Bloggfærslur mánaðarins, júlí 2011

Gamli barnakennarinn spælir litla bróður sinn og geðþekkan, þýzkan félaga

Fámennt að hlaupi dagsins: Þorvaldur, Flosi, Helmut, Ragnar, Pétur, Ólafur ritari, Guðrún, dr. Jóhanna, en aðrir víðsfjarri. Gott veður, gola, skýjað, 15 stiga hiti. Farið hratt út, ekki undir 5:20. Samt var stefnt að því að fara hægt. Fljótlega mynduðust grúpperingar: Jóhanna, Ragnar og Pétur í fremsta flokki, svo komum við Flosi og Helmut, og einhverjir ráku lestina.

Sama þétta tempó inn í Nauthólsvík og við Helmut flottir, gamli barnakennarinn eitthvað að hiksta er þangað var komið. Áfram að Kringlumýrarbraut, þar mættum við Laugaskokki á gríðarlegu tempói. Yfir brú og upp brekku, hún var erfið að venju, en stutt, og menn andstuttir er upp var komið á Bústaðaveg.

Enn héldum við hópinn við Helmut á tölti yfir Útvarpshæð, en fljótlega í Hvassaleitinu heyrðum við fnæsið í Flosa og hafði hann greinilega lagt nokkuð á sig að ná okkur, því að brekkur eru erfiðar gömlum barnakennurum. En hann lét sér ekki nægja að ná okkur við Kringlu, heldur geystist fram úr okkur og lengdi bara fjarlægðina á milli okkar. Þetta var enginn áburðarjálkur, þetta var fjögra vetra foli!

Á Kringlumýrarbraut er hefðbundið að taka 4 mín. spretti - en þeir létu á sér standa hjá þessum hlaupara. Í mesta lagi að farið væri á 5 mín. spretti niður úr. Við mættumst á ljósum, en það breytti ekki því að Flosi hélt áfram á æðisgengnu tempói og skildi okkur eftir.

Sæbrautin er lengsti og leiðinlegasti hlutinn af Þriggjabrúaleiðinni og þar var kjagað áfram. Drukkið við Fontinn og svo farið hjá Hörpu. Hér sá ritari sér leik á borði og stytti, en þeir hinir fóru hjá Verbúðum. Upp Ægisgötu og allir komum við nokkurn veginn á sama tíma til Laugar. Hratt hlaup og sveitt og góð uppbygging fyrir frekari átök svo sem á laugardag, þegar áhugi er fyrir 20 km hlaupi að morgni.


Sjötugsafmæli, um hvað var rætt?

Ekki er erfitt að geta sér til um hvaða umræðuefni Vilhjálmur Bjarnason hefur fitjað upp á í sjötugsafmæli dr. Einars Gunnars Péturssonar þegar hann hitti aldavin sinn, Ólaf Þorsteinsson, Formann Hlaupasamtaka Lýðveldisins, en Einar Gunnar fyllir sjöunda tuginn í dag, 25. júlí, þessi mæti félagi án hlaupaskyldu. Að líkindum hefur hann fært í tal stórtap tiltekins knattspyrnuliðs í Austurbænum gegn Norðanmönnum um síðastliðna helgi. En svo hafa fróðir menn sagt að sézt hafi til kampavínslitrar jeppabifreiðar bruna úr bænum á föstudag og var stefnan sett á Hvalfjarðargöng, en endastöð ákveðin Akureyri. Þar hefur svo okkar maður þurft að sitja undir miklum óförum síns heimaliðs og er óþarfi að vera að strá salti í sárin með því að nefna markatölur, og hefur trúlega ekki liðið vel. Hver segir líka að fólki eigi að líða vel? Líður ekki sumum bezt illa?

Allt um það var mæting góð í hlaupi dagsins og margir frambærilegir hlauparar mættir, þ.á m. dr. Friðrik Guðbrandsson í fyrsta skipti í sex vikur. Þá sáust Þorvaldur, Flosi, Helmut, Jörundur, ritari, dr. Jóhanna, Magga, Guðrún, Pétur Einarsson og Hjálmar. Sól og kjörið veður til hlaupa, ekki of heitt og einhver gola. Flestir lögðu af stað á töluverðum hraða, 5:20 - við Jörundur fórum hægar og settum stefnuna á 10 km Suðurhlíðarhlaup. Fiskuðum upp Guðrúnu á leið okkar, en vitum ekki hvað varð af þeim hinum, líklega endað á sprettum í Öskjuhlíð.

