Roknes

Hiti 8 stig. 14 m/sek á hásunnan. Þegar þanninn viðrar er mæting ívið betri en alla jafna. Nú voru um 20 hlauparar mættir og mátti sjá eftirvæntinguna lýsa úr hverju andliti. Sérstaklega skal getið nærveru dr. Friðriks. Rúnar var leyndardómsfullur, gaf fyrirmæli um að fara í skjóli húsa út í Bakkavör, en svo kæmi í ljós hvað yrði í boði. Viðstaddir heimtuðu nánari fyrirmæli, en þau fengust ekki. Þetta byrjaði ekki vel. Óvæntir hlutir í uppsiglingu, ekki gott!

Fólk almennt vel klætt, sumt eins og það væri á leið til eyðimerkurdvalar. Hópurinn fór af stað og fór rólega upp á Víðimel og þaðan í vestur og út á Nes. Sumir þungir eftir átakahlaup síðustu viku. Sáum Rúnu og Brynju og fleiri Neshlaupara, þær virtust ráðvilltar, enda þegar blæs úr öllum áttum á Nesi er úr vöndu að ráða. Við áfram út að Bakkavör. Þá var gefin skipun um hlaup upp brekkuna, beygja svo til vinstri á Valhúsabraut og hlaupa þá götu á enda, niður tröppur sem þar eru og niður á Lindarbraut, hlaupa hana í suður og út á Suðurströnd, rólega tilbaka á Bakkavörina. Endurtaka nokkrum sinnum.

Við mættum allnokkrum mótvindi á Suðurströnd og var ekki skemmtilegt að hlaupa þá leið, annað var bærilegt í hlaupi kvöldsins. Það var talað um 2-5 sinnum þessa leið. Þessi hlaupari fór tvisvar og hálfu sinni, fór milliveginn, en til þess að forða því að deyja úr leiðindum beygði hann af og snöri skemmstu leið tilbaka. Ég veit að Kalli, Þorvaldur og Maggi slepptu þessum sprettum en fóru út á Lindarbraut og þaðan um húsagarða tilbaka. Aðrir tóku misjafnlega marga spretti af þessu tagi.

Það hellirigndi allan tímann og gerði hlaupara þyngri en ella. Það var þungt að fara Nesveginn í ausandi rigningu og mótvindi. Ritari hitti Kristján Skerjafjarðarskáld sem var kampakátur með nýja ríkisstjórn. Hann sagði skemmtilega sögu af Jóni Bjarnasyni, Ólafi Grími Björnssyni og Þorleifi dúklagningameistara.

Pottur fjölmennur og rætt um stjórnmál, mat og drykk. Upplýst að Hannes Hólmsteinn væri kominn með styrk úr sjóði Bjarna Ben til þess að eltast við kommónista. Mega menn í öllum hornum fara að vara sig.

Tímar í Icelandair-hlaupi 7. maí 2009

Hér fylgir skrá með tímum helztu hlaupara Hlaupasamtakanna í Icelandair-hlaupi 7. maí 2009.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Tímar í Icelandair-hlaupi

Gamansögur á föstudegi - Fyrsti á Nesi

Biggi sagði okkur skemmtilega sögu af skagfirzkum bónda sem var numinn á brott af geimverum og lenti af einhverjum ástæðum í ristilskoðun (anal probe). Í beinu framhaldi af þessari sögu var rifjuð upp sagan af Haraldi Gormssyni, Danakonungi, sem var að koma úr velheppnaðri aðför að óvinum, kom sér fyrir á völlunum við varðeldinn, kraup á kné og hallaði sér fram á við til þess að njóta vel ylsins. Pálnatóki, helzti óvinur konungs, kom sér vel fyrir í heppilegri fjarlægð, lagði gulli vafiða ör á streng og skaut, þanninn að örin lenti í afturenda konungs, smó hann í gögnum og endaði með oddinn standandi út úr munninum. Lét konungurinn þar lífið með heldur óvirðulegum hætti og þótti viðstöddum býsn mikil.

