Fyrirsát

Eftir glæsilegt Reykjafellshlaup sl. föstudag í fallegu haustveðri með tilheyrandi baði í Varmárlaug var gerð mikil veisla að Reykjafelli. Þar buðu Helmut og Jóhanna upp á chili con carne og þáðu fjölmargir boðið auk hlaupara, en þau sem hlupu voru Magga, Biggi, Einar blómasali, Frikki Meló, Flosi, og svo fyrrnefnd Helmut og Jóhanna. Jörundur hjólaði og svo fréttist af S. Ingvarssyni. Ólafur skrifari var trússstjóri. Í boðið að Reykjafelli mættu auk þeirra sem þegar hafa verið nefndir Þorvaldur Gunnlaugsson, Magnús tannlæknir, Ragna, Rúna - og svo dúkkaði þingmaður Lýðveldisins upp, sjálfur V. Bjarnason. Skiljanlega var mikill gleðskapur og leikið af fingrum fram á gítara og mandólín. 

Nú rennur sunnudagur upp bjartur og fagur og til hlaupa mæta Ó. Þorsteinsson, Magnús tannlæknir, Þorvaldur og Ólafur skrifari. Skrifari lélegur sem fyrr, en þeir hinir kváðust fara rólega. Fyrst var tekin fyrir breyting á húsi G. Löve hlaupara, sem ku hafa valdið e-m nágrönnum hugarangri. Ákveðið að láta úttekt á framkvæmdinni verða fyrsta verk dagsins. Sem við líðum áfram um stíginn fram hjá téðu húsnæði fáum við ekki betur séð en að framkvæmdin sé hin smekklegasta og eigi ekki að þurfa að trufla nokkurn mann. 

Næst gerist það að á vegi okkar verður fyrrnefndur þingmaður, V. Bjarnason, á reiðhjóli í gulum jakka. Kveðjur voru sem fyrr í þekktum skeytum: "Ég hélt þér væruð dauður!" "Ég var að vona að þú værir dauður." Magnús rifjaði upp söguna úr Kirkjugarðinum þar sem þeir ganga níræðir öldungar, hann og Ó. Þorsteinsson. "Hvers son var aftur hann Vilhjálmur Bjarnason, sem hljóp með okkur? Er hann ekki örugglega dauður?" Og annað eftir þessu. Fluttur pistill um flugvélar og afdrif þeirra. Svo var okkur farið að verða kalt og það varð að halda áfram.

Ekki varð tíðinda á leið okkar inn í Nauthólsvík, utan hvað umræðan gekk um forstjórastöðu LSH og um stöðu Landsbankans sem þykir ótrygg. Menn spurðu hvort við værum að rata í sömu ógöngur og fyrr með fjármögnun bankanna okkar. Staldrað við og gengið í Nauthólsvíkinni eins og hefð er fyrir. Sagðar nokkrar fallegar sögur. Svo haldið áfram í Kirkjugarð, Veðurstofu, Hlíðar - og hvað gerist þar? Dúkkar ekki fyrrnefndur þingmaður upp á veginum fyrir framan okkur á sama reiðhjóli og í sama gula jakka og fyrr. Á barndómsgötunni sinni, Grænuhlíð! Ef þetta er ekki fyrirsát þá þekki ég ekki hugtakið.

Jæja, hvað um það. Þarna upphefst mikil uppfræðsla um götuna, húsin, grindverkin - og síðast en ekki síst, íbúana. Villi benti á húsið, hæðina og herbergið þar sem hann  bjó frá fimm ára aldri til 22ja ára aldurs. Hinum megin bjó Hörður Ágústsson og Sigríður sú sem reyndi að berja frönsku inn í hausinn á okkur frændum í Reykjavíkur Lærða Skóla með umdeilanlegum árangri - "og þarna bjó hann Haukur Guðmundsson, afi hennar söngkonu, hérna." Við spurðum hvaða söngkona það sé. "Jú, það er hún þarna dægurlagadrottning." "Sigga Beinteins?" spurði skrifari. "Nei, ekki hún, þetta er hún hérna..." "Emiliana Torrini?" "Nei, ekki hún, þetta var hún þarna í Sykurmolunum..." "Björk?" spurðum við. "Já, Björk Guðmundsdóttir." Það var nú ekki fallega gert af okkur vinum hans V. Bjarnasonar að skella upp úr fyrir framan hann á barnæskugötunni fyrir hádegi á sunnudegi, en við gerðum það nú samt. Líklega hafa hlátrasköllin borist um allt hverfið í morgunkyrrðinni. Okkur þótti kynlegt að Vilhjálmur myndi ekki nafn þekktasta Íslendings samtímans. 

