Ritari rís af sjúkrabeði - hefjast nú enn frásagnir af afrekum

Eftir tíu daga vesaldóm og veikindi reis ritari í dag af sjúkrabeði sínum og ákvað að mæta til hlaupa á ný og láta reyna á hvort heilsa batnaði við það eða versnaði. Það var Vesturbæjarlaug, mæting stundvísleg og var fjöldi góðra hlaupara mættur: próf. Fróði, Þorvaldur, Magnús tannlæknir, Einar blómasali, Bjarni Benz, Björn matreiðslulistamaður, Birgir jógalistamaður, Magga þjálfari, Rúnar á hjólinu, Kári, dr. Jóhanna, Ragnar, Pétur fyrrv. baðvörður, og svo sást Benedikt sem lítt blandar geði við oss venjulega hlaupara þessi misserin.

Það var stuttur ádíens á Plani, Magga gaf út skýr fyrirmæli um hlaup og svo var lagt í hann, þrátt fyrir að Kári væri ekki mættur út. Við vinir hans reyndum að streitast á móti og hvöttum til þess að beðið væri eftir honum, en á slíkt var ekki hlustað. Við mjökuðumst af stað og Þorvaldur gaf út þá yfirlýsing að þetta væru Dónamannasamtök - ekki væri lengur í heiðri haft gamalt heiðursmannasamkomulag um að bíða eftir góðum mönnum sem sýndu viðleitni til þess að hlaupa með okkur en væru eilítið seinir fyrir.

Veður gott, 18 stiga hiti, sól og logn. Ritari óhlaupinn sl. tvær vikur vegna veikinda og því var þetta ákveðin prófraun í kvöld. Fór hægt út, hljóp með Magga, sem er  ávallt tilbúinn að leggja lag sitt við lökustu hlaupara og veita þeim félagsskap. Biggi var með okkur framan af, en þreyttist fljótt á að fara svo hægt og yfirgaf okkur. Við Magnús tókum góða rispu á ferðalögum sumarsins sem höfðu farið með okkur víða um land, á Norðurland og Vestfirði, svo aðeins fátt eitt sé nefnt.

Það vakti furðu okkar hversu hægt hlaupurum miðaði fyrir framan okkur. Varð okkur einkum starsýnt á Einar blómasala, próf. Fróða og dr. Jóhönnu, sem rétt mjökuðust áfram í Skerjafirðinum. Ekki var útlit fyrir að þetta fólk ynni nein afrek á þessum degi.

Við Maggi vorum bara rólegir, fengum okkur að drekka í Nauthólsvík og dóluðum okkur áfram Hlíðarfót. Fórum hjá Gvuðsmönnum og þá leið tilbaka, en vorum óhræddir við að ganga á köflum, áttum jafnvel von á Kára að baki okkur. En þetta gekk bara furðu vel hjá sjúklingnum og hlaupi lokið með góðum sveita.

Á Plani voru Magga, Rúnar, Biggi og Bjössi. Magga vildi fá plan. Hún vill að menn fari að setja sér markmið, stefni að einhverju. Af þeirri ástæðu var ákveðið að beina því til hlaupara að ákveða hlaup á erlendri grund á næsta ári og hefja fljótlega undirbúning að slíku hlaupi. Nefnd voru hlaup í Amsterdam, London, París, Stokkhólmi, Færeyjum - en ákveðið að koma almennri hvatningu á framfæri við hlaupara og reyna að komast að samkomulagi um ákjósanlegt hlaup næsta vor. Er þessari hvatningu hér með komið á framfæri við félagsmenn.

Í potti sat á fleti fyrir Tumi sem hefur forframast í Venesúela sl. árið og hafði frá mörgu að segja. Eðlilega höfðu menn margar spurningar um þjóðhætti í þessu fjarlæga landi, einnig um matarmenningu. Einnig upplýst um rauða málningu í óbyggðum, spurt var: hvar er Jörundur?

Þegar ritari yfirgaf Laug Vora varð hann var við stímabrak og stimpingar á tröppum Laugarinnar. Þar stóðu Bjarni Benz, blómasalinn og próf. Fróði og rifust um vegalengdir og tíma. "Hann svindlaði!" sagði Benzinn um blómasalann. Blómasalinn horfði vonaraugum á ritara og biðlaði til hans um að vanda frásögn kvöldsins. Prófessorinn heimtaði hins vegar miskunnarlausa frásögn um óheilindi og óheiðarleika blómasala sem sneiðir öll horn á leiðum sínum og styttir hvert hlaup margfaldlega, en kemur svo á sama tíma og aðrir á Plan. Benzinn skammaði hann blóðugum skömmum fyrir að drattast hægt af stað í upphafi hlaups og það stæðist einfaldlega ekki að hann hefði hlaupið sömu vegalengd og þeir prófessorinn og á sama tíma.

