Í Esjuhlíðum

Nokkrir naglar mættir í hlíðar Esju í dag kl. 17:30 til þess að undirbúa Laugaveg. Jörundur, Flosi, Ragnar, ritari, blómasali, dr. Jóhanna, Helmut, Kári(að sögn) og Biggi. Veður bærilegt, 8 stiga hiti og e-r vindur í fjallinu, svolítið kaldara en í N.Y. Safnast saman við ræturnar og beðið eftir Bigga. Hann lætur alltaf bíða eftir sér. Þeir eru óheppnir sem safnast saman í bíl með honum, það er alltaf vesin. Hinir óþreyjufullu héldu þegar af stað í fjallið. Gengið eða skokkað upp. Blómasalinn og Helmut voru sprækir, en sprungu fljótlega og urðu að ganga.

Ritari í sínu fyrsta hlaupi á Esjuna og því rólegur. Fór upp að Vaði, snöri þar við og reyndi að hlaupa þar sem undirlag bauð upp á slíkt. Fylgdi að öðru leyti fordæmi Ferdinands nauts, att njuta av naturen, lukta på blommorna,það var gróðurangan í fjallinu, lúpínan að brjótast fram, "heilsaði sínum hjartansvini/honum Jörundi Guðmundssyni". Aðrir fóru lengra, menn tala ýmist um að fara upp að Steini eða steini og forðast þannig að kallast ósannindamenn.

Þetta var létt í kvöld, farið að Vaði og svo niður. Fór aftur upp einhvern spöl og lauk ca. 60 mín. hlaupi/göngu. Fullt af fólki að hlaupa í fjallinu. Underbart!

Hlaupasamtökin í Miðgarði

Í dag var hlaupið í Hlaupasamtökum Lýðveldisins á hefðbundnum hlaupatíma, eða nokkurn veginn. Lagt í hann frá W 139th Street (Harlem)og sem leið liggur um 7th Avenue, eða Adam Clayton Powell Blvd., eins og tröðin heitir nú, og niður á 110th Street þar sem Miðgarður (Central Park) opnast hlaupurum úr þessari áttinni. Þessar 29 "blokkir" tók 15 mín. að hlaupa í rólegri upphitun í vígsluhlaupi nýrra Gel Nimbus 13 skúa ($130).

Komið inn í hinn legendaríska Miðgarð þar sem fjöldi hlaupara af öllum stærðum, gerðum, hlaupastíl og hlaupahraða voru á ferð og slóst ritari í för með þeim. Þetta er nú ekki eins sléttlent og mig minnti, fín æfing á fótinn á góðu tempói, skórnir bókstaflega gældu við fæturna á mér. Tók einn hring kringum Jackie Kennedy Reservoir og aftur tilbaka upp á 110da stræti. Þaðan til upphafsstaðar á góðum hraða, lauk líklega 11,5 km á um klukkutíma. Þurfti sára sjaldan að stoppa á rauðum ljósum og var merkilega laus við að vera atyrtur af heimamönnum, sem töldu sér annað þarfara á föstudegi en að fara út að hlaupa. Fyrsta hlaup lofar góðu um framhaldið. Ég ætla að vera duglegur að hlaupa í New York!

Vinaleysið algjört

Við vorum fjórir félagarnir sem mættum til hlaups kl. 10:10 á sunnudagsmorgni, Ólafur Þorsteinsson, Þorvaldur, Jörundur og ritari. Og enn streymdi fólk að sem kom að Vesturbæjarlaug lokaðri og lýsti furðu á þessu ástandi, þeirra á meðal Jón Bjarnason ráðherra. Veður fagurt, sól, en ekki mjög hlýtt. Farið rólega af stað eins og ævinlega á sunnudögum.

Ó. Þorsteinsson sagði okkur andlát ættingja síns og að pöntuð hefði verið minningargrein. Hann snaraði fram grein upp á 4.000 slög með bilum. Dödens avis brást hið versta við og sagði greinina allt of langa og líklega yrði hún ekki birt nema pláss losnaði einhvern tíma seint og um síðir. Þótti frænda þetta sýna hið algjöra vinaleysi sitt, að m.a.s. pantaðri minningargrein væri hafnað. Þetta hlyti að gleðja ónefndan álitsgjafa í Garðabæ.