Jæja, áfram haldið og farið hefðbundið um Klambra og Hlemm, niður á Sæbraut. Vestur úr og hefðbundið um Miðbæ, Austurvöll og Túngötu tilbaka til Laugar. Í Potti sat Mímir drjúgur með sig, búinn að ráða nýjan forstjóra fyrir LSH. Svo bættust við dr. Baldur, Helga Jónsdóttir og Stefán og Jörundur auk þess sem Helmut og Jóhanna komu úr Hjartahlaupi. Mörg voru álita- og umræðuefnin og dugði ekki minna en klukkutími til þess að reifa þau.  

Óskiljanlegt

Það er fullkomlega óskiljanlegt að menn skuli frekar vilja liggja áfram undir fiðri en að lyfta höfði frá kodda, íklæðast hlaupafatnaði, reima á sig hlaupaskó og taka létt skeið um stíga í glaðra sveina hópi. Altént var slík gæðastund í boði á þessum morgni þegar þeir Ó. Þorsteinsson, Magnús Júlíus, Jörundur og Ólafur skrifari söfnuðust saman til hlaups frá Vesturbæjarlaug kl.10:10. Veður stillt, milt og ljúft eins og fara gerir á sunnudagsmorgni. Þeir félagar voru kristilega þenkjandi og fullir velvildar, enda betra að hlaupa á stígum úti og hugsa um gvuð en að sitja á kirkjubekk með samviskubit og hugsa um hlaup.

Jörundur að koma tilbaka eftir veikindi sem tóku toll, en hann allur að braggast og bætir við hlaupnar vegalengdir. Svikalævi hékk í lofti og var Magnús eitthvað grunsamlegur, enda ákváðum við frændur og nafnar að fylgjast vel með honum ef til þess kæmi að hann teldi sig eiga erindi á mikilvægan Kirkjuráðsfund í miðju hlaupi. En í ljósi þess að hér voru ekki hröðustu hlauparar Samtaka Vorra á ferð ætti ekki að koma neinum á óvart þótt við legðum upp á afar rólegum nótum. 

Félagar okkar í Brúarhlaupi stóðu sig vel, Magga vann sinn flokk, og þeir S. Ingvarsson og G. Löve voru í þriðja sæti í sínum flokkum, P. Einarsson í fimmta. Svo var hún Rúna okkar líka á ferðinni. Við erum stolt af svo ágætum hlaupurum sem bera hróður Samtaka Vorra alla leið austur í Flóa, sem er heimasveit okkar Flosa.

Í hlaupi dagsins var eðlilega rætt um landsleikinn við Sviss og var það samdóma álit viðstaddra að komin væru tímamót í íslenskri knattspyrnusögu. Íslenska karlalandsliðið er nú komið á þann sálræna stað í tilverunni sem landsliðið í handknattleik var löngu komið: búið að hrista af sér minnimáttarkenndina og heimóttarskapinn gagnvart öðrum löndum/liðum, sýnir andstæðingnum enga virðingu, og gerir einfaldlega það sem á ekki að vera hægt að gera samkvæmt knattspyrnuspekúlöntum. Enda eru myndir úr leiknum sýndar á íþróttarásum um allan heim. Við vorum líka ánægðir með að fá Eið Smára inn á og sjá hvernig hann náði að líma liðið saman, ekki ósvipað þeim góðu mönnum sem límdu klerkinn saman í kvæði Megasar: "En þeir límd´ann saman/og þótti það gaman/klerki fannst gamanið grátt."  