Fórum neðan garðs og út á Kringlumýrarbraut, upp Suðurhlíðína og reyndist hún lítil fyrirstaða hlaupurum nýsnúnum heim af Laugavegi (þar eru margar brekkurnar. Upp að Perlu og svo niður Stokkinn. Hér jukum við hraðann og fórum greitt á Hringbraut þar sem farið var að blása. Létt og ánægjulegt upphitunarhlaup og boðar gott um það sem á eftir kemur.

Í Pott mættu auk hlaupara, Sif Jónsdóttir langhlaupari og sigurvegari í Vesturgötuhlaupi sl. helgi, og Biggi óhlaupinn. Hlaupasamtökin lögðu undir sig Örlygshöfnina og ruddu öðrum gestum úr potti með kjaftagangi og uppivöðslusemi. Einhverjir ætla að fara heilt í Reykjavíkurmaraþoni og var Biggi helzti hvatamaður þess, sórust menn í fóstbræðralag utan um þetta verkefni í pottinum, en létu eiga sig að opna sér æðar og blanda, guðsélof.

Nú geta menn smásaman farið að bæta við vegalengdir, fara t.d. Þriggjabrúa n.k. miðvikudag. Helmut og ritari sjanghæjaðir í að bera þvottavél fyrir Jörund, en fengum ekkert kalt að drekka á eftir.


Rólegt eftir Laugaveg

Örfáir hlauparar mættir til hlaups á miðvikudegi eftir Laugaveg. Þar á meðal ritari, Jörundur, Kalli, Guðrún og Dagný. Einhverjir fleiri sem kennsl voru ekki borin á. Prófessor Fróði ku hafa haft í frammi flimtan um hlaupara sl. mánudag, þegar rætt var um að allir hlauparar hefðu náð lágmarkstíma í Emstrur. Eftir það hefðu menn farið mishratt, sumir tekið sér góðan tíma að skoða náttúru hálendisins og þarafleiðandi verið lengur en ella að skila sér í mark. Hafði hann þá spurn um frammistöðu téðra hlaupara hvort þeir hefðu skriðið til Þórsmerkur. Þokkalega er talað um afrekshlaupara í röðum vorum!

Ósk var líka mætt en hafði tognað og treysti sér ekki til að hlaupa. Svo að þessi litli hópur lagði í hann. Við Jörundur dóluðum okkur í rólegheitum á eftir hópnum enda meiningin aðeins að hita sig lítillega upp og mýkja vöðva. Vorum í þokkalegu standi. Fórum í síðdegisblíðunni út að Skítastöð, þaðan í Skerjafjörðinn, öfugan hring miðað við mánudaga, og enduðum á 5,9 km.

Í Pott mættu auk framangreindra Flosi, Benni, Helmut og Jóhanna með ómegð. Þar var flutt sú saga að er ritari kom í mark eftir Laugaveg hefði hann horft ráðvilltur í kringum sig og spurt: "Hvar er þessi Húsadalur?" Merkileg lygasaga og óskiljanleg með öllu. Rólegir tímar framundan.


Laugavegurinn lagður að velli með stæl

Níu hlauparar frá Hlaupasamtökum Lýðveldisins tóku þátt í Laugavegshlaupi frá Landmannalaugum inn í Þórsmörk laugardaginn 16. júlí 2011 til heiðurs Jörundi Guðmundssyni prentara og langhlaupara per excellence sjötugum. Þetta voru auk Jörundar sjálfs: Flosi, Helmut, Frikki Meló, Einar blómasali, Ólafur ritari, Ósk, Biggi og Ragnar. Rútan tekin frá Skautahöllinni í Laugardal kl. 4:30 að morgni og var spennan áþreifanleg í hópnum og líklega ekki mikið um svefn um nóttina. Ekið sem leið lá inn í Hrauneyjar og gerður 25 mín. stanz þar, fóru flestir inn í morgunmat.

