Stórhríð á aðventu

Fimmtudagar eru einnegin hlaupadagar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins og skal af þeirri ástæðu greint frá því helzta er gerðist á þessum degi. Alla jafna hefur ritari ekki tamið sér að hlaupa á fímmtudögum, því að þá heldur hann til gufubaða í iðrum Stjórnarráðsins, þar sem vísir menn ráða ráðum sínum og yrkja mönnum örlög. Nema hvað í dag var hann mættur heima heldur snemma, og gæti hafa átt þess kost að mæta til hlaups, ef ekki hefði komið til hávær krafa á heimilinu um að farið yrði til útvegunar kosts fyrir kvöldsnæðing. Vana sínum samkvæmur lét hann til leiðast að fara að vilja konunnar sem stjórnar lífi hans, enda veit hann að bræður hans eru sammála um að það er sársaukaminnst og affarasælast, stýrði knerri sínum á fund kaupmanna og höndlaði inn það sem á vantaði til að kvöldverður mætti fram fara með sóma. Af þessari ástæðu komst hann ekki til hlaups í kvöld að heldur. En mátti ekki við því að missa af hreinsun hins ytri manns og mætti af þeirri ástæðu til Laugar. Hafandi barist gegnum snjóstormi, er brast á fyrirvalaust, komst hann í sinn pott. Þar sat hann og lét snjódrífurnar dynja á sér - þessi sérstæða tilfinning að búa á Íslandi og vera pottormur: snjórinn fellur allt í kringum mann, en skrokkurinn hvílir í heitri laug. Yndislegt.

Nema hvað, þegar ég kem upp úr finn ég Eirík hlaupagarp aðframkominn í Móttökusal. Var hann kominn af hlaupi ásamt Þorbjörgu, Margréti þjálfara og fleira fólki, og virtust þau öll aðframkomin. Ég innti hann frétta af hlaupi, hann sagði að það hefði verið erfitt, veðrið hefði lamið þau í framan frá fyrstu stund og erfiðleikum var háð að rata rétta leið sökum óskyggnis.

Eigi er á það kosið að allir komist í Fyrsta Föstudag sökum mikilvægra embættisverka - en ég óska yður engu að síður góðrar stundar á morgun - og góðs hlaups. Ritari.

Hvað gengur mönnum til?

Ritari var seinn fyrir í dag sökum brýnna embættisverka í Lýðveldinu og missti því af hlaupi með félögum sínum í Hlaupasamtökum Lýðveldisins. En trúr venju sinni mætti hann til Laugar kl. 18:15, og brá mjög við að sjá í Móttökusal þau Helmut og dr. Jóhönnu, Magnús Júlíus og próf. Fróða. Öll teygjandi skanka í allar áttir. Fátt varð um svör þegar spurt var hvar ég hefði verið, en um  þetta leyti sá ég hvar frændi minn og vinur, Ó. Þorsteinsson, hljóp tindilfættur framhjá glugga laugarinnar á leið í pott. Ég vakti athygli viðstaddra á þessu, og þá sagði Magnús íbygginn: fór ekki Ólafur Þorsteinsson í sjó í dag? Mér brá skiljanlega illilega við þetta - og hrópaði: Fóruð þið í sjó, skammirnar ykkar? Já, já, meira að segja dr. Jóhanna fór í sjó, var sagt. En svo sá ég á skelmislegum svip Magnúsar að verið var að hrekkja mig.

Ég hraðaði mér í pott til skrafs og ráðagerða. Fann fljótlega Ó. Þorsteinsson, en jafnskjótt og við höfðum komið okkur fyrir í potti Samtakanna, fylltist hann af erlendum konum og körlum sem virtust ekki átta sig á að þau væru að þrengja að menningar- og persónufræðilegri starfsemi Samtakanna. Ég innti menn eftir mætingu og hlaupaleiðum. Ólafur og dr. Friðrik fóru upp Hofsvallagötu, niður Túngötu, Aðalstræti, Hafnarstræti, Pósthússtræti, Tryggvagötu og vesturúr. Seljaveg, Framnesveg, og líklega Hringbraut, Kaplaskjólsveg og tilbaka til Laugar, eina 6 km. Geislaði frændi minn af ánægju yfir þessu velheppnaða hlaupi, sem allt var farið á lensinu. Aðrir fóru aumingja, hugsanlega eitthvað lengra. Þjálfari mættur, en ekki var upplýst hver fyrirmæli hans um hlaup voru þennan daginn.