Þannig gekk þessi miðvikudagur fyrir sig í Hlaupasamtökunum. Nú er að taka sig á og lyfta Samtökunum upp á töflunni í Hlaupadagbókinni. Fyrsti Föstudagur er næsta föstudag.

Hratt Þriggjabrúa

Sumir hlauparar eru lagstir í landshornaflakk með fjölskyldum sínum og því fjarri góðu gamni á hlaupadegi. En á miðvikudegi var afar góð mæting og verða engir nefndir nema lögmál frásagnarinnar kalli á slíkt. Nokkrir úr hópnum gerðu garðinn frægan í Ármannshlaupi í gær, en voru engu að síður mættir í dag, má þar nefna Flóka, Möggu, dr. Jóhönnu og Frikka. En þau ætluðu bara að taka því rólega í dag, rólegt Þriggjabrúahlaup. "Rólegheitin" fólust í því að skilja aðra hlaupara eftir í rykskýi og hverfa.

Fagurt sumarveður í dag, 20 stiga hiti og sólskin. Ritari lenti fljótlega í slagtogi við Ágúst og Kalla af Brimum. Farið á þokkalegu tempói með ágústínskum útúrdúrum hér og hvar. Má þess geta að Ágúst var enn ekki heill af veikindum sínum, enn með 40 stiga hita og hóstandi eins og berklasjúklingur. Þess vegna ætlaði hann bara stutt og hægt. Eftir Útvarp setti hann hins vegar upp hraðann. "Er þetta sprettur?" spurði ritari sig. "Er ekki verið að fara of hratt?"

Þegar komið var niður á Kringlumýrarbraut fór prófessorinn að gefa upp mælingar. 4:40, 4:20, 4:08. Halló! Hvað er í gangi? Á þessu gekk alla leið niður á Sæbraut, en ritari náði að hanga nokkurn veginn í þeim gamla. Hann tók þessa spretti inn á milli og skildi mig eftir, en ég náði honum þegar hann slakaði á. Ég fékk mér að drekka í vatnsbólinu, svalandi eins og ævinlega.

Við lengdum um Hljómskálagarðinn og enduðum í rúmum 14 á meðaltempóinu 5:15. Á grasflöt teygðu hlauparar og stilltu upp fyrir ljósmyndara sem var að viða að sér efni í hlaupablað RM. Í potti voru mættir þeir feðgar Helmut og Teitur eftir frægðarför kringum landið með þýzka túrista. Umræðuefni voru fjölbreytt að venju, m.a. var upplýst að prófessorinn gæti skreytt sig með ættarnafninu Schiöth. ´

Nú leggst ritari í flakk og kemur næst til hlaupa mánudaginn 26. júlí, sjálfan Byltingardag Kúbu.

Sól og sjór

Fagurt veður á mánudegi, en of heitt til að hlaupa. Það vantaði fjölda röskra hlaupara, þar á meðal Bjössa, Benzinn, Gústa, Magga, blómasalann, Þorvald, Kalla, Sigga Ingvars, Ósk, Hjálmar, Benna, Dagnýju, dr. Friðrik... og fleiri og fleiri og fleiri. Sumir ætluðu í Ármannshlaupið á morgun og fóru því bara Hlíðarfót rólega. Eða það sem þeir kalla rólega, 5 mín. tempó.  Það eina sem komst að hjá þessum hlaupara var sjórinn. Það yrði farið í sjó í Nauthólsvík hvað sem raulaði og tautaði. Farið fremur hratt út, 5:20. Fylgdi þeim dr. Jóhönnu og Bigga inn í Nauthólsvík, nema hvað Biggi tók þá skelfilegu ákvörðun í Skerjafirði að taka spretti með mági sínum. Væ dú æ hev a bed fílíng abát ðis? Uppskrift að meiðslum. Var enn þreyta til staðar eftir velheppnað laugardagshlaup þar sem ritari hljóp án aðstoðarmanns, án úrtölufólks, án músa?

