Gústi gamli öðlast nýtt hlutverk

Það var einkennileg tilviljun að umræða í Útiklefa skyldi snúast um gamalmenni. Þarna voru mættir ritari, Björn kokkur, Flosi, Helmut, Bjarni Benz og loks kom blómasalinn undirfurðulegur. Eins og menn geta ímyndað sér spratt geysilega frjó umræða sem snerist öll um ellina og allt það góða sem hlaup gera gamalmennum. Tóku menn dæmi af próf. Fróða, sem enn er hleypt út af Grundinni þótt búið sé að koma öðrum gamalmennum í bælið og þau látin kyngja svefntöflunum. Þá leikur hann lausum hala og hleypur, kominn hátt á sjötugsaldur (að sögn Rúnars), mjög ern fyrir sinn aldur, hefur fótavist og fer hjálparlaust ferða sinna.

Nema hvað, téður prófessor er mættur í hlaup dagsins. Auk hans sáust Jörundur, dr. Jóhanna, Ósk, Magga þjálfari, Frikki kaupmaður, Kári, Þorbjörg K., Maggi tannlæknir og svo tveir hlauparar sem okkur vantar nafnið á. Það var stífur sunnanvindur og Magga vildi fá mannskapinn í Bakkavörina, lengri leiðina. Ekki þurfti að endurtaka þessa þulu, heldur þusti hópurinn af stað og var bara kraftur í mannskapnum.

Farið upp á Víðimel og þaðan vestur úr, út í Ánanaust og svo á Nesið. Sumum lá meira á en öðrum og voru í fararbroddi. Varla þarf að nefna nöfn hér, en þó skal því til haga haldið að ritari var bara ansi brattur þar sem hann dró Magga með sér á þokkalegu tempói. Benzinn náði okkur og fór fram úr, skammt undan var Flosi en þar fyrir framan voru þekktir aðilar sem óþarfi er að hampa sérstaklega.

Er kom að Lindarbraut fóru hraðafantar upp á Brautina, en próf. Fróði, Bjössi, Flosi og einhverjir fleiri settu stefnuna á Neshring. Við Maggi fórum Lindarbrautina, það virtist rökrétt í stöðunni, Maggi másandi og blásandi og kvartandi og kveinandi, en ritari eins og fjögurra vetra foli. Það var ekkert slegið af heldur stefnan sett á Bakkavörina. Er þangað var komið voru þau fremstu að leggja í hann og verður að teljast furðulegt seinlæti að vera að drolla svona lengi og bíða með að taka sprettina. En við Maggi ákváðum að vera skynsamir þar sem við fórum 11,8 í gær og héldum bara áfram og settum stefnuna á Vesturbæinn.

Það var farin hefðbundin leið hjá íþróttavelli þeirra Nesverja og svo inn í hverfið og Lambastaðabrautina, þar sem ritari djammaði í húsi á áttunda áratugnum, drukkið hlandvolgt Bianco ad nauseam. En slíkt var fjarri okkur Magnúsi á þessum kafla, við vorum í góðum gír og drifum okkur í Vesturbæinn, fórum Flosaskjólið tilbaka og vorum bara nokkuð sáttir við góðan túr á fínu tempói. Teygt á Plani og farið í Pott.

Maður man nú ekki alla hluti sem sagðir eru í potti, en þó skal þess getið (og hér kallast frásögnin á við upphaf sitt) að próf. Fróða hefur verið boðið að halda fyrirlestur í Félagi eldri borgara í Neskirkju einhvern tímann í óræðri framtíð, þar sem uppleggið er hlaup. Þetta fannst viðstöddum nokkurn veginn trúlegt. Mun Rúnar þjálfari standa á bak við þetta uppátæki og meiningin vera að véla prófessorinn inn í hóp gamalmenna í Vesturbæ, þar sem hann á augljóslega heima. Vonast menn að hann fari nú að sættast við aldur sinn og fara að haga líferni sínu í samræmi.

Jæja, ekki færri en þrír félagar Hlaupasamtakanna verða í Leifsstöð í fyrramálið, en það kemur ekki í veg fyrir að haldinn verði Fyrsti Föstudagur næstkomandi föstudag! Vel mætt!