Hlaupasamtök Lýðveldisins eru menningarsamtök sem halda við þjóðararfinum, frásögum af skemmtilegu fólki og áhugaverðum afdrifum þess. Mætt til hlaupa að afloknu Flugleiðahlaupi voru dr. Jóhanna, Helmut, Kári, Þorvaldur, Birgir, Denni, Rúna, Ósk, Hjálmar, Brynja, Karl, Einar blómasali, Ólafur annálaritari, Kristján af Nesi, Bjarni Benz, Eiríkur og Benedikt. Svo var þýzkur félagi mættur sem ég man ekki nafnið á, e.t.v. Michael. Í útiklefa var hart sótt að Einari og hann spurður hvernig gæti staðið á því að hann hefði látið ritara grilla sig í hlaupi gærdagsins. Blómasali hafði engar haldbærar skýringar á þessu, en reyndi að leiða talið að mat.

Fólk ræður ekki fyllilega við þær aðstæður þegar þjálfarar eru ekki viðstaddir og kom fát á mannskapinn að vita ekki hvað bæri að gera. En á endanum var farið hægt af stað og víst voru allir sammála um að fara hægt og stutt. Ekki erfitt að halda það loforð enda flestir stirðir eftir átök gærdagsins. Benedikt hins vegar byrjaður að derra sig og farinn að æða áfram meir en góðu hófi gegnir. Einn nýbúinn að ljúka maraþoni.

Blómasalinn var ákveðinn í að standa sig í hlaupi dagsins eftir dembuna sem hann fékk yfir sig í útiklefa, leit vel út til að byrja með og var hann með fremstu mönnum. Við Bjarni héldum kompaní inn í Nauthólsvík og þá fór maður að velta fyrir sér: á að fara Hlíðarfót eða áfram? Ég hugsaði sem svo: Hlíðarfótur er fyrir lúsera, maður er rétt að byrja hlaup, á að fara að ljúka því? Þá var bara að halda áfram og taka vel á því.

Við sáum blómasalann ganga upp Hi-Lux, uppgefinn. Náðum honum og hann kvaðst vera búinn. Bjarni hvatti blómasalann til þess að gefast ekki upp, en halda áfram og gefa í upp brekkuna. Blómasalinn fór að tala um tvo 300 gr hamborgara sem hann hefði neyðst til að eta í hádeginu, auk hreindýrafilés sem hann hefði beðið ritara að hjálpa sér með, en ritari brugðist. Bjarni heimtaði að áfram yrði haldið upp brekkuna, ekki stoppað, gefið í. 

Það var haldið áfram um kirkjugarð, Veðurstofu, Söng- og Skákskólann við Litluhlíð þar sem hann Biggi okkar lærði að þenja raddböndin, svo um Hlíðar, Rauðarárstíg og Laugaveginn tilbaka. Á þessum kafla fórum við Bjarni geyst, ógnuðum túristum og eldri konum. En einhvers staðar á þessari leið kom perlan: Það er hellingur af brúklegum kellíngum á Laugaveginum!

Stytzta leið um Miðbæ, Austurvöll, Túngötu og tilbaka á hröðu tempói. Bjarni hafnaði öllum tillögum um að slaka á og fara hægt, minnti á að minna en ár væri í næsta Flugleiðahlaup og ef einhvers árangurs væri að vænti þyrfti að gefa allt í brekkuna. Góður maður!

Teygt vel og lengi á Plani. Sem fyrr var Birgir í aðalhlutverki með leiðbeiningum sínum um jógaæfingar og heppilegar teygjur. Svo fóru menn inn sökum kulda og héldu áfram að teygja og beygja, Helmut með einkennilega teygju á vegg þar sem hann hékk sem köngurló fest á fingurbroddunum við dyraumgjörð. Birgir sá strax möguleikana á listrænni innsetningu og vildi fá aðstoð við að útfæra þemað í dansrænni tryllingu.

Svo var pottur. Ekki þarf að orðlengja að hann var kaldur og hlauparar orðnir bláir af kulda áður en yfir lauk. Denni bauð í Fyrsta Föstudag á Nesi af alkunnri rausn. Anna Birna átti afmæli og því varð að fresta gleði á Reynimel. Er komið var á Vallarbraut á Nesi hafði Denni kokkað yndæla fiskisúpu fyrir 20 manns, innihaldandi humar, skelfisk, krabbakjöt og annað góðgæti. Hins vegar létu aðeins þessir sjá sig: Bjarni, Helmut, Jóhanna, Birgir og Ólafur ritari. Miðað við rausnarskap bóndans á Nesi þá voru undirtektirnar ákveðin vonbrigði. Við áttum hins vegar ánægjulega stund á þessum vindasama stað og snörum þaðan betri menn (og konur).

Icelandair-hlaupið 7. maí 2009 - þegar dr. Jóhanna vann!

Hvar á maður að byrja? Ég hitti Friðrik kaupmann í Melabúðinni í dag þegar ég fór að kaupa fiskinn minn. Hann tjáði mér að Biggi hefði komið óðamála fyrr um daginn og tilkynnt að hann ætlaði að melda sig og blómasalann til þátttöku í Icelandair-hlaupinu. Nú verða mér gleggri menn að útskýra fyrir mér af hverju Biggi þurfti að trufla Friðrik við dagleg störf sín í þágu heilbrigðra viðskiptahátta í Vesturbænum til þess að láta vita að þeir blómasalinn ætluðu að standa við það sem þeir hefðu verið löngu búnir að gefa út að þeir ætluðu að gera. Það leit út fyrir góða þátttöku Hlaupasamtakanna í hlaupinu.

Næst gerist það að ritari er mættur tímanlega í Vesturbæjarlaug og hringir í blómasalann til þess að heyra hvar hann sé staddur í tilverunni. Þá er hann djúpt sokkinn í viðskiptasamtöl, reynandi að telja mönnum trú um að kaupa járnplötur en láta prófílana eiga sig. Hann bauð mér far með þeim fóstrbræðrum, en það yrði minn sann enginn asi á þeim, þeir myndu ekki róta sér fyrr en 18:27, þegar Birgir kæmi að sækja hann. Ég minnti á kvöldtrafíkina. Ekki er ég frá því ég hafi heyrt svitann spretta fram  í andliti járnhöndlarans og fann símalínuna rafmagnast af paníkk. Ég sagði blómasalanum að ég væri orðinn þreyttur á ævintýramennskunni sem umlyki ferðirnar með honum, og lyki ævinlega með því að maður missti af viðburðinum sem maður stefndi á.

Jæja, ég dóla mér í rólegheitunum út á Loftleiðir. Þar er múgur og margmenni farið að safnast saman, þótt blési og kalt væri í veðri. Sótti mitt númer og fékk melluband um hárið. Hitti Denna, settist hjá honum og átti við hann langt spjall um lífsins freistingar. Svo bara hrundi fólkið inn sem maður þekkti, Þorvaldur bróðir, Flosi, Dína duð frænka og ég veit ekki hvað og hvað. Ekki skulu félagar Hlaupasamtakanna sem tóku þátt í kvöld taldir upp hér, en vonandi getum við birt lista með nöfnum og tímum von bráðar.

Það var hitað upp með hlaupum ýmist fram og tilbaka eftir Flugvallarvegi eða upp í Hlíðina. Svo var hlaup ræst og ég ætla að ekki færri en 500 hlauparar hafi lagt í hann. Þetta var í lagi suður í Nauthólsvík, þá höfðum við vindinn í bakið. Ekki slæmt á leiðinni vestur úr út í Skerjafjörð, þá var hliðarvindur, en svo versnaði í því þegar þurfti að fara að kjaga á móti vindinum á Suðurgötu og svo aftur á Njarðargötu, það var erfitt. Tempó var hratt þegar í byrjun og var gott að vera búinn að hita upp og losna við að eyða orku í það við byrjun hlaups. Það er alltaf meiri metnaður í manni þegar maður þekkir hlaupara, bræður manns og vinir eru þarna einhvers staðar að baki og gætu tekið upp á þeim fjanda að fara að taka fram úr manni.

Svo virðist sem ritari sé í sæmilegu formi, hann náði að halda góðu og jöfnu tempói alla leiðina og lenti ekki í því að missa neinn fram úr sér sem máli skipti. Þegar komið var út á Flugvallarveg aftur var þó nokkur kraftur eftir í karlinum og hann átti góðan endasprett. Merkilegt hvílíkur sprengikraftur býr í líkam þessa útlifaða embættismanns! Endaði á tímanum 34:20 og var ánægður með það. Kom á óvart að sjá mér betri menn koma á eftir mér og kenni um of miklum fatnaði þeirra. Ég var nákvæmlega rétt klæddur í dag, hnésíðar buxur og langermatreyja, ekkert meira.