Þá var haldið áfram og ekið inn í Landmannalaugar. Þar var svalt í veðri og fremur dimmt yfir. Ákváðu flestir að vera á síðbuxum og í jakka yfir hlaupatreyju. Menn höfðu góðan tíma til að liðka sig upp fyrir hlaup og skoða sig um eða fara á náðhús. Þrír hópar voru ræstir með fimm mínútna millibili. Í þeim fyrsta voru Ósk, Frikki og Biggi, Ragnar var í hópi nr. 2, og við hinir lakari hlauparar í hópi númer þrjú. Hóparnir fóru af stað án mikillar dramatíkur og hófst fjallgangan upp í Hrafntinnusker. Það fór fljótlega að hlýna, en samt kulaði öðru hverju svo að líklega var klæðaburðurinn við hæfi.

Við Jörundur héldum hópinn, enda hafði ritari ákveðið að halda sig við þann gamla og gera allt eins og hann, þá hlyti maður að skila sér í Emstrubotna, sem var eiginlega aðalmarkmið dagsins, ná Botnum á innan við 6 klst. Ekki amalegt að hafa félagsskap af Jörundi sem þekkir hvert kennileiti á fjöllum, hann benti á fjallstinda, gil og heitar laugar hvarvetna og vissi nöfnin á öllum hlutum. Ekki fór maður það hratt yfir að hætta væri á að fegurð náttúrunnar færi fram hjá manni. Við höfðum raðað okkur það aftarlega í þriðja hóp að við vorum eiginlega alltaf aftastir, sem skipti okkur engu máli. Flosi og Helmut voru á dóli fyrir framan okkur og við hittumst við drykkjastöðvar, fyrst í Hrafntinnuskeri.

Hér kom glögglega í ljós munurinn á Laugaveginum og venjulegum götuhlaupum: maður byrjar á eins og hálfs tíma fjallgöngu - og bætir svo við einu maraþoni um fjöll og firnindi! Ritara leið bara vel í Hrafntinnuskeri, drakk vel, skellti í sig geli og salttöflum og hélt svo áfram. Er komið var niður Jökultungur á leið til Álftavatns dró frá sólu og það hitnaði verulega í veðri. Hér fór útgufun að gera rækilega vart við sig og varð þessi hlaupari að fara úr jakka, buxur farnar að vera til trafala. Þá var bara að þrauka þar til kæmi að Bláfjallakvísl, þar sem gæfist tækifæri til að skipta um.

Er komið var í Álftavatn var ég orðinn verulega þrekaður, en fékk mér vel að drekka og bætti við geli og salti. En það vildi ekki betur til en svo er ég hélt upp frá áningarstaðnum að ég fékk heiftarlegan krampa í læri innanvert vinstra megin og varð að leggjast niður meðan hann gengi yfir. Tók það nokkrar mínútur og óttaðist ég um tíma að það kæmu skátar upp frá húsinu að sækja mig eins og þeir gerðu við Gústa hér um árið. En það reddaðist og ég staulaðist á fætur og hélt áfram.

Það tók á andlega styrkinn að berjast áfram upp í Hvanngil og þaðan út í Bláfjallakvísl, en hafðist. Ég hafði einsett mér fyrir hlaup að ná ekki eingöngu á innan við 6 tímum í Emstrur, heldur fara það hlaupandi og losna við að ganga. Enn var ég hlaupandi er kom að Bláfjallakvísl og var það léttir. Þar voru fyrir Flosi og Jörundur að endurnýja sig. Ég fór úr skóm og sokkum og fór í hreina, þurra sokka og nýja skó, stuttar hlaupabuxur og stuttermatreyju, setti upp KR derhúfuna. Góð tilfinning og maður endurnýjaði kraftinn. Haldið áfram að Emstrum.

Ég hafði heyrt mann lýsa hörmungum sínum af Laugaveginum og "þessum söndum, þessum endalausum söndum, sem aldrei ætla enda að taka!" - og afskrifað sem kveifarhátt. Ég skildi hvað maðurinn átti við þegar ég lenti á þessum sömu söndum. Spurði á drykkjarstöðvum hversu langt væri í Emstrubotna og var tjáð "6 km" og að ég hefði eina klukkustund til að ná því. Lítið mál. Málið var þó aðeins meira en ég ætlaði, því að það var sama hvað maður kepptist við, alltaf komu nýir tindar og nýir sandar og maður hélt að eftir næstu öxl yrði hlaupið niður að Emstruskálanum, en aldeilis ekki! Það voru áfram sandar og aftur sandar, nýjar fjallsaxlir og meiri sandur. Hér varð mér á að segja eins og Melabúðar-kaupmaður: "Ertu ekki að djóka í mér?"

