Fjórir fræknir á sunnudagsmorgni

Fjórir hlauparar voru mættir til hlaups á sunnudagsmorgni frá Vesturbæjarlaug: Ólafur Þorsteinsson, Þorvaldur, Jörundur og Ólafur ritari. Veður hagstætt, hiti 14 gráður, hægur vindur og rigning hékk í loftinu. Í Brottfararsal var upplýst um dapurlegt heilsufar fyrrverandi hlaupara, sem áður hljóp með Hlaupasamtökunum en hætti. Einnig rætt um brunahringingu sem Samtökunum barst alla leið frá Bruxelles þar sem V. Bjarnason er staddur þessa dagana í hitasvækju og ætlar hvern mann lifandi að drepa.

Við vorum afar rólegir í dag, gerðum mörg stopp og gengum mikið. Sem var allt í lagi, Jörundur nýkominn úr fjallgöngu sem tók á. Stefnir á Laugaveginn eftir tvær vikur. Aðrir velta fyrir sér Vesturgötunni, sem NB leiddi hugann að ágætum þætti Jökuls Jakobssonar þar sem hann rölti um Vesturgötuna í Reykjavík upp úr 1970 með Einari Baldvin Pálssyni. Aðrir útvarpsþættir sem til umræðu komu var Útvarp Guðfræðideildar á sunnudagsmorgnum þar sem farnir hafa verið sjö hringir um kennarastofu deildarinnar á umliðnum misserum og þykir með dapurlegasta útvarpsefni sem um getur. Ennfremur viðtöl Jónasar á föstudagskvöldum sem bregðast ekki.

Vitanlega var óhjákvæmilegt að taka til umfjöllunar viðtalið við fyrrv. Seðlabankastjóra í Dödens avis í dag, en hér vantaði sárlega V. Bjarnason hlaupara, og var ekki laust við að menn hefðu orð á því að sunnudagshlaupin væru ekki söm og áður án hans, ef ritari væri vemmilegur hefði hann jafnvel látið þess getið að saknaðar hefði gætt í orðum manna.

Í Nauthólsvík var stanzað og sagðar sögur. Tillaga um sjóbað var felld. Áfram í kirkjugarð, sem er helgur reitur og menn beðnir að fara um hávaðalaust og af virðingu. Það gera menn ávallt þegar komið er í þennan stað. Upplýst að byrjað hafi verið að jarða í Fossvogi 1932, við sáum nokkur laus pláss hér og þar.

Á Flönum voru rifnar upp lúpínur, Þorvaldur kallaði Jörund öfgamann, Jörundur sagði á móti að án öfgamanna eins og okkar hefði Ísland aldrei náð sér á strik. Áfram um Veðurstofuhálendi og um það rætt hvers vegna menn hættu hlaupum.

Leiðin var einkennilega greið og engin umferð sem ógnaði lífi eða limum hlaupara. Farið hefðbundið um Klambratún og Hlemm, þaðan niður á Sæbraut og þá leið tilbaka. Eitthvað um túrista á ferð, þeim var heilsað kurteislega.

Pottur vel mannaður og rætt lengi um ættir manna, byggð við Ægisíðu og enn rifjuð upp glæsileg veizla þeirra Rúnu og Friðriks að Útey við Laugarvatn um síðustu helgi.

Ævintýralegt á föstudegi

Fyrr var upplýst að Hlaupasamtökin stóðu fyrir hefðbundnu hlaupi að morgni þessa dags frá Vesturbæjarlaug, kl. 6:25 í morgun, farið frá frá horni pylsusjoppu og hlaupið sem leið lá um Sólrúnarbraut og út í Nauthólsvík í rjómablíðu, hár bærðist ekki á höfði, hiti um 14 stig og allar aðstæður því mjög pósitívar. Er komið var í Víkina dreif fólk sig af fötum og skellti sér í svala ölduna, spegilsléttan flötinn, og ekki kjaftur í nánd. Síðan farin sama leið tilbaka, fáir á ferli.

