Fossvogsdalur revisited

Það var orðið tímabært að endurnýja kynnin af Fossvogsdalnum. Nokkrir hlauparar höfðu á orði að fara langt í dag. Þeirra á meðal voru blómasalinn, ritarinn og próf. Fróði. Flosi fjarverandi á framandi strönd. Mættir í hlaup dagsins: ritari, Þorvaldur, Bjarni Benz, prófessorinn, René, Hannes, Albert, Pétur, Karl Gústaf, og hjón sem búa í New York en eru hér yfir páskana. Nokkuð flottur hópur.

René kom móður og másandi, þá þegar búinn að hlaupa fyrir golfvöll, og ætlaði að lengja. Lagt upp rólega í þokkalegu veðri, 5 stiga hiti og suðvestanátt. Við Þorvaldur á undan öðrum, en smám saman náðu þeir hinir okkur og sigu svo fram úr. Þó var prófessorinn til þess að gera rólegur enda stefndi hann á langt og ætlaði að nýta hvert tækifæri til þess að lengja.

Fátt bar til tíðinda framan af hlaupi annað en að Benzinn náði ritara og hékk á honum það sem eftir lifði hlaups. Þá bættist Pétur í hópinn og fylgdi okkur áleiðis. Við mættum Laugaskokki er komið var yfir Kringlumýrarbraut og við settum kúrsinn á Fossvogsdal, en vorum hissa á að sjá ekki blómasalann eða prófessorinn. Pétur taldi sig sjá þá fara inn á Nauthól að lesa matseðilinn. Við stungum okkur í Dalinn.

Það er alltaf vortilfinning yfir því að koma í Fossvogsdalinn og veit á gott. Við vorum bara flottir og héldum góðum kúrsi. Ritari með nýtt drykkjarbelti og útþynntan appelsínusafa á tveimur brúsum. Beltið er sérstaklega ætlað fyrir háfjallahlaup með sérstökum bakstuðningi, keypt í Afreksvörum. Afgreiðslumaðurinn latti mig ekki þess að kaupa beltið.

Fórum hjá Víkingsheimili sem minnti okkur á það að á morgun er þreytt Víkingshlaup kl. 13:30 frá horni Túngötu og Garðastrætis. Við fórum niður hjá Elliðaám og svo aftur tilbaka undir Breiðholtsbraut. Enn sást ekkert til félaga okkar og höfðum við þó staldrað við á strategískum punktum til þess að bíða þeirra. En þeir virtust vera öllum týndir og tröllum sýndir. Framundan var Stokkur. Hér komum við sjálfum okkur á óvart: á Stokki var tekið á því og við sprettum úr spori upp brattann, með Pétur á undan okkur og þarna skildi hann okkur raunar eftir.

Við Benzinn þurftum aðeins að doka við og ná andanum eftir þessi átök en héldum svo áfram um Bústaðahverfið, sem er æskusvæði okkar beggja. Stokkurinn heldur áfram og endar ekki fyrr en við Grensásveg. Við áfram hjá Útvarpshúsi og niður á Bústaðaveg. Þar fundum við aftur Pétur sem hafði villst af leið. Hann fylgdi okkur eitthvað áleiðis en hvarf svo endanlega.

Við Benzinn vorum áfram í góðum gír og það var alltaf tekinn þéttingur inn á milli, sá seinasti við enda flugvallar, þar hertum við hlaup og tókum vel á því. Umferð áberandi lítil, menn greinilega farnir úr bænum. Farið rólega undir lokin og klárað við Laug. Of kalt til að teygja úti svo að við fórum inn. Lukum 16 km á 1,5 klst. Fámennt í Laug og hlauparar flestir farnir. Seint og um síðir komu blómasalinn og prófessorinn, hafandi farið 19,4 km og 21,96 km. Menn mega gizka á hvor fór hvaða vegalengd.

Við sátum góða stund í potti, Benzinn, blómasalinn, Pétur og ritari og ræddum margt fróðlegt. Um páska lítur út fyrir að hlaupið verði á laugardag kl. 9:30 frá Vesturbæjarlaug - og svo aftur á annan dag páska kl. 10:10, en þá þurfa hlauparar að mæta gallaðir því Laug opnar ekki fyrr en 11:00. Í gvuðs friði.