Jæja, þarna höldum við sumsé áfram á rólegu nótunum, og stoppuðum ef tilefni var til. Fáir voru á ferð og því lítið um að þyrfti að stöðva til þess að taka fólk tali. Það var farið í Nauthólsvík og gengið. Ó. Þorsteinsson sagði okkur frá spjalli sínu við efnahagsráðgjafa ríkisstjórnarinnar: "Jæja, Þráinn minn, ertu byrjaður að reikna?" Svarað var: "Það er ekkert að reikna." Þá furðuðu menn sig á fótabúnaði forsætisráðherra á fundi með Óbama, var virkilega ekki hægt að senda aðstoðarmanninn út í búð til þess að kaupa svolítið rýmri blankskó? Einnig höfðu menn áhyggjur af holdafari mannsins, en feitlagnir menn í hans stöðu eru einkar ótrúverðugir. Og við hlið flottra einstaklinga eins og Obama, Reinfeldt, Stoltenberg og Helle hinnar dönsku, þá er eins og bakarasveinninn hafi óvart sloppið inn í myndatökuna!

Við áfram í Kirkjugarð og upp úr, Veðurstofa, Hlíðar, Klambrar - þar var gengið. Aldrei féll niður ræðuhald, þegar einu viðfangsefni höfðu verið gerð skil var það næsta tekið fyrir. Það var rætt um málverk og verðlagningu þeirra, sérfræðiþekkingu á málverkum og fleira í þeim dúr. Svo vorum við komnir niður á Sæbraut og dóluðum þetta vestur úr. Ákveðið var að fara áður ófarnar leiðir á hlaupum, um Vesturgötu, Ránargötu, hjá Hlíðarhúsum, Brunnstíg og upp Bræðraborgarstíg. Þar var skoðuð Bræðraborg, hús byggt af tveimur bræðrum úr Grímsnesi árið 1880 og gatan heitir eftir. Svo var staðnæmst við nr. 18, nýmálaða glæsibyggingu skrifara, en þá stakk í augun hve garðurinn var ljótur eftir rask iðnaðarmanna.

Stefnan sett á Laug, Laufey Steingrímsdóttir stöðvuð við gönguljós á Hringbraut og hún innt skýringa á því hvers vegna hún hefði ekki hafið hlaup með Samtökum Vorum.

Pottur mannaður hinu ágætasta fólki: frú Helga Jónsdóttir Flygenring Zoega og Gröndal, Stefán maður hennar, Mímir, dr. Baldur, dr. Einar Gunnar, Margrét Melaskólakennari og svo gamli barnaskólakennarinn óhlaupinn. Eins og ævinlega fór fram ákveðin endurvinnsla á umræðuefnum hlaupsins, leikurinn, efnahagsástandið, málverkin, en svo fór Mímir á nostalgíuflug og það var farið að rifja upp löngu dáið fólk á Laufásveginum.

Næst hlaupið: mánudag kl. 17:30. Vel mætt.  

Jörundur

Jörundur Guðmundsson er einhver ágætasti hlaupari sem hleypur með Hlaupasamtökum Lýðveldisins, landskunnur fyrir þrautseigju og úthald verandi kominn á áttræðisaldurinn. Nýlega lenti hann í veikindum sem slógu hann út af laginu svo að hann var fjarri hlaupum og þátttöku í starfi Samtaka Vorra um nokkurt skeið. En þar sem nokkrir ágætir félagar vóru saman komnir í Brottfararsal Sundlaugar Vorrar í dag kl.16:30, dúkkaði ekki Jörundur Svavar Guðmundsson upp alklæddur til hlaupa. Kvaðst hafa farið 2 km um daginn, og svo 3 km - og ætlaði 4 km í dag. Eðlilega var honum fagnað ákafliga og hétu menn því að veita honum félagsskap alla þá leið sem hann köri að hlaupa. 