Mér fannst vera svo áliðið tímans að ég hlyti að vera að missa af tækifærinu og þegar bættist við enn einn sandurinn og ný fjallsöxl í fjarska var ég farinn að halda að ég hefði misst af 6 tímunum, eiginlega búinn að afskrifa þetta og farinn að hugsa um rútusætið á Hvolsvöll og alla niðurlæginguna! Ég ákvað þó að koma með reisn í mark og tók góðan sprett niður brekkuna niður að skálanum. Þar var mér hins vegar tekið með fagnaðarópum og óskað til hamingju með að há inn á tíma. Þvílík hamingja! Þar var Flosi fyrir og dreif í mig salt og orku í formi daðla og sperðla af erlendum toga. Nú var markmiðinu náð og einungis eftir að ljúka hlaupinu í Þórsmörk.

Jörundur náði inn síðastur hlaupara fyrir útilokun og skakkaði aðeins hálfri mínútu að hann dytti út. Við héldum síðan áfram og byrjuðum gangandi. Vegalengdin frá Emstrum í Þórsmörk er sögð 15-16 km og þrátt fyrir að maður væri ánægður með að hafa náð því sem að var stefnt þá var engin skemmtiganga framundan. Mikill hluti leiðarinnar er ýmist á fótinn eða erfiður yfirferðar svo að hlaup voru ekki í boði, maður gekk þetta eða klöngraðist. En við reyndum líka að hlaupa þegar færi gafst. Einhvers staðar við Fauskatorfur neituðu hins vegar fæturnir að taka þátt í frekari afrekum hjá þessum hlaupara og var ekki um annað að ræða en ganga eftir það. Líklega hef ég gengið síðustu 8 km hlaups, og aðeins örsjaldan að ég gat hlaupið, en þá kom alltaf krampi í lærin.

Lokakaflinn um Kápu og birkiskóginn niður í Húsadal var erfiður og maður tönnlaðist endalaust á þessum orðum: "Fer þessu nú ekki að verða lokið?" Mætti upprifnum ferðalöngum á leiðinni gegnum skóginn sem hvöttu mig og sögðu: "Þetta er alveg að verða búið, bara kílómetri eftir!" Ég vona að ég hafi ekki sýnt þeim mikið vanþakklæti fyrir þessar gagnlegu upplýsingar! Loks var komið niður á flöt og ég hljóp í markið. Þar biðu mín félagar mínir og fögnuðu mér eins og sigurvegara, þótt ég væri á rúmum 9 klst. Þarna var líka Magga þjálfari á vegum aðstandenda hlaups.

Vert er að nefna að Ósk okkar varð önnur kvenna í hlaupinu og A-sveit Samtaka Vorra með þau Ósk, Frikka og Ragnar innanborðs náði 9. sætinu í sveitakeppninni, sem er allgóður árangur.

Umgjörð hlaups og aðstaða öll var til stakrar fyrirmyndar í Laugavegshlaupi og verður þeim sem að skipulagningu og undirbúningi komu ekki nógsamlega þakkað fyrir fagmannleg vinnubrögð í alla staði. Björgunarsveit þeirra Árnesinga sem sá um drykkjarstöðvar stóð sig með mikilli prýði og var gott að koma í áningarstaði og finna fyrir umhyggju og stuðningi þessa góða fólks! Það er svakalega góð tilfinning að ljúka Laugavegi og finna að þrátt fyrir að maður væri í tæpara lagi með undirbúning þá hafðist þetta.

Að hlaupi loknu héldu Hlaupasamtökin gleðskap í húsi í Húsadal sem Frikki hafði reddað handa okkur, þar mættu dr. Jóhanna, Unnur, Ragna og Hjálmar með börn og barnabörn og skemmtu menn sér lengi fram eftir við ýmislegar veitingar, sögur og spjall. Frábær dagur að kvöldi kominn og nú er bara að ákveða næstu áskoranir.