Í Nauthólsvík var múgur og margmenni í sjónum og ég sleit af mér fötin og skellti mér í svala ölduna. Þoli ekki að sjá vatn þá verð ég að afklæðast og taka dýfu. Þarna fór fram þessi hefðbundna núllstilling allra kerfa. Fór svo áfram um Flanir og Suðurhlíð, upp að Perlu, niður Stokk, hjá Gvuðsmönnum og þannig áfram á góðu tempói. Hitti Bigga og Jörund á Plani. Þá voru flestir hlauparar þegar komnir til Laugar. Setið um stund í potti og rætt um veikindi. Hvernig geta t.d. afrekshlauparar sem hafa hlaupið mörg hundruð kílómetra í Sahara verið veikir í kvefpest um hásumarið? Þetta fannst viðstöddum óskiljanlegt.

Framundan átakahlaup á miðvikudag.

Að loknu löngu hlaupi á laugardagsmorgni

Hlaup reyna fyrst og fremst á sálrænan styrk manna. Spurt er: ertu maður eða mús? Á þetta reyndi í hlaupi dagsins. Mættir allir frambærilegustu hlauparar Samtaka Vorra: Flóki, Magga, Hannes, Snorri, Ragnar, dr. Jóhanna, Jóhanna hin, Ólafur ritari, Rakel, Flosi - og Rúnar á reiðhjóli. Sumir eru í prógrammi fyrir Laugaveginn eða fyrir RM, það átti að fara langt, mislangt þó. Undirritaður ætlaði að fara um 20 km.

Það er fljótsagt að hópurinn tvístraðist nánast þegar í upphafi og maður var fljótlega einn með sjálfum sér. Fólk fór líka í ýmsar áttir, í stað þess að halda hópinn og þreyta hlaupið sem félagshlaup eins og hefð var um hér áður fyrr hjá Samtökum Vorum. Ég var þreyttur og þungur þegar í upphafi og taldi víst að þetta yrði erfitt. Ég fór sömu leið fyrir viku síðan og það reyndist mér eiginlega um megn. Í þetta skiptið hafði ég þó engan með mér sem taldi úr mér kjark og hægði á mér Hér var það aðeins ég að kljást við sjálfan mig. Enda fór svo að ég hljóp "inn í þreytuástandið" og splundraði því - betur get ég ekki lýst því sem gerðist. Ég leyfði aldrei þreytunni að vinna bug á mér en hélt áfram og gaf bara í ef eitthvað var.

Þannig var farinn Fossvogur og Viktor, yfir Breiðholtsbraut, niður að Elliðaám og svo upp dalinn. Þar er mikill og grænn gróður og hreint yndislegt að vera á ferð á laugardagsmorgni í algjörri stillu, úðaregni og 12 stiga hita. Gerist ekki betra. Fór alla leið upp á Stíbblu og yfir hana, tilbaka niður hjá Rafstöð. Setti svo stefnuna á Laugardalinn. Er þangað kom sá ég Flosa framundan mér, hann hafði farið svipaða leið og ég, en eitthvað styttra. Sæbraut, Mýrargata, Ægisgata, Hofsvallagata. Leið vel á eftir og spjallaði við Jóhönnu og Flóka í potti.

Þannig má segja að þótt þreyta og þyngsli séu til staðar má vinna bug á því ef sálarstyrkur er nægur og engin mús með í för sem er með úrtölur. 

Sex í sjó

Það var föstudagur. Ritari mætti snemma í útiklefa og fann þar á fleti fyrir Þorvald Gunnlaugsson. Við skiptumst á upplýsingum um hlaup, fólk og fyrirsjáanlegar skemmtanir. Svo mættu þau hvert af öðru: dr. Jóhanna, Bjössi, Maggi, Kalli kokkur, Einar blómasali, Jörundur og Biggi. Ótrúlega vel mannað hlaup og lagt upp í góðviðrisblíðu, menn eru stundum villugjarnir í upphafi en það var leiðrétt, dr. Jóhanna sagði af myndugleik þegar menn gerðu sig líklega að snúa niður á Ægisíðu: "Hér er farinn Nesrhingur á föstudögum!" Meira þurfti ekki til og menn fylgdu forræði hennar og sneru upp Hofsvallagötu, farið upp á Víðimel og þaðan vestur úr út í Ánanaust.