Upplýst var að Vesturbæjarblaðið hygðist hafa prinsessuviðtal við Formann einhvern næstu daga. Þá gæfist tækifæri til að rifja upp upphafið og þá félaga okkar sem fallnir væru frá langt fyrir aldur fram. Ennfremur að hlaup héldu frá okkur lungnaþembu, gyllinæð og Alzheimer. Hlaup eru líka menningarstarfsemi og Samtök Vor einhver þekktasti menningarklúbbur í bænum, eins og hin fræga afmælisveizla okkar síðasta haust sýnir fram á.

Stoppað inni í Nauthólsvík og lokið við sögu sem hófst allnokkru fyrr. Fjallaði sú saga um heilsufar eldri karlmanna, en sumir viðstaddra eru farnir að brjótast út í hrúðurkörlum í andliti sem læknar ýmist frysta eða brenna og eru merki um elli. Deilt um hvort sólarljós væri skaðlegt þeim sem þjást af þessum kvilla.

Síðan farið þetta hefðbundið um Hálendið og Klambratún. Þorvaldur yfirgaf okkur við Hlemm, fór Laugaveg, meðan við hinir settum stefnuna á Sæbraut. Það var orðið tímabært að fara um planið hjá Hörpu. Þar tókum við eftir verklegum harðviðarbrúm sem vafalaust hafa fallið í kramið hjá prúðbúnum veizlugestum á föstudaginn eð var. Hlupum um hafnarsvæðið og hér kom okkur Vilhjálmur okkar í hug, en langt er síðan hann hefur þreytt með okkur hlaup um höfnina. Gengum um verbúðahverfið sem tekur á sig æ skemmtilegri mynd með verzlunum og veitingastöðum. Tókum einnig eftir nýbyggðu húsi vestan við verbúðirnar.

Farin Ægisgata og sú leið tilbaka. Setið í potti og rifjuð upp sum þeirra málefna sem komu til tals í hlaupi dagsins.

Einsemdin er algjör

Ritari hefur verið á vegum Lýðveldisins á fjarlægum ströndum og stritað í þágu íslenzkrar alþýðu. Þar fyrir utan voru meiðsli sem skutu upp kollinum í kjölfar hlaups 2. maí þegar ritari var teymdur á 5 mín. tempói inn í Öskjuhlíð og látinn taka spretti þar og aftur á sama tempói tilbaka. Slíkt er bara áskrift að meiðslum. Sem létu ekki á sér standa. Bólginn ökkli sem varð þess valdandi að ritari hökti um flugvelli Evrópu eins og aumingi.

Nema hvað. Á þessum laugardagsmorgni var að því komið að þreyta rólegt hlaup. Til þess að draga skörp skil milli sín og annarra ákvað ritari að hlaupa kl. 11. Hann hitti fyrir Hjálmar í Útiklefa sem hafði hlaupið á Nes. Frétti þar að ýmsir hefðu hlaupið, ýmist kl. 8:30 og 9:30. Ritari var ekki að nenna þessu, en sá að hjá því yrði ekki komizt að hlaupa. Lagt í hann rólega.

Hann mætti Möggu og Bryndísi á Hofsvallagötu og á Ægisíðu mætti hann dr. Jóhönnu og stuttu fyrir aftan hana var Helga Jónsdóttir frá Melum í Hrútafirði. Þar fyrir utan var fjöldi hlaupara á vegum úti, og allir brunnar í Reykjavík þurrir. Þetta var furðu auðvelt þrátt fyrir langa fjarveru frá hlaupum og ljóst að áhyggjur ónefnds blómasala af ástandi ritara óþarfar. Á móti mætti spyrja: hvar er sá feiti? Hvað er hann að afreka í dag?

Ritari hljóp sem leið lá austur Ægisíðu og alla leið út í Nauthólsvík. Ekkert bar til tíðinda á þeirri leið, og svo var beygt inn á Hlíðarfót. Ekkert bar þar til tíðinda að heldur þar sem ritari var einsamall og fátt sagt. Ekki er því að neita að hér var ritari orðinn áhyggjufullur yfir ástandi þeirra félaga sem ætla Laugaveginn í sumar, einkum blómasalans, sem er veikur fyrir góðum mat og er staddur í sumarbústað í dag.

Tók aukasveiflu á brúnum yfir Miklubraut til þess að lengja og endaði hlaup á góðum spretti. Ánægður með hið líkamlega ástand, nú er bara að halda áfram. Ritari heldur til N.Y. næstkomandi þriðjudag og mun taka sprettina í Central Park þar sem engin fjöll er að finna. Vonast til þess að félagar hans haldi sig við prógrammið og biður ábyrga félaga að passa sérstaklega upp á blómasalann, sem er einn af okkar minnstu bræðrum.

En á morgun er sunnudagshlaup.

Barnakennari í Vesturbænum fyllir sjötta áratuginn

Á þessum hlaupadegi, fyrsta mánudegi í maímánuði, fyllir Flosi Kristjánsson sjötta áratuginn og er þarafleiðandi kominn á sjötugsaldur. Í Útiklefa var hann sagður ekki degi eldri en 49 ára. Þar voru mættir, auk ritara, Björn Nagli og Helmut. En þaraðauki voru mætt í Brottfararsal: dr. Friðrik, Magnús, próf. Fróði, Karl Gústaf, Magga þjálfari, Ósk, Haraldur, Ragnar, Pétur Einarsson, dr. Jóhanna og Friðrik kaupmaður. Svo kom Kári á Plan, en var á reiðhjóli og með hjálm og hafði einhver miður falleg orð um slíkt fólk. Hann reyndi að selja Kalla hjólið á staðnum, en ég veit ekki hvort Kalli féll fyrir trikkinu.

Veður fagurt, það hafði hitnað vel yfir daginn, nú var 16 stiga hiti og sól skein í heiði. Þetta var stuttbuxnaveður, enda margir komnir í sumargírið. Ég sá að prófessorinn var enn og aftur með snúruflækju um hálsinn og ég óttaðist að hann færi sér að voða á leiðinni. Magga lagði til að tækjum spretti í Öskjuhlíðinni, ekkert við það að athuga. Farið hratt út, 5 mín. tempó inn í Nauthólsvík og hékk ég í þeim hröðustu alla leið. Einhvers staðar við flugvöll sneri prófessorinn sér við og reyndi að hrækja á mig, en ég vék mér undan. Hann afsakaði sig með því að það væri ekki kurteist að hrækja á kvenfólkið í kringum hann.

Komið í Öskjuhlíðina og dokað við. Magga vildi taka átta 300 m spretti, mér leizt svona og svona á það, en lagði í hann. Ekki búinn að taka spretti á árinu og ekki spenntur fyrir að lenda í meiðslum núna. Fór því rólega og tók aðeins 4 spretti, gat talað Helmut til eftir það og saman fórum við tilbaka þar sem Ósk slóst í för með okkur. Hún keyrði upp hraðann og áður en við vissum af vorum við komin upp í sama brjálæðistempóið og við upphaf hlaups. En þetta gekk ágætlega og við héldum tempóið út, þótt hún færi loks fram úr okkur.

Teygðum á Plani. Þar voru Magnús og dr. Friðrik fyrir og að dreif kvenfólk sem vildi ganga í Hlaupasamtökin. Þeir reyndu sitt bezta til þess að flæma það frá, trúir beztu hefðum Samtakanna frá tímum Guðjóns hortuga. Má teljast merkilegt að enn hlaupi konur með Hlaupasamtökunum þegar slíkir öðlingar annast nýliðunina.

Jörundur mætti í Pott og kvaðst hafa hlaupið fyrr um daginn. Fyrir því er engin vissa. Hann boðaði fjallgöngur þegar í næstu viku til undirbúnings Laugavegi, verður kallað sérstaklega til þeirra viðburða. Þá verður Esja. Í gvuðs friði.

Einn í slyddunni í Fossvogsdal

Ritari fór einn að hlaupa þennan morgun, mætti dr. Jóhönnu og Möggu, fleiri hlauparar voru Ósk, Hjálmar, Bryndís og Ragnar. Það var ótrúlegt veður, slydda og snjókoma, eins og það sé ekki kominn 30. apríl. Fór 69 með lengingu í Laugardal og um Hljómskálagarð, 18,5 km. Gekk bara vel. Þau hin fóru eitthvað lengra, Jóhanna um 29 km. Prógrammið heldur áfram.

"Ég er ekki að nenna þessu..."

Í Útiklefa var mannval. Þar voru Flosi, Þorvaldur og Helmut, Magnús og við bættist ritari. Magnús að tæma skinnsokkinn. Helmut var alklæddur og sagði:"Ég er ekki að nenna þessu!" Magnús sem er mannasættir og Pollýanna Samtakanna sagði "Nei, auðvitað nennum við þessu ekki, Helmut minn!" Vel þekktur leikari í Vesturbæ Reykjavíkur var viðstaddur og sagði:"Strákar mínir, ég þekki þetta. Ég er að fara í einleik í kvöld og ég verð að segja að ég nenni því varla." Þarna voru saman komnir miklir laukar hver á sínu sviði og allir játuðu að þeir heyktust frammi fyrir stórum verkefnum, en tækjust á við þau engu að síður af karlmennsku. Og við bárum saman tilfinninguna að standa frammi fyrir públíkúm ellegar að koma sæll og ánægður til Laugar að hlaupi loknu, uppblásinn af adrenalíni og endorfíni.

Fámennt í dag, Ágúst, Flosi, Þorvaldur, Magnús, Karl Gústaf, Denni af Nesi, Guðrún, ritari, Helmut og dr. Jóhanna. Hlauparar voru komnir á Plan þegar ritari kom út og voru að makka þar saman um leiðir, prófessorinn leyndardómsfullur þegar hann upplýsti að farin yrði leið sem aðeins elztu menn myndu eftir. Leiðin var hins vegar kunnugleg þegar á reyndi: mánudagur, farið upp á Víðimel, út á Suðurgötu og svo út í Skerjafjörð. Þaðan á Nes. Ritari fylgdi fremstu mönnum á tempóinu 5+, sem var ansi hratt. Óþarflega hratt. Hvar eru skynsamir menn þegar þeirra er þörf?

Jæja, þarna komum við í Skerjafjörðinn og snúum svo á Nes, engin vissa fyrir því hversu langt yrði farið. Ritari spurði prófessorinn á einum punkti um það hversu langt yrði farið. "Ja, það fer eftir því hversu langt verður farið." Ef svörin í akademíunni eru í þessum anda þá held ég að það verði langt í að HÍ verði meðal 100 beztu háskóla í heiminum. Tautólógía, útúrsnúningar og hundalógíkk eru sérstakar íþróttagreinar á Íslandi og ætti eiginlega að skrá þær sem keppnisgreinar á Landsmóti Ungmennahreyfingarinnar.

Jæja, Magnús dró ágræðslubrandarann á bakaleiðinni, þennan um þýzka fótinn og amerísku höndina, og íslenzka kálhausinn. Við vorum áfram á hröðu tempói og menn gáfu ekkert eftir, Magnús og Helmut bara flottir á rúmu 5 mín. tempói. Dr. Jóhanna eitthvað að snövla í kringum okkur, en átti ekkert erindi í hóp beztu manna. Það var hlaupið að Hofsvallagötu og haldið þaðan á Nes, ég hafði félagsskap af Magnúsi og við fórum hefðbundna leið en þegar komið var á Nes beið okkar Helmut og bað okkur um að fara ekki lengra, en fylgja sér tilbaka. Við ákváðum að aumkva okkur yfir hann og fylgdum honum tilbaka. Á Eiðistorgi sáum við kunnuglegt ökutæki og skeggjaðan ökumann, var þar kominn sjálfur Benzinn, hokinn yfir útreikningum og bókhaldsfærzlum. Magnús gekk að bílnum reif upp dyrnar og heimtaði svör við því hvaða svindilbrask væri í gangi þarna. Benzinn brást ókunnuglega við og taldi sig ekki vera að fara á svig við lög og reglu. Við áfram. Farin leiðin framhjá húsum þeirra vina, Jörundar og Bigga í Mýri,og fyrir mikla mildi tókst að koma í veg fyrir að Helmut henti grjóti í glugga á húsi við hliðina á húsi Bigga.

Við fórum góða 8,6 km á 45 mín., flottu tempói. Ánægðir með það. Í Pott mætti Jörundur og kvaðst hafa hlaupið að morgni. Honum var þungt í hug og vildi safna saman helztu embættismönnum Samtaka Vorra til þess að taka mikilvægar ákvarðanir og mun viðkomandi berast fundarboð fljótlega. Fundarefni: leynilegt. Að öðru leyti var rætt um fundi hjá ESB, fundahefðir og samskipti okkar við okkar norrænu bræður og systur, bólusótt og fleira því tengt. Fagurt hlaup að baki, á morgun er vormaraþon, en á sunnudag er aðeins opið í Laugardal. Hlaupið þaðan 10:10.

Fuglasöngur á vori

Nú er vorið komið, páskahret að baki, fuglasöngur í Fossvogsdal. Af þessu tilefni safnaðist hópur hlaupara saman í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar einbeittir í þeim ásetningi að eiga góðan dag saman á hlaupum. Hér mátti bera kennsl á marga af ágætustu hlaupurum Samtaka Vorra, þeirra á meðal. próf. dr. Fróða, René, Ragnar, Hjálmar, Ósk, Þorbjörgu K., Möggu þjálfara, Flosa, Kalla, Bjössa, Helmut, dr. Jóhönnu, Þorvald, ritara, Dagnýju - og svo birtist Frikki kaupmaður skyndilega eftir að hlaup var hafið.

Magga sagðist vera án erindis í dag, en lagði engu að síður til að farið yrði í Öskjuhlíðina. Ég skal viðurkenna að ég áttaði mig ekki fyllilega á þessari leiðarlýsingu, enda ákveðinn í að fara lengra. Bjössi ætlaði styttra. Vart þarf að hafa á orði að prófessorinn fellir hlaup sín ekki undir fyrirætlanir annarra. Hann er eins og kötturinn, fer sínar eigin leiðir. Af upptalningunni hér að framan má vera ljóst að tilteknir aðilar lýstu með fjarveru sinni: blómasalinn, Maggi tannlæknir og Jörundur. Engar skýringar fengust á fjarveru þeirra. En það var slæmt að öðru leyti, því að hópurinn fór fáránlega hratt út, í stað þess að sigla þetta rólega eins og Jörundur gerir jafnan, og bæta í eftir því sem líður á hlaup og menn hitna. Það var hins vegar sú strategía sem ritari fylgdi.

Þeir sem ætluðu í Öskjuhlíðina héldu hópinn og skildu ritara eftir. Ég varð samferða Dagnýju inn að flugvelli, en þar sagði hún skilið við mig og gaf í. Eftir þetta var ég einn á hlaupi. Hér hefði maður þurft að hafa rólega hlaupara eins og blómasalann, Jörund eða Benzinn til þess að stytta sér stundir og gera hlaupið bærilegra. En, hlutskipti hlauparans er þetta, að vera alltaf einn.

Í brekkunni neðan við Kirkjugarð varð á vegi mínum einkennilegur fugl: prófessor Fróði var kyrrstæður með víraflækju um hálsinn og var að reyna að greiða úr henni. Aðspurður kvaðst hann vera að reyna að verða sér úti um einhverja "mússíkk". Undarlegar aðfarir þetta, að í stað þess að hlaupa eru menn að vesenast með einhver tónlistarappíröt sem trufla hlaup af því að snúrurnar flækjast fyrir mönnum. Ég lét sem ég sæi þetta ekki og hélt áfram hlaupi mínu. Ef prófessorinn hefði áhuga gæti hann reynt að ná mér síðar í hlaupinu.

Yfir brú og í Fossvoginn. Ég bjóst við að prófessorinn næði mér þá og þegar, og loks heyrði ég í einhverjum másandi og blásandi að baki mér, ætlaði að snúa mér við og hreyta ónotum í viðkomandi, en hætti við og eins gott, því þetta var ekki hann. Framhjá Víkingsheimili og niður að ánum án þess að verða var við félaga minn. Hér var ég orðinn léttur sem fiðrildi og sveif þetta áreynslulaust áfram. Hólminn, brú, undir Breiðholtsbraut og svo upp Stokkinn á góðu tempói.

Áfram Stokkinn tilbaka og lauk 16 km hlaupi á góðum tíma. Flestir farnir þegar komið var tilbaka. En um það bil sem ég var í Útiklefa mætti blómasalinn óhlaupinn og með afsökunum. Pottur hersetinn af Kínverjum sem örguðu hver á annan. Á leið upp úr varð á vegi okkar próf. dr. Fróði í Móttökusal. Þar stóð hann á tali við Hjálmar. Ég reyndi að fiska upp úr honum hvað hann hefði hlaupið langt, en hann var svo þvoglumæltur að ég skildi hann ekki, auk þess sem slefan rann niður hökuna á honum og var hann harla ókennilegur. Ég forðaði mér í burtu.

Næst: föstudagur, léttur undirbúningur fyrir laugardaginn, sem er langur.

Vel heppnað hlaup á sunnudegi

Enn var lokað er komið var að dyrum Vesturbæjarlaugar um tíuleytið á helgidegi. Mættir til að hlaupa: Ó. Þorsteinsson, Magnús tannlæknir, Þorvaldur, Jörundur, Einar blómasali, ritari og Biggi jógi. Flott mæting þegar veðurútlit var ekkert til að hrópa húrra fyrir, hvasst og gekk á með hagléli. Blómasali sagði mikla harmsögu af hlaupi gærdagsins þegar hann fór 20 km í mannskaðaveðri og lá tvisvar við að hann yrði úti. Menn tóku þessu í meðallagi trúanlega.

Skór eru mikilvægir í utanvegahlaupum og því eðlilegt að menn velti skófatnaði fyrir sér þessi misserin. Það þarf sérstaka skó fyrir utanvegahlaup, og má ekki vera gore tex því það hleypir ekki út vatni. Biggi ósammála Jörundi um að það sé kostur að skipta um skó í miðju hlaupi, Biggi segist láta sig vaða í árnar og halda svo áfram, skórnir þorni með tímanum ef vatnið kemst út.

Maggi og Einar eru að bræða með sér hlaup í sveitum austur milli bústaða þeirra, með sundlaugarferð og grilli á eftir. Gæti orðið af því í maí næstkomandi. Þegar svo margir hlaupa getur verið erfitt að skjóta inn orði og vilja þá fallegar sögur brenna inni. Við lentum í strekkingi á Ægisíðu og kusum að halda inn í Skerjafjörðinn til þess að fá skjól. Þaðan aftur út á braut og í Nauthólsvík. Þar var hefðbundinn stanz, en ekki lengi, engum var mál. Áfram í Kirkjugarð, þar er skjólsælt.

Þeir sem þekkja sunnudagshlaup vita að dælan gengur allan tímann og erfitt að skjóta inn orði. Er komið var yfir Veðurstofuhæðina var veður orðið skaplegra og eiginlega bara notalegt að dóla þetta. Nú var búið að verja tréð hans Magga með afklipptum greinum svo hann varð að velja sér nýtt tré. Áfram um Rauðarárstíg og niður á Sæbraut. Þetta var bara rólegt hjá okkur og engin met slegin í dag.

Að pottur er að eldast sézt á því að mönnum verður tíðrætt um heilsuleysi, lækna, sjúkdóma og annað eftir því. Auk hlaupara voru af hefðbundnu klíenteli mætt frú Helga Jónsdóttir, Stefán, dr. Baldur Símonarson, og svo var á fleti fyrir háóður prestur sr. Pétur Þorsteinsson, en hann fór fljótlega. Við það skapaðist næði til góðra samræðna.