Seinni ferð var hefðbundin, safnast saman um 16:20 í Brottfararsal. fjölmargir hlauparar mættir. Þegar við brottför urðu átök. Fyrir lá að farið yrði um Víðimel og út á Nes og þaðan í sjóinn. Þetta var breyting frá hefðbundinni rútu, og féll ekki í kramið hjá forstokkuðum framsóknarmönnum eins og Benedikt. Hann mótmælti hástöfum og heimtaði sama gamla rúntínn. Jóhanna talaði við hann af lempni og tókst að sannfæra hann um að þetta væri ekki svona hættulegt. Á endanum féllst hann á að það mætti sosum lulla þetta á þennan hátt.

Ský hafði dregið fyrir sólu og bætt í vind, en hiti var um 18 gráður. Lagt í hann. Samstaða um að fara á hægu tempói, 6 mín. En það fór eins og beztu menn spáðu fyrir um, áður en langt var um liðið voru fremstu menn komnir á allnokkurt tempó. Samt var þetta allt í merki hófsemdarinnar. Fórum um Víðimel og út í Ánanaust og settum kúrs á Nes. Á leiðinni tíndum við upp þá kumpána Kristján og Denna, og hefði verið með ólíkindum ef þeir hefðu sleppt Fyrsta Föstudegi.

Helmut var í forsvari fyrir hópnum og leiddi okkur niður í fjöru við Gróttu, þaðan settum við kúrsinn úr  fjöruna. Erfitt var að fóta sig þar og hlaupa, en Helmut vildi meina að það væri okkur hollt að hlaupa við þessi mótdrægu skilyrði. Við slömpuðumst þarna áfram fjöruna og virtist hún aldrei ætla að taka endi. Svo kom  að því að Helmut stoppaði. Fólk fór af fötum, þessi fóru í sjóinn: Helmut, Kári, Jóhanna, Ólafur ketilsmiður, Einar blómasali, Kári, Benedikt og Friðrik Meló. Athygli vakti að blómasalinn fór að öllu og fullu leyti í sjóinn - og hann hrópaði m.a.s. á ritara til þess að tryggja að sundið yrði fært til bókar.

Við svömluðum þarna í öldunum í lengri tíma og áttum bágt með að slíta gamanið - en þar kom að við höfðum okkur upp úr öldunni. Tíndum á okkur pjötlur og héldum áfram hlaupi. Sumir fóru kringum golfvöllinn, aðrir styttu og fóru stytztu leið til Laugar. Hér urðu miklar umræður af ýmsu tagi, sem ekki verða tíundaðar hér.

Það var pottur og lögð drög að Fyrsta Föstudegi. Hátíðin var síðan haldin í garði þeirra heiðurshjóna Helmuts og Jóhönnu og leikið spilið Kubb. Þar áttum við ánægjulega og uppbyggilega stund og ræddum margvísleg þjóðþrifamálefni.  Lögð drög að nýrri framleiðslulínu, kringlótt rúgbrauð með síld eða reyktum siliungi inni í.  Svo komu ýmist hugmyndir um remúlaði eða bernaise-sósu með, þá hætti ég að fylgjast með. Mikil umræða um reyðar af ýmsu tagi sem rekur á land og má nýta kjötið af. Á meðan fór fram keppni í Kubb - sem virðist aðallega felast í því að grýta keilum í saklausa gesti sem eru komnir til þess að eiga ánægjulega og örugga stund í fögru umhverfi.

Hvað er næst? Laugardagshlaup kl. 9:30 - langt.

"... hann var með skrýtna vini sínum..."

Anekdótur í potti eftir hlaup - meira um það seinna. Geysilegur fjöldi hlaupara var mættur til miðvikudagshlaups í Hlaupasamtökum Lýðveldisins í dag. Meðal þeirra mátti greina kunnugleg andlit svo sem tilheyrandi Jörundi, Helmut, Ágústi, S. Ingvarssyni og Flosa nýkomnum úr fjallaferð. Rúnar þjálfari var mættur og einhver ókunnra andlita, en það bætist stöðugt við hóp hlaupara og loksins getum við stært okkur af því að hafa endurvakið áhuga kvenna á hópnum.

Það fór fram lýðræðisleg umræða á Plani um fyrirætlanir hlaupara í hlaupi dagsins. Menn horfðu feimnislega hver á annan. Þjálfari spurði hvað menn ætluðust fyrir, "ætla einhverjir langt?" Tja, sagði einhver. Kliður fór um hópinn og það heyrðist hvíslað "Goldfinger". Þjálfari tilkynnti Þriggjabrúahlaup með tempói eftir upphitun út að Skítastöð. Aðrir máttu fara lengra eða skemmra eftir smekk. Við Sigurður og Ágúst ákváðum að fara Goldfinger - hið skemmsta.