Aðrir mættir: Flosi, Einar blómasali, Ólafur heilbrigði, Denni og skrifari. Okkur voru vissulega sett ákveðin mörk þar eð Laug myndi loka kl. 1800 vegna skemmtanahalds starfsmanna. Það lá í augum uppi að aðeins yrði unnt að fara stutt og vera snöggur að því. Rætt var um Nes og Denni mælti með öfugum hring um Nes vegna vindáttar. Við hinir létum það eftir honum ekki það skipti neinu máli þar sem það var eiginlega enginn vindur. Dólað af stað á rólegu nótunum, en þó ekki fyrr en skrifari upplýsti um tilburði Magnúsar Júlíusar fyrr um daginn er hann upphóf afsakanir fyrir því að sleppa hlaupi með litla karlinn gargandi inn í eyrað á sér.

Fórum niður í Skjólin og þaðan vestur úr, við Denni um Sörlaskjólið, en þeir hinir Faxaskjól. Þeir hinir náðu e-u forskoti, sem skipti okkur engu máli, því að við hlaupum fyrir heilsuna, andlega sem líkamlega, ekki fyrir tíma eða vegalengdir. Snúið inn í Lambastaðahverfið og svo út á Austurströnd. Þar var snúið í suður og farin leiðin út á Lindarbraut, hávaðasamræður alla leið eins og vænta mátti þegar Denni átti í hlut.  Við sáum þá hina framundan.

Á Lindarbraut var gengið, enda löng hefð fyrir því að gengið sé upp mishæðótt landslag. En eftir að jafnsléttu var náð var haldið áfram og ekki linnt fyrr en komið var til Laugar. Fórum Keilugrandann og Frostaskjólið hjá KR heimili til Laugar.

Náðug stund í Potti, Kári mætti. Rætt um kvótakerfið og veiðigjald og Kári fór. Í Útiklefa var búið að króa Ingvar E. af og hann beðinn um að gera grein fyrir nýjum kúr, e-r 5:2 kúr, sem gengur út á að menn svelta sig heilu og hálfu vikurnar. Hér gerðust þeir Einar og Kári miklir hreinlífismenn, úttöluðu sig um mikilvægi þess að Vesturlandabúar hreinsuðu líkami sína af eitri því sem menn setja í sig með neyslu ýmiss konar matvöru. Einar var orðinn eins og gvuð í framan og sagði: "Já, ég held að það sé manninum eiginlegt að fasta." Í þeim töluðum orðum varð honum litið á skrifara Hlaupasamtaka Lýðveldisins - og svo sprakk andlitið á honum út í tryllingslegum hlátri sem benti til að fullyrðingin gæti hugsanlega átt við um einhverjar abstrakt persónur - en ekki hann.

Gott hlaup og fagurt, næsta reglulega hlaup er á sunnudag kl. 10:10 - og gangi félögum okkar í Brúarhlaupi allt hið besta í haginn  í vindgnauðinu í Flóa. Í gvuðs friði. Skrifari.  

Hlaupið á fögrum haustdegi

Athygli vakti er komið var í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar í dag hversu margir hlauparar kusu að vera fjarverandi. Nefna má Einar blómasala, Flosa, Helmut, Kalla o.fl. o.fl. Þessir voru hins vegar mættir: dr. Jóhanna, Gummi Löve, Ólafur Gunnarsson, Ólafur skrifari, Maggi, Þorvaldur, Hjálmar og Benzinn. Við Maggi vorum sáttir við Hlíðarfót, en Bjarni heimtaði Þriggjabrúa, upptendraður af e-u töfraefni sem hreinsar iður hans fullkomlega. Svo heyrðist skrafað um Kársnes með 10 km tempói. Það voru okkar fremstu hlauparar sem hér véluðu um og munu stefna á maraþon í haust. 