Þetta var ótrúlega hægur hópur í dag, svo mjög að ritari var fremstur á hægu tölti og þótti ekki góð tilfinning að leiða hóp slíkra afbragðshlaupara á hraða sem mátti jafna við göngu. En þetta var allt í lagi, framundan var sjór. Þvagan nuddaðist áfram eins og í kiljanskri skáldsögu og áður en vitað var af blasti ströndin við með öllum sínum freistingum. Við vorum fremstir hér, ritari og jóginn, drifum okkur af fötum og skelltum okkur í svala ölduna. Svo komu þau hvert af öðru, dr. Jóhanna, Bjössi, Kalli og blómasalinn og dýfðu allir sér í sjóinn svo að full böðun telzt. Það voru sumsé sex hlauparar sem fóru í sjó, aðrir hlupu framhjá, ekki örlaði á áhuga á að berja þetta fáklædda fólk augum.

Áfram um golfvölll, Kalli, dr. Jóhanna og ritari og Biggi á eftir okkur, fór þó fljótlega fram úr. Krían var friðsæl og lét okkur í friði, svo að nú ætti að vera óhætt að fjölga ferðum um golfvöll. Við drógum uppi Einar og Bjössa og áttum samleið tilbaka til Laugar. Góð stund í potti með sögum Bjössa.

Síðar um kvöldið hélt Jörundur veizlu að heimili sínu, grillaðar pylsur í hellirigningu. Skrafað og skemmt sér fram á kvöld.

Næsta hlaup: laugardag kl. 9:30 frá Vesturbæjarlaug.

Einn eldsnöggur fyrir landsleik

Það var spenna fyrir landsleik Þjóðverja og Spánverja í kvöld - svo að almennt stefndu menn á stutt. Ég fór Hlíðarfótsaumingja með Benzinum, Bjössa og Þorvaldi, nokkrar konur með okkur, og svo Biggi, aðrir held ég hafi ætlað Þriggjabrúa og jafnvel lengra. Hneyksli dagsins: blómasalinn hljóp ekki, fór í pott og sást svo akandi eftir Miklubraut þegar við vorum að koma tilbaka. Hann sleppti sem sé ekki hlaupi til að horfa á boltann! Er þetta fáheyrð ósvífni og ekki til eftirbreytni.

Næst: föstudagur, búið er að auglýsa Fyrsta hjá Jörundi. Stendur það?

Súkkulaðiskrímslið kemur í heimsókn

Jæja, þá var kominn mánudagur. Mæting er yfirleitt með allra bezta móti á mánudögum. Svo var í dag. Of margir mættir til að vera að telja einstaka hlaupara upp, en þarna mátti sjá yfirburðahlaupara, miðlungshlaupara og svo hóflega metnaðargjarna hlaupara. Eitthvað virðist hafa kólnað í veðri, en samt var bærilegt að hlaupa í þessu. Farið upp á Víðimel og út að Skítastöð. Þar gerðu ofurhlauparar sig klára í að taka fimm kílómetraspretti. En við hin héldum áfram. Flosi og Ágúst fóru fyrir hópnum og tóku Stokk með útúrdúrum og náðu þannig ríflega seytján kílómetrum. Benzinn og Bjössi ætluðu að taka því rólega, fóru að ég hygg Hlíðarfót e.t.v. með brúalengingum. En við Blómasalinn settum stefnuna á Þriggjabrúa.

Hann fór að heiman með þau skilaboð að hann skyldi hlaupa langt í dag, hann væri kominn með bumbu. Á móti hafði hann skilið eftir fyrirmæli um kvöldverð, en var ekki fyllilega í rónni um að fyrirmælum yrði fylgt út í yztu æsar. Ritari gat samsamað sig ástandi blómasalans, enda búinn að berjast við offitu um langt skeið. Hvarflaði að ritara að tilefni væri til að stofna undirdeild í Hlaupasamtökunum helgaða þeim sem kljást við offitu og kalla hana Lýsisbræðslu Lýðveldisins.

Við héldum áfram á Flanir og fengum strax þessa tilfinningu að hlaup væri þegar hálfnað, þótt svo væri í rauninni ekki. Þegar komið var framhjá Útvarpshúsi jók blómasalinn hraðann og skildi ritara einan eftir. Ekki er gott að útskýra hvers vegna hann gerði þetta, því varla getur það verið skemmtilegt að hlaupa einn. Það dró í sundur með okkur þar sem blómasalinn lenti ávallt á grænu ljósi á leiðinni niður Kringlumýrarbrautina, en ritari ávallt á rauðu. Sæbrautin var ljúf og gott að komast í vatnsbólið svalandi.