Svo var bara þetta hefðbundna út að Skítastöð. Birgir angaði af hvítlauk, líklega enn eitt úrræðið gegn feimninni. Farið rólega, þar til þeir fantar Eiríkur og Benedikt tóku á rás og hurfu. Þjálfari hélt fljótlega í humátt á eftir þeim og var sömuleiðis horfinn. Stór hópur beygði upp hjá Borgarspítala samkvæmt fyrirframákveðinni áætlun, en við Siggi og Gústi héldum áfram í Fossvoginn. Það var ákveðið að fara rólega, menn voru eitthvað þungir í dag.

Brekkan góða var indæl og við gerðum hefðbundinn stanz hjá Goldfinger - enn var lokað. Við áfram yfir í Mjóddina, stoppað og drukkið vatn við Olís-stöðina og áfram í Elliðaárdalinn. Í Laugardalnum var í raun tekinn þéttingur, þannig að þetta með þyngslin var eitthvað orðum aukið. En í það stóra heila var tekið vel á því og menn komu þreyttir og sveittir tilbaka. Stefnt er á Reykjavíkurmaraþon og markaði þetta hlaup hið fyrsta í upptaktinum að þeirri áætlun.

Það var ansi þéttur pottur eftir hlaup. Rifjaðar upp sögur úr Bláskógaskokki, Biggi reyndi að ná athyglinni, en gekk illa, atyrti menn fyrir að geta ekki fylgst með. Einhvern tíma meðan á hlaupi stóð spurði Rúna Stellu dóttur sína hvort hún hefði séð föður sinn. "Já, hann var way out of it!" "En hvar var hann?" spurði Rúna. "Hann var þarna með þessum skrýtna vini sínum..." Rúna var engu nær um hver þetta var, lýsingin gat átt við hvern þessara sextán hlaupara í Hlaupasamtökunum sem tóku þátt í hlaupinu.

Sól og sjór á miðvikudegi

Mæting allgóð til hlaups á miðvikudegi eftir sögufrægt Jónsmessuhlaup þar sem félagar Samtakanna settu hvert persónulegt metið á fætur öðru. Mættir voru Þorvaldur, dr. Friðrik, Friðrik kaupmaður, Magnús Júlíus, Einar blómasali, Ólafur ritari, Jörundur, Margrét þjálfari, Kári, Kalli kokkur, Eiríkur og Benni, og nokkrir í viðbót sem ég man ekki hverjir voru, jú, Rúnar þjálfari, en aðeins til ráðgjafar, ekki til hlaups. Jörundur var með áróður fyrir Vesturgötunni 2009. Einar blómasali heimtaði prógramm fyrir Reykjavíkurmaraþon, ekki væri seinna vænna. Rúnar lofaði að koma með prógramm sem hentaði feitlögnum heimilisfeðrum í Vesturbænum.

Það var ekki vit í öðru en taka því rólega í dag, hlaupnir færu Hlíðarfót, aðrir máttu sosum fara Suðurhlíðar eða Þriggjabrúahlaup. Kvittur um sjóbað á Plani. Lagt í hann. Farið afar hægt út. Allir rólegir. Blómasalinn játaði að hafa fengið sér tvo bita af KFC, franskar, lítra af kóki og tvö stór hrís. Eftir hlaup hafði hann á orði að þetta væri ekki heppileg undirstaða.

Það var hlaupið á rólegu stími austur Sólrúnarbraut. Mættum hjólreiðamanneskju á hlaupastígnum, og bentum viðkomandi á að heill hjólastígur væri aðeins ofar í túninu. Áfram stíginn - Friðrik nefndi veizlu þá sem haldin verður að Útey n.k. laugardag í framhaldi af Bláskógaskokki, þá verður tekið á móti félögum með soðnu rúgbrauði úr flæðarmálinu við Laugarvatn og ofan á heitreyktur eða taðreyktur silungur sem er svo dæmalaus að hann bráðnar á tungu manns. Margrét vildi fá kæfu með hverabrauðinu. Kári vildi fá að gista, en það var að sögn Friðriks ekki inni í myndinni.