Veður fallegt, sól, stillt, hiti 10 gráður eða þar um bil. Fórum rólega af stað og við Maggi á eftir þeim hinum. Þau voru fljót að setja góða vegalengd á milli okkar, en okkur félögum var alveg sama, það var fyrir öllu að vera kominn út á stígana og á hreyfingu. Það var heitt á Ægisíðu og spurning hvort þörf væri að fara úr yfirhöfn. Ekki reyndi á það því að er komið var í Nauthólsvík kólnaði þegar okkur mætti norðan andvari. Gengið um stund og málin rædd.

Svo var hlaupið af stað aftur og farið austan við Valsvöll og svo vestur úr á rólegu tölti. Við sáum Benzinn, Ólaf hinn og Þorvald fara Hagamelinn og höfðu greinilega heykst á að fara Þriggjabrúa. Þeir enduðu með því að stytta en komu þó við í Laufási. Að sögn var Benzinn að mestu rólegur, nema þegar rætt var um flugvöllinn. En þá kom það sér vel að Ólafur var eða þóttist vera honum sammála svo að ekki kom til vinslita.

Góður pottur á eftir með þátttöku Helmuts og dr. Einars Gunnars. En blómasalinn var týndur og tröllum sýndur þrátt fyrir yfirlýsingar. 

Andar líkið?

Nú fer að hausta og reglubundin starfsemi Hlaupasamtaka Lýðveldisins að færast í samt lag. Fjöldi valinkunnra hlaupara mættur til hlaupa á mánudegi eftir brýningu sunnudags. Þessir voru: próf. Fróði, Flosi, Kalli, Þorvaldur, Magnús, dr. Jóhanna, Magga, Einar blómasali, Þorbjörg, skrifari - og svo bættist G. Löve í hópinn neðarlega á Hofsvallagötu. Á Plani heimtaði Einar stutt - 19 km - "ja, ekki styttra" sagði prófessorinn. Lagt upp í ljúfu hlaupaveðri. 

Þorvaldur markaði sér bás með þeim spræku dömum, Möggu og Jóhönnu, þar fyrir aftan lakari hlauparar og allra síðast komu Magnús og Þorbjörg með skrifara í eftirdragi, þungan og þreyttan. Ekki var skrifari að nenna þessu, en lét sig hafa það og vissi sem var að þetta myndi lagast. Þessi hlaupari hafði farið 16 km gangandi á laugardag, 12 km hlaupandi með frænda sínum og vin Ó. Þorsteinssyni á sunnudag - og nú var kominn mánudagur og ekki skyldi slakað á. Það var um að gera að þrauka inn í Nauthólsvík - eftir það yrði þetta bærilegra.

Það stóð heima að lífið varð allt bjartara við komuna í Nauthólsvík. Maggi hitti kunningja úr Áslandsskóla sem höfðu slegið upp veizlu í siglingaskúrunum og grill á fullu. Framundan mátti grilla blómasalann og varð ekki betur séð en hann væri að gæla við Hlíðarfót meðan prófessorinn lét óbótaskammir ganga yfir hann. Gat það verið?

Við Maggi og Tobba gerðum hóflegar væntingar til hlaups dagsins og létum Hlíðarfót duga. Gengið á köflum, enginn að flýta sér. Maggi sagði brandara af Breta og Skota sem lentu í árekstri. Skotinn var í áfalli og taldi ekki annað koma til greina en bjóða viskí. Svo þegar lögreglan kom hvíslaði hann: "Ég held þið ættuð að láta hann blása, þennan!" og benti á Englendinginn.

Er komið var á beina legginn hjá Gvuðsmönnum brá okkur í brún að sjá Flosa, Kalla og - blómasalann framundan okkur. Þarna hefur einhver mælingaskekkja komið upp því að þeir mundu engan veginn ná 19 km með þessu móti - nema ætlunin væri að fara út á Nes og hringa golfvöllinn. Hvað um það, menn komu í sama mund á Plan og það var teygt. Það kulaði.

Kári mætti í Pott og sagði okkur frá tónleikum David Byrne í Háskólabíói. Þeir ku hafa verið frábærir. Svo var náttúrlega skipst á uppskriftum og rætt um áfengi. Menn þurftu að fara í Melabúðina að kaupa næturkostinn. Í útiklefa mætti Helmut og svo hélt Hjálmar íþróttakennari ádíens.

Í Melabúðinni stóð blómasalinn við kjötborðið í djúpum samræðum við Melabúðarkaupmann. Skrifari bauðst til þess að fjarlægja hann úr búðinni og hvort hann hefði rutt úr mörgum hillum í dag.

Þegar skrifari ók á brott á bifreið sinni sá hann hvar próf. Fróði kom tilbaka úr hlaupi sínu og hefur vart verið skemmra en 20 km. Tók blómasali hann tali við Melabúðina og var greinilega ekki örgrannt um að prófessorinn vildi veita honum ráðningu fyrir svikin. Eða það las skrifari úr líkamstjáningu prófessors, en skrifari er sérfræðingur í að lesa í líkamstjáningu fólks.

Næsta hlaup: miðvikudag. Langt. 

Gengið og hlaupið

Hlaupasamtök Lýðveldisins eru íþrótta- og menningarsamtök í Vesturbænum. Félagsmenn iðka heilbrigða lífshætti með margvíslegum hætti og miðla þekkingu ómældri um hvaðeina, persónur og bílnúmer. Laugardaginn 16. ágúst var þannig skipulögð ganga frá Djúpavatni að Suðurstrandarvegi, einir 16 kílómetrar. 11 tóku þátt í göngunni í blíðskaparveðri. 6 hlupu svo gagnstæða leið frá Suðurstrandarvegi að Djúpavatni og mættust hóparnir á leiðinni. 

Á sunnudögum er hlaupið frá Vesturbæjarlaug kl. 10:10. Mættir í dag voru þeir frændur, nafnar og vinir, Ó. Þorsteinsson og Ólafur skrifari. Þeir lögðu upp í ágætu veðri, björtu, logni og ágætlega hlýju. Nú höfðu þeir ekki hlaupið saman um skeið og því af nógu að taka í umræðuefnum. Meðal umræðuefna var hin einkennilega þögn sem umlukið hefur V. Bjarnason þingmann frá því hann var kosinn á þing. Tækifæri gafst til að spyrja Gunnar Gunnarsson í Speglinum hvort þingmaðurinn væri ekki alltaf á snerlinum í Efstaleitinu, en Gunnar kvað svo ekki vera - lengur. Gunnar kvað fjölmarga hafa komið að máli við sig og spurt hvort V. Bjarnason væri dauður. Við slíkum spurningum hefur Gunnar klassískt svar: "Það kemur yður ekki við!"

Jæja, það var skyldubundin umfjöllun um Vigdísi Hauksdóttur og palladóm um hana í Fréttablaðinu þar sem einungis nánasta skyldulið hennar fékkst til að segja eitthvað jákvætt um hana.

Við ræddum um fjarstadda félaga, sem telja sér það skyldara að snudda í kringum fjölskyldur sínar en að spretta úr spori með góðum drengjum og hlýða á fallegar sögur. Var þeirra saknað og bundnar vonir við að þeir færu að láta sjá sig á hlaupum á næstu dögum. Voru sérstaklega nefndir til sögu Einar blómasali og Magnús Júlíus. 

Fyrsta stopp í Nauthólsvík var verðskuldað. Síðan var það bara Kirkjugarður, Veðurstofa, Hlíðar og Klambrar. Stoppað á öllum hefðbundnum stöðum. Þannig afber syndaselur eins og skrifari endurkomu til hlaupa. Sæbraut, Miðbær, Túngata og Laug.

Pottur vel mannaður. Auk hlaupara voru Flosi, Margrét, Helga Jónsdóttir Zoega, St. Sigurðsson, dr. Baldur, dr. Einar Gunnar, Ólafur Jóhannes og Felix sonur hans. Rætt um óperu Gunnars Þórðarsonar um hana Ragnheiði okkar, sem ku vera eitt snilldarverk.