Á Mýrargötunni rakst ég á Ragnar (eða hann á mig, öllu heldur) og hafði tekið sprettina brjálæðislegu - en var á hægu tölti tilbaka nú. Er komið var á Plan blasti við skrýtin sjón: Benzinn að traktera blómasalann á Euroshopper súkkulaði, sem bragðast ekkert yfirmátavel. Enda stillti blómasalinn neyzlu sinni í hóf. En svo breytti Benzinn um takt, fór út í bíl sinn og sótti "the real stuff": tvö stykki af Cadbury´s súkkulaði með hnetum, samtals 900 grömm! Hér missti blómasalinn sig algjörlega. Hann elti Benzinn um Planið eins og múkki og var einhvern veginn utan við sjálfan sig af græðgi. Bjarni greyið reyndi að verja súkkulaðið, en maðurinn hreinlega réðst á hann og krakaði til sín hverri röðinni á fætur annarri. Ja, þvílíkt og annað eins!

Um þetta leyti kom Ágúst á Plan. Venju samkvæmt var setið góða stund í potti og málin rædd. Næst verður hlaupið á miðvikudag, þá heldur lýsisbræðslan áfram. Tveir menn eru einbeittir í að léttast og verða hraðari í sumar.

Leiðin sem Gústi fór er hér: http://www.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=1007954 Þetta heitir Wikiloc og er skylt bæði Wikipediu og Wikileaks og er algjört patent.

"Djöfull ertu orðinn feitur!"

Elskulegheit af ofangreindu tagi heyrast vart lengur í Hlaupasamtökum Lýðveldisins, en menn fengu tilefni til þess að rifja þau upp í hlaupi dagsins. Þessi orð voru viðhöfð fyrir fáeinum árum þegar hlaupari í meiðslum mætti til Útiklefa og hitti þar fyrir félaga sína. Meira um það seinna. Nú voru þessir mættir á sunnudagsmorgni: Magnús tannlæknir, Jörundur, Flosi, Ólafur Þorsteinsson og Ólafur ritari. Það hafði kólnað frá því í gær og minna logn var á.

Lagt upp í rólegheitum, Jörundur og Maggi tæpir og gáfu til kynna að ekki væri víst að þeir tækju fulla porsjón í dag. En þeim var haldið við efnið með samfelldri orðræðu frá Hofsvallagötu og út í Nauthólsvík þannig að þeir höfðu ekki tækifæri til þess að snúa við. Samtalið snerist um bíla við Ægisíðu, íbúa, ættir og bílnúmer. Það var gerð örkönnun á þekkingu manna á eftirtöldum númerum: R-29, R-28 og R-27.

Jörundur spurði Magga hvort það væri rétt að lúpína yxi upp úr bílhræi sem stendur í garðinum hjá honum. Sjálfur er hann nýkominn úr ferð um Vestfirði þar sem allt veður uppi í lúpínu. Hér var rætt um fyrrverandi hlaupara sem ku vera komnir með ístruna niður á tær. Einhver lýsti yfir þeirri ósk að viðkomandi mættu í Útiklefa svo að hægt yrði láta í ljós skoðun á vaxtarlagi þeirra.

Áfram upp úr Nauthólsvík og í Kirkjugarð, gengið. Eftir þetta segir fátt af hlaupurum, enn fjallaði Ó. Þorsteinsson um hið velheppnaða Bláskógaskokk og veizluna á eftir. Það var fremur svalt á þessum kafla, öllu kaldara en í gær. Það var farið um Veðurstofu, Hlíðar, Klambra og niður á Sæbraut. Staldrað við hjá Hörpu og nýtt útlit skoðað. Farið um Austurvöll í von um hyllingu, sem engin varð fremur en seinast.

Teygt á Stétt. Jörundur kvaðst hafa áhuga á að nýta Fyrsta Föstudag maí-mánaðar sem mun hafa fallið niður. Gæti orðið af því næsta föstudag að Jörundar í Skjólum. 

Þeir kalla hann Viktor

Einn af þessum ótrúlegu og eftirminnilegu dögum, laugardagur rann upp bjartur og fagur, hlýtt í veðri, einhver gola. Þessir mættir til hlaupa: dr. Jóhanna, blómasalinn, ritari, Hannes, Flóki, Eiríkur, Ragnar og Jóhanna hin. Þessir á hjólum: Jóginn, Kári og Rúnar. Flóki og Hannes voru með plan um langt, um eða yfir 30 km. Aðrir hógværari, en þó áhugi á Stíbblu. Rifjuð upp ánægjuleg kvöldstund að Kára og Önnu Birnu í gærkvöld til þess að fagna Fyrsta Föstudegi. Þar var snætt, drukkið og horft á Uruguay og Ghana. Allir voru fegnir því að ekki var tekin mynd af berum karlmönnum á Nesi fyrr um daginn.

Lagt upp á rólegu nótunum, nema hvað Hannes og Flóki settu fljótt upp tempóið. Dólað inn í Nauthólsvík, Jóhanna og Ragnar ætluðu á Kársnesið, ég sá fram á að verða skilinn eftir. Beið því eftir blómasalanum og saman lögðum við í Fossvoginn. Þar var full ástæða til þess að lofsyngja veðrið og aðstæður allar, gróðurangan í lofti, fuglasöngur, fólk í görðum og á stígum. Íslenska sumarið gerist ekki betra!

Við fórum leið sem Flosi hefur gjarnan farið þegar við hinir höfum farið Goldfinger, það er hin neðri leið sem þau hafa kallað Viktor, gegnum hverfi sem kennt hefur verið við Blesugróf, yfir brú á Breiðholtsbraut. Yfir í Breiðholtið og upp að Stíbblu. Þar stöldruðum við við um stund og horfðum á fjöld laxa ofan í ánni. Áfram og niðurúr.

Það verður að segjast eins og er að hitinn hafði ekki góð áhrif á okkur, við vorum farnir að örmagnast í Fossvoginum á leiðinni tilbaka. Blómasalinn orðinn ansi hægur og farinn að dragast aftur úr. Ég dokaði þó við eftir honum inn á milli. Skellti mér í sjóinn í Nauthólsvík og kældi mig niður, það var gött!

Síðustu fjórir kílómetrarnir voru erfiðir. Við rifjuðum upp boð Jörundar um að fara með okkur um Laugaveginn, en ekkert hefur heyrst frá honum um þau áform. Er þeim vangaveltum hér með komið á framfæri.

Undir það síðasta var blómasalinn kominn í sykurfall og varð að fá sér límonaði í Móttökusal laugarinnar er komið var tilbaka. Við hittum dr. Jóhönnu, en aðrir voru farnir, utan hvað við sáum Flóka þar sem hann var að hefja hlaup af nýju þar sem við vorum að ljúka því. Frábær dagur, þokkalegt hlaup, en erfitt.

Ritari mættur aftur: Stokkur

Vel mætt í miðvikudagshlaup, meðal þekktra andlita voru þau sem tilheyrðu próf. Fróða, Flosa, Kalla kokki, dr. Jóhönnu, Rúnari, Benna, Bigga, Unni, Rakel, Jóhönnu hinni, Ragnari, Frikka, blómasalanum, Magga og vafalaust gleymi ég einhverjum eins og venjulega. Alla vega var ágæt mæting í góðu veðri. Hefðbundið er að fara Þriggjabrúahlaup á miðvikudögum og mun svo hafa verið með flesta hlaupara í dag. Einhverjir munu þó hafa farið Hlíðarfót, þeirra á meðal blómasalinn og Maggi. Ritari fór Stokk, þótt hann nennti því eiginlega ekki, en það var bara þessi tilfinning að hjá því yrði ekki komizt. Ágúst mun einnig hafa sett sér metnaðarfull markmið, en hann hljóp Sveifluháls sl. laugardag, ríflegt maraþon.

Það gekk vel að hlaupa Stokkinn, góð tilfinning alla leið og hraði jókst er leið á hlaupið. Mætti fjölda hlaupara í Fossvogi sem voru á sprettæfingum þar. Mátti þar m.a. bera kennsl á Gissur Pétursson, forstjóra Vinnumálastofnunar, sem er hlaupari í svipuðum holdum og við blómasalinn og því ágætt að miða sig við hann. Farin hefðbundin leið út í hólmann og svo tilbaka upp Stokkinn. Nóg að drekka og bara gefið í á bakaleiðinni.

Pottur góður. Mættur Helmut. Hann minnti á að næsti föstudagur væri Fyrsti Föstudagur og spurði hvort ekki væri ástæða til að nýta hann. Af því tilefni minnti ritari á að síðasti Fyrsti Föstudagur hefði verið illa nýttur, þótt mæting hefði verið góð. Sjáum til.