Þá var komið að bezta partinum: veitingunum. Ég var ekki þyrstur svo að ég fór beint í súpuna. Og HVÍLÍK SPRENGING BRAGÐLAUKANNA!!! Þótt ekki hefði annað komið til, þá hefði súpan verið mér næg réttlæting fyrir þátttöku í hlaupi dagsins. Þetta er með því bezta sem ég hef upplifað í almenningshlaupi á Íslandi frá því ég hóf þátttöku. Ég fékk aftur í dolluna og meira brauð með. Rakst á blómasalann þar sem hann var að reyna að kraka til sín tveimur pokum af sælgæti undir því yfirskini að hann ætlaði að gefa börnunum sínum litlu það heima. Stuttu síðar hitti ég blómasalann aftur og þá var hann búinn að rífa sælgætispokann sinn upp og búinn að gleyma því að hann ætti lítil börn heima í kotinu.

Jæja, aldrei hef ég nennt að bíða eftir vinningum, veit sem er að ég mun aldrei vinna neitt. Fór sem leið lá til Vesturbæjarlaugar og lá um stund í potti. Einn. Fór síðan heim til fjölskyldu minnar, harðla ánægður með frammistöðuna í kvöld. Þá er hringt. Á hinum endanum er blómasalinn og ekki langt undan heyrast skríkjurnar í Birgi. Þeir hrópa gegnum veðurgnýinn að dr. Jóhanna hafi unnið! Hún vann, hrópa þeir. Var hún í fyrsta sæti í sínum kvennaflokki? spyr ég. Nei, hún vann utanlandsferð fyrir tvo til áfangastaðar í Evrópu að eigin vali. Skilja mátti á þeim kumpánum að þeim þætti þetta merkilegra heldur en ef hún hefði unnið sinn kvennaflokk í hlaupinu sjálfu.

Í einu orði sagt: frábært hlaup! Við stóðum okkur öll vel!

Næst: Fyrsti Föstudagur, 8. maí, Vopnahlésdagurinn í Evrópu. Vel mætt: tilkynnt um venue í hlaupi.

Sjóbað - og maður fer að þekkja sjálfan sig og félagana

Miklar skeytasendingar allan daginn, eins og menn sáu, hvatt til sjóbaða enda vorið í algleymingi og kominn tími til þessarar uppáhaldsiðju okkar Naglanna. Meira um það seinna. Mæting hreint með endemum, og enn bætist í hópinn. Nýr hlaupari, en gleymdist að taka niður nafnið. Enn mætir Bjarki lögfræðinemi og slær ekki af. Að öðru leyti voru þarna kunnugleg andlit, en þó lýstu þessir með fjarveru sinni: Gísli rektor, dr. Friðrik og Magnús Júlíus, lykilpersónur þegar kemur að sjóböðum. Magga þjálfari ein með hópinn, alltaf jafn jákvæð og óbuguð þrátt fyrir erfitt klíentel. Hún lagði til að farið yrði rólega út að Skítastöð og að þeir sem ætluðu í Icelandair hlaupið færu aðeins Hlíðarfót, aðrir mættu taka Þriggjabrúa. Einnig væru sjóböð inni í myndinni! (Yes!!!)

Lagt upp á hægu tempói sem breyttist í hratt á svipstundu á Sólrúnarbraut þegar bræður tveir geystust áfram eins og um kapphlaup væri að ræða. Með þeim Birgir, Björn og Bjarni. Gekk þetta svo langt að Margrét hrópaði skipanir á okkur að fara hægar. Það var tempó út í Nauthólsvík. Þangað komin snerum við niður að sjó, ég og Biggi, stuttu síðar komu Helmut, Kári, Kalli og Anna Birna, sömuleiðis var blómasalinn að snövla í kringum okkur en fór ekki í sjóinn. Við hin skelltum okkur í sjóinn, utan hvað Kári fór ekki alveg oní og fær því ekki fullt Kvaransstig fyrir. Aðrir flottir og er maður farinn að þekkja sitt fólk aftur. Þarna var margt fólk og greinilegt að hér er komin mikil tízka og fín.

Við Biggi, Kalli og blómasalinn fórum um Hlíðarfót tilbaka, Helmut; Kári og Anna Birna sömu leið tilbaka aftur og átti að fara hluta leiðar berfætt. Segir fátt af hlaupurum, utan hvað sprett var úr spori á beina kaflanum við flugbrautarendann.