Eiríkur og Benni samir við sig, skildu okkur eftir. Ég og Þorvaldur vorum  þar á eftir. Blómasalinn og þeir hinir þar á eftir. Er komið var í Nauthólsvík var dregið úr ferðinni og stefnt á sjó. Ritari beið eftir dr. Friðrik, Kalla, blómasala og Kára, allir fóru þeir niður að sjó, farið af pjötlum og í sjó, þ.e. ritari, dr. Friðrik, dr. Karl og blómasali upp að hnjám, en hann þjáist enn af ótta við kulda. Kári var á rólinu kringum okkur en fór ekki í sjó. Að baði loknu áttum við spjall við slökkviliðsmenn sem staddir voru á ströndinni.

Eftir sjóbað var ákveðið að fara um Hlíðarfót - að vísu með mótmælum ritara. En dr. Friðrik lýsti því yfir í vitna viðurvist að fólki sem hefði tekið þátt í átakahlaupi kvöldinu áður væri ekki hollt að hlaupa lengra. Svo að við fórum fetið. Á leiðinni spruttu upp áhugaverðar bókmenntafræðilegar umræður um kynhneigðir í fornsögum, einkum Njálu. E.t.v. var það nándin við Öskjuhlíðina sem kveikti rómantíkina í hugum hlaupara, einhverjir fundu hjá sér þörf fyrir að rifja upp Hi-Lux. Í ljós kom að til voru fleiri en ein útgáfa af gömlu Hi-Lux-flökkusögninni.

Hægt stím tilbaka. Teygt á Plani, fólk tíndist tilbaka á nokkurn veginn sama tíma. Nema Jörundur, sem fór 15 km og var nokkru seinni en við hin. Blómasalinn sleppti potti því að hann var með 10 manns í mat. Framundan er ýmislegt: hlaup föstudagsmorgin kl. 6:25, sömuleiðis seinnipartinn 16:30. Bláskógaskokk laugardaginn. Veizla að Útey að hlaupi loknu hjá Frikka og Rúnu. Engin gisting NB, ef einhver gerði sér grillur! Ritari mun hlaupa á Agureyri um helgina. Í gvuðs friði.

Miðnæturhlaup á Jónsmessu í Laugardalnum

Metþátttaka var í Miðnæturhlaupi að þessu sinni, svo mikil raunar að loka varð fyrir skráningu er leið á kvöldið og urðu einhverjir frá að hverfa án þess að hafa erindi sem erfiði. Þarna mátti sjá marga félaga í Hlaupasamtökum Lýðveldisins. Fyrstan og fremstan meðal jafningja að virðingu og góðmennsku skal nefna Ó. Þorsteinsson Víking ásamt sinni ágætu frú, Helgu Jónsdóttur frá Melum. Einnig mátti þekkja Þjóðskáld Samtakanna, Þ. Eldjárn, Flosa, Friðrik, Helmut, Rúnu, dr. Jóhönnu, Einar blómasala, Benedikt, Eirík, Bigga, Tinnu, Dagnýju, Sif, Sigurð Ingvarsson og Ólaf ritara. Þá var og Tumi á ferð, mikið hlaupaefni. Margrét þjálfari og Rúnar. Líklega hefur verið á annað þúsund hlaupara á ferð í kvöld.

Andkalt og einhver vindur á vestan, en hiti um 10 stig. Góður hugur í fólki án þess þó að fyrir lægju ákveðin markmið, víða heyrðist talað um að menn ætluðu bara að fara rólega og njóta hlaupsins. Blómasalinn fékk sér kjúklingasúpu í kvöldmat og viðbúið að það myndi gutla talsvert í belgnum á honum á leiðinni. Ritari gerði sér vonir um að ljúka hlaupi á innan við 50 mínútum, sem væri persónulegt met. Leikin diskótónlist á plani og upphitun fyrir þá sem það vildu. Aðrir búnir að spretta úr spori í Dalnum.

Svo reið skotið af, mikill troðningur í upphafi og þvagan þrengdi sér áfram, gangandi til að byrja með. Að þessu sinni var boðið upp á tímatöku með flögu, og af því tilefni þótti við hæfi að rifja upp sögu úr Reykjavíkurmaraþoni, þegar ónefndur maður spurði: "Hvaða helvítis flögu?" Svo það var allt í lagi þótt troðningur væri einhver, svo fór þetta að grisjast og loks komst maður á einhvern hraða.

Þegar ritari kom upp á Laugarásveg losnaði reim af skúm hans og hann varð að stoppa til þess að reima og var dágóða stund að hnýta skóþvengi titrandi fingrum. Hefur líklega misst 30 sek. úr hlaupi. Við það missti hann af félagsskap blómasala og Helmuts, sem varð örlagaríkt því að tiplið í blómasalanum hefur ótrúlega uppbyggileg, sálræn áhrif á hlaupara. Svo var bara að halda áfram og vonast til þess að ná félögunum.

Til þess kom þó ekki, en ég sá kunnuglega baksvipi nokkurra, valinkunnra félaga er leið á hlaupið. Engin leið var að átta sig á tímanum eftir fimm kílómetra, en mér fannst tempóið allgott. Svo tók við annar hringurinn og tilfinningin bara góð. Smásaman jók ég hraðann, en lenti í því að fá byrjunareinkenni krampa á lokasprettinum og varð því að hægja á mér. Það skipti engum sköpum, því að ég náði að vera undir 50 mín. - þ.e.a.s. ef klukkan sýndi réttan tíma! Almennt voru félagar ánægðir með sinn tíma, Tumi undir 40 mínútum, Biggi á 43, Jóhanna 44 og þannig fram eftir götum.

Farið í pott - sem var troðinn, og spýttust menn upp úr þegar nýir bættust við. Sögð sagan af Bandaríkjamanninum sem átti afmæli (og nógan pening), gúglaði "hlaup og Ísland" og fékk upp nafnið Ágúst Kvaran. Síðan prófaði hann (að sögn) "rugludallur og Ísland" og fékk sömu niðurstöðu, eða það sögðu menn í potti. Hvað veit ég? Þessi Ameríkani var víst í hlaupi kvöldsins, og verður að telja hann með Hlaupasamtökunum þar eð hann hafði hlotið þjálfun í föstudagshlaupi sl. föstudag. Verðlaunaafhending á eftir, en erfitt var að fylgjast með hverjir unnu því hljóð barst ekki vel þarna á sundlaugarbakkanum.

Menn yfirgáfu Dalinn sælir í sinni eftir enn eitt velheppnað hlaupið. En hvað verður á morgun? Hlíðarfótur með sjóbaði, eða Eiríksjökull?

Nokkuð um liðið, þ.e. langt frá síðasta hlaupi

Það var mánudagur, fjöldi hlaupara mættur samkvæmt hefð í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar. Fyrst ber að geta Sirrýjar sem rak augun í ritara þar sem hann sat út við glugga og virtist ekki fyllilega í lagi. Ástæðan var sú að Þorvaldur Gunnlaugsson var búinn að breiða úr sér við borðið við gluggann þar sem jafnan er setið, með einhverjar absúrd teygjuæfingar og hleypti engum til sætis. Það flugu einhverjar glósur af þessu tilefni, en engin illindi uppstóðu. Síðan bættust fleiri hlauparar í hópinn og verður enginn nefndur öðrum fremur, nema sérstakt tilefni gefist til slíks.

Þegar í upphafi kom fram að allmargir hlauparar stefna á Jónsmessuhlaup á morgun og því var hlaupið tvískipt, einhverjir ætluðu stutt og rólegt, aðrir vildu taka aðeins meira á því. Ennfremur var upplýst að Einar blómasali hefði misst sig í áti í hádeginu. Að honum voru réttir tveir Hlöllabátar með kjöti og meðlæti - "og hvað átti ég að gera? Segja Nei?" Það urðu tveir Hlöllabátar og þungur blómasali varð niðurstaðan.

Hlaupið af stað og farið rólega. Einhver var í óhreinum hlaupafatnaði og angaði illa. Einhverra hluta vegna endaði ritari með blómasala sem fór hægt sökum þyngsla. Það endaði með þremur meginhópum, hraðförum sem kunna sér ekki hóf, okkur blómasala, og svo einhverjum á eftir okkur.

