loks sonur dr. Einars, júristi Ólafur Jóhannes af Flandri og Vallóníu. Gríðarlega miklar umræður og fróðlegar um menn og málefni, svo miklar raunar að óðs manns æði væri að rekja þær. Sungnir síðustu jólasálmarnir.

Við Bjarni þáðum sjampó hjá blómasalanum, vatnsþynnt sjampó, sem sýnir nýtni þessa ágæta manns. Hafa ekki allir heyrt talað um vatnsþynnt sjampó? Gott hlaup í góðu veðri - meira á morgun.