Níu hlupu á sunnudagsmorgni

Eftirfarandi hlauparar voru mættir til hlaups hjá Hlaupasamtökum Lýðveldisins á sunnudagsmorgni: Jörundur, Maggi, Þorvaldur, Karl Gústaf, Kári, Helmut, René, ritari og ung kona að nafni Vala. Þar af voru nokkrir sem lítið höfðu iðkað hlaup upp á síðkastið og höfðu orð á að nokkur þyngdaraukning kynni hugsanlega að tefja fyrir þeim í hlaupi dagsins. En við erum yfirleitt róleg á sunnudögum og því engin ástæða til þess að hafa áhyggjur af hægri yfirferð.

Athygli vakti að Formaður til Lífstíðar var ekki mættur, en það átti sér sínar skýringar. Lagt upp rólega, enda færðin dálítið erfið. Er við fórum yfir gangbraut á Ægisíðu varð á vegi okkar kampavínslit jeppabifreið innihaldandi kunnugleg andlit: sat þar við stjórnvölinn Formaður til Lífstíðar og veifaði tl félaga sinna. Við urðum furðu lostnir að mæta honum þarna, en engar skýringar fengust á staðnum á fjarvistum.

Við héldum hópinn nokkuð lengi, eða inn í Nauthólsvík, utan hvað Kári og Vala voru týnd. Nú sagði René skilið við hópinn, vildi fara hraðar og lengra en hefð er um á sunnudegi. Við hinir fórum fetið hefðbundið um Kirkjugarð og Veðurstofu. Það var staðnæmst á föstum stöðum og mikið rætt um Laugavegshlaup og skófatnað. Í Kirkjugarði var tekin málfræðiæfing, karlmannsnafnið Vöggur beygt með eftirfarandi tilbrigðum: Hér er Vöggur um Vögg frá Vöggu til Grafar, hins vegar Hér er Vöggur um Vögg frá Veggi til Veggjar. Gamall hlaupabrandari.

Stoppað við tréð hans Magga á Otharsplatz og því veitt nauðsynleg aðhlynning. Svo áfram niður á Sæbraut. Við vorum nokkuð góðir og héldum allir sex hópinn allt til loka hlaups, fórum um Hljómskálagarð og þá leið tilbaka, fulla 11,8 km. Teygt á Plani.

Pottur svellheitur og þar sat Formaður og hélt ádíens. Einnig mátti bera kennsl á frú Helgu Jónsdóttur, Einar Gunnar og litlu síðar kom dr. Baldur. Setið í góða klukkustund og rætt um þau málefni er hæst ber þessa dagana.

Ég neita að láta stimpla mig aumingja!

Klukkan var kortér gengin níu þegar ritari stóð alklæddur í Brottfararsal. Að vísu hafði hann gleymt hlaupatreyju, en notaði það ekki sem átyllu til þess að fella niður hlaup eins og sumir hefðu gert, nei, ég fór bara í bolnum sem ég stóð í. En nú voru góð ráð dýr, átti maður að bíða í fimmtán mínútur eftir öðrum hlaupurum, sem koma ævinlega seint, og eru auk þess svo hraðir að við fylgjumst eitthvað að út á Hofsvallagötu og svo ekki söguna meir. Síðan gæti sú staða komið upp að maður færi með Möggu einni og það er svona álíka og að fara einn í göngufrí með frú Ólöfu Ben. dönskukennara við Reykjavíkur Lærða Skóla og ráfa þannig um miðbæinn, sjálfum sér til lítillar frægðar. Nei, allt talaði fyrir því að ritari færi einfaldlega einn af stað að hlaupa í dag. Hver veit nema ég hitti frænda minn og vin, Ólaf Þorsteinsson, Formann til Lífstíðar, eitthvert mesta prúðmenni og sjéntilmann sem Reykvíkingar hafa eignast. Hann er jafnan á ferðinni á laugardagsmorgnum.