Daginn eftir héldu þau Jóhanna og Helmut gangandi tilbaka leiðina til Landmannalauga, ásamt Teiti og bróðurdóttur Helmuts. En við Jörundur, Einar, Ragnar, Frikki létum nægja að rölta yfir í Langadal með þeim Bigga og Unni, Sólborgu og Bjargeyju, en þau voru með bílinn þeim megin og þurftu bara far yfir Krossá. Svo tók við bið eftir áætlunarbílnum í bæinn og við stauluðumst um eins og spýtukarlar fram eftir degi.


Síðasta upphitun, spennan eykst

Nokkrir valinkunnir naglar mættir til upphitunaræfingar frá Laug á miðvikudegi fyrir Laugavegshlaup: Jörundur, Ósk, Flosi, Hjálmar, Þorvaldur, ritari, Frikki, Ragnar, dr. Jóhanna og líklega ekki margir í viðbót. Helmut veikur heima og blómasalinn fjarverandi. Ekki vitað um Bigga. Þetta var rólegheitadól upp á Víðimel, gamalkunna og -reynda leið, út á Suðurgötu, Skerjafjörð og að Skítastöð, dokað við þar og málin rædd. "Málin" eru vitanlega Laugavegsmálin, alltumlykjandi og alls staðar nærverandi þessa dagana, undirbúningur, hvað á að hafa með sér í Bláfjallakvísl, hvað í Þórsmörk, hverju á að klæðast, ekki gleyma vaselíni, íbúfeni, sólarvörn og þannig langt fram eftir fjárgötunum.

Sama dól tilbaka, utan hvað Hjálmar og Þorvaldur voru eitthvað að derra sig og héldu áfram í Skjólin, meðan aðrir fóru til Laugar, hafandi farið tæpa 6 km sem var mátulegt. Í Potti sagði Flosi ferðasögu af Snjáfjallaströnd, þaðan sem hann var nýkominn. Kvaðst hafa komið að Stað í Grunnavík, "... þar sem séra Snorri var EKKI prestur!" gall í Jörundi, sem virðist það mikið kappsmál að halda þessari sögulegu staðreynd til haga, einhverra hluta vegna.

Jæja, þarna höfðum við setið góða stund þegar blómasalinn dúkkaði upp og gerði sér upp helti, en á vitlausum fæti, hann var haltur á hinum fætinum deginum áður. Hann bauð upp á tízkusýningu eftir Pott í Móttökusal Laugar, þar sem hann sýndi nýjustu línuna í hlaupafatnaði á gjafverði miðað við aðrar verzlanir í bænum. Menn pöntuðu sér hægri vinstri. Nú er blómasalinn hinn nýi Daníel.

Átök framundan. Gangi oss öllum allt í haginn!


Síðasta langa hlaup fyrir Laugaveg

Mætt: Helmut, dr. Jóhanna, Biggi, ritari, Ragnar, Frikki, Flóki, en sést hafði til Dagnýjar fyrr um daginn. Veður frábært, glampandi sólskin, hiti 14 stig og hægur andvari þegar bezt lét. En meiningin var að fara bara rólega 20 upp að Stíbblu. Erfitt reyndist að halda aftur af fólki, við vorum iðulega komin í 5:20-5:30, en ætluðum að vera á 6 mín. tempói. Svitinn byrjaði strax að fossa í hitanum og gott að vera með nóg að drekka á brúsum. Prófuðum auk þess gelið hans Gumma Löve sem var dúndurgott og er ég ekki frá því að mér hafi ekki orðið verra af því.

Nú er búið að bæta í bununa á vatnsfontinum í Nauthólsvík og raunverulega hægt að drekka úr honum. Haldið áfram í Fossvoginn og niður að ánum. Farið út í Hólmann og óðum við Biggi árnar til þess að undirbúa okkur fyrir vosbúð efra. Helmut og Jóhanna fóru á brú. Þræddir skógarstígar í það endalausa, komumst loks út á malbikaða stíginn aftur og fórum upp að Stíbblu, hittum þar fyrir Frikka og Ragnar. Bætt á sig geli og drukkið. Skellt sér niður úr.

