Menn hlaupa annars staðar - eða hlaupa alls ekki

Er von menn spyrji: hvar var fólkið? Ekki nema handfylli hlaupara mætt í Brottfararsal og mátti þar bera kennsl á prófessor Fróða, Flosa, Magnús Júlíus, Þorvald, Möggu, Bjössa, Benzinn, Guðrúnu dóttur hans, Ólaf ritara, Þorbjörgu K., Frikka kaupmann, dr. Jóhönnu og Jóhönnu hlaupara. Það fréttist af Jörundi hlaupandi í hádeginu (prívathlaup). Þar fyrir utan hefur frétzt af Helmut og Eiríki hlaupandi kl. fimm á morgnana í Laugardalnum. Þetta þarf að rannsaka.

Prófessorinn hefur lýst áhuga á að þreyta ofurhlaup í Atacama-eyðimörkinni í Chile í marz á næsta ári. Undirbúningur er hafinn. Hann fer aðeins löng hlaup þessi missirin. Í dag var það 28 km. Ekki voru fleiri með löng hlaup á prjónunum, ætluðu Þriggjabrúa. Um þetta fór þjálfari nokkrum orðum. Þorvaldur hafði á orði að orðum væri ekki einu sinni eytt að fyrirætlunum aumingja sem ætluðu styttra en Þriggjabrúa. Hér er vissulega brotalöm í starfsemi Samtakanna sem þarf að taka á. Það að fara stutt, segjum 8 km, er betra en fara ekki neitt eins og dæmi eru um á þessum degi, meira um það seinna.

Varla þarf að fara mörgum orðum um upphaf hlaups, það var í hefðbundnum stíl, sama fólk og venjulega sem æddi áfram á undan öðrum. Einhver vindur á suðaustan, rigndi öðru hverju, 14 stiga hiti. Ritari eitthvað þungur á sér og þreyttur, en ákvað engu að síður að fara Þriggjabrúa með þeim hinum. Það fór þó svo að ég lenti í slagtogi við Benzinn og dóttur hans sem var að fara sitt fyrsta Þriggjabrúa og stóð sig með miklum sóma.

Það sást á eftir prófessornum í Fossvoginn og Federico fór með honum, enda á leiðinni í maraþon á Ítalíu í nóvember, þarf að fara að lengja. Við hins vegar upp Boggabrekkuna erfiðu. Áfram eftir Bústaðavegi og yfir hjá RÚV - Fram og þannig áfram. Þegar við snerum niður Kringlumýrarbraut gerðust hlutirnir, blá jeppabifreið stanzaði hinum megin við götuna, ökumaðurinn skrúfaði niður bílrúðuna og hóf að þenja bílflautuna og veifa ákaft.Var þar mættur blómasalinn, sem kaus að sinna störfum sínum frekar en mæta til hlaups eins og félagar hans búast við af honum. Var haft á orði hvað bílflautan í bílnum hans væri orðin hommaleg.

Við áfram niður eftir og þau feðgin yfirleitt á undan mér, sýndu mér þá aumingjagæzku öðru hverju að staldra við og bíða eftir mér. Stoppað við brunninn á Sæbraut og drukkið vatn. Ákveðið að fara á gamlar slóðir, Mýrargötu, Ægisgötu. Stoppað við Kristskirkju hvar við Benzinn signdum okkur. Og hlaupi lokið. Teygt í Sal með Bjössa og Jóhönnu. Þar var einnig Biggi, en ekki vissu menn til þess að hann hefði hlaupið. Fellur hann þar með í katagoríu þeirra sem þarf að hefja rannsókn á og ákveða aðgerðir gegn.

Í potti sátu dr. Jóhanna, Flosi og ritari. Svo kom Bjössi. Þá komu sundkrakkar úr KR. Við reyndum að hræða þau með Bjössa, og hann yggldi sig. En þau hlógu bara og sögðu: vertu nú alminlegur við okkur. Þá kom Bjarni, þá héldum við að mætti hræða þau duglega: þið viljið ekki reyta þennan mann til reiði! Þá upphófu þau mikla lofrullu um Geir Haarde og sögðu að Benzinn hlyti að vera mikill snillingur. Benzinum þótti gott lofið og mýktist allur við. Börn eru útsmogin nú til dags!