Beðizt vægðar

Hlauparar eru misjafnir. Sumir eru kappsamir og leggja áherslu á að ljúka hlaupi á skömmum tíma, aðrir eru rólegri og skynsamari og leyfa hlaupum að taka þann tíma sem þau taka. Dæmi um hvort tveggja voru sýnd í hlaupi dagsins í Hlaupasamtökum Lýðveldisins. Naglar mættir í Útiklefa og var tekið hraustlega á málefnum samtímans. Svo gengum við til Brottfararsalar allir sem einn og vorum líkastir svona dirty dozen í e-m vestra. Mættir: Jörundur, Flosi, Þorvaldur, próf. Fróði, S.Ingvarsson, Bjarni Benz, Guðrún, Bjössi, Hannes, Þorbjörg M., Þorbjörg K., Vala og René. Svo dúkkaði Frikki kaupmaður upp í miðju hlaupi og niðurlægði alla í kringum sig með því að hlaupa fram og aftur blindgötuna.

Nú eru engir þjálfarar og menn því ráðleysislegir þegar staðið er á Plani og brottför undirbúin. Af þessari ástæðu var einfaldlega lagt í hann og stefnt á mislangt. Ritari fór meðalhratt út, hafði fallið í sömu gryfju og ónefndur blómasali fellur svo oft í: fékk sér vel að borða í hádeginu, þarafleiðandi þungur og hægur. Þeir voru hraðir þessir venjulegu fantar og létu sig hverfa. Ritari einn, en eygði Þorvald, og fljótlega náði Benzinn honum. Við héldum hópinn, nema hvað Þorvaldur hvarf af leið við Hlíðarfót ásamt Guðrúnu, en við Bjarni héldum áfram og settum stefnuna á Suðurhlíð.

Eftir á fréttum við að þeir hinir hefðu haldið áfram yfir Kringlumýrarbraut og farið Þriggjabrúa með einhverjum tilbrigðum. Þannig sáum við prófessor Fróða og próf. dr. Keldensis taka einhverja snúninga við brúna yfir Kringlumýrarbraut sem við áttuðum okkur ekki á, og það í miðjum hríðarbyl og prófessor Fróði á stuttbuxum, alltaf sama bjartsýnin hér! Nema hvað við Bjarni tökum brekkuna erfiðu upp Suðurhlíð, hún er löng og brött og erfið.

Upp hjá Perlu og svo niður Stokk. Þeir hinir héldu sínu striki og voru komnir á góðan skrið niður Kringlumýrarbraut, Flosi og Bjössi, svo kom á eftir þeim próf. Fróði, andstuttur og slefandi, og æpandi: "Stoppiði! Farið hægar! Á að drepa mann!" Þetta túlkuðu þeir sem svo að hér væri beðizt vægðar. Var þetta staðfest af próf. dr. S. Ingvarssyni er í pott var komið og þótti hneisa fyrir þann gamla.

En við Benzinn héldum okkar striki og fórum hjá Gvuðsmönnum, en vorum ekkert að æsa okkur, ákváðum þó að bæta aðeins við hlaup með því að fara yfir brýrnar á Hringbraut. Þegar við komum niður nær Jörundur okkur og er óðamála yfir því að ritari fari ekki skynsamlega í hlaup, æði af stað á fullum hraða þegar það eina skynsamlega sé að fara rólega af stað og halda jöfnu tempói, bæta í þegar menn eru orðnir heitir. Ritari bar á móti að hann hefði reynt að fara eins hægt og hann gat.

Það voru þreyttir en ánægðir hlauparar sem komu á Móttökuplan að hlaupi loknu og fundu innandyra Magnús Júlíus óhlaupinn og skömmustulegan. Að ekki sé minnst á ónefndan blómasala sem á að heita að sé í prógrammi fyrir Laugaveginn, nei, hann kýs að keyra í sveitina til þess að huga að sveitaóðali sínu. Í potti var prófessor Fróði tekinn fyrir og sætti hörðum ákúrum fyrir að hafa beðizt vægðar í miðju hlaupi. Þar var rætt um tölur í Boston-maraþoni, og Lundúna-maraþoni. Nýtt met sætir undrum. Næst er miðvikudagur, þá er langt.

Á vegum úti í leit að nýjum bílnúmerum

Mættir að lokaðri Vesturbæjarlaug á sunnudagsmorgni á tilsettum tíma 10:10 þessir: Jörundur, Ó. Þorsteinsson, Þorvaldur, Flosi og ritari. Auk þeirra fjöldi sundlaugargesta sem fóru fýluferð og vissu ekki að laugin opnar ekki fyrr en 11. Fólk var bæði reitt og hneykslað, heita vatnið er eitt það dýrmætasta sem við eigum og nú er búið að takmarka aðgengi að því með grófum hætti. En við vorum ekki að svekkja okkur á því heldur lulluðum af stað.