Þegar Biggi þagnaði skaut ég inn orði

Lítill en snaggaralegur hópur hlaupara mættur í Brottfararsal kl. 9:30 í morgun í aðdraganda laugardagshlaups hjá Hlaupasamtökum Lýðveldisins - og hefur líklega oft verið ófrýnilegri. Mættir: ritari, Biggi, Flóki, Fríða, Nate (vona að ég hafi náð því réttu) og Tinna. Svo dúkkaði þekktur hlaupari upp í miðju hlaupi, en að því verður vikið síðar. Þar sem þau Fríða og Nate eru ný var gefin út hefðbundin viðvörun um þagmælsku í návist ritara ef þau vildu ekki að "mismæli" þeirra lentu á veraldarvefnum og varðveittust þar um alla framtíð.

Flóki búinn að fara 4 km fyrir hlaup og ætlaði bara stutt. Ritari ætlaði hins vegar langt og hafði vonast til þess að sjá blómasalann einnig, en varð að láta sér nægja Bigga sem hlaupafélaga í dag. Farið frekar hratt út enda voru aðrir hlauparar með eitthvað annað í huga en við Biggi. Þetta var of hratt tempó fyrir mig og ég hægði, vildi fara langt hlaup og hægt og njóta þess. Eftir Flanir fékk Biggi í hásinina og bað um hvíldarstopp, einhvern tíma um það leyti dúkkaði Friðrik kaupmaður upp og var ferð á honum. Hann tætti fram úr okkur, en kom stuttu síðar á móti okkur á leið að ná í hana Rúnu sína. Við sögðum að hann gæti náð okkur síðar.

Það bjargaði okkur í dag að nægar birgðir drykkjar voru með í för og var byrjað að kneyfa þær við Víkingsheimili. Undir Breiðholtsbraut og út í Hólma, og svo aftur tilbaka undir brautina og stefnan sett á Laugardalinn. Vart þarf að taka fram að Biggi malaði eins og köttur alla leiðina og var engin leið að komast að með sjónarmið. Þó gerði hann stutt hlé á máli sínu við Glæsibæ og þá notaði ég tækifærið og skaut inn sögu frá eigin brjósti sem entist að mig minnir niður á Sæbraut. Biggi spurði hvaðan heitið "69" væri komið og ég reyndi að útskýra það fyrir honum eftir beztu getu. Sögur og fróðleikur eru nauðsynlegt veganesti á hlaupum, þau taka athygli manns frá því hvað manni líður illa og hvað hlaupið er erfitt og allt í einu finnst manni það ekki erfitt lengur.

Löng hlaup eru tímafrek og eins gott að vera ekki tímabundinn. Biggi kvaðst ekki vera tímabundinn. Raunar væri búið að skipuleggja Sorpudag á hans heimili að honum fornspurðum og það kæmi bara ágætlega út að vera svolítið lengi í hlaupi dagsins. Hér spilar Pottur líka sterkur inn, því þar getur orðið allnokkur töf ef fróðleik er að hafa þar. Við höfðum lengt í Laugardalnum og fórum svo Hljómskálagarð á heimleiðinni og teljum okkur hafa farið rúma 18 km. á þokkalegu tempói.

Teygðum vel og lengi á eftir, bæði á Stétt og í Móttökusal. Svo var Pottur á eftir. Þangað kom Albert hjóla- og sundþjálfari Jakobsson og var ekki að því að spyrja að úr spannst hátt í klukkutíma samtal um hjól, hlaup og sund og var fróðlegt að hlusta á þá tvo, Bigga og Albert, ræða af þekkingu um þessi mál sem ritari hefur ekki vit á. Ég bara hleyp.

Lokað er í Laug á páskadag, en opið á annandaginn og er það tillaga mín að hlaupið verði hefðbundið sunnudagshlaup þá frá Laug kl. 10:10, en VBL opnar kl. 11.