Á föstudag er Fyrsti Föstudagur og auk þess fyrsti október 2010. Hefð er um það að hlauparar í Hlaupasamtökum Lýðveldisins geri sér glaðan dag á þeim degi. Er þess vænst að menn geri skyldu sína í þeim efnum og er jafnframt kallað eftir liðsstyrk af Nesi svo að vel megi vera. Í gvuðs friði, ritari.

Bjarni snýr tilbaka til hlaupa

Leti er helzti óvinur hlauparans. Í dag var meira að segja Magga löt, sagðist ekki nenna neinu. Samt tókst okkur að drösla henni með okkur inn að rótum Öskjuhlíðar. Þar fékkst hún til þess að taka nokkra spretti um brekkurnar með þeim hinum. Ágúst og Flosi fóru áfram í Fossvoginn og enduðu með Stokki. Við Maggi fórum Hlíðarfót og römbuðum á Rakel á leiðinni. Báðir þungir, þreyttir og slappir. Engu að síður náðum við góðum spretti við endann á flugbraut.

Það bar til tíðinda í hlaupi dagsins að Bjarni mætti eftir nokkra fjarveru. Kvaðst hafa verið að gera við bíl. Aðspurður hvernig bílaviðgerðir gátu staðið í vegi fyrir hlaupum svaraði hann því til að það hefði þurft að nota bílinn við atvinnurekstur. Mættum Kára og Önnu Birnu á tröppum Laugar, þarna hafði letin víst komið við sögu líka. Helmut mættur til að hlaupa, fór hring á Nesi einsamall. Í potti var rætt um fyrirbærið Bigga. Já, Biggi, sagði Kári og dæsti. Að biðja Bigga að vera normal er eins og að biðja íslenzkan hund um að gelta ekki.

Snautlegt!

Veður fagurt. Yfirlýsingar á Plani um langt. Hinir lakari ætluðu "bara" Þriggjabrúa. Við Ágúst ætluðum langt. Einar slakur, ósofinn, latur, aumur. Aðrir sæmilegir. En stundum fara hlutirnir öðruvísi en ætlunin er. Hægur út, datt aftur úr hinum sem fóru á brjáluðu tempói og einfaldlega hurfu. Fann að ég var ekki eins upplagður að hlaupa og ég hélt í upphafi, lét þó slag standa og skellti mér í Fossvoginn. Átti alveg eins von á að það gæti kólnað verulega er á liði hlaup.

Var orðinn einn, raunar orðinn einn í Nauthólsvík. Sá á eftir prófessornum. Hann slakaði ekki á. Er komið var að Víkingsvelli fann ég að ég væri of stirður og þreyttur til þess að geta farið það sem planið var, eða 24 km. Lét mér nægja að fara það sem þeir kalla Viktor, yfir Breiðholtsbraut á brú, ofan í Ellliðaárdalinn og aftur tilbaka undir brautina og í Fossvoginn, þá leið tilbaka, líklega 18 km. Stundum er dagsformið bara ekki hliðhollt hlaupum.

Hitti Flosa, Frikka, Bjössa og Þorbjörgu K. í potti. Sagðar sögur. Þau fóru Þriggjabrúa á tryllingslegum hraða. Nú verður hvílt.

Ágúst flugmaður

Það sást til Jörundar á Ægisíðu um fimmleytið. Hann var hlaupandi og setti stefnuna á Sólrúnarbraut. Ritari mættur snemma til hlaups og sá hlaupara tínast einn af öðrum til Laugar. Á endanum var þetta um 20 manna hópur og mátti þekkja dr. Friðrik, dr. Karl, dr. Jóhönnu, prófessor Fróða og fleiri ágæta hlaupara. Þjálfarar voru báðir mættir og lögðu upp með hlaup út að Dælu og spretti þaðan út á Nes.

Lögðum rólega af stað upp á Víðimel, menn voru léttir á sér og þetta leit vel út. En framan við kínverska sendiráðið upphófst dramatík, það heyrðist í bílflautu og svo sást Ágúst taka flugið og skella á gangstéttinni. Einhverjir töldu sig sjá Friðrik kaupmann bak við stýrið á bílnum sem flautaði, en það fékkst ekki staðfest. Heldur þótti það ólíklegt þegar kaupmaðurinn birtist stuttu síðar hlaupandi og dró okkur uppi. En prófessorinn var allur lemstraður og blóðugur, jafnvel talinn fótbrotinn. En hann stóð upp, harkaði af sér, beit á jaxlinn og hélt áfram. Hugsaði með sér að nú væri e.t.v. rétti tíminn til þess að hringja í Össur.

Við áfram út á Suðurgötu og settum upp taktinn, farið á hröðu tempói út í Skerjafjörð. Dokað þar við en haldið svo áfram vestur úr. Á þessum kafla áttu þau hin að taka spretti, en við Ágúst urðum lítið varir við spretthlaupara. Það var ekki fyrr en við fórum að nálgast Hofsvallagötu að við sáum Gerði og Flosa fara fram úr okkur, en ekki vitum við hvað aðrir voru að gera. Mættum Neshópi á Ægisíðu.

Áfram á Nes og sprettir héldu áfram, þau tóku þéttingana með jöfnu millibili, en ég skokkaði á eftir og prófessorinn tók stefnuna á golfvöll. Farið út að Lindarbraut og þá leið tilbaka. Það var farið að rigna, en að öðru leyti var kjörveður, 10 stiga hiti og logn. Gott tempó á bakaleiðinni. Teygt við laug.

Það kom í ljós að blómasalinn hafði mætt seint í hlaup og hlaupið Eymingja. Hann kvaðst hafa gleymt að borða í dag og var við það að falla í ómegin! Loks var haldið til potts og sagðar sögur. Ágúst mætti allur fleiðraður og blæddi enn úr sárum. Næst er hlaupið á miðvikudag, langt.

Langhlaupari snýr við

Hefðbundin liðsuppstilling á sunnudagsmorgni í haustblíðunni: Ó. Þorsteinsson, Þorvaldur, Flosi, Jörundur, ritari og svo Rene í fyrsta skipti á sunnudegi. Frænda voru færðar árnaðaróskir í tilefni af sigri liðs hans í 1. deildinni og uppfærslu í úrvalsdeild. Hann var að sínu leyti sáttur við sína menn. Farið rólega út. jörundur nykominn úr smalamennsku í Borgarfirði og því lúinn eftir miklar göngur. Enda fór svo að hann dróst fljótlega aftur úr okkur og endaði með því að snúa við, bar við verkjum fyrir brjósti.

Við hinir áfram hefðbundið og gerðum stans í Nauthólsvík. Það er mikil vinna að vígja nýjan mann inn í hefðir sunnudagshlaupa og gekk á því alla leið inn að Kirkjugarði. Þar var enn og aftur rifjuð upp sagan af Brynleifi menntaskólakennara og frú Guðrúnu eiginkonu hans. Söguna flutti Ólafur frændi minn með nánast sama orðavali og staðreyndum og í fyrri flutningi.

Við áfram hjá Veðurstofu og þar dúkkaði upp hjólreiðamaður. Menn hrópuðu "Hjól!" - en þá kom í ljós að þetta var blómasalinn á leiðinni að sækja bíl sinn oní bæ - gat ekki látið hjá líða að heilsa upp á okkur, hafði farið eina 28 km í gær og hvíldi því í dag. Fylgdi hann okkur frænda frá Stokki og niður á Sæbraut og var margt skrafað og skeggrætt. M.a. bar á góma frássögn í blaði af eftirvæntingu blaðakonu vegna keppninnar Hrepparnir keppa. Frásögninni fylgdi ljosmynd af manni sem við þekkjum og myndatextinn þessi: "Skemmtilegur." Töldu menn eðlilegt að haft yrði samband við blaðakonuna og hún beðin um að gera grein fyrirr þessari einkunnargjöf.

Fórum um miðbæ, en hann var nánast tómur. Ólafur stoppaði á Austurvelli til þess að rabba við konu sem hann varð að eiga orðastað við. Er komið var til Laugar var þar dr. Jóhanna á leið út að hlaupa með útvarp í eyra. Í potti hefðbundin liðsskipan og einum betra: mættur Ólafur Jóhannes Einarsson frá Brussel. Ólafur frændi hóf að segja söguna af Brynleifi menntaskólakennara, en lenti þá í því að dr. Einar Gunnar gat upplýst viðstadda um að hann hefði sjálfur verið nemandi á Akureyri á þeim tíma er um ræðir og hann gat leiðrétt flestar staðreyndavillur í frásögn frænda míns, en þær voru nokkrar. Það hlakkaði í dr. Baldri sem hefur öðrum fremur haldið á lofti því sjónarmiði að frændi minn sé ónákvæmur í framsetningu staðreynda, svo að það sé nú pent orðað.

Loks urðu menn að haska sér enda stórleikur í sjónvarpi.

Piskan som kittlar, kittlar inte heller.... deras feeeeta nackar!

Hlaupasamtök Lýðveldisins eru samtök vináttu og drengskapar. Þar eru haldin í heiðri öll helztu gildi nútíma samfélags í Vesturbænum. Í dag fengum við tækifæri til þess að færa Kára árnaðaróskir í tilefni af afmæli hans og jafnvel syngja fagurt ljóð í potti. Meira um það seinna.

Það kann að koma einhvejrum á óvart, en í hlaupi dagsins vorum við aðeins mættir, helztu drengirnir. Það voru Þorvaldur, Ágúst, Flosi, dr. Karl Gústaf, Kári, blómasalinn, ritari, Bjössi, Biggi, Ragnar, Frikki, Jörundur, Siggi Ingvars - og svo kom óvæntur gestur inn í hópinn á leiðinni. Í upphafi var prófessorinn inntur eftir hlaupi frá Gljúfrasteini. Það kom á hann og hann var greinilega óundirbúinn fyrirspurninni. Kom í ljós að hann hafði undirbúið prívat fjölskylduhlaup en gerði síður ráð fyrir að fleiri bættust í hópinn. Menn "mættu" sosum koma ef þeir vildu. Yrði í því tilviki mæting við Vesturbæjarlaug kl. 9:00 í fyrramálið, 18. september, ekið sem leið liggur upp að Gljúfrasteini, og hlaupið þaðan 9:30. Ekki voru frekari ráðstafanir og þegar spurt var hvort fleiri bílar yrðu en hans eigin prívata rennireið, þá glúpnaði hann bara og yppti öxlum. Þrátt fyrir óvissuna gáfu menn hlaupið ekki alfarið upp á bátinn, sbr. niðurlag frásagnar þessarar.

Þar sem það voru bara við helztu drengirnir sem mættu var enginn sem leiddi hugann að sjóbaði og var því stefnan sett beint á hefðbundið, Ægisíðu og innúr. Fagurt veður, sól, stillt, hiti um 8 gráður, gott veður til hlaupa. Fórum rólega af stað. Ég fylgdi prófessornum eftir og reyndi að fá einhverja glóru í hlaup morgundagsins, en gekk illa. Leyfði honum að róa sinn sjó, en tók upp spjall við Jörund, sem er einhver mestur og ágætastur hlaupari okkar. Hann kvaðst vera á leið í smalamennsku í Borgarfirði þar sem honum yrði umbunað með reyktum sauð.

Enn og aftur lenti maður milli hópa, þeir sem fóru í metnaðarleysi Þriggjabrúa sl. miðvikudag settu upp hraðann nú og fóru á 5 mín. tempói, og prófessorinn með þeim. Við hinir sem fórum 22 km vorum rólegri og vildum fara á tempói þar sem okkur liði vel. Er komið var að flugvelli sáum við að þeir sem fremstir fóru höfðu tínt upp kvenmann af vegi sínum. Þrátt fyrir að ritari sé bæði ómannglöggur og illa sjáandi virtist honum sem þetta gæti verið dr. Jóhanna, dæmandi af hæð og hlaupastíl. Kom á daginn í lok hlaups að hann hafði á réttu að standa. En hvað hún var að gera á þessum slóðum, og ekki á Nesi, veit enginn.

Ég sýndi af mér þá vináttu og gæzku að doka við eftir þeim blómasalanum, Bjössa og Bigga í Öskjuhlíð. Heyrði ég ekki betur en blómasalinn kallaði: "Bíddu, bíddu! Ekki fara svona hratt!" Þetta var skynsamleg ákvörðun, þeir voru á svipuðu róli og ég, ýmist meiddir, þreyttir eða hvort tveggja. Á þessum kafla sagði Bjössi okkur söguna af því þegar hann fór í bíó með tveimur mestu karlrembum landsins og þeir horfðu á Nick Nolte fella tár í faðmi konu yfir lífi sínu. Þeir gengu út af myndinni.

Á Klömbrum var rifjuð upp sagan af því þegar Björn átti erindi við Bigga, flutti samfellda ádrepu um Framsóknarflokkinn frá Vesturbæjarlaug að trénu hans Magga á Klömbrum, og Biggi hafði jánkað öllu sem kokkurinn sagði á leiðinni, og Biggi botnaði díalóginn með því að ljúka lofsorði á Framsóknarflokkinn, þetta væri hin ágætasta stofnun þrátt fyrir allt. Rætt um Finn Ingólfsson og þess háttar kóna.

Hlemmur og Sæbraut. Á þessum kafla var maður búinn að sýna blómasalanum þvílíka aumingjagæzku að manni lá við uppsölum yfir eigin ágæti. Haldið áfram vesturúr og ákveðið að hætta að hunza Villa en fara um miðbæ. Á Austurvelli var margt valmenna og voru þeir spurðir um starfsheiti. "Róni" sögðu sumir. Við áfram upp Túngötu. Hér tekur blómasalinn allt í einu við sér eftir að hafa verið algjör eftirbátur annarra allt hlaupið. Tekur fram úr okkur og skilur okkur eftir. Þetta hefur maður upp úr góðmennskunni!

Þarna vorum við helztu strákarnir á Plani og dr. Jóhanna og teygðum í djöfulmóð á Plani, þegar Sif Jónsdóttir langhlaupari kemur, kvalin og lasin, búin að fara 4 km og ætlar langt á morgun. Ég sagði Kára og blómasalanum frá kókosbollunum og appelsíninu sem ég hafði innhöndlað í tilefni dagsins. Þeir slitu þegar öll áform um teygjur og æddu með mér í Útiklefa. Þar sátum við og kjömsuðum á bollum, og möluðum eins og kettir, enginn þó eins og blómasalinn, sem leit út eins og hann hefði himin höndum tekið.

Pottur þéttur. Hlaupasamtökin röðuðu sér hringinn. Við hlýddum á fagran söng úr nuddpotti, sungin íslenzk þjóðlög. Við svöruðum með því að syngja Kára afmælissönginn raddað. Uppskárum lófaklapp. Nú var fært í tal hlaup morgundagsins. Þeir sem ætla að hlaupa frá Gljúfrasteini eru hvattir til að mæta til Vesturbæjarlaugar kl. 9:00 í fyrramálið, 18. sept. Athugað verður þá með sameiginlegan akstur upp að húsi skáldsins og verður hlaupið þaðan í bæinn. Þeir sem vilja geta fengið far niður að Varmárlaug og hlaupið þaðan. Ágúst býðst síðan til að aka þeim sem eiga bíl/bíla við Gljúfrastein til þess að keyra þá upp eftir aftur til að ná í ökutækin eftir hlaup.

Goldfinger-Stíbbla, þekktar stærðir

Þegar norðanvindur geisar og nístandi kuldinn smýgur í merg og bein - þá mæta aðeins hörðustu naglarnir til hlaupa hjá Hlaupasamtökum Lýðveldisins. Ekki þurfti því að koma á óvart er komið var í Útiklefa að þar voru á fleti fyrir Björn Nagli og Flosi Nagli - ég svipti henginu frá með látum og þeir hrukku í kút. Fljótlega bættist Kári Nagli í hópinn og svo var haldið til Brottfararsalar. Þar mátti sjá S. Ingvarsson, dr. Jóhönnu, Möggu, Rúnar, Jörund, Dagnýju, Frikka, prófessor Fróða, Magga, Albert, Guðmund sterka og Þorvald. Mér létti því ég hafði lofað blómasalanum að kaupa handa honum appelsín og kókosbollu. En hver kemur ekki þegar klukkuna vantar tvær mínútur í hálfsex - nema blómasalinn?

Það er eitthvert metnaðarleysi í gangi hjá fólki þessa dagana. Menn virtust ætla að láta sér nægja Þriggjabrúa enn einn ganginn, Magga horfði á okkur Gústa og sagði: "Þið ætlið líklega eitthvað lengra?" Við urðum leyndardómsfullir í framan og létum lítið uppi. Síðan upphófst mikið pískur okkar í millum og niðurstaðan varð sú að stefna alla vega í Fossvogsdalinn og sjá svo til. Prófessorinn taldi óhjákvæmilegt að fara ekki styttra en 24 km. Það var kalt í veðri, norðangjóla og stefndi í að það gæti jafnvel kólnað með kvöldinu á löngu hlaupi. Meira um það síðar.

Við Ágúst fremstir þegar í upphafi þrátt fyrir að við ætluðum lengra en aðrir. Guðmundur með okkur. Blómasalinn var ekki kominn út þegar hópurinn fór af stað og var þar með mikilvæg markering gerð: menn kunni á klukku og virði brottfarartíma! Ef þeir geta ekki haldið sig við fyrirframákveðnar tímasetningar mega þeir taka afleiðingunum. Það er ekki beðið eftir fólki sem virðir ekki tíma annarra. Við lögðum bara af stað og mátti hann haska sér.

Það blés á Ægisíðunni en aðallega var það hliðarvindur og olli ekki teljandi ónæði. Prófessorinn upplýsti um nýtt hlaup. Í boði er að hlaupa frá Gljúfrasteini nk. laugardag og til Laugar, 28 km. Upphafskona hlaupsins er Melkorka Fróðadóttir og þarf hún fylgisveina til þess að halda uppi skemmtan og fróðleik á leiðinni. Hér með er þessum hlaupamöguleika komið á framfæri og áhugasamir beðnir að setja sig í samband við gamla manninn. Hlaupaleiðin er í raun öfug við það sem farið var á laugardaginn. Góð æfing fyrir þá sem stefna á Haustmaraþon, sem ku vera dr. Jóhanna og blómasalinn, gott ef ekki prófessor Keldensis. Ég hef tekið að mér að þjálfa og byggja blómasalann andlega upp fyrir þetta hlaup - og má segja að hlaup kvöldsins hafi verið liður í þeirri viðleitni. Tilfinningalegt svelti er hluti af þjálfunarprógramminu.

Þetta var létt, við vorum léttir á okkur. Samt liðu einhverjir fram úr okkur, eða mér alla vega, Frikki, Flosi, Siggi Ingvars og Bjössi. Magga spurði hvort ég stefndi á maraþon, ég sagðist vera að æfa blómasalann. Hlaup dagsins væri hluti af prógramminu. Nú er kominn sá tími á haustinu að fólk þarf að fara að klæða sig betur, fara í síðbuxur, síðerma treyjur, handska - og hver veit nema fljótlega dúkki upp bedúínakonan sem Benni tók tvisvar fram úr í fyrra?

Skyndilega var eins og maður væri staddur í Fellini-mynd: okkur mætti ger af konum sem voru áþekkar í útliti og vöktu aðdáun og virðingu viðstaddra: þær voru einbeittar og flottar! Hér var átak á ferðinni.

Það er allt í lagi fyrir fólk sem ekki hefur metnað fyrir meira en Þriggjabrúa að taka góða rispu og fara á fimm mínútna tempói, en ég ætlaði ekki að klikka á svona grundvallaratriðum. Bara að fara rólega á mínu tempói enda var drjúg vegalengd framundan og ætlunin var að fara hana alla hlaupandi. Upp Flanir og framhjá vinnuvélum sem þar eru enn að leggja stíga. Niður hjá kirkjugarði og yfir brú. Hér fórum við að mæta Laugaskokki, m.a. Þorvaldi bróður okkar Flosa. Við Ágúst skelltum okkur niður í dalinn, hann tók Kópavogslykkju, og ég var eiginlega að hugsa um að reyna að láta hann hrista mig af sér og svindla, fara stutt. En þá gerist undrið. Kunnugleg fígúra skeiðar fram úr mér og tekur svig á stígnum fyrir framan mig. Blómasalinn mættur, búinn að spretta úr spori til þess að ná mér. Þarna sannaðist að prógrammið mitt er gulls ígildi! Tilhugsunin um það að ég væri þarna langt á undan var honum óbærileg og hann lagði allt í sölurnar til þess að ná mér.

Við áfram og Ágúst birtist úr Kópavoginum. Við hófum að öskra á hann en hann heyrði ekki neitt. Við öskruðum: "Ágúst! Ágúst! Bíddu eftir okkur!" En hann hélt bara áfram. Við vorum komnir langleiðina að Víkingsvelli þegar hann loksins sá okkur og sneri við til að verða okkur samferða. Það urðu fagnaðarfundir. Saman héldum við upp brekkuna í Kópavoginn og inn í Smiðjuhverfið, Goldfinger, undir Breiðholtsbraut og áfram upp í Breiðholtið. Hér héldum við Ágúst hópinn, en blómasalinn var farinn að dragast aftur úr. Kvaðst hann ekki hafa etið um daginn. Við sögðum að það væri ekki fræðilega mögulegt, hvorki að hann hefði gleymt að borða né verið lystarlaus.

Við skeiðuðum þetta áfram upp að Stíbblu, hér skildi leiðir, Ágúst hélt áfram upp að Árbæjarlaug en ég fór yfir á Stíbblu og hélt tilbaka niður úr. Ákvað að fara frekar Fossvoginn en Laugardal og Sæbraut vegna norðanáttarinnar, hún hefði eyðilagt hárgreiðsluna mína. Leið vel alla leið, nóg að drekka og fann alltaf vatn til að bæta á mig. En á þessari leið fór að kólna og ekki bætti úr skák að þessi hlaupari er vanur að svitna svolítið á hlaupum, og svitinn kólnar í veðri eins og var í kvöld.

Ekki gerðist tíðinda á leiðinni tilbaka og ekki varð ég var við félaga mína. Bjóst alltaf við að blómasalinn kæmi siglandi fram úr mér, hann er vanur að vera orðinn heitur eftir 15 km og sigla fram úr manni, en ekki í þetta skiptið. Ég var einn alla leið, en tók góðan þétting í Fossvogsdalnum og fór hratt yfir. Ekki sló ég af er komið var í Nauthólsvík og þá leið tilbaka. Ég skildi ekki hvað var að gerast. "Hvað er að gerast?" hugsaði ég, "af hverju get ég ekki haldið aftur af mér?" Ekki veit ég skýringuna, en það var engin leið að ráða við þessa hlaupagleði, það var ekki um annað að ræða en láta gamminn geisa.

Assi var orðið kalt við flugvöll og á Ægisíðu! En ekki var slegið af, hlaup klárað með bravúr. Stuttu eftir að ég kom til Laugar kom Ágúst hlaupandi og hafði farið sömu leið tilbaka og ég. Nokkru síðar kom svo blómasalinn og hafði farið um Laugardal og Borgartún og þótt kalt! Menn voru að tínast úr Laugu þegar við komum, en við teygðum um stund og fórum svo í pott og ræddum um næstu hlaup. Leyfi ég mér að árétta tillögu prófessorsins um hlaup laugardagsins, en ég veit ekki um nánari tímasetningu. Eitt af þessum ánægjulegu hlaupum sem enda betur en ætla mátti upphafi (ég var varla að nenna þessu, satt bezt að segja!). 22 km lágu.

Öskjuhlíðarsprettir í haustblíðunni

Nokkur fjöldi hlaupara mættur í Brottfararsal á mánudegi að afloknu Reykjafellshlaupi, væntingar uppi um létt hlaup. Nei, aldeilis ekki! Sprettir í Öskjuhlíð, ekki færri en 10. Hér mátti bera kennsl á virðulega hlaupara eins og dr. Friðrik, Magnús, próf. Fróða, Flosa, dr. Karl, dr. Jóhönnu, og svo okkur hina. Það voru Einar blómasali, ritari, Kári, Eiríkur, Þorbjargir, Jóhanna, Flóki, Rúnar, Frikki og líklega ekki fleiri.