Upplýst að Háskólahlaup hefði tekizt vel, hátt á fjórða hundrað hlaupara tóku þátt, en fyrir hlaup véfengdi fyrrv. efnahags- og viðskiptaráðherra lengd hlaupabrautar, hins vegar sýndi ritstjóri Vísindavefjar, Jón Gunnar Þorsteinsson Gunnarssonar fram á með hávísindalegri háloftamælingu að brautin væri 6,999999999 og eitthvað km löng. Lögregla og allir aðstandendur stóðu sig vel og var hlaupið fjöður í hatt frænda míns og vinar, Ó. Þorsteinssonar Víkings.

Eðlilega var Ingólfs Margeirssonar minnst, hann var einn af þeim sem stóðu að fyrstu hlaupum frá Vesturbæjarlaug og var vísirinn að Hlaupasamtökum Lýðveldisins, sem í dag státa af því að vera elzti, virðulegasti, en jafnframt hógværasti hlaupahópur landsins. Eftirlifandi félagsmenn hlupu í dag. Þetta var nú ósköp rólegt hjá okkur, farið afar hægt af stað, en það var allt í lagi. Ritari allur að koma til og fer sér rólega eftir meiðsli nánast alveg frá áramótum. Nú er bara að koma sér í form fyrir Laugaveg og gengur bara vel. Menn vissu að segja frá bæði blómasala og Gísla okkar Ragnarssyni sem munu hafa hlaupið langt í gær, og Gísli alltaf á leiðinni á æfingu hjá Hlaupasamtökunum.

Þá var sagt frá doktorsvörn í stærðfræði þar sem frændi Ólafs Þorsteinssonar var í miðdepli athygli, en þýðir lítið að ræða slíkt við ritara sem er aðeins máladeildarstúdent úr Reykjavíkur Lærða Skóla. Þar var upplýst að eingöngu einn gesta var með hálstau við hæfi, heitir sá Vilhjálmur Bjarnason. Er hann sá að Ó. Þorsteinsson var ekki með hálstau vildi hann láta kasta honum á dyr. Fyrir sakir skyldleika reyndist það erfitt úrlausnar, en að vörninni lokinni var haldin veizla í Víkingsheimili og býsnaðist lektorinn þar yfir því að vera að halda veizlu í þeirri "fúamýri" - og annað eftir því.

Verið að taka upp kókauglýsingu á Ægisíðu og stór vatnsbíll að undirbúa framleiðslu á rigningu. Rætt um nýlegar minningargreinar og þau tvö tilvik þar sem alvarlegar ábendingar hafa komið upp í doktorsvörnum við Háskóla Íslands. Það blés þokkalega og því höfðum við farið um bakgarða í 107 og aftur í Skerjafirði. Komið í Nauthólsvík og genginn smáspölur, en svo var haldið áfram í Kirkjugarð.Ekki var stoppað við leiðið að þessu sinni né heldur flutt frásögn með nýjum staðreyndavillum. Næst var stoppað við Ottarsplatz og gengið um sinn, en hlaup tekið upp að nýju og farin Sæbraut, menn vildu sjá Hörpuna, þar átti að vera hægt að sjá mislita glugga.

Hylling við Café Paris og sýndur nýr skápur sem þar stendur innandyra og hýsir ýmislegan litteratúr. Upp Túngötu og til Laugar, nú voru þeir orðnir latir, Jörundur og Ólafur frændi minn og eiginlega farnir að ganga. Fátt markvert í potti, en á mánudag verður tekið á því. Þá verður blómasalinn steiktur!

Skynsemi

Blómasalinn mætti í hlaup að morgni ásamt Bigga og saman lentu þeir í hríðarbyl á Nesi og sáu vart út úr. Þeir voru eins og lúpur er þeir komu tilbaka og fengu lítið út úr þessu hlaupi. Öðru máli gegndi um hlaupara sem mættu kl. 16:30 í hefðbundið föstudagshlaup Hlaupasamtakanna. Þar mátti sjá konu eina, Rúnu Hvannberg, og auk þess voru Jörundur, Ágúst, Flosi, Bjarni Benz, Þorvaldur, Denni skransali og ritari.