Löng seta í potti. Þarna gerðust hlutirnir. Fljótlega birtust hlauparar sem höfðu farið Þriggjabrúahlaup, Hjálmar, Jörundur og Friðrik kaupmaður. Þriggja ára verðandi Hagskælingur hélt saungskemtun í potti sem hefði verðskuldað að minnsta kosti 25 aura í þektu skáldverki. Uppskar mikið lófaklapp og húrrahróp fyrir og hvarf á braut bukkandi sig og beygjandi, þakkaði fyrir sig og kvaddi.

Næst: Fyrsti Föstudagur - meira á hlaupadegi.

Mánudagur - Brekkusprettir

Mættir fjölmargir í vondu hlaupaveðri, þriðja hlaupið á jafnmörgum dögum hjá sumum okkar, þessi var með samanlagt 81 km í liðinni viku. Talning fór ekki fram en fjöldi slagaði í 20. Friðrik læknir mættur eftir nokkra fjarveru. Þjálfarar vildu fara með okkur í Bakkavörina. Farið upp á Reynimel og þaðan vestur úr og út á Nes. Þar mættum við Neshópi sem var seinn út vegna hefðbundinna upphitunaræfinga sem við sleppum.

Sprett úr spori í Bakkavörinni og munu hafa verið teknar einar 11. Ritari nennti þessu ekki eftir fimmtu ferð, en hélt áfram um Kallabrekku og Lindarbraut og lét gamminn geisa á Norðurströndinni. Tel ég að þar hafi eigi verið farið yfir 5 mín. tempói. Aðrir hlauparar fóru stytztu leið til Laugar og enduðu á innan við 10 km - ritari fór rétt um 11. Magnús Júlíus mættur óhlaupinn, en uppfullur af glensi sem ekki er hafandi eftir. Þar var sjósundsfólk á ferð sem vakti mikla aðdáun Birgis, og þurftu viðstaddir að minna hann á að hann væri sjálfur sjósundsmaður og nagli.

Þegar komið var tilbaka hafði veður breytzt til hins betra og var dottin á góðviðrisblíða.  Biggi tók jógastöðu sem er öndverð við það er gengur og gerist: á haus. Hélt henni dágóða stund. Teygt vel og lengi og gert góðlátlegt grín að einstökum félögum sem upp á slíkt bjóða. Margt fróðlegt úr fortíð einstakra hlaupara kom fram hér, en verður ekki tíundað af virðingu fyrir fjölskyldum þeirra. Áfram var haldið í potti í sama anda, en auk þess snerist umræðan um hagfræði og kvöldmat.

Í gvuðs friði, ritari.

Tala af tveimur hlaupum

Nú koma hlaupin svo þétt að ritari hefur ekki undan að greina frá afrekum hlaupara sem leggja upp frá SundLaug Vesturbæjar við Hofsvallagötu. Þegar komið var til Laugar í gær, laugardag 2. maí, var Helmut þar utan dyra að teygja eftir hlaup á Nes. Klukkan rétt rúmlega 9. Lét hann vel af fegurð náttúrunnar svo árla morguns. Þessi mættu til langhlaups hjá Hlaupasamtökum Lýðveldisins þennan vormorgun: Rúnar, Margrét, Friðrik á horninu, Flosi, Rúna, Ólafur ritari, Þorvaldur, Birgir jógi og Karl (hingað til kallaður Snorri, sem mun vera rangnefni). Einnig mættur ungur lögfræðinemi við HÍ er heitir Bjarki og er að hefja hlaup með Hópi Vorum.

Veður gott til hlaupa. Stefnt á 69 - en ritari heimtaði Stíbblu. Mættum dr. Jóhönnu sprækri á Ægisíðu. Þar næst mættum við Jörundi og Gísla og voru þeir einnig kátir eftir 20 km hlaup. Tempó allþétt inn í Nauthólsvík og Fossvog. Framan af var nokkur vindur á sunnan, en eftir flugvöll var dottin á rjómablíða og ríkti það er eftir lifði hlaups. Við Rúnar áttum samleið hjá Víkingsheimili og fundum fremstu hlaupara við brú yfir Elliðaár og virtist eitthvert ráðleysi á þeim. Ég benti upp í dal og gaf með því skýra línu um hvert leiðin lægi. Leiðin sú liggur upp á við og tekur á, en hvað er skemmtilegra eða meira viðeigandi en smá átök og fögur náttúra?