Kunnuglegur rúntur í blíðskaparveðri, þó eitthvað farið að kólna. Ágætisról á okkur þótt stirðleika gætti eftir langt hlaup laugardagsins, fínt að liðka sig upp á þennan hátt. Tíðindalaust inn í Nauthólsvík, svo var farið hjá HR og lagt í brekkurnar. Ég tók eina fjóra spretti og lét þar við sitja, þau hin fóru eitthvað fleiri. Fór gegnum skóginn og hjá Gvuðsmönnum. Náði Kára við Háskólann. Þetta var fínt hlaup og líðan góð.

Hittum Einar blómasala á Plani. Hann kvaðst langa í ískalt appelsín og kókosbollu. Kári kvaðst hafa aðrar langanir sem eru ekki hafandi eftir. Löng seta í potti með Skerjafjarðarskáldinu sem fór á kostum með frásögum og vísnaflutningi.

Reykjafellshlaup 2010

Reykjafellshlaup fór fram laugardaginn 11. september þetta árið. Safnast var saman við Vesturbæjarlaug um 14:30, þessir mættir: Jörundur, Þorvaldur, Flosi, Magga, Rúnar (til ráðgjafar), Einar blómasali, Ólafur ritari, Helmut, dr. Jóhanna, próf. Fróði, Melkorka dóttir hans, Kári og Anna Birna á reiðhjólum, Albert, Ragnar, Frikki, Rúna, dr. Karl, Georg hinn þýzki, Rakel, Biggi jógi og Teitur á hjóli með vatnsbirgðir. Hiti 12 stig, uppstytta, logn, veður gerist ekki betra til hlaupa. Samstaða um að hafa þetta félagshlaup, fara rólega og halda hópinn. Þorvaldur æddi af stað á undan öðrum og prófessorinn á eftir honum, aðrir rólegri. Eftir það var tæplega um neitt félagshlaup að ræða, farið á 5:30 innúr og hraðinn jafnvel aukinn er fram í sótti.

Upphafið lofaði góðu, menn virtust vel á sig komnir og tilbúnir í langt. Á leiðinni birtust þeir Bjarni og Bjössi á reiðhjólum, hvatt var til þess að hópurinn gerði stanz við Víkingsvöll og tímajafnaði. Hér munu Þorbjörg K. og Þorbjörg M. hafa bætzt í hópinn, svo og Dagný, en þær voru farnar á undan. Bjössi kom inn í hópinn hér. Staldrað við í 8 mín. og svo haldið áfram í Elliðaárdalinn, yfir árnar á brú og inn Sævarhöfðann. Undir Gullinbrú og upp brekkuna löngu og erfiðu upp í Grafarvoginn. Aftur dokað við hjá myndastyttunum.

Haldið áfram og tempóið keyrt upp. Farið  meðfram ströndinni og golfvellinum, endalausir stígar. Maður var orðinn heldur þreyttur í lokin, en þó var hlaupi lokið með sóma. Komið í Varmárlaug um fimmleytið. Þar réðust menn á bjórkassa blómasalans, opnuðu og rifu til sín bjórana. Teygt fyrir utan laug og spjallað saman. Svo gekk hópurinn til baða og laugar, m.a. farið í pott með köldu vatni.

Eftir þetta var haldið í sveitina hjá Helmut og Jóhönnu, etið, drukkið og skemmt sér. Þar sem við Flosi þurftum að fara í afmæli mágkonu okkar stöldruðum við stutt við, en af frásögnum manna má merkja að kvöldið hefur verið viðburðaríkt. M.a. mun jóginn hafa mundað gítarinn og spilað flamenco, en prófessorinn hóf upp raust sína og söng um tilurð alheimsins.

Hvað er til ráða?

Hvað er til ráða þegar Schaefer-hundur fer að riðlast að fætinum á manni? "You fake an orgasm." Þetta fróðleikskorn féll í potti að afloknu hlaupi dagsins, sem flutti menn á Nes og í sjó þar sem ekki færri en 8 hlauparar fóru í sjóbað, þ. á m. blómasalinn. Það þótti svalandi. Þegar blómasalinn heyrði gullkornið horfði hann skilningssljóum augum á ritara og kvaðst ekki skilja pointið. Hvað er hægt að gera fyrir svona fólk?

Á morgun, Reykjafellshlaup. Mæting kl. 14:30 við Vesturbæjarlaug. Brottför 14:45.