Í Nauthólsvíkinni var óhjákvæmilegt að skella sér í sjó og var aldan yndisleg! Maður var hálfstirður á eftir og tók tíma að liðka sig upp, en maður var orðinn góður eftir ca. kílómetra. Kláruðum flott hlaup á rólegu nótunum, 21,1 km á 2:06, sem gerir í reynd um 6 mín. tempó. Það komu einhver stopp inn í þetta.

Í potti var deilt um það hvort mynd í Mogga af Jörundi hlaupara sýndi hann í þéttu þykkni af lúpínu eða njóla.


Föstudagur á Nesi, fyrsta sjóbað fyrir suma

Fámennt en góðmennt í hlaupi dagsins frá Vesturbæjarlaug: Jörundur, Helmut, dr. Jóhanna, Biggi, Frikki Meló, ritari, Ragnar og Denni skransali á Nesi. Hlaupið á Nes í bongóblíðu, logn, sól, hiti, sviti. Farið allhratt þrátt fyrir að ekki væri stefnt að neinu ákveðnu. Hlaupið niður í sandinn hjá Gróttu og út alla fjöruna til þess að æfa fyrir Laugavegssandinn. Strippað innanum fjölskyldufólk og skellt sér í sjóinn, yfirborð sjávar heitt af sól, en undir niðri var ögn svalara.

Þegar komið var upp úr var ljúft að halda áfram brautina á hægu tölti. Við slepptum golfvelli og ákváðum að hafa þetta rólega æfingu. Er snúið var tilbaka á stíg birtist lögreglubíll og virtist lögreglumaðurinn skima eftir afbrotamönnum. Í kjölfarið kom fjöldi bifreiða. Það hvarflaði að okkur að blygðunarkennd Nesverja hefði skaddast af athæfi okkar og e-r hefði hringt á lögreglu, auk þess hefði upplýsinganet þeirra Nesverja verið virkjað og almenn úthringing leitt til þess að hver sem vettlingi fékk valdið var ræstur út til að líta herlegheitin augum. Við ákváðum, að ef löggan böggaði okkar eitthvað, myndum við benda á Bigga, það myndi virðast trúlegast að hann væri sá sem þeir hefðu áhuga á, maður vanur slagsmálum við vafasamt fólk á Hlemmi.

Tíðindalaust tilbaka. Pottur. Svo var haldið á Pall hjá Denna og Hrönn á Nesi. Þar var boðið upp á veizlu með nasli og súpu. Mikið mannval og mikil gleði. Einar blómasali mættur með myndir af Unimoginum. Góður undirbúningur fyrir kvöldveizlu í Þórsmörk eftir Laugaveg þegar innilega verður hlegið að afstöðnu afrekshlaupi.

Boðið verður upp á 20 km hlaup í fyrramálið kl. 9:30. Ljúft!


Aftur Þriggjabrúa - en hvar var blómasalinn?

Ósk kom með tvo kassa af geli í Laug og úthlutaði okkur Ragnari og Bigga, nú er um að gera að fara að venjast þessu efni áður en til alvörunnar kemur. Aðrir mættir: Guðrún, Dagný, Jörundur, Magnús, Þorvaldur, Jóhanna Ólafs, Haraldur og Frikki Meló. Ritari ætlaði bara að rétt hita upp, fara rólega Hlífðarfót, jafnvel stoppa í Nauthólsvík og dýfa sér í saltan sjó. Jörundur talaði um að ótímabært væri að fara að hvíla, það mætti vel fara einhverja vegalengd og taka svolítið á því.

Farið hratt út, 5 mín. tempó þegar á Ægisíðu. Greinilegt var að áhrif 30 km hlaups í síðustu viku voru farin að dvína, enda kraftur í karlinum og hann til í hvað sem var. Er komið var í Nauthólsvík var hann orðinn vel heitur og því ekki um annað ræða en halda áfram, og enn sást til fremstu hlaupara. Er komið var í brekkuna hjá Bogganum sást enn til hraðafanta, en ekki eftir það. Dagný og Þorvaldur settu stefnuna á Suðurhlíð, Jörundur langt að baki.

Útvarpshæð og vegalengdin niður á Sæbraut tekin á 5 mín. tempói. Á Sæbraut tók ritari eftir Jörundi sem nálgaðist óðfluga. Eftir á upplýsti hann að hann hefði farið á 5 mín. tempói frá Útvarpshúsi og að Höfða. Þannig dró hann uppi ritara og náði honum við Hörpu. Þetta er hlaupari sem fór 30 km í gær á innan við þremur klukkustundum! Bara til að gá hvort hann gæti það.

