Vinaríki

Skrifari Hlaupasamtaka Lýðveldisins er ríkur að vinum. Fyrir það ber að þakka. Flestir þeirra hlaupa með Samtökum Vorum og hafa sýnt skrifara mikinn hlýhug og skilning í meiðslum á hné. Þrír þeirra, Magnús tannlæknir, Bjarni Benz og Einar blómasali, hlupu með skrifara sl. miðvikudag í stuðnings- og tryggðaskyni, og blómasalinn fórnaði 18 km hring sem hann hafði hugsað sér að taka til þess að geta sýnt veikburða hlaupara sem var að koma tilbaka stuðning. Að vísu eru til skelmislegir félagar eins og Jörundur sem hreytir gjarnan ónotum í skrifara og býsnast yfir utanlandsferðum sem greiddar séu beint úr veski þessa fátæka prentara. En allar slíkar umvandanir eru fram fluttar af mikilli elsku og umhyggju fyrir velferð skrifara. 

Nú brá svo við að skrifari varð að hætta við hlaup dagsins vegna þess að fyrri meiðsli tóku sig upp, bólga og eymsli í hné sem kalla á meiri hvíld og meira Íbúfen. Hann saknaði þess að geta ekki hlaupið með félögum sínum á svo ágætum hlaupadegi. En það er paranormal aktívitet í Hlaupasamtökunum. Í hlaupi dagsins upplifði blómasalinn það að skrifari hefði plantað sér í mínímí útgáfu í höfðinu á honum og hvíslaði stöðugt: "Farðu hægt! Farðu stutt! Hvíldu þig, hvíld er góð." Líkt og litli kallinn í höfðinu á Magga sem er óþreytandi að reyna að sannfæra hann um að hann sé of þreyttur og slappur til að hlaupa.

Jæja, skrifari var ekki heillum horfinn, hann sá tækifæri til þess að rækta góðan þorsta í anda Hjálmars líkamsræktarkennara Hagaskóla Íslands. Mætti því til Laugar og viðhafði hefðbundna rútínu: heitasta pott, gufu, kalda sturtu, meiri gufu og loks Örlygshöfn. Þar var aðkomufólk fyrir á fleti - og Denni skransali, en óviðkomandi hurfu fljótt á braut þegar þeir heyrðu hvert umræður stefndu. Sá síðasti fór þegar Bjarni Benz mætti í Pott. Jæja, Denni var óánægður með að hafa ekki verið getið í pistli sl. föstudag. Þá hafði hann hlaupið með blómasala og Jörundi og inntekið allar veigar sem Gvuðmundur vinalausi hafði boðið upp á í veizlunni sem haldin var til að fagna komu Skálafells. Taldi hann að hér væri einelti á ferðinni, en Samtök Vor eru þekkt að slíku framferði. En málið er að Einar og Jörundur minntust ekki einu orði á skransalann er þeir loks komu í Pott eftir hlaup, vel maríneraðir úr rauðu og hvítu í boði útgerðarauðvaldsins.

Í Potti dagsins gafst skrifara tækifæri til þess að leiðrétta þennan leiða misskilning og árétta að hér væri sennilega á ferðinni sálræn meinloka hjá þeim félögum: þeir einfaldlega skilgreina ekki hlaupara af Nesi sem fólk og því þótti þeim ekki taka því að hafa orð á því að Denni hefði hlaupið, þrátt fyrir að hann sé fæddur Vesturbæingur og uppalinn við Hólatorg, sem ætti eiginlega að vera gæðastimpill á manninum. Hvað um það, Denni var fullvissaður um að hann væri fullgild persóna og meira en fullgildur í vorum hópi. Við þetta glaðnaði yfir Denna og hann upplýsti að stefnt skyldi að Palli 7. júní nk. Er hann heyrði að blómasali yrði á palli í Tiomaria USA og skrifari á palli í Brussel hjaðnaði gleðin og depurð helltist yfir. En svo lagði hann upp nýtt plott: hvað ef við flytjum Pall til 14. júní og segjumst eiga hann inni? Engar mótbárur bárust gegn þessari hugmynd og verður hún til ígrundunar næstu daga, fer þó allt eftir veðri.

Blómasali með heimboð í sveitina 1. júní nk. eftir Grafningshlaup. Matseðill tilbúinn. Vel mætt! Eintóm gleði. Í gvuðs friði.   

Endurheimtur skrifari - blómasali styttir

Mættir til hlaups á fögrum degi: próf. Fróði, Jörundur, Flosi, Kalli, Helmut, Benzinn, dr. Jóhanna, Baldur Tumi, Gomez, Maggi, Einar blómasali og skrifari. Sumir ætluðu stutt, aðrir lengra, og lengst allra ætlaði blómasalinn, ekki styttra en 18 km. Skrifari og Maggi ætluðu bara að fara Hlíðarfót þar sem Maggi var slappur og skrifari að snúa til hlaupa eftir þriggja vikna meiðsli. Nú skyldi látið á það reyna hvort hnéð dygði til að halda uppi þessum þunga skrokki á hlaupi. 

Skrifari fór að láta smúla í sér eyrun innan í gær og hitti við það tækifæri Frikka Guðbrands og Sjúl, hvorugur tók þó verkið að sér. Engu að síður var slegið á létta strengi í spjalli þeirra og kom þar að Frikki upplýsti að menn væru sendir af konum sínum til háls-, nef- og eyrnalæknis af þremur ástæðum: 1. þeir hrjóta (að sögn sömu kvenna), 2. þeir heyra illa (enn að sögn sömu kvenna), 3. þeir eru andfúlir (enn óstaðfestar fullyrðingar téðra kvenna). Skrifari var sem sagt álitinn heyra illa að mati ónefndrar konu í Vesturbænum. Nú er sá vandi úr sögunni og fannst honum háreysti mikil í hlaupi dagsins, og þurfti hvorki Bjarna né Jörund til.

Almennt var fólk rólegt í hlaupi dagsins, einhver asi á gamla barnakennaranum, og Ágúst að sperrast við að reyna að ná honum - og tók góða stund. Aðrir rólegir á eftir, Magnús, Benz, blómasali og skrifari og aftastir fóru Jörundur og Helmut. Af mörgu var að taka í umræðu dagsins, m.a. varpaði blómasali fram fyrraparti sem skrifari leiðrétti strax þar sem báðir stuðlar voru í lágkveðu. Hér brást blómasali ókvæða við og kvartaði undan smásmygli skrifara. Svona hefði nú frændi hans, Ó. Þorsteinsson, ekki brugðist við, enda þekktur fyrir viðkvæðið: "Það er nú ekki svo nöje með það." 

Er komið var í Nauthólsvík stóðu Maggi og skrifari við sitt, beygðu af og fóru inn á Hlíðarfótinn. Benzinn og blómasalinn fylgdu orðalaust á eftir, þrátt fyrir fyrri fullyrðingar um að ætla ekki styttra en 18 km í dag. Hins vegar hélt Jörundur áfram á Flanir. Það var gengið um stund svo að ekki yrði reynt um of á fót skrifara. Svo haldið áfram og farið hjá Gvuðsmönnum. Þar vildi Einar halda áfram um göng og yfir á Klambratún. Það var ekki tekið í mál, heldur kúrsinn settur á Vesturbæinn stystu leið. Hér upphófst slíkur fúkyrðaflaumur og formælingar í blómasalanum út í félaga sína að annað eins hefur ekki heyrst frá því Vilhjálmur Bjarnason hljóp með okkur. Menn héldu ró sinni og dóluðu sér áfram. Þó fengu þeir Einar og Benzinn að fara um brýr á Miklubraut meðan við Maggi fórum hjá flugbraut.

Er komið var í Vesturbæinn hlupum við fram á framkvæmdir ýmislegar þar sem fyrirtækin hétu ýmist Línuborun eða Múrlína og varð hugsað til hans Magga okkar. Komið til Laugar og hafði hnéð skrifara verið til friðs. Veit vonandi á gott. Góður langur Pottur með umræðu um mat. Þeir Ágúst og Jörundur voru á stétt úti og þegar þeir heyrðu hversu litlar fortölur hefði þurft til að fá blómasala til að stytta áform sín úr 18 km í 8 ærðust þeir og helltu sér yfir hann.

Næst: föstudagur. Nema Fjölnishlaup hjá e-m á morgun. Og Grafningshlaup 1. júní með málsverði að blómasala á eftir. Meira um það síðar.  

Erum við á réttri leið?

Þar sem skrifari Hlaupasamtaka Lýðveldisins situr í Potti dagsins að loknum erfiðisdegi í Stjórnarráðinu og eigandi spaklegar viðræður við hr. próf. dr. Einar Gunnar Pétursson fornaldarfræðing, koma þeir askvaðandi Jörundur og Einar blómasali. Ekki var frítt við að þeir önguðu eins og viskítunnur og voru þeir að auki drafandi í talanda eins og próf. dr. Fróði á góðum föstudegi. Þeir reyndu að hafa uppi tölur um hlaupna kílómetra og hraða, en enduðu þó á því að játa að kallað hefði verið í þá á Geirsgötu. Þar hélt útgerðin upp á nýjasta ávinning sinn, skip Gvuðmundar vinalausa Mjaltafell RE-7. Í skemmu var boðið upp á rautt, hvítt, bjór og snittur. Ekki þurfti langar samningaviðræður til þess að fá þá félaga inn í skemmuna til þess að taka þátt í skemmtuninni - og er oss illa brugðið, gömlum kommónistum félögum Jörundar sem laminn var í hausinn af löðreglu til staðfestingar því að hann væri einn reyfari, að svo ágætur félagi skuli láta glepjast af glerperlum og eldvatni óvinanna. 