Veður var með mestu ágætum, stilla og hiti um 4 stig, en við það hitastig er heilinn sagður starfa bezt. Það sýndi sig í því að menn voru skynsamir í dag. Farið rólega af stað og byrjað á að hita upp. Við mættum dr. Jóhönnu sem ku hafa farið 32 km þennan dag. Ég hékk í prófessornum, Þorvaldi og Benzinum allt fram í Nauthólsvík, já, og raunar lengra. Minnismerkið um allsherjargoðann er eins og fallosartákn þar sem það rís beint upp í loftið, skyldi það vera vísvitandi?

Við Gústi fórum upp brekkuna og Þorvaldur með, hér sprakk Benzinn, og hinir voru einhvers staðar langt fyrir aftan. Ágúst ákvað að segja skilið við okkur vini sína hér og fara sína eigin leið. Samt sá maður til hans allt þar til komið var á Klambratún, þar var sprett úr spori og skildi þá endanlega með okkur. Við Þorvaldur héldum hópinn og fórum Rauðarárstíginn og er komið var á Hlemm vildi hann fara Laugaveginn. Ég krafðist þess að farið yrði á Sæbraut og varð það niðurstaðan.

Er þangað var komið setti ég í túrbóinn og skildi Þorvald eftir. Þá leið mér eins og Ágústi. Þá leið mér vel. Var á góðu tempói alla leið og sá aldrei til þeirra hinna. Fór um Hljómskálagarð og lauk 11,8 km á 65 mín. Svo skiluðu þeir hinir sér seint og um síðir og voru fullir öfundar og hrakyrða í garð ritara. En mér fannst hlaup mitt skynsamlegt, tiltölulega þétt og jafnt og reyndi hæfilega á hlauparann. Pottur hefðbundinn og voru þar einnig Kári óhlaupinn og Anna Birna.

"Nú veit ég hvað varð um rauðu nærbuxurnar mínar!"

Það von að þú, lesandi góður, veltir fyrir þér til hvers fyrirsögn þessa pistils vísar, en það verður ekki upplýst fyrr en í lokin, þegar hlaupahópur er kominn í pott. En upphaf þessarar frásagnar er það að hópur hlaupara kom saman til hlaupa í Vesturbæjarlaug rétt fyrir 17:30. Sem fyrr hittust Naglarnir í Útiklefa, þeir Bjössi, blómasali, ritari, Flosi og Kári. Nokkrir lýstu yfir ásetningi um langt hlaup, en ritarinn var skynsamur og kvaðst mundu fylgja prógramminu. Er komið var í Brottfararsal leitaði hann að öðrum skynsömum hlaupara og fann hann í Jörundi, við urðum ásáttir um að fara Þriggjabrúa, hægt fyrst, hægt í Boggabrekkuna, en vaxandi eftir það. Aðrir voru með gorgeir, nema náttúrlega þeir sem ætluðu enn styttra, Hlíðarfót eða Suðurhlíð. Mættir auk fyrrnefndra: próf. Fróði, Maggi, dr. Jóhanna, Helmut, Hannes, Sigurjón Jónsson búsettur í Sádí Arabíu, Frikki Meló (vantaði buxur og hætti við), Rúnar og líklega einhverjir fleiri.

Lítið um tillögur við upphaf hlaups, en ákveðið að leggja upp rólega í átt að Skítastöð. Fólk hafði áhyggjur af henni Ósk okkar, sem kaus að setjast frekar á Alþingi en að hlaupa með félögum sínum. Hvers konar forgangsröðun er þetta eiginlega? Fórum afar hægt af stað og var það áætlun okkar Jörundar. Rætt um Háskólahlaup sem hann Ólafur okkar Þorsteinsson stendur fyrir á morgun kl. 15. Og í það mund staðnæmdist kampavínslit jeppabifreið á Ægisíðu og flautaði: Formaður til Lífstíðar heiðraði hlaupara með lúðurþeytingu. Menn veltu fyrir sér hvort hægt væri að hafa hlaupið svo snemma á deginum vegna þess að þá lykju ríkisstarfsmenn störfum sínum, byrjuðu kl. 10, og hættu kl. 15. "Ha?", sagði prófessorinn. "Byrja þeir svona snemma?" Magnús sagði brandara sem laut að styttingu vinnudagsins í Danmörku.

Hersingin hélt sem leið lá út að Skítastöð og hér var blómasalinn farinn að derra sig. Ég spáði því að hann myndi fljótlega sprengja sig. Við Jörundur vorum bara rólegir og góðir, tókum Magga með okkur og reyndum að fá hann í Þriggjabrúa, en hann kaus að fara Suðurhlíð með Helmut. Aðrir yfir brú, Flosi, blómasali og prófessor áfram í Fossvoginn, en við Jörundur skynsamir og fórum upp Brekku rólega. Hér vorum við orðnir heitir og gátum farið að bæta í eftir Veðurstofuhálendi. Héldum góðu tempói á Kringlumýrarbraut og allt niður á Sæbraut, og mér fannst við halda því tempói þar, ekki viss um að Jörundur bekenni það. Rákumst á stóra hópa útlendinga á brautinni sem við vissum ekki hvaðan komu. Farið hjá Svörtuloftum, Hörpu og um Miðbæ. Aftur voru hópar af útlendingum svo að við neyddumst út á götuna, þvældumst þar fyrir strætó sem flautaði á okkur, gamall og geðstirður bílstjóri sem komst ekki leiðar sinnar, leiðar 14 Listabraut.

Hljómskálagarður og sú leið tilbaka. Við vorum harla góðir og ánægjulegt að geta haldið góðu tempói alla leið, ja, við vorum að vísu dottnir niður í 6 mín. tempó undir lokin, en samt... Gott hlaup. Í potti sátu Helmut, Jóhanna, Anna Birna og Kári og voru kindarleg. Skýringin var þessi: ónefndur prófessor í akademíunni hafði verið í Laug, og farið upp úr. Kom þá í ljós að hann var íklæddur lítilli, níðþröngri, eldrauðri sundskýlu. Hér gellur í dr. Jóhönnu: "Nú veit ég hvað varð um rauðu nærbuxurnar mínar!" Þessi ummæli var ekki hægt að toppa og skipti engu máli þótt í pott bættust menn eins og Bjössi, blómasalinn og Flosi. Þeir kunnu að segja frá því að þeir fóru inn í Elliðaárdal, þaðan út á Langholtsveg og svo út á Kleppsveg. Hér tekur blómasalinn á rás og skilur þá hina eftir. Þeir fundu hann ekki fyrr en á Kleppi, þar sem dómbærir menn höfðu tekið hann í vörzlu sína og neituðu að afhenda hann. Tók við mikið stapp og stímabrak við að ná honum út, en það hafðist á endanum og varð hann frelsinu feginn. Þeir luku 20 km + í kvöld, og mun blómasalinn ekki hafa verið lakastur.

Sumsé: Háskólahlaup á morgun, vel mætt!

Styttingar, endalausar styttingar!

Þarna stóðum við þjálfaralaus á Plani og vissum ekki okkar rjúkandi ráð. Hvert skyldi haldið? Hvað átti að gera? Þar til Þorvaldur tók af skarið og lagði til að farið yrði upp á Víðimel og þaðan hefðbundið austur úr út að Þjóðarbókhlöðu og Suðurgötu og svo í Skerjafjörðinn. Prófessorinn leit á ritarann og sagði: "Þorvaldur tekur forystuna. Þetta verður sögulegt!" Ritari samsinnti þessu. Aðrir hlauparar í dag: Karl Gústaf, S. Ingvarsson, Jörundur, Flosi, Einar blómasali, Þorbjörg Karlsd., Rakel, Frikki Meló, Ósk, Hjálmar og Bjössi. Ekki var um annað að ræða en fylgja Þorvaldi og ekkert sögulegt gerðist framan af. Ósk var útrústuð með myndavél sem átti að taka upp leiðina og má ætla að myndbandið verði komið á Youtube í kvöld.

Farið var nokkuð hratt af stað og á Suðurgötu var sett í fluggírinn. Það kemur lesendum e.t.v. á óvart að ritari hékk enn með hópnum á þessum kafla og var raunar í fylkingarbrjósti, allt þar til komið var í Skerjafjörðinn, þá hleypti hann öðrum fram úr og þar mátti m.a. bera kennsl á blómasalann sem spretti úr spori eins og hann hefur svo oft gert áður - og sprungið í beinu framhaldi. En þarna sigldi hver hlauparinn af öðrum fram úr ritara, hver blaðskellandi upp í andlitið á næsta manni og virtist ekki hafa hið minnsta fyrir hlaupinu. Þetta er svo frústrerandi! Maður er másandi og blásandi og hefur mikið fyrir hlutunum, enda vel í holdum eftir góða matarhelgi - en fólk siglir fyrirhafnarlaust fram úr manni.

Það var farið hjá Skítastöð og haldið áfram í átt að Nauthólsvík. Þarna náði ég blómasalanum aftur, og hann farinn að slaka á. En er komið var í Nauthólsvíkina gaf hann í og skildi okkur Þorvald eftir. Við sameinuðumst Kalla og fórum Hlíðarfót. Hér voru menn orðnir heitir og því var sett í tempógírinn og farið hratt. Þeir eru ginnkeyptir fyrir styttingum, félagarnir, og hafði ég á orði að ávallt væru menn að reyna að hafa af manni hlaup. Farið hjá Gvuðsmönnum, en við bættum okkur upp styttinguna með því að fara brýrnar á Hringbraut, Kalli hélt heim á leið um Hljómskálagarð, en við Þorvaldur fórum yfir fenin hjá Norræna húsinu, og stytztu leið tilbaka um Háskólahverfið og Hagamelinn.

Aðrir voru að tínast tilbaka um sjöleytið og munu hafa farið eitthvað lengra en við. Góð stund í potti með hefðbundnu spjalli um hlaup og matargerð. Næst: Þriggjabrúa með tempói. Vel mætt!

 

Hlaup halda áfram að loknu þjóðaratkvæði

Starfsemi Hlaupasamtaka Lýðveldisins raskast ekki þrátt fyrir þjóðaratkvæði eða breyttan afgreiðslutíma Vesturbæjarlaugar. Nú stóðum við utan Laugar kl. 10 í morgun, vindbarðir og vinalausir, Ó. Þorsteinsson, Ólafur ritari, Jörundur og Þorvaldur. Það er mjög einkennileg staða að láta vísa sér úr Sal eftir 25 ára samfellda sögu hlaupa, menningar og persónufræða. Enda blasir við að það verður að breyta afgreiðslutíma á sunnudögum, en hleypa félögum Samtakanna í búningsaðstöðu ella svo að þeir geti hengt af sér reyfin og klæðst hlaupagöllum.

Það blés einhver ósköp og af þeirri ástæðu var þrædd leiðin milli bakgarða í 107 með Þorvald í fylkingarbrjósti. Jörundur að koma úr Flóahlaupi í gær þar sem hann sigraði í flokki sjötugra og eldri. Sigurður Ingvarsson sigraði einnig í sínum flokki, hljóp 10 km á 42 mín. í vitlausu veðri. Þannig fórum við um garðana allt þar til komið var út á Suðurgötu, þar brast sunnanstormur á og svo hvasst á köflum að maður stóð eiginlega í stað. Þetta var ekki veður fyrir aumingja. En á móti kom að við stoppuðum oftar og gengum, skoðuðum hús sem nafni minn og frændi benti á og þekkti íbúa þeirra.  

Það var komið í Nauthólsvík og þar var varla nokkurt skjól að hafa og engin sérstök ástæða til að staldra við. Því var haldið áfram í Kirkjugarð og þá loksins fór að verða nokkurn veginn þolanlegt að hlaupa. Hér var rifjað upp hlaup ónefnds blómasala í gærmorgun, laugardag. Hann hafði haft í frammi heitstrengingar um að fara 20 km hið stytzta. Hann sást þó heldur lúpulegur í Útiklefa eftir 10 km hlaup og gaf þá skýringu að hann hefði fengið í magann! Það þýðir ekki að bera við magapest ef menn eru staddir uppi á miðju fjalli í Laugavegshlaupinu í sumar.

Við fórum hefðbundið yfir Veðurstofuhálendið og er komið var hinum megin í Borginni fór vind að lægja og við fórum um Laugaveg. Fáir voru á ferli hvort heldur var á Ægisíðunni eða Laugaveginum, en þó var þekkt klíentel á Kaffi París þar sem hefðbundin hylling fór fram. Upplýst að Sundlaugaratriði Hlaupasamtakanna frá föstudegi var sýnt á frönsku sjónvarpsstöðinni Arte í gær. Heimsfrægð er staðreynd.

Dólað tilbaka og í Pott. Þar var hefðbundin uppstilling og umræða um niðurstöðu atkvæðagreiðslu. Þarna var barnabarn Mímis, ung stúlka, og fékk yfir sig gusurnar frá dr. Einari Gunnari, en það er sérstakur hæfileiki hans að dæla vatni á fólk með greipinni krepptri. Sú stutta tók gusunum af karlmennsku.

Kvikmyndataka og söngur í Laug.