Þetta varð nokkuð hefðbundið, en beðið um stopp í Nautholsvík. Farið um Hlíðarfót og hjá Gvuðsmönnum, áfram rólega tilbaka. Teygt á plani. Farið í pott. Sögustund, Biggi með ádíens. Vakti mismikla lukku.

Sannleikurinn leiddur í ljós

Viðbót við frásögn gærdagsins: þetta var verra en það virtist. Blómasalinn mætti fimm mínútum eftir ákveðinn brottfarartíma. Búið var að læsa bíl ritara og helztu hlauparar farnir af stað í hlaupið. Blómasalinn skildi dótið sitt eftir í bíl sínum, þorði ekki að skilja draslið eftir hjá bíl ritara, treysti ekki að eiginkona ritara myndi skilja að þarna væru verðmæti á ferð sem bæri að flytja í Mosfellssveitina. Blómasalinn hljóp af stað, lenti í sömu brjáluðu rigningu og aðrir, sneri við í Skerjafirði, hljóp að nýju til Laugar og ók bíl sínum sem leið lá inn að Víkingsvelli. Eftir það var sagan að mestu eins og hún var sögð í gær.

En þá að hlaupi dagsins. Björn með fyrirlestur um mannauðsfræði í útiklefa. Menn voru stirðir eftir afrek gærdagsins. Það aftraði ekki þjálfurum frá að leggja drög að hlaupi með sprettum, ég sá Rúnar setja tölur á blað, 3:30, ekki leist mér á það. Magga hló að áhyggjum ritara yfir þessum áætlunum. Fjöldi hlaupara mættur, nýjar stúlkur bætast við í hvert skipti. Jörundur stórhlaupari mættur, Helmut líka.

Lagt í hann í ágætu veðri - en fljótt áttuðum við okkur á því að það var kalt og blés. Hlaupið upp á Víðimel og þaðan út á Suðurgötu, svo út í Skerjafjörð á ágætu tempói. Það var stoppað við Skítastöð og lögð á ráðin um spretti. Ég, blómasalinn, Kalli og ung stúlka sem mig vantar nafnið á hlupu tilbaka án þess að bíða eftir leiðbeiningum. Það var farið rólega yfir og spjallað um viðburði gærdagsins.

Þegar upp var staðið vorum við nokkrir sem töldum Eymingja vera nóg. Aðrir fóru á Nes og tóku spretti, einhverjir hlupu út á Lindarbraut og lentu í roki á heimleiðinni. Hittum Magnús þar sem hann reyndi að laumast óséður í hlaup, löngu á eftir öðrum. Gómuðum hann og heimtuðum skýringar. Hann hafði verið í Byko að kaupa það sem ekki fæst.

Næstkomandi miðvikudag er 17. júní og lokað í SundLaug Vorri. Engu að síður stendur vilji þjálfara til þess að hitta okkur þar á hefðbundnum helgartíma, 10:10. Klofningshópur útúr Samtökum Vorum mun hittast við Laugardalslaug á sama tíma og eiga hlaup um Dalinn og e.t.v. víðar. Í gvuðs friði. 

Reykjafellshlaup 2009

Sunnudaginn 14. júní var þreytt Reykjafellshlaup að sumri samkvæmt hefð Samtakanna. Þá er hlaupið sem leið liggur frá Vesturbæjarlaug og endað við Varmárlaug. Safnast var saman við Vesturbæjarlaug og voru þessi mætt: Ágúst, Eiríkur, Rúnar, Benedikt, ritari, Helmut, dr. Jóhanna, Rúna, Friðrik og Þorvaldur. Mikill hugur var í fólki vegna hlaupsins og létt stemmning. Voru þó sumir nýbúnir að hlaupa Álafosshlaup (Jóhanna og Helmut) og Benedikt hafði hlaupið Sjötindahlaup í Mosfellssveitinni deginum áður. Og Eiríkur og Rúnar búnir að skottast eitthvað um bæinn í gær. Veður gott, sól öðru hverju, en dró líka fyrir. Ekki kalt.