Næstu hlaup mánudag. Hefðbundið.  

Óráðshjal

Það er segin saga að þegar prófessor Fróði mætir í Föstudagspott snýst talið um áfengisdrykkju og hann verður drafandi. Þannig var það á þessum degi þegar skrifari mætti meiddur í Pott til þess að hitta hlaupandi félaga sína. Hann greindi Magnús tannlækni, Þorvald, Flosa, prófessorinn, Ólaf heilbrigða og Kalla - óhlaupin voru Kári, Anna Birna, sjálfur skrifari - og svo birtust seint og um síðir óhlaupnir Einar blómasali, Biggi jógi og er skrifari yfirgaf Laug kom Benzinn stormandi á rútunni.

Þeir kváðust hafa mætt til hlaupa á réttum tíma, hvað veit ég um það. Altént var það svo að skrifari mætti til Laugar um fimm- hálfsexleytið og tók fljótlega nótís af Þorvaldi Gunnlaugssyni, sem var kominn tilbaka frá hlaupum, en bar ekki við að heilsa frekar en alla jafna. Lét sem hann sæi ekki skrifara, sem þó hefur embættisgengi í Samtökum Vorum og því virðingar verður. Ekki sást til dr. Einars Gunnars, en sonur hans, dr. Ólafur Jóhannes sást í Laug í gær.

Nú það var ekki um annað að ræða en að þrífa sig og halda til eimingar. Þar voru settar á tölur um fiskneyslu við Stefán Sigurðsson verkfræðing. Að lokinni hreinsun hins innri manns var steðjað á ný í Pott. Nú voru Kári og Anna Birna mætt og Magnús tannlæknir var í heita pottinum. Svo var stefnan sett á Barnapott og þangað komu hlauparar hver á fætur öðrum. Einkennilegt með Föstudagspott hvað talið berst fljótt að áfengisdrykkju og blöndum. Cuba Libre, tvöfaldur brennivín í tvöföldum Bianco og smáborð fyrir bland. Og svo rifjuðu menn upp uppáhaldsþynnku- og æluminningar sínar. Kári benti á mikilvægi þess að menn þrifu vel klósettin fyrir drykkjuna þannig að þeir gætu faðmað Gustavsberg af þeim mun meiri ástríðu þegar kæmi að því að skila því frá sér sem drykkjan útheimti.

Jæja, svona tal var fjarri hug skrifara, sem einbeitti sér að göngu morgundagsins. Hann lagðist gegn því að prófessorinn fengi sér rauðvínsglas til undirbúnings göngu. Kemur í ljós hvort því ráði hafi verið fylgt. Í gvuðs friði. 

Ýmislegir viðburðir

Félagar Hlaupasamtaka Lýðveldisins hafast ýmislegt að í fásinni sumarleyfisdaganna. Nú höfum við lokið við fjóra leggi af átta á Reykjaveginum, frá Nesjavöllum að Bláfjallavegi. Sá seinasti var frá Bláfjöllum að Bláfjallavegi Hafnarfjarðarmegin. Fórum m.a. hjá Þríhnúkagíg, sáum gæfan yrðling og jarðhýsi Einars Ólafssonar Bláfjallageims. Nú verður hlé að sinni á þessari göngu meðan Helmut og Jóhanna dvelja ytra. Svo höldum við áfram alla leið á Reykjanesið. 

Svo er hlaupið endrum og sinnum, en ekki alltaf góð mæting. Þó voru um 10 hlauparar sl. mánudag og var ýmist hlaupinn Hlíðarfótur  eða Suðurhlíð, og notaði skrifari tækifærið og skellti sér í sjóinn í Nauthólsvík. Í gær, miðvikudag, sást til hlaupara á Nesi og munu allmargir hafa skolað af sér í svalri Atlanzhafsöldunni.

Svo er bara að halda áfram á föstudag, ekki veitir af eftir niðurstöður þyngdarmælingar morgunsins. 