Í kjölfar þáttar um finnska karlmenn sem baðast í finnskri gufu varð okkur ljóst að gildi Hlaupasamtakanna væru í raun vinátta, virðing og hluttekning. Það sannaðist í hlaupi dagsins þar sem flestir af helztu hlaupurum Samtakanna mættu. Þarna mátti bera kennsl á próf. dr. Fróða, Flosa, Bjarna Benz, Karl Gústaf, dr. Jóhönnu, Kára, Helmut, Björn kokk, Einar blómasala, Guðrúnu, Ólaf ritara, Bigga (nei, djók!), Þorvald, Denna af Nesi, Ragnar, Rúnu, Magga tannlækni, o. fl. Spurt var hvert skyldi haldið, menn héldu úti fingri og gizkuðu á að skynsamlegt gæti verið að halda á Nes með öfugum hætti. Það var myndarlegur hópur sem hélt á Nes. Þá birtist Federico kaufmann. Kári fór einhverja vitleysu, og Maggi á eftir honum. Við hin um Flosaskjól á Nes.

Jæja, það heyrir til sögu að blómasalinn fékk sér fimm flatbökusneiðar í hádeginu, og á eftir þeim fylgdu nokkrar snittur. Af þessari ástæðu var þessi feitlagni og feilgjarni félagi okkar frekar hægur á sér í kvöld, en lýsti engu að síður yfir fullum og eindregnum ásetningi að mæta til hlaups í fyrramálið og fara ekki skemur en 20 km. En það var bara dapurlegt að horfa upp á hann í hlaupi dagsins, hann dróst aftur úr okkur lakari hlaupurum þar sem við fórum fetið um Nesveg, Lambastaðabraut og þá leið vestur á Nes. Með ofurmannlegu átaki tókst honum að ná ritara áður en komið var að sundlaug þeirra Nesverja og tókst honum að sannfæra ritara að snúa tilbaka.

Hér fóru fram miklar samræður um nám til iðnmeistaraprófs í húsasmíði og við settum stefnuna á Ströndina. Þar sáum við Kára og Magnús tannlækni og hrópuðum á þá. Ritara fannst ótækt að eyðileggja hlaup fyrir þessum hægfara hlaupurum þannig að úr varð að við fórum á Nes öndvert við það sem við höfðum áætlað. Á endanum héldum við Magnús hópinn, hlupum að Lindarbraut, fórum suður yfir og þá leið tilbaka. Litum öðru hverju um öxl í leit á félögum okkar, en sáum þá ekki meira. Þeir ku hafa gengið töluverðan hluta leiðarinnar tilbaka.

Fólk fór mislangt í kvöld. En að hlaupi loknu fylltum við Barnapott. Franskar kvikmyndagerðarkonur að mynda Millipott. Hvað gat verið áhugavert að heyra eða sjá þar? Þá hófum við upp raddir vorar og sungum "Nú andar suðrið" svo fallega að ekki var að sjá þurrt auga á gjörvöllum sundlaugarbakkanum. Við það beindust kvikmyndavélar að potti Hlaupasamtakanna, sem var nokkurn veginn það sem við höfðum vonast eftir. Nú er heimsfrægð handan við hornið.

Veðrabrigði

Það var hugur í mönnum er staðið var í Útiklefa, stigið var á stokk og heit strengd um að fara langt. Ólafur ritari ætlaði stutt og hægt, reyna við Hlíðarfót, og jafnvel fara styttra ef illa færi, enda með hexeskud í bakhöfðinu, sem er einn djöfullegur skafanki. Þarna stóð blómasalinn á sokkunum einum og reif kjaft eins og honum einum var lagið, storkandi glottið lék um útblásna hvoftana. Aðrir í Útiklefa voru Flosi, Kári og nýr félagi, Auðunn Atlason ef ég hef náð nafninu rétt. Hann lýsti yfir ásetningi um að fara hægt og stutt eins og ritari. Í Brottfararsal voru prófessor Fróði, Þorbjörg, Magga þjálfari, Rúnar, René, Guðmundur Löve, Maggi og svo birtust Helmut, dr. Jóhanna og Frikki Meló. Það voru einhverjir fleiri sem ég gleymi eða vantar nöfnin á.

Á miðvikudögum er hefðbundið að fara Þriggjabrúa, engar athugasemdir við það, en sem fyrr sagði voru fyrirætlanir um lengra. Farið af stað í björtu og fögru veðri, en skjótt skipast veður í lofti, áður en yfir lauk höfðu dunið á okkur flestar tegundir veðurs sem við þekkjum: sólskin, rok, rigning, haglél, og ég veit ekki hvað. Hópurinn var hægur framan af og er komið var í Nauthólsvík hékk ég enn í fremstu hlaupurum, og með frambærilegt fólk að baki mér. Þrátt fyrir yfirlýsingar um stutt og hægt var ég þannig stemmdur að ég tók brúna yfir Kringlumýrarbraut í stað þess að steðja upp Suðurhlíð eins og sumir. Hlaup er nefnilega fljótlega hálfnað eftir að maður er kominn upp hjá Bogganum og upp á Veðurstofuhálendið. Hér náði Magga mér loksins, orðin eitthvað hæg greyið, e.t.v. búin að bæta á sig nokkrum kílóum, hver veit?