Varla erum við komin af stað niður á Ægisíðu þegar gerir úrhellisregn, kalt og andstyggilegt. Við hugsum: hvað er Gísli að bralla núna? Líst ekki beinlínis vel á þetta, ef það á að rigna næstu tvo tímana. En svo styttir upp skömmu síðar og við förum lofsamlegum orðum um Gísla. Bregður þá svo við að ekki einasta hefst nýtt úrhelli, heldur fylgir haglél í kaupbæti. Þá var okkur eiginlega alveg lokið. Sem betur fer stóð þetta stutt og eftir það var veður gott alla leið.

Við fórum óskaplega hægt. Einhverjum hafði sýnst blómasalinn koma til hlaups á síðustu stundu, en við þessir helztu hlauparar skeyttum engu um það. Menn skulu mæta á réttum tíma. Einhverjir aumingjagóðir ætluðu þó að verða eftir og fylgja hlauparanum áleiðis í hlaupið. Af þeirri ástæðu vorum við nokkur fremst sem dóluðum okkur þetta án þess að vera að hugsa um hraða, við litum meira á þetta sem félagslega athöfn og það væri keppikefli að halda hópinn og eiga skemmtilegar samræður. Vissum sem var að líklega myndu þeir hinir ná okkur fyrr en síðar - "ja", sagði Friðrik, hugsi, "nema kannski Einar greyið". Enda fór það svo að hlaup hans varð sögulegt og svo flókið að enn hefur ekki tekist að greiða úr flækjunni.

Það var stöðvað víða á leiðinni. Við tókum myndastopp við Víkingsheimili þar sem smellt var af í gríð og erg. Svo náðu þeir hraðafantar okkur og haldið áfram yfir í Grafarvoginn. Þá var hraðinn settur upp. Þá skildu leiðir. Fremstir Friðrik, Eiríkur, Rúnar, Benedikt og Ágúst, ritari og Þorvaldur þar á eftir, hin þrjú fóru sér hægt einhvers staðar fyrir aftan okkur. Stöðvað við listaverkin í Grafarvogi og beðið þess að þau hin næðu okkur. Svo var orðið of langt um liðið og við héldum áfram.

Það var haldið af stað af nýju og fór fljótlega að draga sundur með mönnum. Víða var hafflötur spegilsléttur, svo fagur raunar á að líta að ritari stóðst ekki freistinguna, fór úr skóm og sokkum og óð út í svala ölduna sér til kælingar og andlegrar uppbyggingar. Hugsaði sem svo að næst þyrfti að byggja gott sjóbað inn í Reykjafellshlaup, það er óhjákvæmilegt. Ekki að láta hraðann vera í fyrirrúmi, heldur hið félagslega aspekt, náttúrufegurð, ilm gróðurs og sjó.  

Það var villugjarnt þar efra og farnir krókar og keldur, er komið var í Mosó villtumst við Þorvaldur inn í bæ og fórum lengri leið að laug þeirra Mosvellinga. Þar voru mættir Jörundur, Bjarni og Einar blómasali, og ýmsir fjölskyldumeðlimir aðrir. Hóf nú Einar að segja langa sögu af hlaupi sínu, sem var einhvern veginn þannig að hann hefði mætt á tilsettum tíma, hafið hlaup en hætt við sökum rigningar, snúið við til Laugar, ekið sem leið lá inn að Víkingsvelli. Þar hefði hann slegist í för með Jörundi sem fór á undan hópnum og var á undan okkur alla leið. Þeir hefðu hlaupið upp að Varmárlaug og komið fyrstir, en alltaf óttast að einhver úr hópnum færi fram úr þeim. Þangað komnir hefðu þeir síðan ekið aftur niður að Víkingsvelli til þess að sækja dótið í bíl blómasalans, sem hann treysti ekki ritara til þess að aka að Varmárlaug! Hver gæti flækt eitt einfalt hlaup með þessum hætti annar en blómasalinn?

Eftir heit og köld böð við Varmá var ekið að Reykjafelli, sveitasetri og vin þeirra Helmuts og Jóhönnu, og þar snædd indælis lasagna með salati og brauði og gnægð drykkja. Birgir og Kári mættir (óhlaupnir) og Biggi frumsamdi og -flutti lag á rússnesku tileinkað dr. Jóhönnu og Helmut. Makar bættust í hópinn, Vilborg, Þorbjörg, Ólöf o.fl. Kökur og kaffi á eftir. Frábær eftirmiðdagsstund sem vonandi er búin að vinna sér fastan sess í starfi Hlaupasamtakanna.