Það fékkst upplýst að auk framangreindra hefði mætt til hlaups Þorvaldur, en ekki Einar óheiðarlegi. Ég fræddi viðstadda á því að Einar hefði nýlega keypt sér sjampóbrúsa fyrir 99 krónur - og að hann hefði samt þegið ókeypis sjampó hjá pensjóneruðum lækni í morgunlaugu á þessum degi. Það eru svona menn sem pluma sig! Próf. Fróði kvaðst vera hættur að borða, enda hefði ummálsaukning hans verið slík að hann rúmaðist ekki innan ramma spegilsins á heimilinu.

Lýst áhyggjum yfir fram komnum hugmyndum á Alþingi um að þrengja kost embættismanna á ferðum þeirra erlendis, fækka skemmtunum þeirra, auka leiðindi þeirra, og annað eftir því. Voru þessar hugmyndir taldar lítt til þess fallnar að efla hag Lýðveldisins.

Næstkomandi föstudag er Fyrsti Föstudagur desembermánaðar og er þá boðið til samdrykkju að Mímis. Eru hlutaðeigandi vinsamlega beðnir að gera viðeigandi ráðstafanir svo að gleðskapurinn megi fara löglega fram. Í gvuðs friði, ritari.

Sensitive Plant

Mér varð hugsað til þess hvort einhverjir Íslendingar hefðu náð í miða á tónleikana - gaman að Óli Palli komst inn. Hann verðskuldaði það.

Ég hafði efasemdir um að þetta gengi upp hjá þeim, virtist á Un-Ledded konsertinum að Page réði ekki lengur við rafmagnsgítarinn - það voru greinilega óþarfa áhyggjur ef marka má myndbrotin frá tónleikunum sem birt hafa verið.

Ég keypti miða á tónleika Plants í Laugardalshöllinni í apríl 2005, fyrir mig og 13 ára son minn og 17 ára dóttur mína. Þau hafa ótilneydd tileinkað sér ást á tónlist Led Zeppelin. Daginn sem tónleikarnir fóru fram gengum við í bæinn og hvað sáum við þar: sjálfastan Plant á rölti um Laugaveginn. Við vorum ekkert að ónáða goðið, en snerum við og römbuðum svo á hann í verzluninni Dogma, þar sem hann var hálfgert í felum fyrir menntaskólakrökkum sem höfðu uppgötvað hann. Hann skoðaði boli og við leituðum í paník að bréfmiða og penna til þess að biðja um eiginhandaráritun. Sonurinn var sendur fram til hans - og Robert brást vel við, spurði hann að nafni: Gunnar - ég get skrifað það, er það með einu eða tveimur n-um?

Á leiðinni heim sagði drengurinn: Þetta er einhver bezti dagur í lífi mínu! Um kvöldið var svo farið á konsertinn. Pabbinn var með þrettán ára klumpinn á öxlunum allt kvöldið svo að hann sæi það sem fram fór á sviðinu. En tók að sama skapi fullan þátt i gleðinni með öskrum og hoppum. Drengurinn fór lítillega hjá sér og sagði: pabbi, er ekki ástæða til að róa sig? En ég sagði: Gunnar, þetta eru rokktónleikar sem þú átt aldrei eftir að upplifa aðra eins aftur! Hér gildir að vera með!

Það var ekki þurr þráður á kroppi þessa hlaupara þegar út var komið.

Mér verður stundum hugsað til þess hvort Íslendingar hafi endurgoldið vináttuna sem þeim var sýnd þegar þessi mesta rokkhljómsveit sögunnar samdi lag um veruna á Íslandi: Come from the land of the ice and snow, from the midnight sun, where the hot springs blow, o.s.frv. Það hefur satt að segja stundum hvarflað að mér hvort ekki hafi verið ástæða til þess að sýna þakklæti okkar í verki með viðurkenningu af einhverju tagi, t.d. á Bessastöðum. En kannski er þetta bara ofstæki í brjáluðum og óforbetranlegum Zeppelinmanni.

Flottasti söngvari rokksögunnar

"Ég hef alltaf rétt fyrir mér!" - af Berlínarhlaupi

Það hvarflaði að ritara að hlaup væri ekki góð hugmynd er hann sté út af vinnustað sínum í dag og fékk í fangið austanstrenginn og fann kuldann nísta merg og bein. En hlauparar eru haldnir einhverri sjálfskvalafýsn, mér lék forvitni á að vita hvaða vitleysingar myndu mæta í kvöld til hlaupa, og hverjir ekki. Það hefur nefnilega verið regla í Samtökum Vorum að þeim mun verra sem veðrið er - þeim mun fleiri mæta til hlaupa. Mér var það ofarlega í huga hvort þessi regla væri enn í almennu gildi.