Það var ágætisveður, fremur svalt, einhver vindur en þurrt á stígum. Góð tilfinning að vera aftur á ferðinni eftir að hafa misst af föstudagshlaupi í gær. Maður er allur að koma til, orðinn léttari og sprækari eftir nokkra fjarveru. Fáir á ferli og ég hitti fyrst hlaupara er komið var að Kringlumýrarbraut, líklega Laugaskokk. Bjóst alltaf við að okkar eigið fólk næði mér á leiðinni en ég slapp upp Boggabrekku án þess að verða þeirra var. Raunar sá ég þau aldrei því að þau munu hafa farið á Kársnesið í dag og lokið 18 km hlaupi.

Merkilegt hvað skilyrði eru öll önnur á Veðurstofuhálendi og hjá Útvarpshúsi, þar er snjór og klaki yfir öllu, en auð jörð í Vesturbæ. Svona er láni manna misskipt hér í bæ. Áfram niður Kringlumýrarbraut og á Sæbraut var mann farið að langa í eitthvað að drekka, en allir lindir eru uppþornaðar á leiðinni og ekkert vatn í boði. Fúlt! Ég áfram hjá Hörpu, um Miðbæ og Hljómskálagarð, lauk þannig 14 km á rólegu tempói, líklega um 6 mín/km. Teygði vel og lengi á Plani.

Sat lengi einn í Potti, en loks birtist Ragnar og hafði farið með hópnum um morguninn og hafði verið sleginn af þessum sömu hugrenningum og ritari við upphaf hlaups: til hvers er að fara með fólki sem skilur mann bara eftir?

 

Mýrin

Hlaupasamtök Lýðveldisins eru ekki eingöngu samtök miðaldra og vinalausra karlmanna, þar hlaupa einnig ungar konur. Hlaupadagurinn í dag staðfesti þessi sannindi, því að þá mættu þær Magga og Ósk til hlaups, en að öðru leyti voru þetta miðaldra karlmenn og flestir vinalausir. Þarna mátti þekkja Jörund, Flosa, próf. Fróða, Karl Gústaf, Benzinn, ritara, Magga, Melabúðar-Frikka, Hjálmar, René og Ragnar. Veður gott, hiti um fjegur stig, vindstilla og stígar hreinir og þurrir að mestu.

Ekki færri en fimm Garmin úr úti í glugga Laugar og leituðu árangurslaust flest hver að gervihnetti. Ritari horfir eins og naut á nývirki á þessa nútímagripi og skilur ekkert tilganginn með svona appírötum. Hlaup eru fyrir honum fyrst og fremst náttúruupplifun og skiptir þá ekki máli hversu fljótt upplifunina tekur af. Ritari er ekki hlaupanörd. Engu að síður er hann skráður í Laugaveginn, en það er mest til heiðurs Jörundi sjötugum, og við erum nokkrir í Hlaupasamtökunum sem munum þreyta þetta merka hlaup í sumar. Undirbúningur er hafinn, en þó eru sumir í vondum málum, eins og blómasalinn, sem liggur fyrir þessa dagana með sýkingu og kemst ekki til hlaupa. Vona bara að hann fari ekki að halla sér að Lagavulin-flöskunni í eymd sinni.

Jæja, Magga þjálfari var beinskeytt í fyrirmælum dagsins, Þrjár brýr vaxandi. Prófessorinn maldaði eitthvað í móinn og leitaði að syndaselum sem væru tilbúnir að fara aðeins lengra, 20 km eða svo. Fáir virtust vera á þeim buxunum að fara með Fróða, svo hann hefur trúlega upplifað einmanaleika langhlauparans í dag, fór rúma 18 km. Aðrir Þriggjabrúa, nema hvað við eymingjar fórum Hlífðarfót með Hringbrautarafbrigði, þ.e. Þrjár brýr á Hringbraut. Þetta voru ritari, Maggi, Benzinn, Flosi og Jörundur. Við urðum strax á eftir þeim hinum og kom ekki til álita að fara lengra.

Við sem erum að koma tilbaka eftir meiðsli erum algerlega rólegir og förum bara fetið, stoppum og göngum jafnvel inn á milli og tímajöfnum. Samt vorum við Maggi og Benzinn nokkuð jafnhraðir og þá kom sagan hans Kára um lykilinn og skráargatið sem er ekki hafandi eftir. Þetta var einmitt móts við Háskólann í Reykjavík, þar sem Kári starfaði hér fyrrum. Ekki vil ég meina að við höfum farið hratt, en samt mun þetta hafa verið rúmlega fimm mínútna tempó, en í lok hlaups var staðfest að tempóið var að jafnaði 6 mín., með gönguhléum.

Eftir síðustu brúna yfir Hringbraut brá Benzinn á það ráð að skella sér í Mýrina norðan við Norræna húsið og við þeyttumst þar yfir á trébrúm og komumst heilu og höldnu yfir að Nordisk hus, þaðan í Aragötuna og svo upp á Suðurgötu og niður á Ægisíðu. Menn veltu fyrir sér hvar dr. Baldur byggi, en voru ekki öruggir með adressuna og voru þó allan tímann vongóðir um að gardínurnar myndu veita okkur lausnina. Þessi hringur skilaði okkur réttum 10 km. og vorum við allsáttir við það, allir meira eða minna heilsulausir og tæpir.

Jæja, nú var farið að kólna og aðeins teknar helztu teygjur á Plani og svo farið í Pott. Barnapotturinn var vel heitur og þar var setið í hátt í klukkustund. Bjössi kom af sundi, hefur óþægindi í hné og lætur nægja að synda. Það voru dregnar nokkrar sögur af veitingamönnum og fasteignasölum, en leigubílstjórar og fasteignasalar eru einhverjar óvinsælastar stéttir hér á landi og mætti færa til margar frásögur því til stuðnings. Svo tíndust þeir hver af öðrum í Pott, Frikki, Ágúst, Benzinn, og blómasalinn dúkkaði upp kvakandi eins og önd, en Hjálmar og Ósk köru að setjast í Kratapott. Svo kom Biggi öllum að óvörum, óhlaupinn en uppfullur af góðum vilja til þess að liðsinna blómasalanum í veikindum hans. "Þarftu ekki að komast til læknis, Einar minn? Ég þekki góðan dýralækni úti á Nesi, á ég ekki að sækja þig á morgun?" Einar blómasali afþakkaði gott boð, harla vel munandi þegar Biggi sótti hann hér um árið þegar hann fékk þursabitið, hélt á honum út í bíl og keyrði til kuklara sem sá ekkert annað ráð en að slá hann af.

Jæja, nú verður Jörundur sjötugur 31. marz, en svo skemmtilega vill til að daginn eftir, 1. apríl, er Fyrsti Föstudagur. Ágætt að menn hafi þetta í huga.  

Tinnasögur

Veikindi hafa herjað á Hlaupasamtök Lýðveldisins og margir af helztu hlaupurum rúmliggjandi þessi missirin. Af þeirri ástæðu var þunnskipaður flokkurinn  í dag miðað við að það var mánudagur og kjöraðstæður til þess að lenda undir bíl vegna hálkunnar. Meðal hlaupara mátti þekkja dr. Friðrik, dr. Karl, dr. S. Ingvarsson og próf. dr. Fróða. Auk þeirra Rúnar, Möggu, Melabúðar-Frikka, Ósk, Þorbjörgu K., Jóhönnu Ólafs, Jörund, ritara, Benzinn og Hjálmar. Þessi hópur setti kúrsinn strax á Nes, það átti að streða í Bakkavörinni í dag.

Í ljósi þess að við Jörundur erum að stíga upp úr meiðslum ákváðum við að fara rólega. Færið bauð heldur ekki upp á neitt annað, glerhált hvarvetna og mátti heita heppni að enginn varð undir bíl, en á móti kemur að Þorvaldur var ekki með í dag og því enginn með æfingar í Óðagotsstíl. Benzinn slóst í för með okkur og virtist það henta honum vel að dóla sér með okkur. Eðlilega var rætt um Laugaveginn og það sem við gætum vænst þar. Nú erum við vonandi loksins komnir af stað í hið eiginlega prógramm og framundan því strangar æfingar sem kalla á einbeitni og karaktér.

Farinn Víðimelur og sú leið út í Ánanaust og svo lagt á Nesið. Þau hin eitthvað á undan okkur, en urðu að vísu að hægja á sér út af hálkunni. Héldum við þó 5:30 mín. tempói sem var heldur hraðara en við ætluðum okkur. Þessi tala er að vísu fengin frá Jörundi sem var ekki með neitt mælitæki með sér, en hann hefur góða tilfinningu fyrir hraða. Þó ber að hafa í huga að þetta er huglægt mat, ekki strangvísindaleg mæling. Enn er maður svolíitið þungur á sér eftir að hafa ekki hlaupið að ráði í sex vikur. Svo þurfa menn líka að taka mataræðið í gegn, hætta að borða brauð og fara að taka inn magnesíum.

Töltum þetta yfir á suðurhliðina og út í Bakkavör. Þar tókum við einn sprett rólega samkvæmt tillögu þjálfara, sem hlustaði ekki á kveinstafi okkar og sagði að þetta myndi herða okkur. Héldum svo tilbaka um Sólbraut, Lambastaðahverfi og Flosaskjól. Komum fínir tilbaka eftir ágætishlaup og teygðum á Plani. Lögð á ráðin um æfingar fyrir Laugaveginn, en í maí setjum við stefnuna á Esjuna þar sem við æfum hlaup í fjalllendi, niður brekkurnar.

Í pott mætti fjöld hlaupara, m.a. Bjössi og Flosi sem létu sér nægja að synda í dag. Rifjaðir upp þeir góðu dagar þegar Súsanna baðaði sig á dansstöðunum, við daufar undirtektir þeirra Óskar og Þorbjargar. í framhaldinu komst Bjössi á flug við að segja Tinnasögur sem voru aldeilis ódauðlegar. Gekk á því þar til klukkan var farin að nálgast átta, þá dröttuðust síðustu menn úr potti. Gott hlaup að baki sem lofar góðu um framhaldið.

Tvöföld upprisa

Á þessum sunnudagsmorgni urðu þau tíðindi að tveir skrópagemlingar frá hlaupum, Jörundur og ritari, mættu til hlaups í Brottfararsal Vesturbæjarlaugar, höfðu verið fjarverandi um nokkurt skeið vegna meiðsla. Báðir báru sig illa og var ekki útséð um að þær kæmust lifandi í gegnum hlaup dagsins. Aðrir mættir: Ó. Þorsteinsson, Magnús tannlæknir og Þorvaldur. Mikil veikindi herja nú á hlaupara og vantaði af þeim sökum tvo aðra frambærilega hlaupara sem láta sig yfirleitt ekki vanta á sunnudögum: blómasala og Flosa. Utandyra var svalt í veðri og snjór á stígum, óttuðust sumir að hált væri undir. Þær áhyggjur reyndust ástæðulausar, hlaupafæri var fínt í dag og örlaði varla á hálku.

Lagt upp á hægu nótunum og farið niður á Ægisíðu. Maggi að vísu farinn á undan okkur og var kominn með nokkurt forskot. Rætt um næstu jarðarfarir og seinasta Útsvar. Þótti skemmtilegt tilsvar sem Reykjanesbær gaf þegar hann sat uppi sem sigurvegari og spurður hvaða mótherjum þau vildu mæta næst. "Garðabæ" var svarið. En svo skiptu þau um skoðun og sögðu: "Nei, við viljum fá einhverja skemmtilega mótherja." Jörundur taldi sig geta lesið sérstaka merkingu í þetta svar og lét hana óspart uppi.

Það var góð tilfinning að vera kominn á ról aftur eftir allt of langa fjarveru frá hlaupum, enda þótt maður væri þungur og stirður, þá var þetta upphitunin sem maður þarf fyrir mánudagshlaup. Nú er um það að ræða að halda áfram þjálfun fyrir Laugaveginn. Um þetta stóra hlaup ársins var rætt á Ægisíðunni og fullyrti Jörundur að svo fáir hefðu sótt um að allir hefðu komist að. skýringin væri mikill þátttökukostnaður, samanlagt um 30 þús. kr. Slíkt er til þess fallið að fæla frá. Við þetta bætist síðan kostnaður við að koma sér á staðinn. En nú verður ekki aftur snúið, fjöldi hlaupara úr Hlaupasamtökunum skráðir í hlaupið og munu standa sína plikt.

Rætt um ástandið á Dödens avis og þær samfelldu hremmingar sem steðjuðu að þessum fjölmiðli síðustu vikurnar. Áttu menn bágt með að skilja hvernig stæði á því að vörður er staðinn um tiltekna einstaklinga þar sem hafa valdið blaðinu miklu tjóni með skrifum sínum. Þótti mönnum illa komið fyrir tíðndaritinu og litlar horfur væru á umbótum. Dokað við í Nauthólsvík þar sem Maggi beið eftir okkur og kvaðst hafa verið ósáttur þegar hann lagði upp, en við náðum að hressa hann við með fallegum sögum. Varð hann okkur samferða eftir þetta og allt til loka hlaups.

Næst stoppað í Kirkjugarði og rætt um hvernig við gætum glatt hann Villa okkar og hvatt hann áfram er hann mætir næst til leiks, hinn 4. marz n.k. Jafnframt leitt getum að því hvað yrði gefið ef svo fer sem menn ætla að Álftanes bíði lægri hlut, verður gefinn aðgöngumiði að sundlauginni dýru? Ekki var heldur hjá því komist að ræða sameiningarviðræður sveitarfélaganna, þó voru ekki nýjustu fréttir af gangi þeirra viðræðna.

Það var farið hefðbundið um Veðurstofuhálendið, Litluhlíð, Klambratún, Hlemm og niður á Sæbraut. Gengið á réttum stöðum, enda bárum við Jörundur okkur illa og varð að fara hægt okkar vegna. Hlaupið framhjá hinu nýja samkomuhúsi landsmanna við Höfnina þar sem ráðstefnur og árshátíðir framtíðarinnar verða haldnar. Komið tilbaka eftir ágætlega heppnað hlaup og teygt alllengi á Plani.

Nú brá svo við að Pottur var venju fremur kaldur og þar voru eingöngu dr. Einar Gunnar og dr. Baldur af hefðbundnu klíenteli. Varð af þeirri ástæðu fremur skömm vera í potti, en engu að síður tekinn hringur á viðburðum, menningu og bílnúmerum.

Gæsir í Útiklefa?

Ritara brá er hann nálgaðist Útiklefa í dag og heyrði rámt kvak þar fyrir innan, velti fyrir sér um stund hvort gæs hefði flogið inn í klefann og lent þar á gólfinu. Opnaði dyrnar varlega og ýtti henginu frá. Það fyrsta sem hann sér er allsber blómasali sem er að þurrka sér eftir sundferð, aðrir voru ekki í Útiklefa, engin gæs. Blómasalinn opnaði munninn og þá heyrðist aftur sama ráma kvakið. Sá illi grunur helltist yfir ritara að skýringin væri að blómasalinn hefði opnað Lagavulin flöskuna og gert sér innihaldið að góðu með tilheyrandi afleiðingum. Ég hvessti mig við blómasalann og sagði: "Varstu að drekka Lagavulínið, helv... þitt!?" Nei, nei, hann sór og sárt við lagði að hann væri ekki búinn að opna flöskuna. Hann ætlaði að selja hana til þess að geta fjármagnað Laugavegshlaupið. Svo kom löng upptalning á sjúkdómum sem herjuðu á fjölskylduna, en það góða við veikindin væri það að hann gæti sparað við sig matarinnkaup, það tæki því ekki að vera að kaupa mat þegar fólk hefði ýmist ekki lyst á honum eða skilaði honum aftur með það sama.

Það sló ritara þegar út í Pott var komið að allir sem eru nýskráðir í Laugaveg voru fjarverandi í hlaupi dagsins: Ragnar, blómasalinn, Flosi, ritari, Biggi, Helmut - allir meira eða minna á sjúkralista, og lýsingarnar oft ófagrar og ekki eftir hafandi. Jæja, það var hefðbundinn hringur um Heita pottinn, gufuna og endað í Barnapotti. Þangað komu dr. Jóhanna, Flosi, Björn og Benz. Já, og Melabúðar-Frikki. Það var fámennt í hlaupi dagsins og farið stutt, Hlífðarfótur í aðdraganda Powerade-hlaups í arfavitlausu veðri. Það mun hafa verið afar sleipt í hlaupinu og ekki öllum enzt erindi. Þorvaldur Gunnlaugsson mun víst mjög hafa reynt á taugar og nagladekk ökumanna og ekki sjaldnar en þrisvar lá við stórslysi, að því er ritara var tjáð. Meðal annarra hlaupara voru Magga, "þessi langa með hárið" (Þ. Gunnlaugsson), Dagný, próf. Fróði og líklega ein kona í viðbót sem Þorvaldur hafði ekki nafnið á.

Á endanum voru aðeins Flosi, Bjössi, Benzinn og ritari eftir í potti og voru fluttar langar frásögur af kokkamennsku, enskukennslu og stórreykingum. Þegar Bjössi kemst á flot halda honum engar gáttir og frásögnin flýtur áfram áreynslulaust og lipurt. Ritara var þvert um geð að yfirgefa Pott í miðri frásögn, en það þarf stundum að gera meira en gott þykir, gefa fjölskyldunni að borða og svona! Ritari orðinn langeygur eftir að geta reimað á sig skúana og runnið skeiðið austur Sólrúnarbraut. Altént þarf að halda áfram þjálfun fyrir Laugaveginn, sem minnir okkur á eftirfarandi: hvar er Jörundur? Ætlaði hann ekki að þjálfa okkur fóstbræður fyrir hlaupið í sumar?

Kvartað yfir pistlaskrifum ritara

Ekki vissi ég að félagar mínir læsu bloggpistla mína. Ég hef frétt af ónefndum hrekkjusvínafræðingi sem kann pistlana utanbókar og getur rakið þá í réttri tímaröð með persónum og viðburðum margar vikur aftur í tímann. En þegar félagarnir eru spurðir út í nýleg skrif koma þeir af fjöllum og verða flóttalegir í framan: ha, hvað? Einna helzt er ég á því að algjörlega vandalausir aðilar lesi pistlana og skemmti sér ágætlega. Ef til vill var hluti af skýringunni afhjúpaður í potti  í dag að loknu hlaupi. Þar sögðu menn að það vantaði allan brodd í frásagnir, kvikyndisskapur væri á brott og það læki mannúð og umburðarlyndi úr hverri setningu. Þessu þyrfti að breyta.

Sem fyrr var ritari forfallaður í hlaupi dagsins vegna meiðsla, en vildi tryggja að Fyrsti Föstudagur gæti farið fram með sómasamlegum hætti.  Þá var blómasalinn að mæta tilbaka eftir erfitt hlaup, en allir aðrir löngu komnir aftur, skransalinn m.a.s. kominn í pott. Blómasalinn ku hafa týnst í miðju hlaupi og töldu viðstaddir að líklega hefði hann grafið sig í skafl í Suðurhlíðinni og það mætti byrja að leita að honum í vor. Á hlaupinu var Þorvaldur einnig upplýstur um það að hann væri að flytja til Sauðárkróks, en það kom honum á óvart.

Það var setið góða stund í potti og tekin rispa á helztu málefnum. Þar voru próessorinn, Karl Gústaf, Helmut, dr. Jóhanna, Flosi, Frikki, Denni, blómasalinn og ritari. Bjössi seinn og einhvers staðar var Benzinn að skvera sig til. Meðal þess sem bar á góma var Lagavulin-flaskan sem blómasalinn á en ritari ágirnist, eðalviskí úr skozku eyjunum. Mun blómasalinn hafa gripið til sérstakra ráðstafana til að koma flöskunni í öruggt var. Svo tóku menn að tygja sig til brottferðar á Ljónið.

Þessi vísa var flutt:
Hundrað prósent hef ég þrótt,
hár og myndarlegur.
Ég ætla að búa til barn í nótt
og byrja klukkan fjegur.

Góður hópur samankominn á Ljóninu og var pantaður Benni og bjór. Bernaise-borgarinn bragðaðist vel. Pólitíkin greind og spáð í nýjustu viðburði og bröltið í Engeyjar-Bjarna, getum leitt að því að hann væri að brjótast út úr skugga Hádegismóra og marka sjálfum sér bás sem formaður í krafti eigin mannkosta. Rætt um líklega forsetaframbjóðendur (þ.e. ef núverandi forseti fer ekki fram aftur) og ýmsir kostir nefndir. Var loks ákveðið að Hlaupasamtökin myndu tefla fram eigin frambjóðanda, en viðstaddir gátu ekki gert upp á milli Ó. Þorsteinssonar og V. Bjarnasonar og kallar erindið því á frekari umfjöllun í hópnum. Einhverjir hugðu á samskokk í fyrramálið, en áhyggjur voru viðraðar af færinu. Þó mun öruggt að hlaupið verður n.k. sunnudag kl. 10:10.

Ofsögum sagt

Sumir hafa fullyrt að ritari fari með hreinar lygar í pistlum sínum, afflytji sannleikann um sómakæra einstaklinga og afskræmi skelfilega afrek þeirra á hlaupabrautinni. En hér vill ritari koma þeim vörnum við að um OFSAGNIR sé að ræða, fyrir misskilning eða misheyrn verði til ofsögn á hlaupum sem er þá ofsögð í pistli dagsins. Þetta er ekki beinlínis lygi, en ekki fyllilega farið rétt með og er þá réttlætingin sú að lögmál frásagnarinnar kalli á sveigjanleika í framsetningu helztu atriða og afstæðna vegna þessarar misheyrnar eða misgánings ritara. Fer hann hér með fram á afsökunarbeiðni frá þeim sem komið hafa þessum útbreidda kvitt á kreik. En þá að hlaupi dagsins.

Sökum viðvarandi meiðsla og örkumlunar var ritari ekki mættur í hlaup dagsins og kann að vera að menn spyrji: hvers vegna er þá verið að rita pistil? Ritari spyr á móti: er bannað að rita pistil óhlaupinn? Á maður bara að skammast sín, fara inn í skáp og draga eitthvað gamalt yfir sig, eins og Svíinn? Þessu hafnar ritari, hann lætur pennann rápa þegar innblásturinn kallar á slíkt.

Er komið var til Laugar um sexleytið var Rúnar að koma tilbaka og mun hafa farið stuttan skrepp að þessu sinni. Lítillega rætt um meiðsli og endurkomu til hlaupa eftir fjarveru, en upplýst að dagsskipunin hafi hljóðað upp á Þriggjabrúa.

Þessu næst er farið í Útiklefa, Heitasta, Gufu og svo í Örlygshöfn. Ekki hafði ritari legið lengi þar er hann sá blómasalann koma út á Laugarsvæðið og fara beint í Heitasta og hafði greinilega ekki farið langt að þessu sinni. Ekki var látið svo lítið að kíkja í pott til ritara og eru enn á ný staðfestir eineltistilburðir gagnvart veiku fólki. Ég lét þetta ekki á mig fá, enda nóg af gáfuðu og skemmtilegu fólki í potti að tala við. Segir ekki fleira af ferðum blómasala, nema hvað er komið var upp úr voru hlauparar komnir tilbaka úr spretthörðu Þriggjabrúa. Átti ritari erindi við Melabúðar-Frikka og settust þeir á rökstóla. Þar voru einnig Bjössi, Benzinn, Flosi, Hjálmar, dr. Jóhanna, Helmut, Ósk og líklega Jóhanna Ólafs í fettum á gólfinu. Síðan kom prófessorinn og sagði svakalega svallsögur af sér og bræðrum sínum, hálf- og semi-.

Er hér var komið minntust menn þess að næstkomandi föstudag er Fyrsti Föstudagur febrúarmánaðar. Af því tilefni er heimilt að hefja eins og hálfan bjór á loft og innbyrða bernaise-borgara á Ljóninu. Hvernig líst mönnum á það?