Hvað hélt stúlkan að hún væri að horfa á?

Mættir í hefðbundið hlaup hjá Hlaupasamtökum Lýðveldisins á mánudegi: Jörundur, Flosi, Helmut, Einar blómasali, skrifari, dr. Jóhanna, Ingi og Ragnar. Ákveðið að fara gamla Neshringinn, upp á Víðirmel, út á Suðurgötu og þá leið út að Skítastöð. Farið afar rólega yfir, enda nokkrir félagar að rifja upp gamla hlaupatakta. Flosi, Jóhanna og Ragnar komin vel framúr okkur á Suðurgötunni. Einar sagði okkur af ævintýrum helgarinnar.

Hann ók brúðhjónum á gömlu VW bjöllunni sinni á laugardaginn. Eftir hjónavígsluna var ekið um bæinn. Leiðin lá framhjá Bæjarins beztu. Þá sagði brúðurin: "Ég er svöng." Einari var hleypt inn í röðina og útskýrði fyrir afgreiðslustúlkum að hann væri með brúðhjón í bílnum hjá sér sem vildu ekkert heitara en fá SS-pylsu. "Þetta verðum við að bjóða upp á," sagði afgreiðslustúlkan og snaraði fram tveimur pylsum og kóki með það sama. "En þú sjálfur, vilt þú ekkert?" spurði stúlkan. "Jú, skelltu á mig tveimur með öllu og kókglasi," svaraði Einar, og hefur ekki í annan tíma sært jafnmiklar veitingar út úr ferðaþjónustubransanum til handa sér og sínum. En á móti kemur rótarfylling sem hann lenti í og kostaði hann skyrtukaup mánaðarins, fyrir utan sársaukann og allar verkjatöflurnar sem neyta varð. 

Jæja, við vorum þarna á ferðinni, blómasali, skrifari, Helmut og Jörundur. Fórum í Skerjafjörðinn og út hjá Skítastöð, og svo var lagt í hann tilbaka. Skrifari rólegur þar sem hann er að koma tilbaka eftir tveggja og hálfs mánaðar hlé frá hlaupum. Gekk þess vegna inn á milli. Það myndaðist góður sviti á svo stuttu hlaupi eftir svo langt hlé. Við Einar lukum hlaupi við Hossvallagötu, en þeir Helmut og Jörundur héldu áfram á Nes og afrekuðu óskilgreinda hluti þar.

Nú var Pottur eftir og hann var líflegur. Setið í drjúga klukkustund og ræddar mataruppskriftir, hlaup, göngur, m.a. næsta framhald Reykjavegar. Um það mál berast fljótlega upplýsingar frá Helmut. 

Fyrsti Föstudagur að skrifara

Föstudaginn 5. júlí sl. var Fyrsti Föstudagur hvers mánaðar haldinn hátíðlegur að skrifara. Hann hafði staðið í ströngu allan daginn við þrif og matargerð. Klukkan 19:30 mætti fyrsti gestur, Þorvaldur Gunnlaugsson, og þétt á eftir kom þingmaður Samtaka Vorra, Vilhjálmur Bjarnason. Þeir voru báðir háttvísin uppmáluð og boðaði það gott fyrir kvöldið. Síðan komu aðrir gestir. Þessir voru: Kári, Maggie, Þorbjörg, Unnur og Biggi, Helmut og Jóhanna, Einar og Vilborg, Frikki og Rúna, Jörundur, Bjarni Benz og Bjössi kokkur, Denni og Hrönn. Margir komu færandi hendi í tilefni af afmæli skrifara nýverið. 

Skrifari stóð í eldahúsi og bar fram veitingar af miklum móð, flatbökur komu á færibandi og runnu jafnharðan ofan í gestina. Einar kvartaði yfir að hafa ekki fengið neitt. Benzinn lagaði Irish Coffee ofan í flesta viðstadda og mæltist sá drykkur vel fyrir.

Ljúf kvöldstund í góðra vina hópi.