Mæting olli ekki vonbrigðum, á annan tug hlaupara mættu,  of margir til þess maður nenni að telja þá alla upp, en þessir mættu ekki: próf. Fróði, Flosi (ja, hann er eiginlega afsakaður, nýskorinn maðurinn), Magnús, Sjúl, Vilhjálmur og Ó. Þorsteinsson. Vart þarf að taka fram að dr. Baldur Símonarson er undanþeginn hlaupaskyldu og nærveru hans aðeins krafist á sunnudögum. Á mánudögum er hlaupið með þjálfara og dáist ég í hvert sinn er þjálfarinn dúkkar upp að fórnfýsi og trú á breyska mannskepnuna, óvíða sér maður slíka ódrepandi trú á jafn vonlausu samsafni metnaðarlausra, miðaldra karlmanna sem nota hvert tækifæri til þess að hlífa sér, stytta, fara hægar, sleppa þéttingum, og þannig mætti áfram telja. Nei, þeir gefast ekki upp. Hlaupa fram og tilbaka blindgötuna, elta uppi lúsera sem fara hægt, hvetja þá áfram og láta finna að fylgst er með öllum.

Svo sem menn hafa væntanlega tekið eftir var vitlaust veður í dag, spáð 25 m/sek og kalt. Var því ákveðið að fara öfugan, hefðbundinn föstudag: oní bæ, upp Bankastræti, Laugaveg, inn á Rauðarárstíg og svo um Klambra og þannig tilbaka með vindinn í bakið. Eins og menn vita erum við blómasalinn að koma úr langferð um framandi lönd, óhlaupnir með öllu s.l. viku, illa þungir og slappir sökum ólifnaðar. Af þeim sökum fórum við okkur hægt í þetta skiptið, héldum okkur við hlaupafélaga sem töldu sig sæmda af því að fara með okkur, þar í hópi voru Kalli, Jörundur og dr. Friðrik. En þrátt fyrir að hægt væri farið kom þjálfarinn alltaf öðru hverju að athuga með okkur og passa að við værum ekki að svindla. Þannig fylgdum við hópnum nokkurn veginn, en við Hringbraut splundraðist hópurinn, þau fremstu komust yfir, en við sem forðumst óðagotið, biðum eftir grænu ljósi. Sáum þau hverfa.

Af þessum sökum varð uppi nokkur óvissa um framhaldið, enda hafði ræða þjálfarans að mestu týnst í hávaðarokinu á Brottfararplani Vesturbæjarlaugar. Og þar með leiðarlýsing. En við djöfluðumst upp Bankastrætið og Laugaveginn, inn á Snorrabraut, snerum þar í suður og hlupum út að Hringbraut. Hér fullyrti Jörundur að hann hefði alltaf á réttu að standa: vitnaði þar til lúpínustofnsins, virkjanamála, veru Bandaríkjahers hér á landi, og loks vaxtar kanínustofns í Vestmannaeyjum sem æti pysjuna. Blómasalinn var alveg til í að véfengja þessa fullyrðingu og heimtaði skýringar, en um það leyti vorum við týndir, lentum í undirgöngum sem hefðu skilað okkur austur á Hellisheiði hefði Kalli ekki verið í hópnum og leiðbeint okkur um hvert bæri að fara til þess að komast á Hlíðarfót.

Þar mættum við þjálfara vorum, og sáum hina hlauparana koma skeiðandi, þeir héldu áfram, og við á eftir, en fórum áfram hægt. Á þessum slóðum var veður skaplegra, vindur ekki jafn ágengur. Á þessum kafla upphófust miklar umræður um þau hlaup sem framundan eru í Hlaupasamtökum Vorum: aðalhlaupið næsta ár er Berlínarmaraþon. Einar blómasali er þegar farinn að undirbúa pöntun gistingar fyrir 40 hlaupara+áhangendur, flug, boð í sendiráðið o.fl. sem nauðsynlegt verður að teljast. Búið er að skipa fararstjórn: Helmut er fararstjóri í krafti sérþekkingar sinnar, faglegur ráðgjafi er Jörundur (eini félagi Hlaupasamtakanna sem hefur hlaupið Berlínarmaraþon), leitað verður eftir að geðlæknir Lýðveldisins verði sérlegur ráðgjafi hlaupsins sökum þekkingar sinnar á staðháttum, blómasalinn verður sérfræðingur aðfanga, ritari annast öll diplómatísk tengsl, og þannig áfram. Reynt verður að nýta þá miklu þekkingu og reynslu er Samtök Vor geta státað af.