Nema hvað: þeir hafa sig á endanum út fyrir dyr, en vita ekki fyrr til en ótilgreindur kvenkostur kallar í þá öðru sinni, að sögn Kolbrún morgunsundskona, og dreif hún þá inn í annan viðburð, þar sem dreypt var á veigum, hvítum, rauðum og kampavínsgulum. Þegar svo var komið var kapp allt úr þeim runnið og þeir náðu með herkjum að klára hlaup dagsins, sem þó var bara hefðbundið, rúmir 11 km. Á sama tíma runnu skeiðið eftir öðrum leiður og fjarri sollinum próf. dr. Ágúst Kvaran, Maggie, Benzinn og Flosi, fóru hratt yfir og lögðu rúma 18 km að baki sér án þess að blása úr nös. Þetta fólk er til fyrirmyndar, meðan blómasala og Jörundi er bent á að leita sér aðstoðar í næstu stúku, líkt og gert var þegar Emil í Lönneberga drakk mjöðinn hér um árið og kom svíninu á fyllerí.

Nú líður senn að því að skrifari mæti til hlaupa á ný, e.t.v. verður látið reyna á knéð á sunnudagsmorgun, þegar vænta má samfylgdar svo ágætra manna sem Ó. Þorsteinssonar og Magnúsar Júlíusar kirkjuráðsmanns. Í gvuðs friði.  

Hvað er tíðast?

Svo ávarpar gjarnan Formaður Vor til Lífstíðar, frændi og vinur skrifara, Ó. Þorsteinsson, mannfagnaði þar sem þeir verða: "Hvað er tíðast?" M.ö.o. hvað er í fréttum. Nú hefur skrifari ekki lagt inn pistla á vef Samtaka Vorra um nokkurt skeið og kemur ekki til af góðu: hann hefur verið í meiðslum. Engu að síður er vert að minnast þess að Hlaupasamtökin héldu árlega árshátíð sína í Viðey 11. maí sl. Á þriðja tug þátttakenda og Þorvaldur með ómegðina, en Bjössi kokkur kokkaði og Húnninn uppvartaði og þjónaði til borðs. 

Örlygur Hálfdánarson hélt hefðbundna kynningu í Viðeyjarkirkju, við minnismerki um Skúla, við Keleríislaut og í barnaskóla. Það blés og rigndi og var kalt. Því var kynningargangan venju fremur stutt. Komið til Tanks um 18:00. Þar hafði einvalalið með Björn í broddi fylkingar undirbúið veizlu. En áður en setzt var að borðum hélt skrifari stutt ávarp. Þá tók við Formaður til Lífstíðar og loks fékk próf. dr. Baldur Símonarson orðið og bauð upp á spurningakeppni. Ekki þarf að koma neinum á óvart að skrifari vann keppnina ásamt með frú Helgu Jónsdóttur frá Melum, þrjú rétt svör af fimm mögulegum.

Hófst þá loks borðhald. Stóð það yfir með ávörpum, söng og mikilli kurteisi fram undir kl. 22:00 þegar tímabært þótti að halda tilbaka. Einstök skemmtun og fór fram með mikilli hófsemd og stillingu. Gengið til báts og siglt heim.

Þá er komið að meiðslum skrifara. Hann sumsé bólgnaði upp á kné og var ekki mönnum sinnandi og fékk sig ekki hrært í nærfellt heila viku. Þegar bólgan hafði hjaðnað var í öryggisskyni haldið til læknis og leitað álits. Áður hafði dr. Vigfús Magnússon tjáð sig um bólguna og sagt að hnéð væri fullt af vatni og skrifari ætti ekki að vera að þessum hlaupum. Mannslíkaminn væri ekki gerður fyrir hlaup. Nú var leitað álits starfandi læknis. Skrifari heilsaði doktornum innilega og lýsti vanda sínum svo: "Ég er hlaupari og lenti í meiðslum á hné..." Ekki komst skrifari lengra þegar doktorinn greip frammí fyrir honum og sagði: "Hættu þá að hlaupa! Mannslíkaminn er ekki gerður fyrir hlaup. Auk þess ertu alltof feitur til þess að vera að leggja þetta á skrokkinn."

Svona kaldar kveðjur frá hinni medíkölsku stétt eru náttúrlega ekki uppbyggjandi. En skrifari mun hvíla enn um sinn, en heitir því að hefja hlaup jafnskjótt og allur verkur er horfinn úr hné - og fáein kíló eru frá líkam hans.