Ég sá ekki blómasalann eða Flosa, en vissi að prófessorinn hefði haldið áfram í Fossvoginn. Sá eiginlega engan fyrr en Albert á brúnni yfir Miklubraut og Frikki skaut upp kollinum á Kringlumýrarbraut. Fórum rólega niður á Sæbraut, en þar gaf Frikki í og þar skall síðasta hryðjan á okkur, brjálað haglél og mótvindur sem erfitt var að berjast á móti. Það er erfitt og leiðinlegt að hlaupa við þessi skilyrði: Hannes Hafstein, eat my shorts! Og ekki bætir úr skák að ekkert vatn er að hafa á leiðinni svo að maður hefur enga ástæðu til að staldra við hjá drykkjarstöðinni. Áfram út að Hörpu.

Eftir þetta fór ég Geirsgötu og stytztu leið tilbaka. Þá voru aðeins Frikki og Þorbjörg þar, teygt lítillega og farið í Pott. Við máttum bíða lengi eftir næstu mönnum, Flosi og blómasalinn komu um hálfátta og höfðu farið 18 km, og við sáum prófessornum bregða fyrir í Móttökusal, hefur líklega ekki farið skemur en 20 km. Ágætishlaup hjá okkur öllum og nú er að muna að skrá í dagbókina!

Ræðuhöld í afmælisveizlu Jörundar

Spurt var: eru ræðuhöld leyfð? Engin svör bárust frá Jörundi eða fjölskyldu hans. Hins vegar barst þetta svar frá þekktum álitsgjafa í Garðabæ:

"Er ekki rétt að þið nafnar og frændur semjið ræðu saman og flytjið hana líka. Þið getið mært hvor annan og mært Skólabrúarætt og tengsl hennar við Hvol og aðra ættingja Hannesar Hólmsteins. Slíkt yrði kærkomin afmælisgjöf fyrir afmælisbarnið. Góða skemmtun, og með vinsemd. Vilhjálmur Bjarnason."

Hér þótti ritara rétt að svara:

"Mér hugnaðist ekki ábending VB um skyldleika við HHG og fór á Íslendingabók. Þar kom fram að við frændur eigum ekki sameiginlegan þráð að téðum aðila. Ég á sameiginlegan forföður með HHG fæddan 1700, sem telst ekki mikill skyldleiki, og það í gegnum Þingeyjarlegg ættar minnar, og ekki gegnum Suðurlandið eða Lækjarkot og Skólabrú. Ég held því fram hreinleika, spillingarleysi, snyrtimennsku og sjentilmennsku ættar vorrar sem hefur fengið sína áþreifanlegasta birtingarmynd í frænda mínum, Formanni til Lífstíðar, Ó. Þorsteinssyni Víkingi. Og við munum mæta galvaskir til afmælisboðs Jörundar vinar okkar næstkomandi laugardag og flytja þar mikla mærðarrullu. En að sjálfsögðu er óhjákvæmilegt að rullan fjalli að vissu marki um okkur sjálfa og hvernig líf Jörundar hefur öðlast dýpri merkingu í gegnum kunningsskapinn við okkur."  

Þá barst þetta svar: "Það er erfitt að leiðsegja sjálfhverfum mönnum. Með vísun í Hvol er vísað til uppruna Jörundar, ekki ykkar. Gissur Jörundur faðir HHG er einnig frá Hvoli, þ.e. náfrændi Jörundar afmælisbarns. Hann mun væntanlega útlista það í afmæli sínu. Þar sem ræður ykkar fjalla um skyldleika við Skólabrúarætt hlýtur þetta að koma til tals. Þið Ó Ó eruð jú ættarlaukar Skólabrúarættar. Með vinsemd, Vilhjálmur Bjarnason."

Þessum orðum til fyllingar flutti Formaður hyllingarræðu til Jörundar sjötugs og mærði hann enn frekar. Þar var einnig lesið kvæðið Búlúlala eftir Stein Steinarr með kyndugum snúningi. Veizlan var hin virðulegasta og fór vel fram í alla staði. Hafi þeir kæra þökk er buðu.