Stífur vindur í bakið vestur Ægisíðu, mættum hópi ungra Valsara sem hrópuðu hvatningarorð til okkar og fannst greinilega mikið til koma að sjá svo gamla menn hreyfa sig. Á Móttökuplani voru nokkrir góðir hlauparar og þar var teygt. Spurt hefur verið hvort Fyrsti Föstudagur sé næsta föstudag. Um það þarf að leita úrskurðar próf. Fróða, sem er helzti varðveizlumaður regluhaldsreglna Hlaupasamtakanna og getur einn úrskurðað í erfiðum túlkunarmálum er varða hefðir og reglur, og búið til nýjar þegar svo ber undir og nauðsyn krefur. Er þessu erfiða álitamáli hér með skotið til hans óskeikula vísdóms. Einnig rætt um Flórídaferð þeirra Helmuts og dr. Jóhönnu, en þau fara í næstu viku og verða yfir jól. Um sama leyti munum vér endurheimtan hafa úr Franz Kára hinn margvísa og verður það mikill hvalreki fyrir Samtök Vor (enn og aftur tek ég fram að hér er á engan hátt sneitt að fýsískri birtingarmynd félaga vors og frábið mér athugasemdir þar að lútandi!). En jól sækja óneitanlega að og víst að margir eru uppteknir af jólaboðum og annarri óreglu. Í Móttökusal lá Björn kokkur og viðhafði aðdáunarverða viðleitni til þess að byggja upp skrokk sinn: tók m.a. magaæfingar þær sem próf. Fróði mælti með að ritari tæki hafandi horft á belginn á honum eftir e-a utanlandsferðina. Hér hentu sér niður blómasali og ritari og hófu að byggja líkami sína með magaæfingum. Þá varð einhverjum á orði (ég ætla ekki að segja hver, það gæti eyðilagt Flórídaferðina): "Já, Ágúst er nú sjálfur orðinn svoldið feitur, héld hann mætti aðeins bæta við magaæfingarnar."

Legið vana samkvæmt í potti, rætt um byggingaframkvæmdir á Neshaga og Kvisthaga, framkvæmdaaðili var spurður hvort Ó. Þorsteinsson hefði ekki haft samband. "Já, heitir hann Ó. Þorsteinsson, jú, hann hafði samband." Um bruna í Vogum, og annað uppbyggilegt. Það var eiginlegt of kalt til þess að vera í barnapotti, og mann hryllti við að fara upp úr og í útiklefa til þess að klæðast. En allt hafðist það og á endanum var steðjað til móts við verkefni kvöldsins: tengja vask í nýju eldhúsi ritara.

Næst er æfing á miðvikudag kl. 17:30 - þá er þjálfari Rúnar Reynisson, sem er einn harður nagli, en umburðarlyndur og sér í gegnum fingur sér með veikleika hlaupara eins og ritara og blómasala. Vel mætt, í gvuðs friði. Ritari.

Velheppnað jólahlaðborð að Loftleiðum

Jú, sá óheiðarlegi blómasali hafði pantað hjá frú Marentzu Poulsen að Hlíðarfæti, sunnudaginn 2. desember. Þrjátíu góðar sálir mættu til áts og drykkju og var það vel heppnað og mæltist vel fyrir, eins og sjá má af myndum af heimasíðu vorri. Trúlega mun það slá viðstadda að ritari lýsir með fjarveru sinni, og skrifast það á reikning prófessors Fróða, sem á í samfelldri baráttu gegn ritara vegna einlægrar sjóbaðsnáttúru og -tilhneigingar. Af þeim sökum var beðið með að ljósmynda viðstadda þar til ritari var horfinn til mikilvægra embættisstarfa í Brussel, eftir það var brennt af í allar áttir og miklu meira en ástæða var til..

Á staðnum voru útnefndir nýir níðingar Samtakanna: Einar blómasali útnefndur hinn óheiðarlegi, Ólafur ritari hlaut hið hæðilega viðurnefni "baktalari"., sbr búktalari. Vilhjálmur Bjarnason lét ekki sjá sig í veizlunni, sagði að próvíanturinn væri of "óhollur"  - menn horfðu hver á annan og spurðu: var það ekki svoldið meiningin?

Þegar hér er komið er ritari mættur á sléttur Uppsalaauðs, vel haldinn að mat og drykk, búinn að heyra í blómasala sem staddur er í Sönderborg og drekkur þar jólaöl, en lítið er um hlaup, ja svei, bumban vex. Í gvuðs friði, ritari.