Svo var farið um Miðbæ og Hljómskálagarð og endað á rólegu dóli, meðaltempó í kringum 5:25. Jógaæfing á Flöt þegar komið var tilbaka. Þar voru hlauparar sem voru 10 mín. fyrr á ferð en við. Eftir stutta dvöl í potti var haldið heim til Helmuts og Jóhönnu til þess að ráða ráðum fyrir Laugaveg. Þar dúkkaði óhlaupinn blómasali upp og bar við að hann hefði þurft að sinna útlendingum. Bauð fram Unimog til þess að ferja mannskapinn í Landmannalaugar, en var tekið fremur fálega. Stefndi í að menn pöntuðu sér far með rútunni. Gista í Þórsmörk og taka því rólega fram á sunnudag.

Spenna eykst fyrir stóra daginn. 20 km í boði á laugardag.


Hvað ef Þorvaldur ætlaði Laugaveginn?

Ritari fékk kvíðahnút í magann í dag þegar hann opnaði póstinn frá Laugavegshlaupinu og las 12 síðna bækling sem gekk út á að útmála Laugaveginn sem algeran tortúr ekki ætlandi öðrum en þrautþjálfuðum úrvalshlaupurum. Efasemdaskýin hrönnuðust upp, leiðbeiningarnar voru þannig að aðeins afburðagreindir einstaklingar skilja þær: skilja eftir töskur þarna, svo verður taskan komin í Bláfjallakvísl, önnur taska verður flutt í Þórsmörk, og ef ég sæki ekki töskuna á tilsettum tíma verður henni hent, en illaþefjandi taskan fær hins vegar náð fyrir augum Reykjavíkurmaraþons. Djísus, er þetta virkilega svona flókið? Biggi sagði að svarið væri einfalt: ekki fara eftir neinum leiðbeiningum, bara hlaupa hlaupið. Einhvern tímann í miðju kvíðakasti sló þessi hugsun ritara: hvað ef Þorvaldur ætlaði Laugaveginn, háskólamenntaður stærðfræðingur sem ræður ekki við að henda reiður á einni flögu? Mér liggur við að segja að þetta hafi róað mig.

Nokkur fjöldi mættur til hlaups á mánudegi, nú er verið að trappa niður. Magga mætt eftir veikindi, Ósk, Dagný, dr. Jóhanna, Helmut, Magnús tannlæknir, ritari, Sigurður Ingvarsson og var fagnað vel eftir glæsilega frammistöðu í hálfu á Akureyri, Biggi, Pétur Einarsson og Guðrún Harðardóttir. Ragnar bættist í hópinn á leiðinni. Helmut mæltist til þess að við færum rólega, ritari féllst á að fara Suðurhlíð. Sjálfsagt hefur Magga haft í huga einhverja sjálfspyndingaspretti í Öskjuhlíðinni, en hún lét ekkert uppi.

Dóluðum þetta af stað, þau fremstu í þessum gefna hlandspreng, en við Helmut skynsamir og rólegir og Maggi skynsamur líka. Það var leiðindaveður, dimmt yfir og engan veginn eins og það væri sumar. Nú nálgast Laugavegurinn og því eðlilegt að menn velti fyrir sér undirbúningi. Á að taka rútuna eða fara á prívatbílum? Á jafnvel að fara degi fyrr og gista einhvers staðar? Biggi undirstrikaði mikilvægi þess að menn væru mættir tímanlega til þess að komast á kamarinn í Landmannalaugum fyrir hlaup. (já, sæll, ég voða spenntur að komast á kamarinn í Landmannalaugum!)

Fólk að synda í sjónum úti fyrir Nauthólsvík og þá var rifjað upp að lítið hefur verið farið í sjó í sumar, enda sumar seint á ferð og sjór enn kaldur. Við Helmut vorum löngu búnir að missa af hlandsprengjunum og héldum því bara áfram með stefnu á Suðurhlíð. Þegar til átti að taka vorum við stemmdir fyrir Þriggjabrúa og dóluðum okkur yfir brúna á Kringlumýrarbraut. Upp brekkuna og ég játa að hún tók eilítið í og maður velti fyrir sér hvort miðvikudagurinn sæti enn svolítið í manni. En þetta hafðist og haldið áfram á Útvarpshæð og um Hvassaleitið yfir brú hjá Kringlu og svo niður Kringlumýrarbraut.

