Er hjólreiðafólk og hlauparar réttdræpir?

Móðir skrifara sálug hafði ímugust á tveimur stéttum manna: leigubílstjórum og fasteignasölum. Hún fylgdist með blöðum og ef frétt birtist um að óvandaður fasteignasali hefði lent í þeirri ógæfu að svindla á viðskiptavinum og verið dæmdur til afplánunar í betrunarhúsi, hringdi hún gjarnan í næstu fasteignasölu og þóttist vera áhugasamur íbúðarleitandi. Eftir að hafa teymt sölumann á asnaeyrum nokkra stund sagði hún:"En er ykkur fasteignasölum nokkuð treystandi? Var ekki verið að stinga einum ykkar inn í fangelsi í morgun?"

Fasteignasalar koma ekki við þessa frásögn, en leigubílstjórar hins vegar. Er þar fyrstan að telja Bjarna Benz, sem mættur var í Útiklefa uppfullur af ásetningi um hlaup. Aðrir voru: blómasali, barnakennari, Þorvaldur, skrifari, Helmut, dr. Jóhanna, Jóhanna Ólafs, Magga, Jörundur, Guðmundur sterki, Haraldur, Ragnar, Heiðar og Ósk. Manni fannst þetta vera mökkur af fólki og langt síðan svo stór hópur hefur hlaupið saman. Oft eru mánudagarnir fjölmennastir, þá er fólk uppfullt af góðum ásetningi eftir sukk helgarinnar, en svo daprast einbeitingin er líður á vikuna og þá eru það bara við, þessir staðföstu, sem mæta.

Blómasalinn nýkominn frá Washington, barnakennarinn frá Genóu, og ekki var Jörundur að hafa miklar áhyggjur af því. Hann beindi sem fyrr spjótum sínum að skrifara sem er alsaklaus af utanferðum síðustu sex vikurnar. Og svo fer blómasalinn aftur utan á miðvikudag. Jæja, veður fer kólnandi, hríðarhaglandi fyrr um daginn og stefndi í hálku. Ákveðið að fara austur Ægisíðu og stefna á Öskjuhlíð. Ekki ljóst hvað skrifari ætlaði að gera. Lenti í slagtogi við Helmut, sem sagði farir sínar ekki sléttar. Hann lenti í því í hjólreiðatúr sl. föstudag að það var ekið á hann inni í Sigtúni. En kurteis sem hann er bað hann ökumanninn afsökunar á að hafa verið að þvælast fyrir honum og kvaðst vona að bíllinn hefði ekki skrámast. Þrátt fyrir þessa limlestingu var hann mættur til hlaupa daginn eftir og fór 20 km úr Laugardal.

Eðlilega var hiti í mönnum að heyra svona sögur af tillitsleysi og ólæsi ökumanna á sitt nánasta umhverfi. Þeir sem vildu hraða för sinni í Öskjuhlíðina fóru fremstir og er líklega óþarfi að nefna nöfn; svo komu minni spámenn eins og við Helmut, Guðmundur og Þorvaldur, og á eftir okkur heyrðist í Bjarna Benz, Jörundi og blómasalanum, en þeir þögnuðu eftir 2 km. Í Nauthólsvík rákumst við á Flosa og það var ákveðið að fara Suðurhlíð. Helmut alltaf sterkur í brekkunni og skildi aðra eftir, við hinir eins og mæðiveikirollur á eftir.

Efra var dimmt og varð að fara varlega við Stokk og niður hjá dælustöð og niður að Flugvallarvegi. Svo var farið á góðu tempói um Hringbraut tilbaka. Við Þorvaldur héldum hópinn og hægðum á okkur er við komum að Sóleyjargötu. Þar kom leigubíll aðvífandi og hægði á sér, að því er við skildum, til þess að hleypa okkur yfir. Þorvaldur af stað, en þegar hann er framan við leigubílinn ætlar hann að rífstarta, Þorvaldur gerir vart við sig og leigubíllinn verður að snarstanza, en bílstjórinn leggst á flautuna frekar en ekki neitt. Við formælum honum ákafliga, og hefðum líklega dregið hann út úr bílnum og lamið hann ef við hefðum ekki verið hlaupandi séntilmenn. Oft hefur hurð skollið nærri hælum á viðburðaríkri hlaupaævi Þorvaldar félaga okkar, en ég hygg að aldrei hafi hann verið nær því að láta keyra yfir sig en í kvöld.

Jæja, það var farið á þokkalegu tempói tilbaka. Kom í ljós að þeir Jörundur, Benzinn og blómasalinn höfðu stytt. Almenn ónot á Plani. Heitur pottur að loknu hlaupi og nú fer þetta að verða algjör lúxus því það er farið að kólna í veðri og gott að komast í ylinn. Hálka á hlaupabrautum.

Sögur tannlæknisins

Er komið var í Útiklefa var þar fyrir á fleti Kári og skolaði af sér fyrir hlaup. Fljótlega bættust við Þorvaldur, Benzinn og Björn kokkur og höfðu tekið sér leyfi frá Landsfundinum til þess að mæta í hlaup. Sem betur fer eru þeir enn karlmenni, en ekki kjökrandi rakkar, enda væri slíkt með öllu óþolandi í Samtökum Vorum. Þorvaldur breiddi úr sér eins og hann er vanur og dugðu ekki færri en sjö krókar til þess að varðveita reyfið af honum þetta sinnið. Hann var áminntur um að það væru fleiri sem þyrftu króka, við værum í samfélagi bræðra, en hann skellti skollaeyrum við. Gott hljóð var í mönnum, en ljóst að sumir hafa bætt duglega við sig speki, Björn hins vegar orðinn skorinn og snyrtilegur að öllu leyti.

Er út var komið bættist Magnús tannlæknir í hópinn og á Plani var Rúna að hita upp. Kári teygði okkur út að vélfáki sem hann hefur nýlega innhöndlað, fimm ára gamlan Suzuki grip Boulevard, glæsilegt tæki með töskum fyrir ýmislegt og jafnvel sæti fyrir vinuna. Hann sagði okkur að í BNA væri hægt að kaupa sér jakka með áletruninni "If you can read this the bitch has fallen off" á bakinu, en hann myndi aldrei kaupa sér slíkan jakka. Við óskuðum honum til hamingju með gripinn og lýstum yfir ósk um að hann mætti vel njóta.

Hlaupið af stað í hreint ótrúlegri blíðu. 10 stiga hiti, logn og bara bongó í miðjum nóvember, hvenær hefur þetta gerst? Þeim mun meiri vonbrigði og furða á að ekki fleiri skuli mæta til hlaupa. Spurt var um próf. Fróða sem ku vera á leið til Marokkó í marz. Vissi einhver um afdrif hans? Einhver taldi sig vita að hann hefði ætlað að mæta fljótlega eftir meiðsli, en hafði ekki á reiðum höndum skilgreiningu á hugtakinu "fljótlega". Vitað var að barnakennarinn var í Genóu, blómasalinn í Washington, en menn voru alveg gáttaðir á fjarveru Jörundar prentara: hvað er í gangi hér? Er maðurinn að verða fráhverfur hlaupum með Hlaupasamtökum Lýðveldisins?

Okkur leið vel á Ægisíðunni, enda var samstaða um að fara hægt og stutt. Þorvaldur alltaf að derra sig eitthvað, þvælast fyrir fólki, taka útúrdúra með búkhljóðum, ræskingum, hóstum og ropum. Við hin vorum bara spök. Það tognaði á hópnum, Kári fór skynsamlega, hljóp, gekk og teygði. Benzinn var dapurlegur enda búinn að þyngjast mikið og farinn að daðra við þekkt desítonn, hann dróst aftur úr. Við hin héldum bara sama, rólega tempóinu. Fórum upp Hi-Lux og brekkuna í Öskjuhlíð. Dokuðum við efra ef vera skyldi að eftirlegukindur birtust, en þegar svo var ekki héldum við áfram.

Það var Veðurstofa, Saung- og skákskóli Lýðveldisins þar sem hann Vilhjálmur okkar aflaði sér menntunar sinnar, Klambrar og Hlemmur og loks var stefnan sett á Sæbraut. Einhver misskilningur hafði komið upp og menn týnst, en við mættumst aftur á Otharsplatz, og eftir það var farið saman til baka til Laugar. Það kom einhver púki upp í okkur og það var farið að segja vafasama brandara, sem ekki eru birtingarhæfir. Og of langt mál að skrifa þá niður.

Stuttur pottur, enda ábyrgir menn á ferð sem þurfa að elda ofan í mannskapinn. Í gvuðs friði.

Daðrað við desítonnið

Í töflubók Hlaupasamtaka Lýðveldisins jafngildir desítonn 100 kílógrömmum. Alla jafna eru ekki margir hlauparar í námunda við þann líkamsþunga. En þessi missirin eru þó sumir farnir að halla hættulega mikið í þá áttina, farnir m.ö.o. að daðra við desítonnið. Af minna tilefni hefur verið sagt við menn af þessari alkunnu nærgætni sem við félagar Samtakanna erum svo þekktir fyrir: "Djöfull ertu orðinn feitur!" Jæja, fyrr á þessum degi heyrðist landskunnur blómasali hafa yfir heitstrengingar um hlaup í dag til þess að vinna gegn þyngdaraukningu undanfarinna vikna. En hvað gerist: enginn blómasali þegar safnast var saman í hlaup kl. 17:30. Mætt: Maggi, Flosi, Magga, dr. Jóhanna, Helmut, Ósk, skrifari og Heiðar sálfræðinemi, síðar bættust Jóhanna Ólafs, Haraldur og Frikki kaupmaður í hópinn, en það er búið að banna þeim síðastnefnda að hlaupa.

11 stiga hiti, uppstytta og einhver vindur. Orðið aldimmt þegar hlaupið er. Haldið upp á Víðimel og þaðan Suðurgötu og suður úr á allhröðu tempói. Skerjafjörður og svo fórum við Helmut og Maggi austurúr, og Flosi þar fyrir framan. Aðrir hafa líklega haldið á Nes. Það var einhver mótvindur þarna, en ekkert til þess að gera veður út af. Við vorum nokkuð sprækir og héldum góðum hraða út í Nauthólsvík, þar sem sást til Flosa fara Hlíðarfót og Maggi hélt í humátt á eftir honum. Við Helmut vorum staðráðnir að fara Suðurhlíðar en liggja dauðir ella.

Brekkan var engin fyrirstaða, það var keyrt upp á fullu tempói, upp að Perlu og þaðan áfram niður stokkinn í myrkrinu. Eftir þetta var hlaupið bara sæla og var gott að taka vel á því á Hringbrautinni. Hér varð manni hugsað til þess digra, mikið hefði hann haft gott af því að renna skeiðið í dag! Skyldi honum ekki líða illa að hafa misst af hlaupi?

Teygt vel og lengi á Plani og í Móttökusal. Þau hin komu tilbaka um svipað leyti og við, útkeyrð eftir spretti. Umræður í Potti skiptust í tvennt. Blómasalinn ræddi um klósett, upphengi, málningu og veraldlegar eigur. Dr. Jóhanna talaði um Heimsljós Nóbelsskáldsins og klassíska snilldina í verkum hans. Svona eru áhugasviðin ólík í hópi vorum og ekkert um það að segja.

Það má lengja lítillega á miðvikudag.

Vassmýrarvegur

Fagur sunnudagsmorgunn og fjórir mættir til hlaupa í Hlaupasamtökum Lýðveldisins: Flosi, Magnús, Ó. Þorsteinsson og skrifari. Það var tekin löng sessjón á Plani þar sem þetta var helzt: útför Ólafs Oddssonar íslenzkukennara í Reykjavíkur Lærða Skóla, sextugsafmæli Ingjalds Hannibalssonar og frammistaða hans Vilhjálms okkar í Hrepparnir keppa. Eftirminnilegur leikur Magnúsar á svari VB við spurningunni um staðsetningu BSÍ: "Hringbraut, Hringbraut. Vassmýrarvegur!" hrópaði Villi, henti frá sér blýantinum, hallaði sér aftur með sigurglott á vör og malaði eins og köttur.

Er við fórum á hægu tölti mætti okkur blómasalinn og kvaðst þá þegar vera búinn að fara tíu kílómetra, ekki veitti honum af enda væri hann orðinn feitur og þungur. Viðstaddir tóku undir þær áhyggjur hans og spurðust fyrir um hvernig á því stæði. Mataræði. Veður var hagstætt, 9 stiga hiti, þurrt og nánast logn. Skrifari spáði fyrir um að við myndum mæta tveimur mönnum í dag: Vilhjálmi og Jörundi. Ekki vorum við komnir langt á hlaupabrautinni er okkur mætti kunnugleg sýn: þarna var kominn sjálfur Vilhjálmur Bjarnason á reiðhjóli og staðnæmdist til þess að eiga við okkur stutt spjall. Ekki höfðum við heldur lengi skrafað er við sáum aðra kunnuglega sýn: Jörundur Guðmundsson prentari hlaupandi og horfði á okkur tómu augnaráði, sagði ekki orð en hljóp framhjá okkur eins og við værum honum með öllu ókunnugir.

Á leiðinni út í Nauthólsvík var haldið áfram að greina umræðuefni dagsins, sem við rétt tæptum á í upphafi hlaups. Bar á góma þekktar herrafataverzlanir í Shaftesbury Street í Lundúnum, þar sem mönnum er enn í minni heimsókn þeirra Vilhjálms Bjarnasonar og Ólafs Þorsteinssonar 1979. Merkjaæði Ólafs er þekkt og var í dag rætt um vaxborinn jakka frá Barbour, sem ku vera afbrigði af Burberry. Í Kirkjugarði var hlaupið framhjá leiði Ottós N. Þorlákssonar og spurði blómasalinn hvaða maður það væri. Ekki tók betra við þegar við fórum að tala um Hendrik og Hvíta stríðið, hann vissi ekkert um Hensa eða augnveika rússneska gyðingastrákinn sem Ólafur Friðriksson reyndi að hjálpa. Hér vorum við hinir alveg gáttaðir á þessum þekkingarskorti. Það er víst bara hægt að tala um klósett, málningu, festingar og prófíla við þennan mann.

Gengið á réttum stöðum og gnægð umræðuefna hvarvetna. Búið að skrúfa fyrir vatnið á Sæbraut og verður ekkert þar að hafa fram á næsta sumar. Þór lá við festar í Reykjavíkurhöfn og er tignarlegt skip. Messu að ljúka í Kristskirkju og einhverjir signdu sig. Komið á Plan að nýju í rólegheitunum eftir gott hlaup.

Í Potti voru Helga Jónsdóttir og dr. Einar Gunnar. Var mikil friðsæld yfir þessum pottverjum sem endranær, og var áfram haldið umræðu og greiningu frá því í hlaupi dagsins. Spurt var: hvað stendur N-ið í nafni Ottós N. Þorlákssonar fyrir? Aðeins barnakennarinn hafði rétt svar á takteinum: Nóvember.

Tekið til við hlaup á ný

Fjórir voru mættir til hefðbundins hlaups frá Vesturbæjarlaug á föstudegi, þrjú hraustmenni og einn lasburða skransali af Nesi. Þetta voru þeir Björn, Ólafur skrifari, Heiðar sálfræðinemandi og rannsakandi karlagrobbs og eineltis, og svo Denni okkar af Nesi. Sumum kynni að þykja þetta heldur lítilfjörlega samlingu hlaupara, en reyndin var önnur, menn tóku alveg þokkalega á því í hlaupi dagsins og skiluðu sér með góðum árangri tilbaka.

Menn veltu fyrir sér hvað ylli fjarveru þekktra hlaupara: hvar var Fróði, Flosi og blómasali? Töldu menn Powerade veita afsökun fyrir því að taka ekki þátt í hefðbundnu föstudagshlaupi í Hlaupasamtökum Lýðveldisins? Jæja, við vorum ekki að sýta það, enda kappar á ferð sem höfðu um margt að ræða saman. Fyrst var nú að vígja sálfræðinemann í ýmsar launhelgar Samtaka Vorra. Við upplýstum um hunzun nýrra félaga fyrsta árið og svo eiginlegt einelti eftir það. Neminn virtist koma af fjöllum og kannaðist ekki við að hafa verið hunzaður til þessa. Virðist sem innra embættisverk Samtakanna hafi ekki virkað sem skyldi meðan skrifari var fjarverandi.

Það var ákveðið að hlaupa hægt. Og það var hlaupið hægt. En þrátt fyrir að það væri hlaupið hægt dróst félagi okkar af Nesi fljótlega aftur úr. Hann hafði að vísu sagt fyrir hlaup að líklega yrði hann einmana aumingi í hlaupi dagsins, eins og venjulega. Skrifari sagði að það kæmi ekki til greina, menn myndu halda hópinn og enginn yrði skilinn eftir. En að skransalinn hlypi á ÞESSUM hraða hefði mér aldrei dottið í hug, það var einfaldlega ekki hægt! Hann var skilinn eftir.

Við gjóuðum augunum eftir honum öðru hverju, en staðan virtist ekki ætla að batna. Úr Nauthólsvík var farinn Hlífðarfótur til þess að hlífa Birninum, en þaðan var ætlunin að fara um Klambratún og áfram. Þessa leið hefur skrifari aldrei farið og því spennandi að koma á nýjar slóðir í Hlíðunum. Þung umferð á Miklubraut, en við brutumst áfram og komumst á túnið og þaðan áfram á Rauðarárstíg og niður á Sæbraut. Þar var tekinn þéttingur og sprett úr spori, en svo hægt á hjá Hörpu og eftir það farið rólega. Við Björn áttum langt samtal um etíkettu og fólk sem kann sig ekki. Það er hreinsandi að baktala fólk. Einnig rætt um kynlega kvisti í Hlaupasamtökunum, sem eru margir.

Jæja, komið á Plan og teygt eftir vel heppnað hlaup. Þorvaldur Gunnlaugsson mættur í bleikri skyrtu og var áreittur venju samkvæmt. Í Útiklefa var blómasali gómaður óhlaupinn og hafði fáar afsakanir, aðrar en þær að hann þyrfti að keyra útlenska vinnumenn sína í gömlum Benz. Okkur var hugsað til hans Vilhjálms okkar sem átti að keppa í Útsvari í kvöld. Í Potti sat gamall barnakennari og hreykti sér af því að hafa hlaupið gott Powerade-hlaup í gærkvöldi. Verður ekki varpað rýrð á góðan árangur félaga okkar í myrkrinu í Selási.

Næsta hlaup:sunnudagur kl. 10:10 hefðbundinn hringur með frændum.

Af gömlu fólki

Hinn 12. nóvember n.k. verða liðin 100 ár frá andláti lang-langafa okkar Ólafs Þorsteinssonar, Ólafs bæjarfulltrúa Ólafssonar og Danabrókarmanns, fædds 1831. Um þetta var rætt er við frændur hittumst framan við Vesturbæjarlaug, sem enn er lokuð á sunnudögum til kl. 11 og enn drífur fólk að sem ekki veit af því. Við vorum tveir einir að hlaupi líkt og síðasta sunnudag, og var þó ekki hægt að kvarta yfir veðri. Við dokuðum við um stund, en héldum svo af stað í hefðbundið sunnudagshlaup.

Eðlilega var rætt um ættfræði og persónufræði og gat frændi upplýst mig um gamlar Lækjarkotsfrænkur hans megin í ættinni og um afdrif þeirra. Þetta var mikilvirkt handverksfólk, eins og þær eru frænkurnar mín megin í ættinni. Einnig var rætt um fjarverandi hlaupara og ættir þeirra. Ég gat frætt frænda um svör Jörundar við fyrirspurn minni á föstudaginn um hvers vegna hann hefði ekki heilsað okkur í síðasta sunnudagshlaupi. Ólafur varð hugsi um stund, en kvað svo upp úr með það að þetta væri klárlega Allinn að herja á félaga okkar. Á því væri ekki nokkur vafi.

Ekki verður sagt að óvæntir viðburðir hafi átt sér stað í þessu hlaupi, það voru kunnuglegir áfangar, Nauthólsvík, Kirkjugarður, Veðurstofa, Saung- og skákskóli, Klambratún og svo Sæbraut. Stoppað á hefðbundnum stoppustöðum. Að þessu sinni var þó talin ástæða til þess að doka við framan við hinn nýja Þór og berja þann glæsilega farkost augum.

Í Pott mættu auk hlaupara dr. Einar Gunnar, Ragna Briem, Helga Jónsdóttir og Stefán Sigurðsson - og svo kom Einar blómasali og kvaðst hafa látið fjölskylduna ganga fyrir þennan morgun. Hann snaraði umbeðinn fram forláta kjúklingauppskrift sem Helga kvaðst mundu notfæra sér. Málin rædd framundir eitt, að menn tíndust úr Potti til skylduverka. Enn einn frábær hlaupamorgun að baki.

Allinn ríður ekki við einteyming

Jæja, er komið var úr Útiklefa í Brottfararsal og Jörundur mættur var óhjákvæmilegt að drægi til tíðinda: High Noon. Hann reyndi að gera sér upp sakleysi, ef ekki einfeldni. Skrifari sat þungbrýnn og leyfði honum að kveljast. Loks var ekki hjá því komizt að spyrja spurningarinnar frá því síðasta sunnudag: "Jörundur, af hverju léztu sem þú sæir ekki okkur Ólaf frænda minn á okkar hefðbundna sunnudagshlaupi á sunnudaginn eð var?" Hann setti upp furðusvip:"Ha, hvað? Ég? Hvað áttu við?" Ég útskýrði fyrir honum að við hefðum mætt honum í Skerjafirði sl. sunnudagsmorgun og hann hefði horft framhjá okkur eins og við værum ekki til. Hefðum við þó hrópað og kallað á hann. "Ha, ég hef ekki tekið eftir ykkur." Já, mjög líklegt! "Sennilega hefur sólin blindað mig" sagði hann, gjörsamlega þrotinn að skýringum. "Já, en Jörundur, veiztu ekki að sólin kemur upp í austri og þú hafðir hana í bakið þennan morgun."

Mættur flottur hópur karlhlaupara: Flosi, Jörundur, blómasalinn, skrifari, Benzinn, Bjössi, Maggi, Kalli, Denni skransali svermandi fyrir Fyrsta, og svo ungur sálfræðinemi sem ég hef ekki nafnið á. Það var ekki mikill metnaður í loftinu og var mönnum hugsað til Gústa gamla, sem liggur bara uppi í sófa í aðdraganda Marathon de Sable. Það getur ekki verið gott. En við vorum brattir í ákjósanlegu veðri og gaman að renna skeiðið á Ægisíðu.

Menn voru afar rólegir, barnakennarinn og sálfræðineminn fóru fyrir hópnum, þá komu Maggi, Kalli og skrifari, og hinir fyrir aftan okkur. Við erum þekkt góðmenni og því var beðið eftir Jörundi eftir Öskjuhlíð og fylgdi hann okkur eftir það. Áhugi á að skoða Þór á leið um Höfnina. Ef eitthvað hætti mönnum til að fara heldur hratt yfir, óþarflega hratt, enda var ætlunin að hafa rólegt félagshlaup og byggja upp góðan þorsta fyrir kvöldið.

Nema hvað, þegar komið var framhjá hinu nýja, glæsilega skipi Landhelgisgæzlunnar heyrðist kunnuglegt tipl og fram úr okkur nokkrum hlaupurum kemur orðalaust Einar blómasali og telur sig greinilega hafa unnið sigur. Skrifari þekkir hins vegar kauða og veit hvernig á að brjóta svona menn niður. Það var gefið í og tætt fram úr blómasalanum og hann skilinn eftir við Skeifu. Það var farið hratt upp Ægisíðu, signingum sleppt við Kristskirkju, en haldið áfram á hröðu tempói. Eftir ljós á Hringbraut var gefið í og sprett úr spori. Þá var blómasalinn gjörsamlega niðurbrotinn og hafði engin svör við þessum hraða.

Teygt vel á Plani og spjallað saman. Eitthvað er bræðralag þeirra Denna og Benzins farið að trosna og ganga ásakanir á báða bóga. En þegar rætt er um ávirðingar katólskra presta fyrr á árum þétta þeir raðirnar og standa saman sem einn. Svo var haldið í Pott og setið um stund. Gott að Bjössi er búinn að skila sér aftur, tekið til við sagnir þar sem frá var horfið fyrir margt löngu. Fáir segja sögur eins og Bjössi.

Í fyrramálið er í boði langt hlaup, ekki styttra en 21,1 km. 9:30, ef gvuð lofar.

Frá Englandsför

Fagur sunnudagsmorgunn var upp runninn, en aðeins tveir frændur mættir til hlaupa við Vesturbæjarlaug, sem enn er lokuð á sunnudagsmorgnum til kl. 11. Við Ólafur Þorsteinsson, Formaður til Lífstíðar, runnum skeiðið léttilega og fyrirhafnarlítið, enda vel á okkur komnir þótt vinalausir séum. Hann sagði mér frá Englandsför sinni sl. helgi þegar hann fór að horfa á Arsenal leika á móti Sunderland. Tækifærið var notað til þess að rifja upp kynnin við allar betri herrafataverzlanir, svo sem Cecilius C í Shrewsbury Avenue, þar sem menn báðu fyrir kveðju til Vilhjálms Bjarnasonar, þess sem innhöndlaði jarðarfarahabít í búðinni með ógleymanlegum hætti árið 1979. Sama var upp á teningnum í öðrum verzlunum, alls staðar var spurt um Vilhjálm og hagi hans.

Nú gerist það að við hittum Gunnlaug Júlíusson hlaupakappa, gerum stuttan stanz og eigum við hann spjall. Hann hefur átt við meiðsli að stríða og tók því ekki þátt í Haustmaraþoni í gær. Áfram er haldið og næst verður á vegi okkar Jörundur Svavar Guðmundsson, prentari og hlaupakappi, trúlega að koma úr 20 km hlaupi, alla vega var hann svo aðframkominn af þreytu eða Allinn langt genginn, að hann lét sem hann sæi okkur ekki og sinnti ekki kveðjum okkar. Við áfram. Rætt um afbragðsárangur okkar fólks í maraþoninu í gær.

Dagurinn var einstaklega vel fallinn til hlaupa, stillt, bjart, heiðskírt og hiti um fjórar gráður. Tókum okkur hefðbundin gönguhlé á gefnum stöðum og tókum þetta á rólegu nótunum. Ekki voru margir á ferli og fátt er bar til tíðinda enda einstakir heiðursmenn og grandvarir á ferð.

Í Potti varð hefðbundin umræða um bílnúmer og persónufræði, en einnig vikið lítillega að byggingastöðlum og lofthæðum húsa.

Haustmaraþon og aðrir viðburðir

Skrifari missti af hlaupi gærdagsins vegna mikilvægra embættisstarfa í kansellíinu, en ákvað að fara langt á laugardegi. Mætti um tíuleytið í Laug Vora, enda á hann ekkert erindi með þeim sem hlaupa kl. 9:30, auk þess sem ætla mátti að sumir hverjir myndu spreyta sig á hlaupabrautinni í Haustmaraþoni. Stefnan sett á strípaðan 69 án útúrdúra eða lenginga. Drykkjarbeltið með í för. Lagt upp á rólegum nótum, skrifari í góðum gír.

Framundan mér á hlaupabrautinni birtist skyndilega ástsæll Foringi Vor til Lífstíðar ásamt eiginkonu sinni, frú Helgu Jónsdóttur frá Melum. Voru þau á hefðbundnum laugardagstúr sínum. Ég dró þau uppi og bauð góðan dag. Var mér vel fagnað og áttum við frændur gott spjall alla leið inn að Kirkjugarði, þar sem leiðir skildu. Í millitíðinni höfðum við mætt fjölda hlaupara í Haustmaraþoni, þ. á m. Guðmundi Löve, Sigga Ingvars og Ragnari. Hlaupasamtökin gerðu það gott í hlaupinu, Guðmundur í fjórða sæti í karlaflokki, og þeir hinir tveir þar þétt á eftir, allir á fínum tímum. Magga vann sinn aldursflokk í kvennaflokki í hálfu. Á persónulegu nótunum var Þorvaldur bróðir minn í fyrsta sæti í sínum aldursflokki í heilu á 3:59, maður kominn á sjötugsaldur!