Framtíðin björt

Fáir hlauparar mættir á föstudegi, nánar tiltekið próf. Fróði, Kári, Flosi, Bjössi, Benni, ritari og Magnús Júlíus. Eftir því var tekið að engin kona hljóp með okkur í dag. Rætt um Nes og sjó - mótmæli á Plani og óskað eftir hefðbundnu. Það er líka sjór í Nauthólsvík sagði einhver. Stelpur á Plani að reykja vindlinga. Bjössi sagði: "Stelpur, takið þið oní ykkur?" "Já," sögðu þær. Þetta kveikti einhverjar hugrenningar hjá einhverjum - enda menn afgamlir sem hlaupa með hópnum.

Farið af stað á hefðbundnu hægu tempói. Við mættum Aldursforseta hlaupara á Íslandi, Jóni hlaupara, sem tók feiknarsprett á Ægisíðu er hann sá okkur. "Flottur!" sagði einhver, Magnús hló við fót. Áður en langt um leið vorum við komnir á hratt tempó og héldum því út í Nauthólsvík. Þar var sveigt niður á ramp og farið af pjötlum. Fjórir hlauparar fóru að fullu í sjóinn: Björn, Flosi, Ágúst og ritari. Benni fór að takmörkuðu leyti í sjó, upp á læri eftir því sem gleggstu menn rak minni til. Svo var bara haldið áfram.

Það var beygt uppí Öskjuhlíð og tekinn sprettur upp brekkuna góðu. Svo áfram hefðbundið. Þrátt fyrir að þarna væru á ferð hlauparar með ójafna getu í hlaupum héldum við hópinn nokkurn veginn alla leið. Næsti sprettur var tekinn á Klambratúni. Þaðan út á Sæbraut, sprettur frá Sólfari. Þegar komið var að Ægisgötu ákváðu ofurhlauparar að halda áfram út í Ánanaust og þaðan um Grandaveg tilbaka í Laug. Vegalengd 12,7 km - meðaltempó nálægt 5 mín.

Í potti var Einar blómasali, kvaðst hafa mætt kl. 16:45 til hlaups og farið ótilgreinda vegalengd. Engar ábyggilegar mælingar voru til þess að staðfesta frásögn hlauparans og verður hann því enn að falla fórnarlamb óvissunnar. Í potti urðu gáfulegar umræður um stöðu mála og framtíð lands og þjóðar. Eftir ítarlega greiningu var niðurstaðan sú að staðan væri bara allgóð og framtíðin björt. Gengu menn úr potti með sól í sinni.

Á sunnudag fer fram hefðbundið Reykjafellshlaup, og er hlaupið frá SundLaug Vorri kl. 9:30. 22 km - vel mætt!

Glóðarsteiktur skógarköttur

Mánudagurinn 8. júní rann upp bjartur og fagur og fullur fyrirheita. Það var hlaupið kl. 17:30 frá Vesturbæjarlaug. Ekki man ég hverjir voru mættir, en man þó að blómasalinn var ekki mættur, svo mikið er víst! Sprettir 1 mín., 2 mín., 4 mín. út frá Skítastöð og inn í brekku handan Kringlumýrarbrautar, þrjú sett, mín. á milli, 2 milli setta. Tekið á því. Erfitt en ánægjulegt. Fólk almennt að komast í fantaform.

Fram fóru umræður í potti um Fyrsta Föstudag hinn 5. júní er fram fór með miklum ágætum að Kára og Önnu Birnu. Grillað kjöt af einhverju tagi sem vildi kvikna í. Dr. Jóhönnu ofbauð brunamennskan svo hún þreif dulu og ætlaði að kæfa bálið með henni. Í ljós kom að "dulan" var köttur sem svarar nafninu Kismundur og er heimilisfastur á því sama heimili heiðurshjóna. Góðir menn gengu milli, en doktorinn grunaður um óvild í garð saklausra málleysingja.

Minningarhlaup Guðmundar Karls Gíslasonar þreytt þriðjudaginn 9. júní - myndir af hlaupi er að finna í myndaalbúmi bloggsíðunnar.

Í gvuðs friði. Ritari.

PS - verður hlaupið? Verður sjór?