Margt fólk á ferð og flugi, gangandi eða hlaupandi. M.a. hlupu fjórar fallegar konur framhjá okkur og Biggi sagði: Flottur fossinn! Einhverjum heyrðist hann segja "flottur bossinn" - en líklega hefur það verið misheyrn. Þá var ég á ferð með Bigga og Rúnari, en þau hin voru fyrir framan okkur. Það var farið alla leið upp að Stíbblu og yfir árnar, aftur niður dalinn hinum megin hjá Rafveituheimili. Er komið var niður að Rafstöð héldu þau hin áfram en ég fór yfir Elliðaárnar og hefðbundið tilbaka um Laugardalinn.

Það var verið stund í potti. Einhvers staðar er biluð þvottavél í Grandahverfi. Þegar ritari fór upp úr og í Útiklefa stóð þar niðurlútur blómasali að klæða sig í hlaupagírið, kvaðst hafa farið með fornbíla til skoðunar þá um morguninn og ekki "komizt" í hlaup. Kvaðst hann ætla einn út að hlaupa í élinu og fara langt.

Jæja, segir nú ekki meira af því fyrr en menn mæta af nýju til hlaups að morgni sunnudags. Þá voru mættir: Þorvaldur, Jörundur, fyrrnefndur blómasali, annálaritari og lögfræðineminn Bjarki. Enn af nýju var veður hagstætt hlaupurum, jafnvel fegurra og betra en í gær. Menn söknuðu ekki einasta Formanns til Lífstíðar (spurðist til hans í Miðfirði), heldur einnig okkar kæra Vilhjálms Bjarnasonar sem enn þráast við að mæta og taka léttan sprett með félögum sínum á sunnudagsmorgni. Þrátt fyrir að menn fullyrði að tíminn lækni öll sár, verður söknuður Hlaupafélaga bara sárari og sárari eftir því sem frá líður.

Jæja, menn leggja í hann hefðinni trúir. Áður en langt var liðið voru menn dottnir niður í djúpar samræður um mat. Ritari með svínakjötsveizlu í gær, blómasalinn með haughoppara, en Þorvaldur sló öllum við: eldaði sel af Ströndum og var bæði laus við eiturefni og kvikasilfur. Ekki lélegt fæði það! Jörundur fékk bara skyr og rúgbrauðssneið í kvöldmat á laugardagskveldi, enda konan í vinnu!
Gert hefðbundið stanz í Nauthólsvík og umræðuefnin skyrti eigi, enda þótt engar vísbendingaspurningar birtust, né heldur ættfræði eða persónufræði. Í kirkjugarði var lagt lögfræðidæmi fyrir lögfræðinemann er hlaupið var framhjá leiði ónefnds menntaskólakennara og eiginkonu hans, en þau létust sama dag og varð að máli.

Síðan var hlaupið sem leið lá um Veðurstofuhálendi, Hlíðar, Hlemm og niður á Sæbraut. Er hér var komið snerist umræðan ekki lengur um mat, heldur um byggingar og þá hörmung ýmislega sem fyrir augu ber á þeirri leið. Menn voru furðu sprækir á þessum morgni, en oft hafa menn misst sig í mat og drykk á laugardagskvöldum og ætti það að sýna sig í afrekum sunnudags. Ekki hér. Menn tóku m.a.s. sprett undir lokin.

Pottur óvenjuvel mannaður, Valgerður fv. ráðherra, Mímir, dr. Baldur, dr. Einar Gunnar, Stefán verkfræðingur og Helga Jónsdóttir Zoega Gröndal, auk hlaupara. Umræður á þvílíku flugi að erfitt var að henda reiður á neinum ákveðnum þræði. Ekki auðvelt að flytja kenningu Geðlæknis Lýðveldisins, sem er á þá lund að hægrimönnum sé eiginlegt að þróast til vinstri, vinstrimenn geti færzt til hægri. En að hægrimenn verði Framsóknarmenn, það er merki um geðhvarfasýki. Í staðinn rætt um fjallgöngur.

Næst hlaup á morgun, mánudag, þá verður tekið á því.