Ég beygði niður fyrir Kirkjugarð og þaðan yfir brú og inn í Fossvog. Það var fjöldi annarra hlaupara á ferðinni utan þeirra sem voru í maraþoninu. Fór yfir í hólmann í Elliðaánum og svo tilbaka aftur og setti stefnuna á Miklubraut. Gekk brekkur. Átti góðan sprett frá brúnni yfir Miklubraut og að Laugarneskirkju og aftur á Sæbraut að Hörpu, um Hafnarsvæðið, en gekk upp Ægisgötuna. Kom á góðu dóli til Laugar og teygði vel að hlaupi loknu. Gott hlaup að baki og greinilegt að skrifari er enn í fínu formi eftir sumarið.

Maðurinn hennar Vilborgar

Tekin hefur verið upp sú nýbreytni að kenna menn við konur sínar. Samkvæmt þessu voru þessir mættir: Helmut hennar Jóhönnu, Flosi hennar Rögnu, skrifari kenndur við Írisi, Benni hennar Dagnýjar, Jörundur hennar Önnu Dísar, Ólafar-Fróði, Þorvaldur kvennablómi, Magga, Vilborgar-Einar, Ragnar (hvað hét konan hans aftur?), Frikki hennar Rúnu og einhver óþekktur ungur maður sem hljóp af kappi. Hjálmar hennar Óskar ofurhlaupara.

Veður gott til hlaupa, einhver austangjóla og farið að kólna. Höfð voru í frammi heit í tölvupóstum um langt í dag, 69++ og eitthvað meira í þá áttina. Einkum voru það þrír hlauparar sem gengu fremstir í yfirlýsingum: prófessorinn, barnakennarinn og blómasalinn. Aðrir höfðu orð á að hlaupa Þriggjabrúa, en Frikki og Ragnar eru á leið í maraþon svo að þeir ætluðu að taka því rólega. Svo var hann René mættur, en ekki hlaupaklæddur, líklega á leið í maraþon líka. Frikki fer utan á föstudag og þreytir hlaup í Feneyjum um helgina ef mig misminnir ekki.

Nú er hætt að hafa formála að hlaupum, bara lagt upp. Þokkalegt tempó þegar í byrjun og þekkt andlit sem fóru fyrir hópnum. Skrifari þar á eftir með dr. Jóhönnu, Dagnýju, Ragnari og Þorvaldi. Það er kvalræði að hlaupa við hlið Þorvaldar. Ef hann reynir ekki að þvælast fyrir manni og flækja löppunum í hlaupalappirnar á næsta manni, þá er hann með slíkum búkhljóðum alla leið inn í Nauthólsvík að maður er við það að missa vitið.

Tempóið sumsé gott þegar í upphafi og Flosi, Fróði og Einar urðu fljótlega aftastir ásamt þeim Helmut og Jörundi. Skrýtið bandalag það! Skrifari hefur slegið slöku við hlaupin undanfarið og óttaðist að hann væri farinn að vera slakur, en það voru óþarfa áhyggjur, bara flottur inn í Nauthólsvík og austur Flanir, upp Boggabrekkuna og hafðist það stórvandræðalaust. Yfir hjá RÚV, Fram og yfir á Kringlumýrarbraut. Tíðindalítið niður úr. Farið að dimma.

Nú fékk maður vindinn í bakið og gekk vel að þreyta hlaupið. Farið hjá Hörpu og nýjum veitingastað við Höfnina, þetta fer bara batnandi. Nýr tapas-staður hjá Slippnum, verður gaman að fara þangað á næsta sumri. Áfram upp Ægisgötuna og var skrifari þá farinn að þreytast eilítið og fór að ganga. En ekki var við slíkt unandi og upp tekið hlaup af nýju. Góðu hlaupi lokið á meðaltempóinu 5:30.

Í Potti var rætt um nýja tapas-staði og ákváðu sumir hlauparar að prófa þá um kvöldið. Ennfremur rætt um virkjanir og álver og pólutík á Norðurlandi. Er farið var upp úr Laug komu þeir þrír kumpánar og langfarar tilbaka nær dauða en lífi af þreytu og vosbúð. Höfðu hlaupið tæpa 22 km, þ.m.t. um hlaðið á Kleppi án teljandi eftirmála. Síðastur kom maðurinn hennar Vilborgar og kvaðst ekki hafa stytt. Sumir tóku hann trúanlega.

Næst er hlaupið hefðbundið á föstudag.