Hér fórum við að setja upp tempóið og fórum Sæbrautina á dágóðum spretti, hjá Hörpu og nýju leiðina um höfnina, Verbúðir, upp Ægisgötu og tilbaka til Laugar. Á stétt voru hlauparar að teygja, og einn syndaselur: Einar blómasali. Hann hafði ýmsar skýringar á reiðum höndum á fjarvistum sínum, það var vinna, það var bíll, það voru Pólverjar sem hann skildi ekki og þannig áfram endalaust. Allt ómarktækt. Menn þurfa að temja sér sjálfsaga og forgangsröðun, annars komast þeir ekki Laugaveginn!

Í potti var rætt um Ironman og hálfan járnkarl í Hafnarfirði um næstu helgi. Ennfremur um nálastungur og nál sem sat föst í Pétri í allan dag og uppgötvaðist fyrst í búningsklefa. Hann sagði frá merkilegri hjólreiðakeppni um Snæfellsnes upp á 161 km sem var svo lýjandi að eftir 7 tíma keppni lagðist hann til svefns og tapaði keppninni! Eða þannig. Afrek engu að síður að hjóla 161 km um Snæfellsnes með brekkum og djöfulskap.

Fundur boðaður at Helmuts og Jóhönnu miðvikudag 19:30 eftir hlaup til þess að skipuleggja og undirbúa. Mikilvægt að helztu jálkar mæti, einkum Jörundur.


Afmæli

Síðastliðinn miðvikudag var toppað fyrir Laugaveginn með Flosa, blómasalanum, Frikka, Ragnari og Gústa, hlaupið frá Vesturbæjarlaug inn að Kringlumýrarbraut, snúið út á Kársnes, í Kópavogsdalinn, upp úr dalnum og línan milli sveitarfélaga þrædd allt þar til komið var að Elliðavatni, þá fóru Frikki, Ragnar og Flosi kringum vatnið, en við hinir snerum niður í Elliðaárdalinn. Gústi og blómasalinn styttu yfir engið, en ég fór alla leið upp á horn og þaðan niður að Árbæjarlaug. Staldraði við í 5 mín., bætti á brúsa, teygði, en hélt svo áfram niður úr og vestur úr. Ragnar náði mér í brekkunni eftir Fossvoginn og saman héldum við áfram yfir Kringlumýrarbraut. Í Nauthólsvík var ég orðinn ansi þreyttur og varð að ganga í bland við hlaup. Kláraði þó góða 33 km með sóma!

Í dag, sunnudag, voru það þessir hefðbundnu morgunfuglar, Ó. Þorsteinsson, Jörundur, Maggi, Þorvaldur og Ólafur ritari. Nafni minn var í áttræðisafmæli Sigurðar Líndals prof.juris og var það að sjálfsögðu aðalumræðuefni dagsins. Gærdagurinn fór í að hringja í alla þá sem Ólafur vissi að var EKKI boðið í veizluna, ýmist til þess að spyrja ráða um hæfilega afmælisgjöf eða til að biðja viðkomandi um að keyra hann í Bergstaðastrætið. Af þessu hafði nafni minn og frændi mikla ánægju, en ánægjan ku ekki hafa verið gagnkvæm. Síðan voru raktir helztu gestir og samtöl sem fóru manna á milli.

Það var hálf hryssingslegt á Ægisíðunni, suðaustanátt eindregin og sólarlaust. Farið rólega eins og hefð er um. Rætt nokkuð um prestastéttina og vanda Þjóðkirkju og byskupa. Rætt um mönnun á fréttastofu RÚV. Svo var það Laugavegurinn, vöngum velt um hvernig hægt væri að koma sér á staðinn, með rútu eða einkabíl.

Gengið í Nauthólsvík. Kirkjugarður, Veðurstofa, Klambrar, Hlemmur, Sæbraut. Gengið hjá Hörpu og hlaupin ný leið um höfnina. Framhjá verbúðum og upp Ægisgötu.

Pottur óvenju vel mannaður öllum helztu stærðum.


Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband